Donderdag 1 juni 2023                                         Nico 194 / 194  km

We vertrekken deze keer om kwart over 12, wat eerder dan we in de planning hadden, maar alles staat vertrekklaar en we hebben geen flauw idee meer wat we verder nog thuis zouden moeten doen. De reis gaat vandaag naar Emden, vanaf vandaag de nieuwe (tijdelijke?) vertrekhaven van Holland Norway Lines (HNL). Dus niet zoals vorig jaar naar Eemshaven, maar ietsjes verder rijden.  Traditiegetrouw rijden we een uur later, om kwart over één, bij Zwartemeer Duitsland binnen en slaan even later “linksaf” de A31 op, richting Emden.

Eenmaal op de A13 stoppen we om 13.25 uur op de eerste de beste P-WC voor een 20 minuten-lunchstop en rijden daarna door naar Emden. Om bijna 14.50 uur rijden we het haventerrein op en draaien abusievelijk de parkeerplaats voor de veerboot naar Borkum op. We kunnen  er met het zelfde kaartje gelukkig direct weer uit rijden en melden ons bij de “tent-incheck” van HNL. Gek gezicht: na het scannen van onze QR-code worden onze kaartjes uit een gat in het tentdoek geplukt. Afijn: de eerste dag op deze locatie… 

We kunnen nagenoeg zonder oponthoud of een tijdje in een rij te staan direct de boot op rijden. Om tien voor drie rijden we het autodek op. Het beladen van de auto’s gaat nu stukken beter dan een jaar geleden; de auto’s worden nu in nette rechte rijen gedirigeerd met voldoende tussenruimte, dus dit jaar geen schots en scheef bijna tegen elkaar staande auto’s en plenty domme Hollanders die met rolkoffers achter zich aan links en rechts autolak afschrapen. Een hele vooruitgang!

Tien minuten later, om 15.00 uur komen we onze hut binnen, nr. 9813. Op dek 9, het hoogste dek dus, aan bakboordzijde, bijna vooraan en vlakbij de lift naar het autodek. We zitten zo’n beetje “schuin naast” onze auto, want die staat 6 dekken lager zo ongeveer naast de lift. Dit jaar geen “luxe” hut (die vorig jaar best tegenviel) maar een standaard 2-persoons buitenhut. Niet te groot, niet te klein, met een verhoudingsgewijs vreemd-grote kledingkast.

Tot onze verbazing kunnen we in deze hut de temperatuur niet regelen; vorig jaar wel, maar dat haalde toen niks uit, het was toen gewoon overal aan boord bloedheet.

Na een beetje te zijn bijgekomen gaan we ook nu naar het Sundeck, achteraan op “ons” dek. In tegenstelling tot vorig jaar, toen de regen bij vertrek met bakken uit de lucht viel,  is het nu wel droog, maar voor een Sundeck is er betrekkelijk weinig (lees: geen) zon. En 20 graden kouder dan vorig jaar: veertien graden in plaats van vierendertig.

De MS Romantika vertrekt ruim drie kwartier te laat, om kwart voor zes en vaart achteruit de haven uit, vele kubieke meters zand omhoog spoelend.

Om half zeven gaan we aan het dinerbuffet, waar niets op aan te merken valt; helermaal prima!

Na het traditionele uitbuiken en het al bijna even traditionele besluit om niét naar de avondshow in de showlounge te gaan kijken lopen we nog een rondje over het schip en ontdekken een pinapparaat. Nico douwt er een paar keer zijn pas in, maar vertrouwt er niet op dat er Noorse kronen uitkomen. Later vraagt hij dit na bij een bemanningslid die nadrukkelijk verzekert dat het apparaat echt(e) Noorse kronen uitspuugt. Nico slaat daarna alsnog aan het pinnen, meent voor € 300 aan Noorse kronen te bestellen en krijgt vervolgens……. 300 Euro’s!! Die de volgende dag ook nog eens voor € 328 van de rekening zijn afgeschreven!!

  

Vrijdag 2 juni 2023                                     Nico 83 / 277  km   

Rond 8 uur komen we ons bed uit na een slechte nacht: Jenny’s bed, tevens zitbank, blijkt een heel hard zitkussen annex matras te hebben. Daarnaast stampte het schip ’s nachts behoorlijk en was er de hele nacht een klepperende deur. Dat bleek (om 7.00 uur ’s morgens!) één van de kledingkastdeuren te zijn die niet goed was gesloten…….

Omdat het schip nu later aankomt (kwart voor elf i.p.v. tien uur) gaan we om kwart voor negen maar eens aan het ontbijtbuffet. Ook hier niets op aan te merken: (te) veel en (veel te) lekker!  Deze overtocht is niét echt goed voor je bloedsuiker…..en gewicht. 

Na het ontbijt klagen we bij de receptie maar eens over die Euro’s uitspugende pinmachine. Jammer maar helaas: dat doet ‘ie de laatste tijd vaker en ze hebben het bedrijf waar de machine van is (“niet onze schuld dus”) al geïnformeerd. Plak er dan gewoon een briefje op!!!!

Een uur voor aankomst worden we ineens onze hut uitgebonjourd; vanwege de terugreis moeten ze nu al gaan schoonmaken. Daar is niets over gezegd of vermeld en volgens ons is tijdens deze overtocht meer dan de helft van de hutten niet bezet. We zoeken ergens een tafeltje en praten wat met een Nederlands echtpaar dat voor het eerst naar Noorwegen gaat. Dát is ook duidelijk te zien: de man sleept een “taxfree” doos met blikken Heineken (!!) mee…..

Om ca. 11.00 uur rijden we van de boord en gaan in de stad op zoek naar een bank om die verhipte Euro’s om te wisselen; dan maar twee keer provisieverlies… Maar dat lukt niet: de enige bank die we vinden heeft trots op de deur staan: “Cashfree bank: only good advice”. En dus ook geen pinapparaat. De dame die er werkt verzekert ons dat we overal met onze creditcard en / of bankkaart kunnen betalen. We besluiten om later ergens om te wisselen.

Om 12.00 uur rijden we dan eindelijk definitief Kristiansand uit en draaien de E39 richting Stavanger op. Van deze E39 blijken grote delen opnieuw aangelegd te zijn: allemaal vierbaans en veel tunnels. En dus om de haverklap tolcamera’s. Zien we later wel weer terug. Als we de nieuwe E39 verlaten omdat de rest nog aangelegd wordt (maar nog wel voor de laatste 300 meter weer tol betalen!!) stoppen we even bij een tankstation annex Mac voor een broodje en een sanitair uitstapje.

Daarna rijden we bij Vigeland Weg 460 naar Lindesnes op. Op weg naar het zuidelijkste punt van Noorwegen met een vuurtoren en als musea ingerichte gebouwen eromheen. Toegang 100 NOK, voor ons gepensioneerden Nok 60 p.p.  Dát valt weer mee! 

We hadden het idee om hier op de parkeerplaats te overnachten (voor NOK 200), maar als we na veel traplopen en klimmen moe maar zeer voldaan om 15.00 uur weer bij de bus zijn, stelt Jenny voor om gewoon naar de iets verder gelegen camping te gaan. Kunnen we gelijk douchen. Dat blijkt een gouden greep te zijn! Prima camping, we staan tussen twee “broertjes”, er is een keuken en het ligt vlak bij zee. We komen er om kwart over drie aan en staan binnen een half uur voor NOK 371 helemaal prima.

 

Vandaag is er de hele dag volop zon, niet echt warm, zo’n 15 graden, maar in de zon prima te doen en het voelt ook lekker warm aan.

Nu, even na achten, wordt het ook in de zon wat frisser, maar we hebben een hele goede dag gehad.

Het is erg prettig om zó vlak bij de boot al iets leuks te gaan doen. Mede dankzij de gekozen overtocht zitten we vanavond op maar 277 autokilometers van huis even vanaf een picknicktafel op een steiger aan zee te genieten van het uitzicht over die zee. Gistermiddag vertrokken we nog van huis…..

 

Zaterdag 3 juni 2023                                   Jenny  371 / 648 – Fiets 0 km.

We staan vanmorgen vroeg op. De wekker zou om 7.30 uur aflopen, maar we zijn al eerder wakker. Het is nog niet warm genoeg om buiten te ontbijten, maar de zon schijnt volop. Om 9.00 uur zijn we helemaal klaar om te vertrekken. Garmin brengt ons via een andere route van dit schiereiland af, naar de E39. In Lyndal aangekomen doen we eerst boodschappen bij de Kiwi en een minuut later vinden we een pinautomaat.  We vervolgen de E39 en houden onderweg eerst een koffiestop en later een lunchstop waar we ook even siësta houden. We passeren veel tunnels en ook zee-tunnels. Een ervan zit ruim 300 m onder de zeespiegel.

Bergen is vandaag ons doel en om daar te komen moeten we door veel zee-tunnels , over bruggen en met veerboten. Garmin geeft ons een andere route dan we ooit eerder hebben gereden; het levert ons niet alleen een extra boot op, maar ook een mooie route. Zo’n 30 km voor Bergen rijden we door de langste tunnel van vandaag: wel meer dan 8 km lang!

Om 18.40 uur komen we aan op de Lone Camping bij Haukeland en binnen een uur staan we in de weekendstand met uitzicht op het meer en de bergen aan de overkant, waar nog wat sneeuw op ligt. Op deze camping zijn wij 33 jaar geleden ook geweest met de kinderen en met (o-)ma Flobbe. We herkennen er niets meer van, maar we hebben een heel mooie plaats voor 2 nachten. De zon heeft ons de hele dag vergezeld en daardoor is het buiten lekker vertoeven.

 

 

Zondag 4 juni 2023                                     Nico 0 /  648 km – Fiets: 8 km.

Vandaag trekken we niet verder, dus we komen pas ergens na negen uur een keer uit bed. De zon schijnt al weer alsof hij nooit is weggeweest en dát in Bergen!! De afgelopen avond hadden we de dakisolatie ingehangen, maar later vandaag gaat ‘ie er zeker uit.  Rond de klok van tienen zitten we lekker buiten onder de luifel aan het uitgebreide ontbijt, tevens lunch. Tot 12 uur vertrekken er veel mensen van de camping en er komen minder voor terug.

We genieten van het uitzicht over het water en de bergen. Dit is een prima camping voor een weekend. Ook voor door de week, trouwens.

Rond het middaguur gaan we een stukje fietsen. We willen een tochtje “om het meer heen” maken. Nico probeert het met één van zijn fietsapp ’s, maar die heeft taalproblemen. En door de felle zon is het telefoonscherm sowieso slecht afleesbaar. Desondanks vinden we onze weg. In het begin nogal “bergje op – bergje af”, dus gaat de fietshelm maar op. Maar daarna zijn er niet echt heel veel érg steile stukken. Het wordt een leuk tochtje, niet te lang, want na iets meer dan 8 kilometer zijn we weer terug, maar in Noorwegen tellen fietskilometers dubbel, zélfs met e-bikes…..

Een deel van de middag brengen we verder weer lekker luierend en van het uitzicht genietend door. We gaan tussendoor wel vroeg douchen, vóórdat “de grote meute” komt. Maar die blijkt niet echt te komen. Maar deze douche is lang niet zo lekker als die op de vorige camping; het begrip “zeikstraaltje” krijgt weer een heel nieuwe invulling. Maar je wordt wél schoon.

’s Middags worden er ineens overal stroomaansluitingen bijgeplaatst, zelfs vlak achter onze camper. Gisteren redden we het maar nét om met onze veertig meter snoer en een lang verloopsnoer van het stekkerbord naar de camper te komen; nu zou het met een kort snoertje kunnen. Laat maar mooi zitten, of liggen.

Omdat het Nico’s beurt is om te koken, fietst hij naar het naast de camping gelegen Shell-tankstation, waar een lekkere verse BBQ-Chicken pizza voor hem wordt gebakken. Da ’s nog eens makkelijk vakantie-eten! 

Daarna wordt het deze dag welhaast traditionele luieren weer volop voortgezet..  De enige inspanningen die nog moeten gebeuren zijn het bijvullen van drinkwater en misschien alvast afbreken van de zijluifel. Maar dat overleven we wel.

 

Morgen rijden we een stukje terug naar Bergen en gaan na een bezoekje aan de stad via de E39 verder noordwaarts, naar het begin van Weg 55, door ons ook wel “De Sneeuwweg” genoemd. We willen die weg dit jaar vanaf het begin helemaal – in delen – gaan rijden. Als het weer zo blijft als nu wordt dat dan een hele mooie tocht.

 

 

Maandag 5 juni 2023                                  Jenny 228 / 876 km – Fiets 0 km.

Nog voor de wekker worden we vandaag wakker. Het is dan nog erg fris buiten en we ontbijten dan ook binnen. Om 9.30 uur zijn we klaar om te vertrekken. Maar eerst wordt het afvalwater geloosd, Duva Kampa van nieuwe brandstof voorzien en worden bij de Spar boodschappen gehaald. De Spar verrast ons met een saladebuffet en we scheppen onze bakken goed vol.

Daarna rijden we naar het centrum van Bergen en vinden daar zowaar een parkeerplaats vlakbij Bryggen, waar de prachtige vakwerkhuizen staan. We wandelen naar het tandrad-station waar de Fløyenbaan ons naar boven brengt. Daar genieten we van het uitzicht, maken mooie foto’s en kopen een ansichtkaart voor ons plakboek. We blijven niet zo lang, want we moeten onze parkeermeter in de gaten houden.

We staan naast een kerk geparkeerd en willen die graag even bekijken. Maar als Jenny ziet dat je daar flink voor moet betalen zijn we snel weg. We rijden om 12.40 uur vlot Bergen uit en volgen de E39 noordwaarts tot Ytre Oppdal, waar we om 14.20 uur aankomen en de boot nemen naar Lavik. Onderweg hebben we al een broodje gegeten en dat is maar goed ook, want de overtocht duurt maar 20 minuten. Nog steeds volgen we de E39 en wel tot Valheim; daar gaat de E39 noordwaarts en gaat onze weg als nr.55 langs het Sognefjord verder. Op de bergtoppen ligt nog wat sneeuw.

Intussen is het zonnig geworden en wordt het een stuk warmer. We rijden veel tunnels en bochten. De weg is soms erg smal. De tunnels zijn meestal goed verlicht, soms slecht (dan lijkt het alsof je een zonnebril op hebt) of helemaal niet verlicht. We rijden korte en lange tunnels, de langste van vandaag is 8 km.

Om 16.15 uur komen we aan bij camping Veganeset, in het plaatsje Dragvik, vlakbij Balestrand. De camping hadden wij al op internet uitgezocht. En de hut die we graag willen hebben is beschikbaar en daar zijn wij heel blij mee. De hut heeft een eigen badkamer, twee losse bedden en een compleet ingerichte keuken.

Hier blijven we twee nachten en genieten we van het fantastische uitzicht.

 

 

Dinsdag 6 juni 2023                                   Nico  165 / 1.041 km. – Fiets 0 km

Het is vandaag geen opbreek- en vertrekdag. Na negenen stappen we uit bed in ons “huis voor 2 nachten”. 

Best lekker, dit huis; geen geworstel met ruimte, een complete keuken, eethoek, zithoek, badkamer én een werkelijk schítterend uitzicht.

We zitten hier vlakbij de Gaularfjellet, een berggebied hier in de centrale provincie Vestland. De bergen worden doorkruist door de grens tussen de gemeenten Sunnfjord en Sogndal. De z.g. “Norwegian County Road” 613, kort genoemd Weg 613, volgens Garmin Weg 13,  doorkruist de bergen via een pas die de rivier de Gaula volgt en heeft een knappe haarspeldweg.

Gisteravond hebben we bedacht om die weg in ieder geval een stuk te volgen.

Vanaf de rotonde bij de camping draaien we om half 12 Weg 613 op. Heel vaak héél smal met passeerplekken (goed vooruit kijken!) en al heel snel zien we een auto met een bedremmeld kijkende mevrouw achter het stuur, die aan de rechter kant (niet de afgrondkant!) van de weg is geraakt en met het midden van de autobodem klem staat  op de rand van de weg. Er staat al een auto van een garage bij (en een Nederlandse auto), dus rijden we door.

Na verloop van tijd over deze smalle weg te hebben gereden begint even voorbij Mel de weg enorm te stijgen, met héél veel haarspeldbochten en een indrukwekkend stijgingspercentage. Als je stopt moet je écht via de “hellingproef” (in deze context absoluut een passend woord!) weer op gang zien te komen. Erg stijl dus!

Tijdens de klim bedenkt Nico al dat we dit stuk zeker niet terug gaan rijden. Gisteravond zei hij nog: “We rijden wel een stuk en zien dan wel waar we weer omdraaien. Een heel “rondje” rijden duurt veel te lang.Dat gaan we dus niet doen”….. Dus wel!

Bovenaan bij het uitzichtpunt (een erg futuristisch gebouwd kunstwerk) genieten we van het schitterende uitzicht rondom. Overal sneeuw, alsof het nog winter is. Even later rijden we verder en stoppen na een paar kilometer al weer bij het Nystølvtnet, een bevroren meer onder de sneeuw. We stoppen voor een nagenoeg identieke California T6 camper: óók eentje van Scharphof Campers in Nijverdal.

We vervolgen daarna onze route en komen op Weg 610, ook wel de Watervallenweg genoemd. Nico probeert er eentje te voet te gaan bekijken, maar na een paar bijna-doodervaringen en bijna-hartstilstanden (“Je wordt ouder, pappa”) geeft hij de moed én de poging op.

Bij Sande komen we weer op de E39 uit, die we een stukje zuidwaarts volgen. Bij Vadheim komen we weer bij “ons” Høyangerfjord, waar we gisteren vanaf de andere kant komend rechtsaf Weg 55 insloegen. Nu gaan we dus linksaf om die laatste 80 kilometer naar de camping opnieuw te rijden.

Rond vier uur komen we weer in Balestrand, waar we de plaatselijke Coop binnenvallen voor een reeks “impulsaankopen”, waaronder een bak (héle dure) kersen, “echte” cider, gerookte zalm, de Noorse variant van Magnum ijs (maar dan in dropsmaak) en nog een paar dingen die we absoluut niet nodig hebben. Maar na zo’n mooie dag gun je jezelf wat….

Na een (letterlijk en figuurlijke) rondrit van 165 kilometer komen we weer bij ons huisje, waar we eerst eens lekker in de zon gaan zitten, douchen, weer in de zon gaan zitten, eten en (jawel:) opnieuw wéér in de zon gaan zitten. Dat kan inmiddels in korte broek. We houden maar mooi weer!

Zo komt er een einde aan een héle mooie dag met schitterende uitzichten: Noorwegen op zijn mooist!

 

 

Woensdag 7 juni 2023                                 Jenny  235 / 1.276 km.- Fiets 1 km.

We staan om 8.00 uur op en na het ontbijt pakken we rustig onze spullen in. We hebben geen haast en halen de veerboot van 10.25 uur met gemak. We komen aan de overkant van het fjord aan bij Hella. We volgen nog steeds Weg 55, maar het eerste deel heet ook Weg 13, heel verwarrend. Onderweg bekijken we de waterval bij Kninnafossen, héél groot en héél hoog.

In Sognedal doen we boodschappen bij de Rema 1000. In deze plaats zijn we al eens eerder geweest, op Stedje camping. Maar we herkennen niets hier.

Onderweg eten we ergens op een parkeerplaats ons broodje op en ontmoeten er Zwollenaren die in de A-landen wonen; wij zullen ze nog geregeld vandaag tegenkomen. 

Op een uitkijkpunt op Weg 55 genieten we van de sneeuw. Het is daar erg druk met een bus toeristen. Het hoogste punt is het Sognefjellet op 1392 m en dat bereiken we om 14.40 uur. Een jong stel maakt foto’s van elkaar in de hoge sneeuw en Jenny biedt aan om hen samen op de foto te zetten in ruil voor een foto van ons.

We zoeken op deze route de parkeerplaats met wc, waar we in 2008 hebben overnacht. Het heet Elveseter, te herkennen aan hele hoge betonnen stoelen en tafels. Helaas hebben we hem niet kunnen vinden. Dan maar in Lom op de camping gaan staan, denken we. Maar op de eerste camping moeten we digitaal inloggen en dat lukt niet. Wij willen wel, maar het display valt uit. De volgende camping in Lom is zo groot dat we de receptie niet kunnen vinden. Teleurgesteld gaan we Weg 15 op, richting E6. Die kant moeten we toch op en onderweg zal er heus wel een camping zijn.

Dat klopt. Bij Vågåmo vinden we een onbemande camping waar we neerstrijken. Vanavond om 21.00 uur mogen we afrekenen. Het is nog steeds zonnig en warm, maar hier in Vågåmo staat een stevige wind, zodat we met de keukenzijde naar de wind gaan staan en de luifel niet opzetten. Het is een redelijk luxe camping: gratis douchen en een sauna. Een keuken waar je kunt afwassen, maar voor de magnetron en oven moet je betalen met een muntje. Wij hebben het niet nodig, want wij eten vandaag soep met brood.

 

 

Donderdag 8 juni 2023                            Nico   377 / 1.653  km. –  Fiets 1 km.    

We zijn allebei vroeg wakker en staan om kwart over zeven op. De dekbedden en kussens gaan direct naar buiten om te luchten. Na het ontbijt gaan we opbreken en omdat we gisteren “beperkt” hebben opgezet (geen luifel, geen kacheltje, geen binnenisolatie) zijn we al vrij snel vertrek-klaar.

Net na negenen is de afwas klaar, is de Porta geleegd en schoongemaakt en om tien over negen verlaten we de camping. Het is al vanaf de vroege morgen zonnig. Warm nog niet, maar de zon maakt hier veel goed. Via een binnendoor-weg rijden we naar de E6 en draaien al snel deze voor ons zo bekende weg op.

Om 10.00 uur doen we boodschappen in Dombas. We rijden daarna door naar Oppdal en rond het middaguur doen we daar een paar nuttige dingen: we kopen een fles witte wijn in de Vinmonopolet, we eten een lunchbroodje en daar tussenin kopen we een nieuwe “Capellens Kart Storge Bilatlas Norge”, oftewel een nieuwe Noorse wegenatlas. Onze oude hebben we in 2009 gekocht, nu kopen we “versie 2021”. Dat betekent wel dat we t.z.t. bladzij voor bladzij alle mooie plekjes uit de oude moeten aantekenen in de nieuwe, maar we zijn in ieder geval de komende jaren weer “goed bij”.

Aansluitend rijden we verder richting Trondheim, met onderweg een plasstop. In de omgeving van Trondheim mogen we eindelijk weer een keer 110 kilometer per uur rijden, hoewel we dat niet echt gemist hebben. Er wordt in de omgeving van Trondheim ook gigantisch aan de E6 gewerkt. Op veel plekken wordt deze verdubbeld tot snelweg en worden er nieuwe tunnels naast de huidige uitgehakt. We rijden dan ook regelmatig door letterlijk en figuurlijk adembenemende stofwolken en zetten heel vaak de ventilatie van ons campertje op “circuleren, dus geen buitenlucht’. De camper wordt van buiten dan ook giga-stoffig.

Bij Gråmyra Nord aan de E6 stoppen we even om de benen te strekken en een ijsje te kopen. Dan gaat de reis weer verder.

Waarheen: Een andere bestemming dan gepland. Jenny had gisteren een schitterend idee: op de planning stond een overnachting bij Flakk, zo’n 11 kilometer onder Trondheim en dan morgen via de E14 naar Őstersund in Zweden.

In plaats daarvan gaan we nu een knap stuk verder over de E6 naar Steinkjer, waar we in 2017 bij een heel mooi Badestrand hebben overnacht. Met maar liefst 4 toiletten, dus ruim voldoende voor onze sanitaire behoeften.

Een prima idee, alleen het vinden is nog even een dingetje: volgens de wegenatlas moeten we “ergens boven Steinkjer linksaf”. Maar wáár precies??

Als we een kilometer of wat boven Steinkjer zijn stoppen we op een parkeerplaats en zoekt Nico op zijn telefoon op Maps naar het badestrand, vindt deze en zet de route aan. Dat werkt nu hij gehoorapparaten op proef heeft heel makkelijk: de instructies worden rechtstreeks in zijn oren verteld. Als we er bijna zijn, ziet Nico iets vreemds op Garmin: op onze bestemming laat Garmin een hartje zien, met andere woorden: hier hebben we zelf (in 2017!!) in Garmin een POI ingegeven. En dát waren we glad vergeten…, want die hadden wij natuurlijk beter kunnen gebruiken.

In 2017 ontbrak er een tolslagboom en stonden we hier voor niks, nu is er een betaalautomaat om de vereiste “Avgift” voor parkeren / overnachten te betalen. Dat kan  met munten, met de bankkaart en zelfs met je creditcard. We moeten nu 33 Noorse Kronen aftikken, met de huidige koers maar liefst bijna € 2,80……..

Het is hier nog net zo mooi als vijf jaar geleden en alle toiletten zijn er ook nog. We zitten nog even lekker in de zon, ook voor onze avondmaaltijd en gaan na achten de bus in, want dan wordt het wat frisjes. Behalve onze persoontjes staat er bij aankomst één andere camper, een Engelsman met een héle grote camper. De “dagrecreanten” gaan allemaal weg. ‘s Avonds komt er nog een Zwitserse auto met dakslaper. Van alles wat!

Tot nu toe is dit de langste “rijdag” geweest, maar echt veel last hebben we daar niet van.

 

 

Vrijdag 9 juni 2023                               Jenny         262 / 1.915 km. – Fiets 0 km.

Het is vanmorgen berenkoud als wij om 7.45 uur opstaan. Buiten is het 9 graden en binnen 11. De dieselkachel van Duva Kampa moet hard werken om het binnen een beetje warm te krijgen. De kachel blijkt wat kuren te hebben en slaat geregeld af, maar daar moeten we thuis maar naar (laten) kijken. Tegen 10.00 uur vertrekken we en doen meteen boodschappen, zodat we dat gehad hebben.

We gaan niet naar de E6, maar kiezen een mooie route tussendoor: weg 659, 759, 758 en dan Weg 72 die ons naar de E14 leidt. Deze weg gaat naar Östersund en dat is ons doel van vandaag. Weg 72 is een schitterende weg door een fantastisch wandelgebied, met vele routes en hangbruggen en watervallen. Bij een van die watervallen vlak voor de grens met Zweden moeten we betalen om te mogen parkeren, maar dat gaat ons te ver.

Om 12.10 uur passeren we de grens met Zweden en we belanden in een zomergekte in Åre. Wij willen geld pinnen, maar kunnen geen Bankomat vinden. Dus rijden we door naar Järpen. Daar vinden we zowel een Bankomat als een Systembolaget om onze wijnvoorraad een beetje aan te vullen. Het wordt per slot weekend, niet waar?

Om 15.45 uur komen we aan op de camping. Een hutje met badkamer is er niet meer, maar kamperen in de camper met dit mooie weer is ook geen straf. We krijgen een grote plaats aangeboden, maar wanneer wij daar zijn zien we dat de doorgaande weg er pal langs loopt. Het is een en al schaduw en een afvalwaterplek voor campers (weliswaar afgesloten) ligt er pal naast. Wij gaan op zoek naar een betere plek en maken aantekeningen op de plattegrond. Bij de receptie wordt alles omgeboekt en we krijgen zelfs nog wat teruggepind, want onze nieuwe plek is wat minder groot.

Het servicegebouw heeft 2 grote badkamerzalen met douches, toiletten en wastafels. Op de deur staat “Unisex” en dat betekent dat de ruimte voor mannen, vrouwen en anderen is bedoeld. Dit is de eerste keer dat we dit meemaken, maar het went al snel.

We zijn vaker op deze camping geweest, ook met de kinderen. Toen was het zwembad inclusief voor kampeerders, nu niet meer. Bovendien is het momenteel in renovatie. Heel jammer, want juist voor het zwembad komen we hier. Het is namelijk heel goed voor Jenny’s rug.

We besluiten dat dit de laatste keer is dat we op deze camping staan. Alles gaat hier met codes en dat voelt niet fijn. Zelfs de wasmachine gaat met een code. De tuthola van de receptie had maar één code gegeven, terwijl we toch echt hadden gezegd dat we ook de droger wilden gebruiken. Maar goed, de was ligt weer in de kastjes en onze lijven zijn weer schoon. We willen hier 3 nachten blijven en dan weer zuidwaarts afzakken.

 

 

Zaterdag 10 juni 2023                             Nico     0 / 1.915 km. – Fiets ca. 10 km

Om 9.00 uur loopt de telefoonwekker van Jenny af; de eerste keer in deze vakantie dat we pas bij het weksignaal uit bed komen. De zon schijnt al volop en we ontbijten op ons gemak en uitgebreid in de zon (Jenny) resp. in de schaduw (Nico). Direct na het ontbijt gaat de korte broek aan, want het belooft mooi weer te worden. Niet zo bloedheet als in Nederland, maar best wel héél erg lekker. Zó lang droog en steeds warmer wordend weer hebben we hier al een tijd niet meegemaakt.

We doen wat “midden in de vakantie-klusjes”, zoals kastjes en koelkast herinrichten, de midvakantie- badhanddoekenwissel en nog wat meer nuttige dingen.

Tegen de middag gaan we op de fiets naar het nabijgelegen mega-winkelcentrum Odenskog. Daar zag Jenny gistermiddag in het voorbijrijden een Dollar Store en dáár hebben we in Zweden goede herinneringen aan. Járen geleden kochten we in zo’n winkel 2 dekbedovertrekken met kussensloop met een wereldkaart-opdruk, die inmiddels beiden al totaal versleten en dus afgedankt zijn. En verdikkeme: ze zijn er nog steeds! We kopen twee sets en nog wat andere ‘leuke dingen, voor de mensen’ en gaan daarna boodschappen doen in een mega–ICA. Die blijkt een saladebar te hebben, dus die gaan we maandagmorgen na het opbreken plunderen!

In de Dollar Store vroeg Nico bij de dekbedovertrekken voor de grap: “Hoeveel wil je er hebben?”. Daar komt Jenny later (héél slim) op terug; we gaan er nog een set bij kopen, want de Zweedse dekbedovertrekken hebben geen instopflap en er zit maar één kussensloop bij. Nico heeft een afwijkend model nekkussen, dus met het derde exemplaar kan Jenny niet alleen instopflappen voor ons beiden maken, maar ook 2 speciale kussenslopen voor Nico. Slim bedacht!

Onderweg terug richting camping zien we dreigende bewolking aankomen. We besluiten om eerst de boodschappen weg te brengen. Nico repareert gelijk even het kettingslot van zijn fiets en prompt komt een vanmorgen gearriveerde Nederlander “even” langs; de regen is dan wel niet gekomen, maar wij hebben een tijd lang een echte spraakwaterval bij de camper staan. Je krijgt er geen woord tussen. Afijn; geeft niet: hij is zijn verhaal weer even kwijt en zijn vrouw heeft ook even een beetje rust….. Compleet suf gekletst stappen we later weer op de fiets (de zon is er weer volop!) en we gaan iets verderop kijken naar en Pizzeria, om te bekijken of we daar morgenmiddag gaan eten. Lijkt wel een gezellig zaakje.

Aansluitend rusten we weer lekker op de camping uit en daarna gaat Jenny koken in het gloednieuwe Service hus, waar we ook gelijk daarna de maaltijd in de “eetkamer” opeten. En daarna ook afwassen; dat scheelt weer een paar keer heen en weer lopen. Ze hebben hier zelfs een vaatwasmachine.

Ten slotte liggen we een tijd lekker in de zon te sudderen en kijken we ’s avonds een stukje TV. We doen eigenlijk drie keer niks op zo’n dag en tóch zijn we beiden best wel moe. Zal wel aan de zon liggen.

De camping is wel veranderd; we hebben het idee dat er heel veel bomen zijn gekapt en een behoorlijk aantal kampeerplekken zijn opgeofferd om – net als in Nederland- huisjes op te bouwen. Vroeger vonden we het een grote camping. Nu vinden we het gedeelte voor caravans, campers en tenten eigenlijk best wel klein.

 

 

Zondag 11 juni 2023                                     Nico    0  / 1.915  km. – Fiets ca. 16  km

Zonder wekker staan we rond de klok van negenen op. Het is weer lekker zonnig en al redelijk warm, dus de lange broeken blijven uit. We hangen de dekbedden en pyjama’s aan de waslijn te luchten. Daarna volgt een uitgebreid en rustig ontbijt.

Het is heel lekker weer geworden, zó prettig hebben we het hier jaren niet gehad. Na het ontbijt ruimen we de boel weer op, halen het beddengoed binnen en zien om ons heen veel campers vertrekken. De Zweden gaan kennelijk allemaal weer naar huis na een weekendje weg.

Tegen het middaguur pakken we onze fietsen en rijden richting het centrum van Östersund. We stoppen bij de “grote” kerk, waar kennelijk net een dienst is afgelopen; meneer pastoor heeft de microfoon nog om zijn nek en een deel van de gemeente gaat aan de Vika (koffie met lekkers). Wij gaan even voor in de kerk zitten en Jenny steekt een kaarsje aan.

We worden nog uitgenodigd voor een kopje koffie, maar slaan dit onder hartelijke dankzegging af en vervolgen onze fietstocht. Doel is de “Gammle Kyrka”, de oude kerk een eindje verderop, maar we rijden  er glad voorbij. Via een paralelweg fietsen we terug, komen bij de kerk en vinden daar alle deuren op slot. In een parkje bij de kerk nuttigen we een mandarijn (hélemaal van Zuid Afrika naar Zweden komen reizen) en een pakje drinken.

Dan fietsen we door naar het meer en steken de voetganger-/ fietsersbrug naar Frösön over. We genieten daar een tijdje op een bankje van het uitzicht vanaf dit eiland over het meer op Östersund en fietsen dan weer terug naar de camping. Dat alles in een voor Zweedse begrippen behoorlijke warmte. Geen 30+ zoals nu in Nederland, maar toch ver in de 20.

Bij de camper teruggekeerd pakken we weer een stukje zondagsrust en gaan daarna al lekker vroeg douchen; de camping is al zó leeggelopen dat in ons Service Hus één van de twee toilet- / douchezalen is afgesloten.

Na vijven klimmen we weer op de fiets om een hapje te gaan eten bij Oden Pizzeria, vlak bij de camping. We bestellen geen pizza, maar zalm- (J) en een vleesschotel (N), die allebei prima smaken. Ze worden vergezeld door de vriendjes Tuborg (bier) en Kopparberg (cider).

Dit alles voor een zéér acceptabele prijs. De koers van de kroon is zowel in Noorwegen als in Zweden voor onze begrippen zéér laag: € 0,083 in Noorwegen en € 0,086 in Zweden. Dát hebben we nog nooit zo meegemaakt en dat valt voor ons dus zeer gunstig uit. Een meevallertje dus.

We ruimen ’s avonds vast de zijluifel op en omdat het na negenen ineens toch wel behoorlijk gaat waaien, draait Nico ook de gewone luifel vast in.

 

 

Maandag 12 juni 2023                       Jenny  353 / 2.268  km. – Fiets: 0 km  

Om 8.00 uur staan we op en we kunnen -zoals zo vaak- buiten ontbijten in de zon. Tegen 10.00 uur zijn we ingepakt en vertrekken we naar de ICA om boodschappen te doen. Helaas is de saladebar nog niet helemaal aangevuld, maar dat lossen we op door een zakje sla er los bij te kopen. Ook sturen we een leuke kaart naar onze kleinkinderen, Sara en Koen.  We hebben besloten deze vakantie geen kaarten naar iedereen te sturen, maar een foto met groeten te appen. Dat is inmiddels in Noorwegen gedaan. Maar een kaart per post is natuurlijk veel leuker in een tijd waarin kinderen digitaal worden opgevoed.

We rijden vandaag een flink stuk E45 zuidwaarts en hopen goed op te schieten. We passeren de ‘Natur camping’ van vorig jaar en de jaren daarvoor en besluiten even te gaan kijken wat er veranderd is. Nou, heel veel! Er staat een nieuw servicehuis en bijna overal zijn stroomplaatsen. De camping heet sinds vorig jaar “Kojbyns Camping’. Ook is de prijs veranderd: lang geleden 40-50Sek, vorig jaar 150 Sek en nu 300 tot 390 Sek.

Wij vervolgen de E45, die toen hij nog gewoon Weg 45 was ook al Inlandsvägan heette. Deze weg hebben wij al vaak gereden, van zuid naar noord en van noord naar zuid, zoals nu. Bij Yterhogdal eten we een broodje aan een picknicktafel bij het water. Jaren geleden hebben wij hier al eens geslapen met de jongens. Toen lag er nog een steiger waar vanaf de kids in het water sprongen.  Overdag mag je er gratis staan, maar een nacht kost 100 Sek. Er zijn ook toiletten.

Tegen vieren komen we in Mora aan en daar gaan we even winkelen. Als gauw hebben we de nieuwste wegenatlas van Zweden gevonden en even later vinden we ook een aardigheidje voor jarige vrienden van ons. Daarna genieten we van een ijsje in de schaduw, want het is erg warm geworden. Wij vragen ons af waarom we toch besloten om de ventilator thuis te laten. Heel dom dus.

Weer verder langs de E45 vinden we bij Johannesholm een kleine camping en dat lijkt ons wel wat voor één nacht. Daar komen we rond 18.00 uur aan. Als Nico zich gaat melden en Engels spreekt, hoort hij de medewerker zeggen: “Nou, dan kunnen we verder wel Nederlands praten”. Een Nederlandse medewerker dus en overal op de tekstbordjes lezen we ook in onze moedertaal wat er staat. In een mum van tijd staan we in de kampeerstand en genieten we van een heerlijk glas koele wijn.

 

Dinsdag 13 juni 2023                         Nico    399 / 2.667 km. – Fiets  0,5 km

We staan om kwart over zeven op en zijn 2 uur later vertrekklaar. Nico levert de stroomsleutel in. De Nederlander ter plekke werkt hier al vijf jaar maar is niet de eigenaar. Hij is in loondienst. En dat bevalt hem hier prima.

In Malung gooien we er via de pinpas maar eens 100 Sek tegenaan en gaan in een wasbox uitgebreid de auto wassen. Spuiten, shampooen, in de was zetten en hoogglanzen.  We houden zelfs nog tijd over (en vergeten om ff te stofzuigen…). Daarna vullen we de tank met meer dan 70 liter diesel. Bijna 900 km gereden sinds de vorige tankbeurt.

Onderweg langs de E45 stoppen we om 12.15 uur voor sanitaire nood, koffie-met-Zweedse-koek en het boeken van de Fjord Line verbinding Strömstad – Sandefjord voor aanstaande donderdag om 12.00 uur. Inclusief lunchbuffet.  Nico is vorige week lid geworden van de Fjord Line Club. Onze overtocht is gratis, we betalen alleen de auto en twee keer een lunch. En dat kost bijna niks (nou ja, nog geen € 58 voor 2½ uur varen en lunchen). Vorige week hebben we al bedacht om a.s. vrijdag met Holland Norway Lines over te gaan van Kristiansand naar Emden. Die overtocht met de zelfde maaltijden en een zelfde hut blijkt nu zelfs nog “goedkoper” dan onze heenreis mét korting. Dan hoeven we zaterdag op het “vasteland” ook niet zo lang te rijden.

We zetten Garmin uiteindelijk op Strömstad en we gaan rond half vier in conclaaf over waar te overnachten: één keer in de buurt en één keer in Strömstad, of gelijk door naar Strömstad en daar twee nachten blijven (en dus maar 1 keer opzetten en opbreken). We kiezen voor het laatste en Nico zet een camping in Strömstad in Garmin. Twee keer fout dus: Garmin leidt ons van Weg 164 af door een stukje Noorwegen langs sterk stijgende en dalende hele smalle weggetjes, om vervolgens weer op Weg 164 uit te komen. Jenny had dat al voorspeld….

Om 16.16 uur rijden we Noorwegen binnen en om 16.37 uur tuffen we er weer uit, weer naar Zweden. Tweede misser is de gekozen camping. Die ligt nogal zuidelijk onder Strömstad op een aaneengesloten reeks eilandjes met éénrichting-verkeerslicht-bruggen. De camping ligt aan zee, maar ook in Nergenshuizen. Niet doen dus.

Nico zet de First Camp Strömstad Camping in het centrum in Garmin. Binnen een kwartier zijn we daar. De camping is duur, maar wat heet duur: € 37 per nacht, dat heb je in Nederland niet voor die prijs. Er zijn veel hoog gelegen plaatsen en wij kiezen er één van waaruit we de Fjord Line- en Color Line schepen kunnen zien en een mooi uitzicht over een deel van de stad hebben. Wel een hoog plekje, dus open en bloot, maar er wordt geen harde wind verwacht. We draaien daarom de luifel maar uit. De zijluifel kan er niet aan: tentharingen kunnen niet zo goed in asfalt gemept worden….. De poten van de uitdraailuifel staan nét in het gras, dus daar lukt het wel om de boel te zekeren.

Door de bijna 400 km rijden en het langdurig zoeken naar een goed plekje eten we wat laat. Daarna gaan we om beurten douchen in een soort “nood-service-hus” met WC ’s en douches, maar geen keuken en afwasplaats; die zijn “beneden” bij de receptie en we hebben onze bergbeklimmersuitrusting thuis gelaten. Maar het uitzicht is schitterend!

 

 

Woensdag 14 juni 2023                               Jenny  435 / 2.667 km. – Fiets 14 km

Van uitslapen komt niet echt iets, want om 8.30 uur zijn we al wakker. Dat geeft ons de gelegenheid om uitgebreid te ontbijten. Na de koffie en de afwas fietsen we naar het centrum van Strömstad. Onderweg zien we de boot van Fjord Line aanmeren en we kijken even waar we morgen met de camper moeten opstellen. In de stad doen we boodschappen bij de Coop en het is daar zo lekker koel dat we er extra lang over doen.

Terug bij de camper gaan we een tijdje luieren en een tukje doen. Nico verzorgt ook nog een boeking van onze B&B.

Later op de middag is het tijd voor een stukje fietsen. We hebben 3 köpcentra gezien en dat lijkt ons een leuk fietstochtje. Volgens de plattegrond van Strömstad kun je een rondje fietsen waarbij je bij de haven uitkomt. Dat lijkt ons wel wat en als we bij de haven zijn gaan we op een terrasje wat drinken. Heerlijk, maar wel een beetje heet en we verlangen naar ons plekje op de camping. Want daar waait een windje. Gauw terug dus. Met parasolletjes aan de stoelen houden we ook de zon een beetje weg.

Later op de middag gaan we douchen, dan hebben we dat ook maar weer gehad. Hier gaat dat makkelijk en we weten niet hoe laat we morgen op de camping zijn in Kristiansand.

De maaltijd van vandaag is: salade uit de saladebar en soep met balletjes. Die laatste is de hele reis mee gegaan, maar zijn we steeds vergeten aan een soep toe te voegen.

 

 

Donderdag 15 juni 2023                              Jenny     201 / 2.868 km. –  Fiets 4 km

Ook deze ochtend zijn we al vroeg op. Ruim voor de wekker, om 7.30 uur verlaten wij ons bed. Het heeft vannacht een beetje geregend en ook vanmorgen houden we het niet droog. Wij horen zelfs hier een daar onweer. Maar we zijn precies op tijd ingepakt en wachten even tot het droog is voordat we de fietsen op het fietsenrek laden.

Beneden bij de receptie lozen we ons grijze water, brengen we ons afval naar het milieu-station en doen we de afwas. Daarna wachten we op een parkeerplaats tot 10.45 uur en rijden dan naar de boot.

We zien de “Oslofjord” van Fjord Line aan komen varen en ruim een half uur later mogen ook wij aan boord. Hij vertrekt om 11.50 uur en dat is 10 minuten te vroeg, maar dat vinden wij niet erg. We gaan meteen naar het lunchbuffet en laten het ons heerlijk smaken. Ons wordt een plek bij het raam toebedeeld aan de voorkant van het schip en zo kunnen we mooi eten en naar buiten kijken tegelijk. Het is een mooie oversteek van Strömstad naar Sandefjord, dwars over het Oslofjord, langs duizenden eilandjes. Deze eilandjes zijn soms bewoond, maar meestal is er geen huis te zien.

Om 14.30 verlaten we als een van de eersten het schip en zoeken we de E18 op die ons naar Kristiansand moet brengen. Dat is voor een groot deel een snelweg, maar soms ook niet.

Dan zitten er een paar bergen in de weg. Onderweg nemen we een korte pauze, het is inmiddels buiten bijna 28 graden geworden! Niet te geloven! Om 17.45 uur zijn we op een camping ruim 12 km van Kristiansand. Omdat de receptie inmiddels is gesloten moeten we ons aanmelden en betalen via de website. Dat alles staat in een brief die we in de brievenbus kunnen vinden. Appeltje -eitje, kind kan de was doen. In de envelop zit ook een pasje voor het toilet en de douche.

Na het eten vervangt Nico de lamp van de linker koplamp. Toen we de veerboot van Fjord Line opreden werden we er op opmerkzaam gemaakt dat de linker koplamp niets meer deed. Maar gelukkig hebben we twee reservelampen bij ons. Gelukkig is uitgerekend het lampje van de koplamp waar je het makkelijkst bij kan kapot gegaan!

 

Over de camping: dit is een camping waar we altijd al eens naar toe wilden. De eigenaar is Kees Verkerk, voormalig schaatslegende uit de jaren ’60. Samen met Ard Schenk vormden zij het duo “Ard en Keessie”, een benaming die nog steeds leeft. In 1966 werd Kees wereldkampioen en Ard Europees kampioen. Kees hebben we niet gezien, maar ja, die is ook al 75 jaar en zal hier niet meer werken. De camping is heel groot en heeft veel hutjes, ook een resort en hotel. Heeft een mooi, nieuw Service Hus. Ligt aan een strand, maar ook vlak aan de weg en bij een vliegveld. De Kiwi winkel is op loopafstand. Wij staan hier maar één nacht en zullen wel zien of we rustig zullen slapen.

Het werk vlak naast de camping aan een gebouw gaat gewoon ’s avonds door en er is ook een groep zéér luidruchtige Noren in een huisje. Als we vlak voor het slapen gaan teruglopen van het toiletgebouw zien we dat er tenminste 2 kampeerders vertrokken zijn: een Nederlandse camper en een mevrouw die in haar auto zou overnachten. Die vinden het kennelijk té veel herrie hier.

 

Vrijdag 16 juni 2023                                    Nico    10 / 2.878  km. – Fiets 0 km

Om kwart over acht staan we op. Omdat het al bloedheet begint te worden (en wij in de volle zon staan) ontbijten we in alle rust en breken we ook héél langzaam op. En we hoeven hier pas om elf uur weg te zijn.

Om tien voor elf verlaten we de camping en aan de snelweg gooien we nog een keer de tank vol. Het is hier goedkoper dan in Nederland! Daarna rijden we een kippeneindje door naar de ferryterminal van Kristiansand en zoeken bij het vlakbij gelegen station een parkeerplaats. We vinden er één waar we maximaal 3 uur mogen staan, doneren 40 Nok aan de gemeente Kristiansand en lopen het hele korte stukje naar de winkelstraten. Daar lijkt het werkelijk vergeven van de Nederlanders, h.w.s. allemaal “Mini–Cruise’ers” van Holland Norway Lines. Goed op je taalgebruik letten, dus!

In het centrum bezoeken we ca. 90% van de kledingwinkels, gaan voor de spirituele vorming een tijdje in de (mooie!) Dom zitten en zoeken daarna in een nabijgelegen parkje een bankje in de schaduw op. Nico scoort bij een supermarkt 2 blikjes fris en twee ijsjes, altijd goed om de hoeveelheid muntgeld af te romen. Daarna scoort Jenny een leuke witte zomerbroek en een korte broek en gaan we terug naar de auto. Het ’s morgens al aangelegde schip van Holland Norway Lines vaart tijdelijk weg om plaats te maken voor de catamaran van Fjord Line. We eten om de parkeertijd vol te maken wat fruit en rijden dan naar de ferry-terminal, een ritje van hooguit 3 minuten. Naast Fjord Line en Holland Norway Lines maakt ook Color Line hier gebruik van deze haven. HNL en Fjord Line “delen” een aanlegsteiger.

We checken in en worden in de rij gezet. De catamaran van Fjord Line vaart weg en HNL vaart weer naar de steiger.

Ondertussen komt de sneldienst van Color Line uit Hirtshals aan en legt aan naast de Romantica van HNL. De wachtenden voor beide diensten staan naast elkaar opgesteld. Nadat Color Line “leeg” is mogen de nieuwe passagiers de boot oprijden. Dit kruist de weg naar het HNL-schip, dus wij moeten wachten tot al die Color Line rijen leeg zijn.

Uiteindelijk rijden we om half vijf de boot op, die zowaar kans ziet om tóch rond vijf uur te vertrekken. Wij hebben weer een hut op Dek 9, dit keer aan bakboordzijde. In vergelijking met de heenreis vallen twee dingen tegen: Omdat er meer passagiers zijn dan op de heenreis en dus ook meer auto’s, worden de auto’s net als in 2022 weer in vier rijen opgesteld op de drie autostroken van elke dekhelft. Resultaat: wéér krankzinnig dicht op elkaar en bijna niet uit- of in te stappen en amper tussen de auto’s door te lopen. Het wordt tijd dat het vorig jaar al genoemde extra liftdek voor personenauto’s er toch eindelijk eens gaat komen. De andere tegenvaller is de drankprijs op het zonnedek, dit keer een écht zonnedek in de brandende zon. In 2022 kostte een biertje en een witte wijn € 15,50. Twee weken geleden was dat gedaald naar € 10,50. Nu dus weer € 15,50. Graaiflatie?

De drankjes smaken er niet slechter door en na een tijdje bakken in de zon zoeken we onze hut op. Tegen half zeven gaan we aan het dinerbuffet en nadien een rondje over het schip lopen. We gaan deze dag op tijd slapen.

 

 

Zaterdag 17 juni 2022                                   Nico  191 / 3.069 km.

Traditiegetrouw welhaast, maar we staan om 8 uur op en melden ons na aankleden, opmaken en tanden poetsen bij het ontbijtbuffet. Niets op aan te merken, even prima als alle vorige keren.

Na het ontbijt zoeken we onze hut op en we merken dat tijdens ons ontbijt alle hut- passagiers verzocht zijn om hun hutten te verlaten. Het zal ook een keer niet zo zijn…..

Wij doen dat na een tijdje dus ook maar en staan een tijdje buiten op Dek 6. Naar later blijkt dus uitgerekend nèt op het rookgedeelte. We verkassen daarom naar het achterste trappenhuis en kiezen een strategische plek bij de lift en de toiletten. Zo af en toe laten we een lift stoppen om te bekijken of het rode “blocked-“ lampje naast de knop voor autodek 3 nog steeds brandt; dan kun je er nog niet op. Op een geven moment is dat lampje uit en duiken we de lift naar beneden in. Tijdens de afdaling van de lift horen we de boordomroep dat de autopassagiers naar hun auto kunnen.

“Beneden” vergist Nico zich in bak- en stuurboord, dus lopen we aan de verkeerde kant van het dek naar voren. Halverwege wringen we ons tussen de motoren door naar de auto en gaan daar braaf zitten wachten op betere ( = vertrek-)tijden. Om tien over half elf rijden we de boot af en volgen een andere route door Emden naar de snelweg.

Met slechts één stop onderweg schieten we prima op. Om vijf voor twaalf rijden  we Nederland binnen en om tien voor één zetten we voor ons huis de motor uit.

Dát is dus een groot voordeel van deze verbinding. Op de terugweg ben je héél snel thuis. Maar op de heenreis hebben we een soortgelijk voordeel bemerkt: Je vertrekt op donderdagmiddag uit Zwolle en nog geen 24 uur later ben je bij de vuurtoren van Lindesnes; zó snel zijn we nog nooit op een Scandinavische vakantiebestemming aangekomen. Oftewel: de “korte” verbinding naar Noorwegen is dit jaar in beide richtingen héél goed bevallen.

 

Nog een voordeel, maar of dat altijd geldt weten we niet: De terugreis -zonder korting- was ruim honderd euro goedkoper dan de in Zwolle geboekte heenreis met zelfs 20% korting.

 

Klik HIER voor de foto’s.