2010: Zomervakantie – Corsica

Vrijdag 18 juni 2010 Jenny 970 / 970 km
Om 8.30 uur vertrekken wij van huis. Nico rijdt bijna de verkeerde oprit van de snelweg op. Hij ging automatisch richting noorden……………….!
Een uurtje later zijn wij aan de grens met Duitsland en daar is het lekker doorrijden. Wij kiezen net als twee jaar geleden de route aan de oostkant van de Rijn, want daar hadden wij goede ervaringen mee. Onze navigator “Garmin “ raakt daarvan aardig van slag, maar wij trekken ons daar niets van aan.
Om 11.00 uur drinken we koffie net voorbij Keulen en de jassen moeten aan, want het is behoorlijk koud. Ruim een uur later, om 12.15 uur eten we een broodje in de stralende zon en is het warm! Gek weer! We rijden dus via de A3 en de A 67 naar Weg 5 die zuidwaarts loopt en ook de Rijn volgt.

Bij Baden Baden een sanitaire stop, daar staat ook een prachtige wegkerk. Pas om 17.00 uur komen we bij Basel Zwitserland binnen, dit omdat er zoveel wegwerkzaamheden aan de A5 worden gedaan. We tanken net over de grens en rijden direct door naar Raststätte Pratteln Süd voor een kop warme goulashsoep en geld wisselen. Ons voorraadje Zwitserse franken zijn we vergeten en zit nog thuis in het valutablikje.

002Om 18.30 uur belanden we bij Luzern in een langdurige file en het is dan ook al 20.00 uur als wij bij Raststätte “Gotthard Süd” staan. Jenny besluit de traditionele prak voor de eerste dag (=macaroni) niet op te warmen, maar te bewaren voor zaterdag. We eten een boterham en gaan vlug weer verder. Het nog een eindje verder naar de tunnel toe en daar worden auto’s in groepjes toegelaten. Vreemd, dat zo’n lange tunnel van 17 km maar één buis heeft, er moet heel wat verkeer door heen.

Om 22.30 uur komen wij aan op de camperparkeerplaats in Locarno. Alles is nog hetzelfde als twee jaar geleden en al snel staan wij waterpas op het stuk veld dat voor campers bedoeld is. Er gaat 8 euro in de automaat (ja, je kunt hier in Zwitserland ook met euro’s betalen!) voor een nachtje slapen. Verderop, bij het haventje is een toilethuisje met stromend water. Er is geen stroom, maar dat hebben ook nog niet nodig. Het is inmiddels donker geworden en we gaan niet meer buiten zitten. Beetje lezen, wijntje erbij en dan bijtijds slapen. We hebben er vandaag bijna 1000 km op zitten.

Zaterdag 19 juni 2010 Jenny 268 / 1.238 km
We zijn al vroeg wakker van de vogels en de vertrekkende campers. Geeft niets, het is mooi zonnig weer en de temperatuur stijgt per half uur een graadje. Het is dan ook al ruim 20 graden wanneer wij om 9.30 uur uit Locarno vertrekken. Eerst nog even aan de haven een sticker voor onze camperruit gekocht, dat mag wel eens na 3 keer een overnachting hier.
De weg gaat steil omhoog naar de E35/A2, de snelweg naar Milaan. Bij Como gaan we om 10.30 uur de grens over en gaan we uitgebreid shoppen. Hier zijn we in 2008 ook geweest. Jenny koopt een lief zomerjurkje met de tekst “Summery California Dream”. Het is waarschijnlijk ‘honderd jaar geleden’ dat zij een jurk heeft gekocht………….
Ondertussen heeft zij er nog geen weet van wat er die dag uit de lucht zal vallen.

Vanaf Milano gaan we een stukje via Weg 66 naar Weg 62, die naar Genova gaat. Onderweg lunchen we bij een ‘Aria’ (=wegrestaurant) waar we toevallig nu voor de derde keer lunchen. In 2007 en 2008 zijn wij hier ook geweest.
We krijgen een geweldige onweersbui met overvloedige regen, zóveel dat we even de weg af gaan om de bui even af te wachten.
Het laatste deel van de weg daalt af naar Genova en verrast ons met 28 tunnels. In een van die tunnels is een groot ongeluk gebeurd en dat geeft een geweldig file. Toch heeft de Italiaanse politie het allemaal snel geregeld en opgeruimd.

Om 15.30 komen wij aan op de camping “Villa Doria”. Daarvoor moeten we een flink eind de berg oprijden, door allerlei kronkelend weggetjes. Jenny vraag of er misschien ook draadloos internet is en krijgt een bevestigend antwoord. Het leuke is dat de WiFi sinds vandaag operationeel is en omdat wij de eerste gasten zijn die er gebruik van maken krijgen wij gratis de code. Even later staan wij op een redelijk vlak stuk en kunnen “het net” op. ’s Avonds eten wij onze macaroni en net wanneer Nico de afwas wil doen valt er een geweldige bak water uit de lucht: de hemelsluizen staan wagenwijd open en de donder doet een potje mee. Ach, wij zitten hoog en droog in ons campertje en later op de avond zal het heus wel droog worden.

Zondag 20 juni 2010 Nico 33 / 1.271 km
Om kwart over zes beginnen de wekker en één mobiele telefoon hun best te doen ons wakker te maken. We staan vroeg op omdat we –volgens de regels – al om half acht ons aan de haven in Genua moeten melden voor het vertrek om 9.00 uur.
We ontbijten en breken in rap tempo op. Het is droog en de grond is al niet zo modderig meer. Rond kwart over zeven verlaten we de camping en rijden via supersmalle straatjes weer naar beneden naar de zee. Via een klein omwegje komen we bij de terminal aan en staan na het inchecken braaf een tijdje te wachten om aan boord te rijden. Voor ons de tweede keer naar Corsica met Moby Lines, ook nu met de “Moby Freedom”, een soort drijvende Luny Tune. De eerste keer jaren geleden was in september naseizoen en was het erg rustig op dit zelfde schip. Nu is het voorseizoen, maar het schip zit tjokvol met schreeuwende Italianen. Na een kwartiertje bij het selfservice- restaurant achter in het schip gezeten te hebben zijn we helemaal suf gekwetterd. Jenny ontdekt tijdens een wandeling een rustiger plek helemaal voorin het schip in de bar- / dancing.

006Zodra we buitengaats zijn begint het schip nogal te rollen en te stampen, terwijl de zee toch vrij rustig lijkt. Wel is er veel wind. We blijven rustig zitten, lezen wat, strekken af en toe de benen en besluiten vanwege de “bewogen” overtocht om niet in een restaurant te gaan eten; dat kan wel eens slecht vallen. Twee sandwichachtige broodjes houden ons wel op de been. Zodra we in de luwte van Corsica komen is het rollen en stampen gelijk over. Zo tegen half twee gaan we op ons gemak naar het onderste autodek. Een Nederlands- sprekende man vraagt om “starthulp” voor zijn Ford Galaxy, maar wanneer we bij het wegrijden willen stoppen blijkt er al scheepsbemanning met een mobiele starthulp te zijn. We geven dan ook gehoor aan het “vriendelijke” verzoek van een schreeuwende en gebarende Italiaan om door te rijden. Dat moeten ze op het vasteland ook gehoord hebben. We zijn vrij snel van boord en verlaten Bastia in noordelijke richting over de D80, richting Cap Corse. Dit bovenste stukje Corsica doen we tegen de planning in maar “linksom” in plaats van “rechtsom”. Bij Pietracorbara stoppen we bij Camping La Pietra, een “Acsi – kortingscamping”. Het huidige gereduceerde tarief is trouwens nagenoeg gelijk aan de € 15,- per nacht van Acsi. Omdat we graag wat TV-ontvangst willen, gaan we op het (open) “park” staan in plaats van onder de beschutte bomen. Het waait nog behoorlijk, dus de luifel laten we in de bank. Er is al snel satellietontvangst en we gaan maar eens lekker buiten zitten, eindelijk in de korte broek, want ondanks de bewolking is er soms wat zon. We fietsen naar het strand en daarna weer terug, bestellen een maaltijdsalade in het campingrestaurantje (bestellen om half zeven, ophalen om half acht) en nuttigen alvast een gebakken ei, een Oudhollandse “bal” en brood. Inmiddels in de lange broek, want op zee hangt een zwarte lucht en onweert het nogal, terwijl we ook een regenboog zien. Op onze plek aan land blijft het (vooralsnog?) droog. Hopelijk kunnen we de salade nog droog binnenhalen. Er is gratis internet, maar alleen rond de receptie, niet op onze plek. Dat wordt dus straks even “overdekt terras- internetten”.

Maandag 21 juni 2010 Jenny 121 / 1.392 km
Aanvankelijk waren wij van plan om twee nachten op deze camping te blijven. Maar behalve het aardige zwembad is er hier niets voor ons om te doen. Fietsen kan slechts een klein stukje, daarna gaat de weg steil omhoog langs de kust. Wandelpaden hebben wij niet gezien. En om nu een dag te luieren, terwijl er regen is voorspeld, willen we ook niet. Wij gaan vandaag dus weer verder trekken. De dag begint goed: ontbijt in de volle zon! Het is al lekker warm wanneer wij om 10.00 uur vertrekken. We gaan vandaag een rondje kust doen en cap Corse bewonderen. Dit is het uiterste noordelijke puntje van Corsica en hebben wij de vorige keer overgeslagen. Weg D80 langs de kust is smal en hoog en we moeten geregeld uitwijken voor andere weggebruikers. In Luri doen we boodschappen bij de Spar. Het is niet zo’n megawinkel, maar we kunnen er alles krijgen, ook ansichtkaarten en postzegels. We vervolgen de D80 nog een eindje en slaan dan via Weg 253 af naar de kust. In Barcaggio lunchen we aan de haven en het is dan echt warm te noemen. Dezelfde weg voert ons al slingerend weer naar boven, naar de D80, richting St. Florent.

010Op het smalste stuk zien we de molen van Cap Corse liggen. Hierboven kun je alle kanten van het eiland Corsica zien. Het is zelfs zo helder dat we het vasteland met de bergen van Italië zien liggen. We gaan verder over de een smalle weg met hier en daar het ontbreken van de vangrail (lees: muurtje stenen). We zien diepe afgronden, schitterende stranden met azuurblauw water en mooie uitzichten. De weg lijkt eindeloos te zijn en onderweg kopen we een ijsje. Dat ijsje blijkt van vorig jaar te zijn en diverse keren opnieuw ingevroren te zijn. Bah! Nico heeft ondertussen zere armen van het bochtjes sturen.

Om 16.30 uur komen we in St. Florent aan en het eerst wat wij doen is de tank volgooien. We zijn stomverbaasd als blijkt dat wij –ondanks die slingerende kustweg- zuinig hebben gereden, namelijk: 1:13,4. Even later zoeken we de camperparkeerplaats die eigenlijk een gewone camping is. De camping is erg vol en we moeten moeite doen om een plekje met stroom te vinden. Dat lukt ons niet en we besluiten om bij de receptie door te geven dat we een plaats zonder stroom nemen, want die zijn er nog genoeg. De dames bij de receptie spreken geen Engels en snappen niet wat wij bedoelen. Uiteindelijk vraagt iemand “no(n) strom?” en knikken wij snel “ja”. De dames liggen in een deuk dat ze het eindelijk snappen en op ons bonnetje de elektriciteit kunnen doorstrepen. Wij lachen natuurlijk braaf mee.

We vinden een vlak stukje om Duva Kampa neer te zetten. Jenny neemt meteen een duik in zee. Het schitterende zandstrand ligt op loopafstand van de camping. Het water is al heerlijk warm en het verschil in temperatuur lang niet zo groot als bij een buitentemperatuur van 38 graden. We genieten nog een paar uurtjes van de warme zon. De weersvoorspellingen zijn niet uitgekomen, gelukkig. Vandaag en de komende dagen zou het regenen, bewolkt zijn en niet warmer worden dan 16 graden. Wij hebben in elke geval vandaag een heerlijk zonnige en warme dag gehad.

Dinsdag 22 juni 2010 Nico 90 / 1.482 km
We hebben geen wekker gezet, maar zijn rond half negen wakker. Het is een beetje bewolkt en rond de 18 graden, maar de temperatuur loopt langzaam maar gestadig op. We vertrekken nog in “lange outfit”, maar dat blijkt later niet nodig te zijn. We breken na het ontbijt rustig op en voor we de camping ergens na tienen verlaten maken we gebruik van de loos- plek voor afvalwater. Dat voorkomt onaangename verrassingen. “Winkelcentrum” was gisteravond in Garmin ingetypt en dat zou op 1,8 kilometer afstand van de camping liggen. Wel een reclamebord op die plek, maar dus geen winkelcentrum. De Spar in St. Florent heeft één parkeerplaats, gelegen tussen twee (kleine) Sparren. Omdat iedereen naar goed Frans gebruik dubbel geparkeerd staat, zijn de 2 vrije plekken voor ons onbereikbaar. We vinden elders in de stad geen grote supermarkt, maar posten nog wel de ansichtkaarten. Daarna rijden we over de D81 westwaarts. Een mooie hoge kustweg, met prachtige vergezichten over zee. Je krijgt wel weer spierpijn van het stuurdraaien, maar dat hoort er hier bij. Na al dat moois komen we uit op de N1171, een tweebaansweg die naar het zuiden voert en lekker opschiet. Eindelijk komen de vierde en vijfde versnelling weer eens aan bod. We willen naar Corte, Corti op z’n Corsicaans. De oude hoofdstad in die paar jaar dat Corsica zelfstandig was. Dat willen ze trouwens nog steeds; op veel van de tweetalige richtingsborden is het Frans doorgekrast. In een dorpje boven Corte zien we een supermarkt: Een “Super U”. Daar gaan we shoppen, ergens rond 12 uur of zo. Tegen 12.20 uur worden we vriendelijk doch dringend verzocht om op te zouten; om half één gaat de toko dicht! Zo extreem als in Noorwegen, waar we een hypermarkt ontdekten die 7 dagen per week 24 uur per dag open is, hoeft het voor ons ook niet, maar een supermarkt met lunchpauze? Het brood is op en bronwater kunnen we niet zo snel vinden, dat moet elders gehaald worden. Een paar Nederlandse fietsers wijzen op een bakker net om de hoek, waar Nico rap een stokbrood en een bruine bol inslaat. Voordat we verder gaan wordt de “lange outfit” verwisseld voor een korte; het is al weer best warm en de zon schijnt al weer een tijdje volop. We rijden daarna verder en komen al snel in Corte, waar een grote Casino- supermarkt wel gewoon open blijft, ook al is het er inderdaad erg rustig. Na het inslaan van bronwater, wijn en het benodigde abdijbier gaan we eerst maar eens lekker lunchen.

025Corte heeft een “hoge” oude stad, de “Citadelle”. Vanaf een touringcarparkeerplaats naast de supermarkt vertrekt zo’n toeristen- “treintje” die je à raison van € 6,- p.p. in 40 minuten de binnenstad laat zien. Wij gaan liever met de auto omhoog, vinden vervolgens dus geen parkeerplek en zien daarna aan de rand van de oude stad toch nog een plekje. We sjokken omhoog en informeren bij de VVV naar mogelijkheden om in de omgeving te wandelen. We krijgen prompt een kaart met routes in centraal Corsica. Eén wandeling vlakbij een camping waar Jenny over gelezen heeft blijkt onbereikbaar te zijn; de (doodlopende) weg er naartoe is in het begin al zó smal dat het niet leuk meer is. Op de kaart zien we een andere – niet te lange – wandeling ten zuiden van Corte en we besluiten om in Corte op een camping te blijven en morgenochtend naar de wandelplek te gaan. We komen terecht op een tweesterren- camping aan een riviertje. Kleine camping met grote prijzen, maar wel lekker rustig. Het is hier trouwens wel vergeven van de hefdak- campers, zó veel hebben we er nog nooit tegelijk gezien (het “Zestig jaar VW Transporter- weekend” uitgezonderd). De stroomvoorziening (à € 3,80) is een giller; de baas komt met een tafeldoosje, die hij ergens aan een kabel knoopt die langs de plekken in het gras ligt en na aansluiting komt er een mooi “plastieken zakje” omheen. Da ’s nog eens wat anders dan een Eurostekker- aansluitpaal. Het plekje is best mooi, met een ruisend riviertje beneden ons, alleen zien we tijdens de maaltijd wel de nodige zwermen “riviermuggen”. In de bus is het ’s avonds nog warm; dit dagverslag wordt getikt met de dakramen open en de kleine tafelventilator de eerste keer in deze vakantie in bedrijf.

Woensdag 23 juni 2010 Jenny 116 / 1598 km
Wij worden vanzelf, dus zonder wekker wakker. Hoewel wij in de schaduw staan is het al best warm genoeg om buiten te ontbijten.
Om 10.00 uur vertrekken we van deze grappige camping van € 26,40 en gaan eerst brood halen bij een kleine Boulangerie. Dat hebben we vast binnen en we rijden vol goede moed via Weg 193 naar ons wandelstartpunt. Het is opnieuw een slingerende weg door de bergen. Smal ook, met veel vrachtwagens. Bijna ging het fout, maar Nico houdt zijn hoofd koel.

033In Vizzevona vinden we de wandelroute op een parkeerplaats. Wij zetten de camper onder de bomen om zo de meeste schaduw te krijgen. Een hete camper is wel het laatste waar we op zitten te wachten om na een lange wandeling in te gaan zitten. De route die wij hebben uitgekozen gaat naar de “Cascade des Anglais” oftewel “Engelse watervallen” en duurt heen en terug 2 uur. Het is een gedeelte van de belangrijke wandelroute die van noord naar zuid over dit eiland loopt: de Gr. 20. Het is een schitterende route, die af en toe qua moeilijkheidsgraad op de route naar de Preikestolen (zie zomervakantie 2009) lijkt. Maar het doel is schitterend: een grote waterval met warme rotsen om op te zitten. Ziet er ook heel erg Noors uit. Er zijn meer mensen en net als de anderen eten wij een broodje en rusten uit. Wij besluiten de route niet verder te volgen, maar dezelfde weg terug te nemen. Binnen 2 uur zijn wij weer terug bij de camper en maken ons klaar om Weg 193 naar Corte terug te nemen.

In Corte doen we boodschappen in de grote Casino supermarkt. Daarna rijden we in één keer via Weg 200 naar de kust. Deze weg gaat niet over de berg heen, maar er tussendoor. Veel bergen, dat wel, maar we komen al om 16.15 uur in Aléria aan. Daar zien we een bord met een **** camping en we besluiten daar te gaan kijken. Het blijkt een prima camping vlakbij zee en wij zoeken dan ook een plaatsje daar in de buurt. Even later liggen we al in het heerlijke water en laten wij ons op de golven meedrijven. ’s Avonds gaan wij eten in de Pizzeria en daarna “internetten”. Net als op veel campings hier kun je dat doen rondom een restaurant of bar.

Donderdag 24 juni 2010 Nico 0 / 1.598 km
Gisteravond tijdens de maaltijd in het campingrestaurant besloten we om hier nog een dag te blijven. Leuke camping, pal aan zee, mooi weer, dus we blijven.
Na het ontbijt checkt Jenny de campingwinkel, maar behalve een Telegraaf (van vandaag!!) is daar niet veel te koop. We fietsen daarom naar het dorp en verlengen op weg daarheen bij de receptie ons verblijf met één dag. Ook de supermarkt in Aléria gaat van half één tot drie uur dicht, maar we zijn nu dus ruim op tijd.
Teruggekeerd van de boodschappen gaan we lekker luieren, Jenny gaat zwemmen en daarna internetten bij de bar. Op dat moment spreekt een zéér Zuid-Duits- sprekend koppel Nico aan met de mededeling dat zij toch ècht een reservering voor plaats nr. 38 (onze plaats) hebben. Jenny komt net terug. We hebben net al het beddengoed aan de waslijn om te luchten, maar zien toch kans om binnen een kwartier ons boeltje te pakken en op te krassen. Jenny zoekt ondertussen een andere plek en we strijken neer aan de rand van de camping, bijna pal aan zee. Nico gaat wel even bij de receptie langs, om zeker te zijn dat deze plek niet gereserveerd is. Gelukkig geldt er geen embargo voor deze plek; Omdat we gisteren zo nadrukkelijk aangaven maar één nacht te blijven was ons oude plekje niet genoemd als gereserveerd. Maar we zijn dus in no time verkast naar een nog mooier plekje en liggen binnen de kortste keren weer in zee. Daarna typisch Frans tijdverdrijf: du vin, du pain et des fromages. Zó komt de middag wel om. We staan dichter bij de bar dan eerst, maar internetverbinding is er alleen met de laptop opgetild tot boven de dakrand. Dàt is wel beroerd internetten, dus straks toch maar weer naar het terras. Met de zee als uitzicht overigens ook geen straf…..Maar het is misschien een goed idee om een externe USB-antenne aan te schaffen voor toekomstige “zwakke” netwerken.

044
Vrijdag 25 juni 2010 Jenny 127 / 1.725 km
Vandaag staan wij redelijk vroeg op en zitten voor 9.00 uur aan het ontbijt. Hoewel wij meestal in onze vakantie genieten van een ontbijtzonnetje, is het nu precies andersom. Vanwege de hitte is het juist heerlijk om in de schaduw te ontbijten. En dat lukt nog precies, want er staat een boom tussen de zon en ons campertje. Om 10.00 uur zijn we weg en doen we in de supermarkt van Aléria boodschappen bij E. Leclerc. Zowaar vinden we een nieuw waslijnkoord en een spanbandje. De oude waslijn heeft het begeven na zoveel jaar en werd steeds een stukje korter. Hadden we eerst een oranje lijn, daarna een groene, nu is het een knalgele geworden. Kun je goed zien in het donker. Wat dat spanbandje betreft: dat hebben we nodig in de warme landen. Precies achter de voorstoel past nu het ventilatortje, en de ruimte die daarnaast nog over is, is precies voldoende voor 1 of 2 flessen bronwater of een pak wijn van 3 liter. Omdat die in elke bocht de hele camper door rollen, hebben we bedacht om tegen het keukenkastje een spanband te maken en ze zo vast te sjorren. In onze Scandinavische vakanties is dat niet nodig, want daar kun je al het kraanwater –net als in Nederland- drinken. Bovendien kopen wij daar geen rosé of rode wijn met dozen tegelijk, zoals hier in Frankrijk.

050Na de boodschappen gaan we via Weg 193 zuidwaarts. De afstand naar het zuidelijkste puntje van Corsica, Bonifacio is nog geen 100 km en wij willen daar twee dagen over doen. Dat geeft ons namelijk de kans om nog iets van de mooiste stranden van Corsica te zien en te beleven.
Om 11.30 uur stoppen we aan het strand van Tarco en we blijven daar tot 15.15 uur. We kunnen er heerlijk zwemmen en de onderwaterwereld met onze snorkelsets bekijken. Ook zitten we lekker onder onze parasol die we vorig jaar in Zweden kochten. Wij hebben er ooit een grondpen bij gekocht die je in de grond –dus ook in het zand- kan draaien, zodat de parasol stevig staat. Onze voeten steken er wel onder uit en dat is voor Nico fataal: zijn voeten en onderbenen zijn verbrand en doen reuze zeer.

Het valt ons op dat er zoveel straathonden en zwerfkatten rondlopen. Ze hebben zelfs een halsbandje om, maar aan het magere lijf is te zien dat ze geen baasje hebben die voor hen zorgt. Ik heb helemaal niks met honden en katten, maar dit vind ik toch wel erg.

Daarna vervolgen we onze route langs de 193 en slaan bij Porto-Vecchio linksaf naar de zee. Daar zijn schitterende stranden te zien, maar het is daar zó druk dat wij vanuit de auto genieten. Voor we het weten zijn we in Bonifatio en dat was helemaal nog niet de bedoeling. Kennelijk hebben wij iets over het hoofd gezien, of was Garmin in de war. We draaien om en gaan een eindje terug en vinden al gauw de juiste afslag naar de camping die wij op het oog hadden. Daar komen we om 17.15 uur aan. Camping Pian del Fosso is een eenvoudige camping en wij weten al gauw dat we hier niet het hele weekend willen blijven. Het is te ver van Bonifacio om op de fiets te doen en een bus gaat er niet. Bovendien ligt de camping te ver van het strand en heeft het geen zwembad. Morgen gaan we dus verder kijken. Terwijl Jenny eten kookt in een hete camper, “haalt” Nico de mail binnen op het bankje voor de receptie.

Zaterdag 26 juni 2010 Nico 78 / 1.803 km.
We hebben een plekje onder de bomen en ontbijten dus in de schaduw. De dag belooft warm te worden. Jenny geeft een paar “uitgelezen” tijdschriften door aan een paar Nederlanders verderop en maakt een praatje. Daarna gaan we naar Bonifacio, waar we eerst bij de Spar weekendboodschappen doen. Daarna rijden we door naar de “hoge stad” en negeren vrolijk alle “Verboden-voor-campers-borden”. Wij zijn toch een auto? Helemaal boven gekomen parkeren we op een betaalde parkeerplaats en bekijken een stuk van de oude vestingwerken. Ook wandelen we over de naast de parkeerplaats gelegen begraafplaats, met allemaal huisjes met graven. Best wel iets voor te zeggen, voor dat bovengronds begraven. Rond twaalven rijden we weer helemaal naar beneden en vinden met moeite een parkeerplaats bij de haven. We sjouwen wat rond in de warme middagzon, zeg maar bijna: in de hitte en eten een broodje gezond resp. een demi-baquette au fromage et jambon. Daarna (karne-) melk uit de camperkoelkast.

066

Na de inwendige mens op deze manier tot zwijgen te hebben gebracht schepen we ons in voor een boottochtje op zee van een uur. Omdat we onze auto al op het betaalde parkeerterrein hebben staan worden we “gerekend” als studenten, ter compensatie voor het gratis parkeren bij de boot. Scheelt in totaal € 5,- terwijl het parkeren later maar € 4,- blijkt te kosten. We vertrekken ruim te laat, men wacht vast en zeker tot er een bepaald aantal mensen aan boord is, maar het tochtje is daarom niet minder leuk. Sommige dingen komen wel bekend voor van andere tochten, zoals “grotje in- en uit varen”, maar leuk en mooi is het wel. Vooral het “onder de hoge oude stad van Bonifacio varen” is indrukwekkend.

Weer teruggekeerd aan vaste wal nuttigen we eerst een heerlijk schepijsje (waar krijg je ooit straciatella- ijs met heuse “hompen” chocola er in?). Daarna verlaten we Bonifacio in zuidwestelijke richting, met de bedoeling om redelijk snel een camping voor het weekend te vinden . Dat lukt helaas bij gebrek aan campings niet, we komen alleen maar een paar “campings à la ferme” tegen. Tussen de Corsicaanse koeien staan lijkt ons wat minder aantrekkelijk. We besluiten daarom om door te rijden naar Portigliolo, naar Camping Lecci & Murta. Daar kwamen we tijdens onze eerste Corsica- vakantie na een belabberde camping in Ajaccio terecht en die is ons toen heel goed bevallen. Dit jaar doet de camping tot 30 juni zelfs mee aan de Acsi-korting. We betalen dus € 15 per nacht in plaats van zo’n € 28,- voorseizoentarief. In het hoogseizoen zouden we hier € 43 kwijt zijn. Corsica in juni bevalt ons trouwens prima: alles nog lekker groen en niet zo onbarmhartig heet, hoewel het vandaag wel behoorlijk aan de warme kant is. Satellietontvangst lukt helaas niet, maar je kunt ook niet alles hebben.
Het enige wat op deze camping tegenvalt is dat er geen enkele vorm van internet beschikbaar is. Staat ook niet in het Acsi-campingboek vermeld, maar we hadden het eigenlijk wel verwacht. Dan maar een keer mail binnenhalen “met de telefoon”. We zijn zelfs te lui / warm om de luifel op te zetten. Morgen maar eens lekker luieren, wat aan het strand vertoeven en zien of we ergens een vorkje kunnen prikken. In tegenstelling tot veel campingrestaurants is het restaurant op deze camping nogal aan de prijs en zit je – ondanks de zeer luxe uitstraling – aardig dicht op elkaar. We zijn even naar het strand gefietst en het restaurant daar lijkt best wel leuk. Je kunt er in ieder geval overdekt buiten zitten. We zullen wel zien.

Zondag 27 juni 2010 Jenny 0 /1.803 km
071Vandaag slapen we uit, maar niet lang, want de hitte drijft ons de camper uit. Wij hebben nog voldoende schaduw om lekker koel te ontbijten. Daarna begint het luieren, nadat Jenny eerst de camper heeft uitgesopt (wat een strand ligt er onder de bank) en Nico de porta heeft geleegd. We zitten wat ver van het toiletgebouw af en gebruiken dus de porta wat vaker dan alleen ’s nachts.

Een kleine duif waggelt rond onze kampeerplek en het blijkt dat hij zich niet kan oriënteren omdat hij maar één oogje heeft. Eigenlijk wel zielig…………….
In de middag gaan we naar het strand waar het al heel vol is, maar waar wij best nog wel bij kunnen. Dit strand en deze camping kunnen wij iedereen aanbevelen. Het is namelijk heel geschikt voor gezinnen, het stikt bij wijze van spreken van de spelende kinderen. Dat vinden wij ook leuk hoor, anders is het wel heel stil en voelen wij ons bejaard. Het strand geeft een vrolijk aanblik met al dat fleurige drijfspeelgoed in het water. We gaan zwemmen en snorkelen en daarna zonnen. Nico moet oppassen dat hij niet verbrand over zijn verbrande vel. We blijven 2 uur op het strand en gaan dan weer terug naar de camping.

Jenny wil graag mail binnen halen met haar telefoon, maar bij de opstart van de laptop blijkt dat hij gisteren na de film niet goed is afgesloten. Het duurt heel lang, maar lappietoppie weet zichzelf te herstellen en gelukkig werk daarna alles weer. Alleen de mail binnenhalen lukt niet met Jenny’s nieuwe telefoon, wel met die van Nico. Daar kijken we thuis nog eens naar.
’s Avonds gaan we lekker uit eten en laten we ons verwennen. Het is de bedoeling dat we deze avond bijtijds naar bed gaan.

Maandag 28 juni 2010 Nico 169 / 1.972 km
De wekker loopt om 8 uur af; we willen vandaag niet alleen een stukje rijden, maar onderweg ook menhirs gaan bekijken. Nico was vannacht al 8 keer wakker door een “Mamma!” blèrend klein kind. Best wel zielig, ook voor Nico, wanneer je met de ramen open slaapt. Tijdens het –heel rustig, want het is al warm! – opbreken komt een Oostenrijkse buurvrouw een gaspitje gebruiken voor haar koffiepercolator. Het Oostenrijkse gas is op. Om een uur of tien verlaten we de camping en shoppen we even later in Propriano bij een Carrefour. Het is dan al echt heet.

Vanuit Propriano volgen we de borden naar Filitosa, een “site archéologique”. In 1946 ontdekte een landeigenaar menhirs en zelfs funderingen van nederzettingen uit de verre oudheid. Behalve een museum met gevonden gebruiksvoorwerpen zijn er enorm veel menhirs en in andere modellen gehakte rotsen te zien. Ook resten van “rotsblokwoningen”. We bekijken niet alles omdat Jenny last van haar knie heeft en er veel geklommen en gedaald moet worden en het bovendien smoorheet is rond het middaguur. Maar we hebben meer dan genoeg gezien om de € 6,- entree, eigenlijk heel weinig, te rechtvaardigen. Moe en volledig gestoomd maar voldaan rijden we “binnendoor” naar Weg 196 om via deze hoofdroute snel richting Ajaccio te rijden. Onderweg lunchen we bij een plek waar kennelijk een heilige iemand voor een ongeluk heeft bewaard. Maar daar is tenminste enige schaduw om te kunnen eten. Uiteraard zien we daarna bijna om de hoek een goede picknickplek, maar dat gebeurt ons vaker. Ook met overnachtingsplekjes.

080Na Ajaccio willen we de kustweg weer gaan volgen en rijden daarom om die gigantisch drukke stad heen. In tegenstelling tot 4 jaar geleden volgen we de westkust nu in noordelijk richting, dan zit Jenny niet steeds vlak aan de afgrond. De parkeerplekjes voor mooie uitzichten liggen nu echter ook aan de “verkeerde” kant van de weg. Net voorbij Sagone ontdekken we het “mooiste snorkelplekje van Corsica”, waar we de eerste keer ook zijn geweest. Het is nu alleen veel drukker, omdat het al na vieren is. Toch maar even heen en we koelen heerlijk af in zee. Daarna rijden we verkwikt door, richting Porto. In onze herinnering zit het hele moeilijke en smalle stuk weg, maar dan wel met de schitterendste panorama’s, voorbij Porto, richting Calvi.

Vlak voor Porto wordt de weg enorm smal met een klein stenen randje langs de kant en is het heel moeilijk om elkaar te passeren. Maar de vergezichten in dit woeste stuk natuur zijn schitterend. Tegen zessen komen we aan op de ruime gemeentecamping van Porto, waar we binnen een kwartier opgezet en aan de rosé zitten. De stroom valt even uit, maar dat ligt niet aan ons; de hele camping, inclusief kantoor, zit zonder. Maar dit is gelukkig van korte duur. We fietsen even naar het strand, een paar honderd meter van de camping, maar daar is het bloedheet. Eten doen we pas tegen kwart voor negen. Ook op deze camping loopt weer een Corsicaans fenomeen rond: de zwerfhond. Die zie je hier overal, met een halsband met cijfercode, ze zijn dus kennelijk wel geregistreerd. Zelfs gisteravond in het enorm dure restaurant aan het strand was het kennelijk de normaalste zaak dat zwerfhonden bij je aan tafel komen bedelen. Gezien de prijzen hebben we het zelf maar opgegeten. En wanneer je iets geeft gaat het beest natuurlijk nóóit meer weg.
Na deze late maaltijd gaan we douchen (lees: verbranden we levend in een douchehok) en zitten we nog even lekker buiten, hoewel het ook hier behoorlijk “muggig” is. Morgen willen we verder “omhoog” richting Calvi.

Dinsdag 29 juni 2010 Jenny 86 km / 2058 km.
Het is 9.00 uur als wij uit bed stappen op deze stille camping. De hele groep Tsjechische fietsers is dan al weer verdwenen. We ontbijten in onze eigen camperschaduw, want we hadden gisteren de camper zo neergezet dat de dichte kant met kastenwand naar het oosten zou staan, alwaar de zon opkomt.
Nadat we ons afval hebben geloosd (zakje, vuil water en Porta) en hebben afgerekend vertrekken we om 10.30 uur naar de plaatselijke Spar. Zelden hebben wij zo’n lege winkel gezien; wat een trieste aanblik !

We volgen Weg 81 langs de kust en al gauw wordt de weg smaller en hoger. Hij splitst zich ook nog een keer en wij kiezen voor de 81B- variant. Het bevalt ons goed om deze weg van zuid naar noord te rijden. Jenny heeft helemaal geen last van hoogtevrees en Nico hoeft slechts uit te wijken voor overhangende rotsen en vallende stenen. We missen wel wat uitzicht natuurlijk, maar we stoppen geregeld om plaatjes te schieten. En dat worden mooie, zo te zien.
Wat ook een succes is, is het spanbandje dat Nico heeft bevestigd aan de zijkant van de keukenkast. Hierin snoeren wij de ventilator en de flessen bronwater. Dit voorkomt dat ze tijdens zo’n slingerende weg door de camper gaan rollen. Wij vinden elkaar dom dat we dit idee niet eerder hebben gekregen, want ook in DK2 zouden wij er veel plezier aan hebben gehad.
Ook het klittenband waarmee Jenny de omkrullende mat vastgemaakt heeft hadden we jaren geleden kunnen doen. Blijkbaar komt het verstand met de jaren en ook niet allemaal tegelijk……..

Omdat we geen geschikte parkeerplaats kunnen vinden, maar al wel trek beginnen te krijgen, gaan we langs de kant van de weg een broodje eten. Even later komen we in een snikheet Calvi aan en kopen in de Super U een pondje kersen. Meer hebben we ook niet nodig, maar wij smachten naar de verkoelende airco van de winkel.
Om 15.30 uur komen we aan op de camping La Pinède in Calvi. Helaas kunnen we geen gebruik maken van de Acsi-korting, die periode is voorbij. Dat had Nico verkeerd gelezen. De camping kost nu geen € 15,00, maar € 26,50, ook geen bedrag om over te vallen. We betalen ook nog grif 9 euro er bij om de hele dag internet te hebben, wel een groot bedrag, maar dan kunnen we ook TV kijken via de laptop. En dat scheelt Nico weer satelliet- klooien in de hitte.

094

Omdat het zo heet is (in Nederland ook, begrijpen we) gaan we naar het zwembad om af te koelen. Naar het strand (wel 2 km wit zandstrand) vinden we net iets te vermoeiend.
Het afkoelen helpt en daarna gaan we douchen, eten, uitblazen en internetten.
Dit is niet de camping die wij voor ogen hadden, hoewel wij hier eerder zijn geweest. De camping is geheel veranderd en er staan nu veel huisjes. Wij staan op een druk veldje voor ééndagskampeerders, aan de doorgaande drukke weg. Er is weinig schaduw, ondanks de hoge bomen. En het is heet! Maar het kunnen internetten maakt veel goed. Jenny stuurt een aantal mailtjes rond en zet de volgende serie foto’s op de website. Dit is trouwens de eerst vakantie waarin wij foto’s online zetten.
Nu maar hopen dat het – net als op de vorige campings- vanavond bijtijds rustig wordt en dat het ons lukt om gelijk met de andere kippen van dit veld op stok te gaan.

Woensdag 30 juni 2010 Nico 106 / 2164 km
We klimmen om half acht maar uit bed. Echt veel slapen lukt toch niet meer met de doorgaande weg op werpafstand. Dit is de tweede en gelijk laatste keer dat we deze camping bezoeken. Omdat we vroeg opstaan vertrekken we ook vroeg voor ons doen en gaan we eerst maar eens uitgebreid shoppen in een andere supermarkt dan gisteren. Da’s een voordeel van de grotere plaatsen: grotere supermarkten die nièt tussen de middag dicht zijn. We verlaten Calvi in noordelijke richting over de N197. Deze weg loopt grotendeels langs de kust met mooie vergezichten. Bij Monetta gaan we “linksaf” de D81 op. De D197 gaat met een grote slinger eerst naar het zuiden, richting Corte, alvorens weer in noordoostelijke richting naar Bastia te gaan. Wij vinden de D81 niet alleen korter, maar ook mooier, hoewel je er door de vele bochten vermoedelijk langer over doet.

098
De weg gaat o.m. naar St. Florent en vorige week reden we deze weg in tegengestelde richting, op weg naar Corte. In St. Florent stoppen we bij een “steenstrandje” om te lunchen en gaan daarna door richting Bastia, over het gedeelte van de D81 dat we nog niet kennen. Ook een mooie maar smalle weg. Boven Bastia aangekomen “dalen” we via de gewone weg af. Daarom moeten we in tegenstelling tot de vrachtauto’s die een andere weg volgen dwars door het enorm drukke Bastia, waar net om kwart voor twee de Moby Freedom aankomt. Wij gaan morgen met de Moby Wonder richting Genua. Net onder Bastia gaan we een weg langs een lagune op, de D107 en belanden op Camping San Damiano. Jenny heeft deze camping gisteravond via internet gevonden en de recensies op ‘Zoover’ waren lovend. Die kloppen, want het is een prima camping. Wel weinig stroomplaatsen, maar omdat we zo vroeg zijn “veroveren” we nog een contactdoos. We staan aan de rand van de camping tegen het strand aan. Wat weinig schaduw, maar wie daar de voorlaatste dag op Corsica op let is een kniesoor!

Na de gebruikelijke “aankomst- Rosé” sprinten we de zee in en drogen daarna weer een beetje bij de camper op. Daarna op naar het zwembad, waarvoor we bij de receptie al een armbandje omkregen. Heel mooi zwembad, zelfs een apart kinderbad, plenty ligstoelen en zelfs een gedeelte waar de planken om het bad heen schuin/golvend in zonnestand liggen. Er zijn zelfs toiletten en douches. Topless zwemmen is verboden, maar dat zijn we toch al niet van plan en boxershorts zijn ten strengste verboden. Alleen “echte” zwemkleding is toegestaan. Wel zo hygiënisch! Na het zwemmen drogen we een beetje op en gaan we douchen / eten. Daarna nog even naar de (grote!) winkel bij de camping om een Telegraaf, 2 souvenir- standlakens en twee ijsjes in te slaan. Terug bij de camper doet Jenny de afwas en Nico het verslag. Zo nu en dan hebben we verbinding met het draadloos netwerk van de camping (gratis), maar dat signaal valt vaak weg. Internetten moet dan ook straks bij de “verblijfsruimte”.

Donderdag 1 juli 2010 Jenny 263 / 2427 km
Het is 8.30 uur wanneer wij opstaan. Het is onze laatste dag op Corsica en het is snikheet. Het is zó heet dat wij achter de camper gaan ontbijten, in onze eigen schaduw en met de ventilator er bij aan. Wanneer onze vakantie langer zou duren, zou dit een dag geweest zijn dat wij een grotere ventilator hadden aangeschaft. Op deze manier hebben wij thuis al een aardige verzameling staan. Het is namelijk geen optie om zo’n groot ding mee te nemen, want je hebt hem lang niet altijd nodig en echt duur zijn ze nu ook weer niet. Deze vakantie hebben wij ons met de kleine goed kunnen redden. Hij past precies tussen keukenwand en voorstoel, waar anders het kleine kacheltje voor koudere vakanties staat.

Na het ontbijt gaan we rustig opbreken en inpakken. In de zon is het inmiddels 41 graden geworden, zowel binnen als buiten! Dat belooft wat voor de rest van de dag! Nico gaat nog even laptoppen bij de receptie, want we willen weten aan welke wegen in Duitsland wordt gewerkt. Op de heenreis hebben we daardoor veel oponthoud gehad. Helaas werkt het internet niet goed en Nico komt onverrichterzake weer terug.
Het is 10.30 uur als wij de camping afrekenen, € 26,00 voor 2 personen in het tussenseizoen, inclusief stroom. En daar heb je veel voor op Camping San Damiano, bij Bastia, op Corsica. Echt een aanrader!

We doen boodschappen in een hele grote Géant/Casino en slaan een voorraadje wijn in voor thuis. Dan kunnen we nog wat nagenieten……………
Daarna gaan we naar de haven, waar we om 12.30 uur meteen het terrein op kunnen rijden. De aanwijzigen die het havenpersoneel geeft om te parkeren wekken de indruk dat we al op de boot staan: je kunt bijna niet tussen de auto’s door komen. Wij kunnen nog een dik uur weg, maar besluiten de verkoeling van de wachtruimte op te zoeken. Daar is het tenminste uit te houden. Dat het hier onmenselijk heet kan zijn weten de Corsicanen ook wel. Voor beide ingangen van het gebouw staan grote vernevelaars waaronder je verkoeling kunt zoeken.
Om 14.20 uur rijden wij aan boord en krijgen een plaatsje aangewezen onder de oprit van het autodek boven ons. Dat heeft als voordeel dat wij via alle deuren normaal naar buiten kunnen. Terwijl wij oprijden, gaan er ook nog steeds auto’s af. Je moet hier ook helemaal rondrijden, dus de ene klep er in en dezelfde er uit. Precies op tijd vaart de Moby Wonder de haven uit, het is helemaal niet druk aan boord en er is plaats genoeg om lekker te vertoeven. Nico gaat lezen en een dutje doen, Jenny maakt dit verslag klaar voor de website en een plakboekversie. Ook de foto’s gaat ze sorteren. Jammer genoeg is er geen internet aan boord, dat was wel op de verschillende boten naar Scandinavië en nota bene ook op de boot naar Terschelling.

Om 18.00 uur gaan we een hapje eten in het zelfbedieningsrestaurant. Nico heeft lasagne en Jenny ravioli en het smaakt heerlijk.
De Moby Wonder legt precies op tijd aan in de haven van Genova/Genua, het is daar nog 32 graden. Al gauw rijden wij de boot af en zoeken ons met behulp van Garmin een weg uit dit gekkenhuis van wegen. Via de A7/E62 gaan we omhoog, richting Milano. We wisselen twee keer van chauffeur en passeren om 22.00 uur bij Como de grens met Zwitserland. Nog even en we staan om 23.00 uur op de camperparkeerplaats in Locarno, net als twee weken geleden. Het regent af en toe wat, maar het koelt gelukkig ook af. Dat is maar goed ook, want we hebben hier geen stroom voor ons ventilatortje.

Vrijdag 2 juli 2010 Jenny 998 / 3425 km
Deze nacht is het zeer heet in ons campertje. En zonder ventilatortje is het amper uit te houden. Jenny slaapt dan ook achterstevoren, om met het hoofd zo veel mogelijk frisse lucht uit het hefdak te halen. Bovendien staan wij met alle ramen open (er is alleen helaas geen zuchtje wind) en zal een eventuele ongenode gast eerst over haar heen moeten stappen. Gelukkig is dit nog nooit aan de orde geweest.
Wij vertrekken om 8.15 uur uit Locarno. Het is dan al zonnig en lekker warm. Deze keer rijden we niet door de Gottharttunnel, maar nemen we de pas. Het uitzicht is prachtig en er ligt nog veel sneeuw bovenop de berg. Wij hebben deze pas al vaker gereden, maar kunnen ons niet precies herinneren wanneer. Thuis dus maar eens onze plakboeken raadplegen. We drinken koffie boven op de berg en kopen een sticker als bewijs dat wij hier geweest zijn. Daarna begint de spectaculaire afdaling terug naar de snelweg. Het blijkt dat het maar een half uurtje meer tijd heeft gekost dan via de tunnel.

We volgen de E35/A2 naar Basel en bij Luzern neemt Jenny het stuur over. Een beetje omgekeerd dan anders eigenlijk, want nu moet Jenny door het drukke Basel rijden en Nico kaartlezen. Maar het gaat allemaal prima en we vinden al gauw de E25/A60 die voor een deel door Frankrijk loopt, richting Straatsburg. Onderweg eten we ons bij het ontbijt gesmeerde broodje. Af en toe staan we in een langzaam rijdende file, maar vooralsnog bevalt deze route, die aan de westkant van de Rijn loopt, goed. Bij Lauterbourg komen we Duitsland binnen en houdt de E35 op. Via een tweebaansweg van 15 km (Weg 9) komen we op de E65, naar Ludwigshafen. Daar gaan we de E31/A61 op die helemaal naar Venlo gaat. Op de radio horen we van een aantal flinke files op de A5 en later op de A3, de wegnummers die wij op de heenweg hebben genomen. Wij hebben slechts een paar kleine files vanwege wegwerkzaamheden. Steeds wisselen we elkaar af met rijden, want de zon op de ruit maakt snel slaperig. Het is buiten niet te harden van de hitte, maar binnen met de airco aan is het prima uit te houden.

Om 17.20 uur passeren we de afslag Koblenz en gaan we de Moezel over. Het is nu nog ongeveer 4 uurtjes rijden naar huis. Helemaal zeker weten we het niet, want we rijden nu de snelweg westelijk van de Rijn.
Bij Raststätte Bedburger Land eten we om 18.30 uur –ondanks de hitte- een warme maaltijd. Het geeft weer energie voor het laatste stukje. Om 19.05 uur gaan we weer verder met de airco op de hoogste stand. We zijn om 19.35 uur bij Venlo, de grens met Nederland. Als we in Zwolle aankomen, gaan we eerst langs de Turfmarkt om in een putje netjes ons afvalwater te lozen. Wij zijn om 21.15 uur thuis en dat is 5 minuten eerder dan wij dachten!

 Klik HIER voor de foto’s!