Zomervakantie 2017: Naar Het Hoge Noorden

Vrijdag 26 mei 2017                                                                    Nico 423  /  423 km

We staan vandaag vroeg op. We “moeten” om 12.00 uur aan de Color Line-terminal zijn en hebben geen zin om ons te haasten. Rond half zeven verlaten we “de Allee” en rijden de A28 op. Het is droog en zonnig en zo ‘n 13 graden. Als we voorbij Hoogeveen zijn rijden we de mist in. Die houden we tot een eindje in Duitsland. Traditiegetrouw passeren we na een uur de grens met Duitsland. We nemen de route via Meppen en Cloppenburg. Wel vrachtwagens die niet zo hard rijden, maar tegen de tijd dat het irritant wordt zijn er voldoende passeer-stroken. Al vóór de Autobahn trekt de mist op en begint de temperatuur te klimmen. Plasstop en chauffeur-wissel bij Wildeshausen West en Jenny rijdt verder. Er zijn de nodige Baustellen maar echte files hebben we niet. Om 10.30 uur rijdt Jenny door de Elbetunnel. Net boven Hamburg weer een chauffeurs-wissel en dan is het doortuffen naar Kiel. Bij het enige tankstation voor de boot is het veel te druk dus we tanken niet en  komen om 11.50 uur aan bij de haven. Volop zon, ruim 21,5 graden; wat wil je nog meer?

Net na één uur rijden we aan boord. Onze (kleine) hut is op Dek 11, nr. 718 aan stuurboordzijde. Geen bureau, dus typen gebeurt deze zeereis “op schoot”.

We verkennen de boot een beetje en melden ons om 14.00 uur bij het buffetrestaurant voor het lunchbuffet. Minder uitgebreid dan het dinerbuffet, maar beide avondzittingen waren al volgeboekt. Dat is niet erg, want ook dit buffet is ruim voldoende. We varen met Color Line, dus moet er wel apart een flesje wijn bij besteld worden. Daar staat tegenover dat het water dan wel gratis is…  Na een klein uurtje zit de lunch er op en gaan we naar het zonnedek, dat deze keer zijn naam uitgebreid eer aandoet. Vervolgens gaan we via de winkel, waar we wat blikjes drinken kopen, naar de hut waar de blikjes gelijk de koelkast in gaan.

We gaan lekker uitbuiken op bed; ergens anders is toch geen plek.

Tegen half zeven gaan we weer naar het zonnedek, om onder de hoge brug naar Sjaelland door te varen. Als we dit achter de rug hebben gaan we naar de Observation Lounge, helemaal vooraan en boven op het schip (dek 15). Lekkere stoelen, schitterend uitzicht en daar hoort een cocktail bij. Een “Light Blueberry” voor mevrouw en een “Tokio Ice Tea” (waar geen drúppel thee in zit) voor meneer. En zo jas je er in één keer € 21,- door, maar het is wel erg lekker en past echt bij de maritieme sfeer in de lounge.

Na dit alcoholisch intermezzo struinen we nog wat over het schip. Jenny kan geen leuke jas vinden, maar scoort wel een “luchtje”, een eau de toilette. Als alternatieve maaltijd halen we bij de sandwich-bar baguettes met ham en kaas, om lekker in de hut op te eten. Het is dan al bijna 20.00 uur. Al met al een geslaagde eerste dag. Deze zonnige dag hebben we vast gehad!

 

Zaterdag 27 mei 2017                                                        Jenny 257  /660  km

Deze nacht slaapt Jenny wat minder vanwege rugklachten en Nico vanwege de misthoorn die geregeld afgaat. Blijkbaar varen we al een tijd in dichte mist.

Terwijl wij om 7.45 uur opstaan worden de ramen aan de buitenkant gewassen. Eerlijk gezegd heb ik dat nooit eerder gezien, terwijl wij deze verbinding met Color Line toch wel vaker hebben gedaan. De ramen worden door een stellage automatisch gewassen.

We nemen de tijd voor het ontbijtbuffet en genieten van de uitzonderlijke gerechten terwijl wij het Oslofjord binnen varen. De mist trekt op en we zien steeds meer van de omgeving. Zelfs het zonnetje komt er bij en de temperatuur loopt flink op.

Om 10.15 uur mogen wij de boot afrijden. We horen over de intercom dat er extra controle is en behalve onze paspoorten laten zien worden ons ook allerlei vragen gesteld over waar wij heen gaan en of wij alcohol mee hebben. Nico leutert een gezellig verhaal bij elkaar over onze vakantieplannen en meldt dat wij enkele flessen wijn bij ons hebben. Nou, die douanier moest eens weten: wij hebben voor 3 weken bij ons!

Even later zien wij twee Duitse busjes die alle bagage er uit moeten halen en nauwkeurig gecontroleerd worden. Wij zijn eigenlijk door het oog van de naald gekropen. Eerlijk gezegd nemen wij altijd een redelijke hoeveelheid wijn en bier mee, maar door de nu strengere controles beseffen we dat wij bij de controles altijd geluk hebben gehad.

We pakken de E6 naar het Noorden en bij afslag 65 gaan we via Weg 3 en Weg 25 naar Elverum. Daar tanken we diesel en Noorse kronen en zijn wij getuige van een heel grote optocht met lawaaierige schoolkinderen uit de omgeving. Blijkbaar demonstreren zij voor iets of hebben zij iets te vieren.

Om 13.30 uur zijn wij in Trysil (dat dit jaar 50 jaar bestaat) en wij rijden meteen door naar Fageråsen. Daar willen wij een chalet of appartement uitzoeken voor de winter waarin wij 40 jaar getrouwd zijn. Wij lopen er rond en zien verschillende accommodaties waar we wel een keuze uit kunnen maken. Bij de Tourist Info in Trysil worden we gewaar dat we dat zelf bij Skistar.com kunnen boeken. We gaan in elk geval een mailtje sturen en om informatie vragen.

Daarna gaan we naar de camping, die vroeger Klara Älv Camping en nu Trysilelva Camping heet. Binnen ‘no time’ staan we in de kampeerstand (= voordeel van ons “proefkamperen”) en genieten we van het zonnetje en het uitzicht op de berg waar we al zo vaak hebben geskied.

 

De maaltijd bestaat uit macaroni thuisgemaakt, met komkommer en een wijntje erbij. Daarna is het tijd voor ontspanning. Met nog een volop schijnende zon!

 

 

 

 

 

Zondag 28 mei 2017                                      Nico    0  /  660 km  Fiets 20,0 km.

Het is deze nacht niet donker geworden en dat zal voorlopig deze vakantie wel zo blijven. Lekker rustig begin: We komen tegen tienen uit bed. De zon schijnt (nog) en de medekampeerders lopen in korte broeken rond. Goed voorbeeld doet volgen, dus even later huppelen wij ook in de korte broek rond. Zo lang het nog kan, want vanmiddag wordt regen (en mogelijk onweer) verwacht. De afgelopen nacht was het rustig, ook met de wind.

Om tien uur zitten we in de volle zon aan het ontbijt / de brunch. Om ongeveer half twaalf gaan we een klein stukje fietsen. We blijven aan onze kant van de Trysilelva en fietsen naar Nybergsund naar het “Kongsparken”, waar de Noorse koning, kroonprins en regering na de Duitse inval in 1940 naartoe vluchtten. De lucht gaat inmiddels betrekken en we besluiten om de Trysilelva over te steken en over Weg 26 terug te fietsen. Een eindje voor Trysil gaan we die weg af en gaan over gritwegen en later asfalt vlak langs de rivier verder.

Bij Trysil nemen we de voetganger- en fietsbrug, kijken even bij Restaurant Boes (nog dicht, geen prijslijst, maar die zien we vanmiddag wel) en rijden dan door naar de inmiddels vrijwel lege camping. We hebben er dan 17,5 kilometer fietsen opzitten. Niet veel, wel ontspannen.

De bewolking breekt toch regelmatig en dan komt de zon er weer goed door. Een behoorlijk deel van de middag brengen we wat “lummelend” door in het zonnetje. We gaan op tijd douchen, dan zijn de handdoeken ook weer op tijd droog. Na verloop van tijd trekt de lucht toch echt “zwart” dicht en horen we het verderop behoorlijk onweren. Bliksem zien we niet. Ergens na vijven, het is nog steeds droog, stappen we op de fiets en rijden we naar Trysil Sentrum, om te gaan eten bij Boes. Dat ziet er anders uit dan vroeger, het best te omschrijven als “minder chique”. Legplanken voor de ramen met allerlei tierelantijntjes erop. Wij hebben een tafel naast een oud elektrisch fornuis. Ook weer eens wat anders. Het is allemaal net even wat sjofeler geworden. Maar het eten is nog steeds prima; een tweepersoons pizza, schaaltje salade, knoflooksaus voor mevrouw. Het smaakt nog steeds uitstekend. Omdat we het deze keer allebei bij fris houden blijft de schade nu bij Nok 353,- steken. Bij binnenkomst vroeg de prima Engels sprekende dame al of we bezig waren met “hiding for the storm”. Afwachten wat er komen gaat dus. Op de terugweg is het nog steeds droog en de wind is ook wat gaan liggen. Eerst maar eens op de Noorse weersite kijken wat er zoal nog komen gaat. Dat lijkt dus mee te vallen: geen regen van enige betekenis en de wind valt ook reuze mee. Wel vreemd dat het vannacht tussen middernacht en morgen 6.00 uur tot 11 graden afkoelt en dan tussen 6.00 en 12.00 uur verder naar 6 graden. Maar we zullen het wel zien. Wij hebben het vandaag prima gehad.

 

Maandag 29 mei2017                                              Jenny 471 km     / 1.131  km

Wij staan vanmorgen iets voor 8 uur op, de zon schijnt dan al volop. Dat wordt buiten ontbijten. Nico is jarig vandaag en wordt 62 jaar. Zijn verjaardag is al gevierd, samen met Jenny en zijn cadeau staat al in onze achtertuin. Maar Jenny heeft nog wel twee pakjes voor hem. De nieuwste Suske & Wiske in A4 formaat en een boek over kaas! Na het ontbijt pakken we alles in en om 9.45 uur vertrekken we van deze camping, waar we nu voor de vierde keer zijn geweest.

In Trysil doen we bij de Coöp boodschappen en tot onze grote verassing zien wij een verse saladebar. Ook mag Nico iets lekkers voor bij de koffie uitzoeken. Daarna rijden we via Weg 26 noordwaarts. De weg is hier en daar kapot van de afgelopen winter, maar dat wordt goed aangegeven. We rijden langs een snelstromende rivier en zien de eerste rendieren. We vervolgen onze route via Weg 28 en later Weg 30 en komen bij Støren op de E6. Maar eerst houden wij een lunchpauze langs Weg 28 en passeren we Røros.

Deze plaats is het hoogstgelegen stadje van Noorwegen, met bijna 6.000 inwoners, die allemaal wonen in houten huizen.

Er ligt nog veel sneeuw langs de weg als we de hoogvlakte rijden. Maar hoewel het niet warm is, voelt het met de zon erbij wel warm. Bij Horgkirke houden we een korte siësta, want het zal vandaag een lange rij-dag worden. We komen om 16.30 uur bij Trondheim en rijden er dwars door heen. Er wordt veel aan de wegen verbeterd, maar we passeren daardoor ook veel tolwegen. In Noorwegen gaat het tol heffen nu automatisch en wij hebben ons daarvoor online aangemeld met onze creditcard. Thuis zien we wel wat de kosten zijn. Nico denkt dat het 30 km naar Steinkjer is, maar daarin vergist hij zich. Het blijkt ruim 100 km te zijn en we komen daar rond 18.30 uur aan. We zoeken de rotstekeningen en een overnachtingsplaats uit 2003, maar kunnen het niet vinden.

Om 19.30 volgen we een bordje naar een Badestrand en warempel: wij kunnen daar overnachten. De slagboom waar je 27 Nok moet betalen is er nog niet. Op de parkeerplaats vinden we een goede plek en een eindje verderop is een toiletgebouwtje dat open blijkt te zijn. Jenny verzorgt de maaltijd (doperwtjes met gehaktbal en koffie na) en dat eten we onder de nog steeds aanwezige zon op.

Straks nog even op de rotsen kijken wat de zon voor ons in petto heeft. Ondertussen gaan we de route voor de komende dagen bekijken en berekenen. We zien namelijk dat de mooie kustroute van Weg 17 dichtbij is.

 

 

 

 

 

 

Dinsdag 30 mei 2017                                               Nico  288 km / 1.419 km.

Jenny doet om 7.45 uur de (diesel-) standkachel van de camper aan. Het is behoorlijk koud buiten. De afgelopen nacht was het ondanks de hefdakisolatie soms best wel koud binnen. Zomervakantie?

Om tien over acht staan we op. De buitenthermometer geeft 10 graden aan, maar zakt binnen een paar minuten naar 8,5 graden. Na het reis-klaar maken van ons interieur ontbijten we in alle rust en maken daarna een ochtendwandeling naar ons privé- toilettencomplex. Alleen de douche (én de verwarming) ontbreekt.

Gisteren was het de hele avond eb. Vanmorgen is het nog steeds eb; we snappen er niets van.

We verlaten dit prima Badestrand en gaan op zoek naar de rotstekeningen. Proberen ook de slaapplek van 2003 te vinden, maar dat lukt niet. Als we terugrijden en een bordje naar de rotstekeningen volgen zien we kans om de weg ernaartoe voorbij te rijden en maken we dus een leuk tochtje over het Noorse platteland.

Terug bij de juiste “afslag” zijn we binnen 30 seconden en om 9.55 uur  bij de rotstekeningen, die we herkennen als die van 2003.

Daarna gaan we terug naar Steinkjer. We verkennen onderweg even het tweede Badestrand vlak bij die van “ons”. Dat wordt ‘m niet; bij de parkeerplaats spot Jenny direct het bordje “No Camping”.

Gisteravond hebben we de route voor de komende dagen omgegooid. Allereerst hebben we op “voorspraak” van Jenny besloten om in Steinkjer te gaan zwemmen in het “Dampsaga Bad och Gym”. Goed voor haar spieren en dan hebben we gelijk maar weer gedoucht als we eventueel nog een nacht “in de natuur” gaan staan.

Omdat het zwembad pas om 11.00 uur opengaat doen we eerst nog even wat boodschappen in een naastgelegen “winkelcentrum” met een mini-kleine Spar. Even na elven zijn we voor Nok 140 p.p. aan het zwemmen. Leuk zwembad en als de schoolzwem-klas weg is lijkt het wel uitgestorven. Opgefrist en “los-gebubbeld” nemen we daarna eerst een kop koffie bij de camper en kleden ons subiet om; de zon schijnt volop. Al is het maar 14 graden, het voelt best lekker. Nu is er nog zon, de komende dagen vermoedelijk niet. Nico ’s hemd en spijkershirt met lange mouwen maken plaats voor een poloshirt met korte mouw en ook Jenny levert een paar laagjes kleding in.

Om half één verlaten we Steinkjer op weg naar de tweede wijziging van de reisplannen. We zouden Noordelijk gaan via de mooie overnachtingsplek aan Weg 73 van 2015, maar besluiten voor de komende dagen een deel van Weg 17, links van de E6, volgen. Een mooie kustroute met veel veerpont-overtochten. De bedoeling is om naar Torghatten op de zuidpunt van het eiland Torget ten westen van Brønnøysund te gaan. Daar zijn we in 2003 op weg naar de Noordkaap ook geweest. Torghatten is een berg naast de camping waarin een doorgang is uitgesleten, maar die hebben we in 2003 alleen op plaatjes gezien. Wij zijn er vermoedelijk vlak langs gesjokt. Dit jaar beter?

Om 13.15 uur lunchen we buiten in het zonnetje langs de E6 bij een mooi meertje. En zien tot onze verbazing een fonkelnieuwe T6-camper met open schuifdeur wegrijden….

Tijdens de lunch gooien we binnen de omgegooide planning de route nóg een beetje om. De bedoeling was om de E6 noordelijker bij Weg 76 te verlaten om “linksaf” naar Brønnøysund te rijden. Jenny vond een mooiere route door eerder bij Weg 775 af te slaan en op die manier Weg 17 eerder op te pikken, inclusief een veer-oversteek van Holm naar Vennesund. Dit blijkt ook nu weer een hele mooie route te zijn. De veerpont doet er 20 minuten over en kost Nok 140. De koffie Nok 30 per kop en die is erg lekker. Vanaf Vennesund rijden we op ons gemak naar Brønnøysund, waar we na zo’n 840 kilometer de tank afvullen met V-Power diesel. Voor ca. € 1,58 de liter, niet ongebruikelijk voor Noorwegen.

We rijden daarna over de héél hoge brug naar Torget en rijden helemaal naar de zuidpunt waar naast de Torghatten de gelijknamige camping ligt. We checken in en verbazen ons over het fonkelnieuwe restaurant met receptie. Van de eigenaar horen we dat zijn oude woning met campingfaciliteiten in 2014 door een gasexplosie is opgeblazen en hij zelf 6 meter over het balkon werd weggeslingerd.

 

We zoeken een plekje dwars achter een hoge camper; het waait heel hard en het is een graad of 8. We gaan met de kont naar de wind staan, want dat scheelt, weten we. Een Noorse T5 – California staat aanvankelijk met het dak omlaag, maar doet hem later ook omhoog. We gaan zien of het lukt. Jenny hangt de handdoeken en natte zwemkleding aan de fietsen te drogen. Staat wel leuk: wapperend zwemgoed bij 8 graden en harde wind.

We hebben in principe besloten om morgen Weg 17 “helemaal” uit te rijden. Om bij Fauske te komen zijn er 2 opties: de lange route met ± 5 veerponten die 425 kilometer lang is of een kortere route met 2 veerponten via Mo i Rana; die is “maar” 355 kilometer lang. Dat moet dan om het leuk te houden in 2 etappes, zodat we donderdag in Fauske aankomen. We gaan zien wat dat wordt, want de weersvooruitzichten voor de komende dagen zijn niet al te florissant; een graad of 7 maximaal en veel regen. Dat komt ergens nog wel bekend voor. Maar daarna moet er een weersverbetering komen.

Omdat we op een camping zitten met goede WiFi gaan we maar eens lekker “weerkaarten bekijken”. Maar we hebben wel al eerder afgesproken dat we ons niet gek laten maken. Het moet echt drie dagen bar en boos zijn voordat we de route in verband met het weer ingrijpend omgooien.

 

 

Woensdag 31 mei 2017                                           Jenny 210 km /  1.629  km

Het is zonnig maar heel erg koud als wij wakker worden. Jenny gooit meteen de dekbedden naar buiten om te luchten.

Na het ontbijt pakken we alles weer in, legen de Porta Potti en de afvalwatertank en nemen vers water in.

Het weer slaat om en het gaat regenen en daarom annuleren we de wandeling naar het “Torg-gat” in de berg. Het is “slechts” 800 meter lopen, maar we vermoeden dat ons dat een uurtje of wat klimwerk oplevert. In de regen geen leuke wandeling en daarom vertrekken wij om 10.15 uur naar Brønnøysund om boodschappen te doen. We doen boodschappen bij het Havnesenteret en Jenny koopt een paar dikkere sokken om ’s nachts aan te trekken tegen de kou.

Nico ontmoet de meest vriendelijke pinautomaat ooit; je kunt alle combinaties kiezen wat je maar wilt. Daarna vervolgen wij onze weg op Weg 17, de mooie kustroute. Om 12.10 uur nemen we de boot van Horn naar Andålsvagen. Hij wilde net wegvaren, maar deed voor ons de klep weer omlaag. Voor NOK 131 mogen wij mee en na 20 minuten zijn we aan de overkant. Het is een klein stukje rijden naar de volgende boot, van Forvik naar Tjøtta, maar wanneer we daar aankomen is hij vol en moeten wij wachten op de volgende. We lunchen in de camper.

Om 13.45 uur mogen wij voor NOK 233 met de volgende boot mee. Het is een uur varen naar de overkant en we gaan lekker in de “Salon” zitten. Ondertussen wisselen regen en zon elkaar af. We passeren prachtige uitzichten over de fjorden en ondanks de regen en kou genieten we van de mooie omgeving.

Weer rijden we een stuk, nu ongeveer 70 km. naar de boot die in 25 minuten van Levang naar Nesna vaart. Aangekomen in Nesna bekijken we de havn-camping, maar we vinden het daar niet erg mooi en erg onbeschut. Daarom rijden we alvast een stuk van Weg 17 die we morgen zullen rijden. Onderweg zien we bij Lia een camping, maar deze camping ligt letterlijk op de schop en we worden daarom doorverwezen naar camping Polar in Hilstad, bij Kilboghamn. Onderweg rijden we bijna een rendier aan, maar doordat Nico flink op de rem kan trappen en bijsturen overleven wij het. (en het rendier ook) In Kilboghamn vertrekt morgen de volgende boot die Weg 17 met elkaar verbindt. Op de camping zoeken we een plekje uit de wind/met de kont in de wind. Dit vanwege het hefdak dat open moet om onder te slapen. We zetten ons campertje dicht tegen hutje nr. 13 aan, dat scheelt tegen de wind. En zowaar: wanneer wij eten komt de zon ons ook wat gezelschap houden. De weergoden zeggen ons dat het vannacht kan gaan sneeuwen. Wij zijn benieuwd hoe wit het morgen is als wij wakker worden.

 

Donderdag 1 juni 2017                                           Nico 194 / 1.823  km

Een dag van uitersten:

Om 8.00 uur staan we op. Het heeft de afgelopen nacht geregend en behoorlijk hard gewaaid. Ook nu regent het nog, maar de wind is een stuk minder. Tijdens het ontbijt wordt het droog. Dat kan dus ook! Zelfs de zon laat zich zien. Wat een luxe!

Om 9.30 uur verlaten we de camping om 3 kilometer te rijden naar de veerboot van Kilboghamn naar Jetvik, een overtocht van een uur. In het boekje over de “Kystriksveien”, de “Kustweg”, staan de dienstregelingen van de meeste veerboten die Weg 17 zo mooi maken. Een aantal ontbreken, omdat het boekje al in december 2016 is gedrukt. Maar “onze” verbinding staat er in. In de zomerdienstregeling, die op 1 juni (vandaag dus) begint, vertrekt er een boot om 10.10 uur. Volgens de codering op alle dagen van de week, behalve zondag, van 1 juni t/m 31 augustus, want dat is volgens het boekje de zomerperiode. Mooi dus.

Omdat er nog niemand in de wachtrij staat, rijden we op zoek naar een winkel naar het “dorp”, dat uit drie huizen blijkt te bestaan, maar daar zit geen winkel bij. Op naar de wachtrij dus, waar we als eerste gaan staan. Er sluiten diverse Noren en toeristen achter ons aan, maar om tien over tien mooi geen veerboot te zien! Met de scancode uit het boekje over de kustweg download Nico de  meest actuele dienstregeling van deze verbinding. En ziet vervolgens dat de “tien over tien-boot” een extra boot is gedurende een aantal weken, waarvan de eerste pas over twee weken begint! De eerste boot die vandaag vertrekt is die van tien voor twaalf, dus over 1 uur en veertig minuten. Jenny hoort dit blijde nieuws iets verderop ongeveer gelijktijdig van een mevrouw die de rederij heeft gebeld. Lekker dus. Een verplichte rust-ochtend of zo. Maar ondanks de lage temperatuur schijnt de zon uitbundig en wordt de camper annex wachtruimte op natuurlijke wijze verwarmd.

Om tien voor twaalf vertrekken we dan eindelijk voor een bedrag van NOK 261,-. Vrij snel na de afvaart passeren we de Poolcirkel, wat aan boord via de intercom wordt meegedeeld en aan de wal wordt gesymboliseerd door een wereldbol. Alle toeristen staan aan dek en proberen in de harde en koude wind hun fototoestel / smartphone of tablet vast te houden tijdens het vastleggen van dit kennelijk sublieme moment.

Jenny What’s-appt dit door aan ons groepje en appt aansluitend met Paul die dit 2 jaar geleden samen met Kitty in omgekeerde richting meemaakte. Daarna weer gauw achter glas in de salon, om warm en windvrij te genieten van de nog besneeuwde bergen en mooie fjorden.

Om kwart voor één leggen we aan in Jektvik en beginnen aan een rit van 28 kilometer naar Ågskardet, waar de (laatste!) veerboot (van de Kustroute) naar Forøy om kwart over één zal vertrekken, als we tenminste NOK 95 willen betalen. Gelukkig laten onze voormalige Engelse buren van de laatste camping -die niet al te snel de file aanvoeren- het achteropkomende verkeer passeren en net op tijd komen we bij de veerboot van kwart over één aan voor de laatste overtocht, deze keer één van een kwartiertje. Om half twee leggen we aan bij en stoppen in Forøy bij de Spar voor wat boodschappen en rijden daarna over Weg 17 verder.

Deze mooie Weg 17, de Kystriksveien, loopt in Helgoland ook langs de kust, alhier Helgolandskysten genoemd. Net zoiets als Dodemanskisten op Terschelling, maar dan wel anders…….

Wanneer we Svartisen – de op één na grootste gletsjer van Noorwegen- passeren, zoeken we een kleine geasfalteerde weg die Jenny in het “kustweg-boekje” heeft gevonden. Het gaat om een z.g. “bouw-weg” die is aangelegd ten behoeve van de bouw van de laatste waterkrachtcentrale bij Svartisen. De weg is volgens het boekje geasfalteerd en 9 kilometer lang en eindigt onderaan een stuwmeer met een prachtig uitzicht over Svartisen. We willen kijken of we dat wellicht kunnen fietsen.

Na door de 8 kilometer lange Svartisen-tunnel te zijn gereden zien we in een flits voordat we na 100 meter de volgende tunnel induiken een smalle zijweg. Dat moet hem zijn! De volgende tunnel duurt maar 2 kilometer, dus draaien we daarna om en rijden weer terug. We zien inderdaad op borden dat dit de bedoelde bouw-weg is. Berijden op eigen risico, zo wordt op borden gewaarschuwd. Nico wil de weg eerst met de auto rijden, om te beoordelen of fietsen hier wel zo handig is. Het eerste stuk lijkt daarvoor geschikt. Het is een smalle weg met een paar uitwijkpunten. Maar dan gaat ‘ie stijl omhoog en duikt een 2 kilometer lange en onverlichte tunnel in die niet is geasfalteerd, maar sterk stijgt en zo hobbelig is als maar kan. Niet “fietsgeschikt” dus, al helemaal niet met die zielige batterijtjes-fietsverlichting van ons.

Na de donkere hobbeltunnel komen we in een volledig winterlandschap met metershoge sneeuw, hoewel de weg zelf behoorlijk sneeuwvrij is. Maar na korte tijd is de weg bij een splitsing naar twee waterkrachtcentrales “rechtdoor” ondergesneeuwd en “linksaf” met een hek afgezet wegens lawinegevaar. De stuwdam en het mooie uitzicht over de gletsjer halen we dus niet, maar ondanks dat is dit toch een schitterende belevenis.

In de 2-kilometer-tunnel zag Nico tijdens de eerste “doortocht” ineens een voorrangsweg-bord midden in de tunnel. Dat blijkt een afslag naar een andere waterkrachtcentrale te zijn. Bij de tweede doortocht pakken we die ook even mee. Afslaan in een tunnel. Weer eens wat anders.

Omdat het door de late eerste overtocht niet meer logisch lijkt om volgens de planning naar Fauske door te rijden – we komen al twee dagen voor ons doen véél te laat op campings aan – zegt Jenny dat “Saltstraumen” (een smalle doorgang onder een brug waar tijden de getijdewisseling het water van de zee naar het fjord en omgekeerd met een enorme kracht wordt door geperst) ook een leuke optie is. Nico zoekt in de POI ‘s van Garmin een camping in Saltstraumen en we gaan vrolijk op weg.

Dit hele stuk Weg 17 na de laatste veerboot is prachtig om te rijden met schitterende vergezichten, helemaal nu de zon bijna onafgebroken schijnt. Koud is het nog wel, maar de zon maakt veel goed. Tegen half zes komen we bij de “Garmin- camping” aan, maar die vinden we – net als een paar jaar geleden– helemaal niks en we rijden we door naar de andere camping in Saltstraumen. Daar komen we om half zes aan. Er zijn niet veel gasten en de receptie gaat om 18.00 uur pas open. Nico checkt dan in en boekt gelijk de wasmachine en droger. Na het douchen gaat de was aan en gaan we eten in de verblijfsruimte, waar Jenny het eten klaarmaakt (Labskous) en Nico de Noorse Canal Digitaal-zenders (in HD) bekijkt. Na de maaltijd blijft Jenny lekker lezen in het “Servicehus” en tikt Nico in de camper het verslag. Nu, om half tien, staat de zon nog “huizenhoog” aan de -bijna onbewolkte- hemel. Misschien zien we nog een Middernachtszon? Afwachten maar!

 

 

Vrijdag 2 juni 2017                                                  Jenny 314 / 2.137 km

Gisteravond zijn we tot laat in het “Servicehus” gebleven, terwijl de zon maar niet wou ondergaan. Om het toch donker te maken voor het slapen heeft Nico vuilniszakken voor de kieren van de achterklep gedaan.

Na een zonnige nacht ontbijten we ook in het Servicehus, het lijkt wel alsof het helemaal voor ons alleen is. We staan er met de camper ook heel dichtbij.

Wij vertrekken om 10.15 uur en doen eerst een paar boodschappen bij de iets verderop gelegen Coöp. Daar vinden we ook mooie stickers voor onze camper-stickerruit. Het wordt steeds moeilijker om stickers te vinden: magneet- souvenirs voor op de koelkast zijn nu in, maar die sparen wij niet.

We rijden over de hoge brug van Saltsstraumen naar Fauske aan de E6 en dan wordt het noordwaarts rijden. Onderweg passeren we heel veel tunnels en zien we ook heel veel sneeuw liggen. Om 12.50 uur lunchen we op de parkeerplaats “Steiger” en bekijken daar de rotstekeningen die er vlakbij zijn.

Daarna rijd Jenny 55 km naar Bognes, waar we even later de boot nemen naar Skarberget. Een overtocht van 20 minuten en NOK 157. Onderweg lezen we over het keukendrama van Paul en Kitty via What’s App.

Om 16.15 uur komen we aan in Narvik en gaan daar eerst de camper wassen en de fietsen afspuiten. Dat is na een week over stoffige wegen hard nodig. Daarna zoeken we een groot winkelcentrum, want we willen voor het weekend voldoende inslaan.

Dan op zoek naar een 4 sterren weekendcamping, maar al gauw blijkt dat er helemaal geen camping meer is in Narvik. We zien de oude camping uit onze 90’-er vakantiejaren wel, maar er hangt een bordje met ‘no camping’. Terug naar de stad om bij de Tourist-I informatie in te winnen over campings in Narvik, maar helaas is het kantoor al gesloten. Narvik heeft leuke dingen om te doen en daarom willen wij hier niet weg. We willen met de kabelbaan omhoog om de middennachtzon te zien, er is een overdekt zwembad en er gaat een treintje over de ijzererts-spoorlijn van vroeger. Maar omdat er hier geen campings zijn moeten we onze plannen voor dit weekend aanpassen.

We vinden 18 km ten noorden van Narvik een eenvoudige camping, “á la Henry Olsson” (van een andere vakantie in Zweden) bij het plaatsje Trærdal en voor NOK 250 kunnen wij daar –op de Hærsletta Camping in Trærdal vlak langs de doorlopende wegen E6 en E 10 – staan. Het enige dat hier fijn is, is de zon: die schijnt volop en blijft ook schijnen.

Gauw zetten we ons boeltje neer en ploffen we in de zon met een goed glas wijn. Het is koud (geen idee hoe koud), maar in de zon –met de jas aan – heerlijk. Even later eten we een visgerecht dat eigenlijk 45 minuten in de oven had gemoeten. Maar bij gebrek daaraan gebuikt Jenny de koekenpan en dan lukt het ook.

Nu nog even dit verslag typen, de plannen voor dit weekend uitwerken en dan slapen. Tenminste als dat lukt met al dat verkeerslawaai van de E6 en de E10 vlak langs deze camping.

 

Zaterdag 3 juni 2017                                                          Nico    68  / 2.205  km

Ergens na half negen staan we rustig op na een goede nacht. De nabijgelegen E6 en E10 hebben onze nachtrust niet verstoord.

De zon schijnt (nog) volop. Het is “al” 7 graden, maar buiten in het zonnetje ontbijten gaat prima. Als het maar niet te hard waait en er is nu dus bijna geen wind. Het beddengoed wordt over de campingstoelen gelucht. Na het ontbijt praten we “even”(……) met onze vertrekkende Nederlandse buren met hun 19 jaar oude VW T3 Joker. Daarna breken we in alle rust op en gaan we om half elf op weg (terug) naar Narvik.

De plannen voor vandaag: kort boodschappen doen, dan zwemmen in het plaatselijke zwembad dat op de kaart naast het (gratis) “toeristisch parkeerterrein” ligt.

Vervolgens om één uur met de kabelbaan de Narvikfellet op. Daarna voor de rest van het weekend naar de Ballangen-camping in (juist:) Ballangen, die zich op internet ook wel “de nieuwe Narvik Camping” noemt. Tikje aanmatigend, als je ongeveer 39 kilometer van Narvik af ligt. Zoiets als Camping Zwolle in Nunspeet, maar dan in Noorwegen. We moeten dan wel een stukje terug in zuidelijke richting waar we vandaan kwamen en maandag wéér opnieuw over de E6 noordwaarts, maar het alternatief is een camping in Zweden, ongeveer 100 kilometer vanaf de grens in Nergenshuizen.

 

De uitvoering van die fraaie plannen verloopt daarna als volgt:

Eerst even naar het zwembad om de openingstijden te bekijken; die zijn op internet niet te vinden. Wat al opvalt is de bouwvallige trap naar de ingang, waar veel treden ontbreken. Een briefje op de deur meldt dat het zwembad (permanent?) gesloten is. Dit begint een “Narvikkiaans-” vervelende gewoonte te worden. Dan maar naar de kerk, die we iets verderop zien. Die staat in de Top 10 van Narvik hoog op de lijst en ook als POI in Garmin. Dan moet je in Narvik al knap argwanend worden en ja hoor: daar aangekomen lijkt de bouwkundige staat van één van de kerktrappen verdacht veel op die van het zwembad. Een rondje om de kerk levert veel deuren op, die allemaal op slot zitten. Dicht dus! Ergens is het wel een keer mooi genoeg geweest….

Moegestreden gaan we maar boodschappen doen in het Amfi-winkelcentrum. Aansluitend rijden we naar een met een fototoestel en “mooi uitzicht-strepen” op de kaart van Narvik aangegeven “Viewpont”, hopend dat die ondertussen ook niet afgebroken of afgesloten is. Het uitzicht is er inderdaad mooi, maar in de scherpe bocht is geen enkele parkeervoorziening. Camper in de berm, de stadsbus kan er nog net langs en foto’s schieten dan maar.

Na deze toeristische attractie rijden we naar het vertrekpunt van de kabelbaan. We zijn een klein half uur te vroeg en gaan lunchen. Ondertussen verzamelen zich hoopjes Noren in skikleding en mét ski‘s. Wij zijn bijna de enigen in “gewone” kledij.

Deze kabelbaan werkt met een viertal groepen van drie “eitjes” voor 6 personen. Voor in- en uitstappen wordt er gewoon gestopt.

Dat betekent dat we op weg naar boven ongeveer halverwege stoppen en een beetje slingerend wachten tot het weer verder gaat. Iets wat Jenny – door haar hoogtevrees – doet verstijven.

Het uitzicht boven is schitterend, met heel veel besneeuwde bergen. Eén van de sleepliften draait en de skiërs kunnen zich prima amuseren. Wij struinen een beetje door de sneeuw en nemen in het café annex restaurant een lekkere bak koffie en een knap stuk Noorse chocoladekoek / -cake. Jummie!

Na enige tijd pakken we de kabelbaan naar beneden en zijn een uur na vertrek weer beneden en beginnen aan de rit van 40 kilometer vanuit Narvik naar de alternatieve camping Narvik, de Ballangen Camping. We rijden eerst naar een souvenirwinkel die Jenny gisteren zag, parkeren en staan vervolgens voor een dichte deur. Dit doet inderdaad de deur dicht; op naar de camping! Eerst nog even (voor de tweede keer in deze vakantie) tanken.

Onderweg vraagt Jenny zich af of het niet erg druk zal zijn op de camping, want het is tenslotte Pinksterweekend. Volgens Nico valt dat mee, maar het valt toch wel tegen; we komen om kwart over drie aan (een unicum in deze vakantie) en er is zo ongeveer nog één plekje met stroom over. Mede omdat de buurman met zijn caravannetje van 8 meter lengte wel een beetje erg veel van ons plekje inpikte is er eigenlijk op het overgebleven stukje ongelijke grond (maar wel van gras!) maar één manier om ons kampement op te zetten: met de keukenkant in de lengte naar het pad en dan moet de fietsendrager er wel af omdat die op deze ongelijke grond niet voldoende kan wegklappen om de achterklep te openen. Geen probleem, het ding is er zó af. Eigenlijk zitten we zo eigenlijk wel heel prettig “privé”, met luifel en zijluifel in de “weekend-stand”.

Een volle camping dus, maar wel gezellig. Tot gisteravond hebben we op de campings eigenlijk niet veel medekampeerders gezien. Deze camping is goed gevuld. En de zon werkt nog steeds volop mee. Het is nu inmiddels half negen en ondanks de “schamele” 11 graden gaan we nu pas naar binnen omdat het wat frisser begint te worden. We hebben bij aankomst op deze NOK 395 per nacht-camping 2 Wifi-codes gekregen, dus we amuseren ons hier vast wel tot maandagmorgen.

Na alle ervaringen in Narvik met een gesloten camping, een gesloten zwembad, een gesloten kerk van de Top 10 te bezichtigen-lijst en tot slot een gesloten souvenirwinkel om twee uur ’s middags besluit Nico om niet meer over Narvik te spreken maar over Stengtvik (Stengt = gesloten, dus zeg maar “Dichtvik”).

Wat niet wil zeggen dat het een slechte stad is; de stad zelf is best wel mooi en is omgeven door prachtige bergen, nu nog volop besneeuwd. We zijn dus weer een ervaring rijker.

 

 

 

 

Zondag 4 juni 2017, 1e Pinksterdag                        Jenny 0.00 / 2.205 km  Fiets 11 km

Deze zondag worden wij pas om 9.30 uur wakker. Jenny is al vaker wakker geweest, omdat de zon door een kier van de achterruit in haar neus kriebelde. Dat moeten we vanavond zien op te lossen. Na het ontbijt en de afwas luisteren we via internet naar een deel van de Pinksterdienst in de Oosterkerk. We vernemen ook dat er in Londen weer iets ernstigs is gebeurd.

 

Als alle koffie eindelijk op is gaan we naar het dorp fietsen. Dat moet over de E6, netjes achter elkaar, maar gelukkig is het rustig op de weg. De kerk van Ballingen moeten we even zoeken, maar daar aangekomen is er net een dienst bezig en gaan we dus niet naar binnen. Teruggekomen op de camping doen we een verfrissend tukje in de zon. Het waait wel wat, maar uiteindelijk vinden we een goed plekje uit de wind.

Jenny gaat Greetz-kaarten maken voor het thuisfront met foto’s die wij gemaakt hebben. Wanneer de eerste kaart naar 18 adressen klaar en verzonden is komt zij er achter dat er een taalfout in staat. Dat betekent: opdracht annuleren, tegoed-code noteren en een nieuwe kaart maken en verzenden. Wij zijn er een paar jaar geleden achter gekomen dat het met Greetz een stuk goedkoper is om een vakantiekaart te sturen dan hier in Scandinavië.

Eind van de middag gaan we eten in het campingrestaurant. We kiezen –net als vorige week zondag- voor een pizza. Nico met ham, kaas, gehakt en ananas en Jenny met champignons, garnalen, ham en olijven. We zijn blij dat we een “medium” hebben besteld, want we krijgen hem bijna niet op.

Als nagerecht laten wij ons verleiden tot: Nico een coupe ijs met slagroom en Baileys en Jenny een warme appeltaart met ijs en slagroom. Het is heerlijk, nooit gedacht dat de Noren in een campingrestaurant tot zoiets lekkers in staat waren.

 

Maandag 5 juni 2017, 2e Pinksterdag          Nico 343 / 2.548  km  Fiets (Jenny) 5,5 km.

Rond 8 uur worden we wakker resp. komen we uit bed. Jenny heeft helaas niet goed geslapen.

Het is buiten nog onder de tien graden, maar er is geen wind. Dus ontbijten we buiten in het zonnetje. Na het ontbijt gaan we de “weekend-opstelling” rustig opbreken. Als laatste monteert Nico de fietsendrager weer op de trekhaak (en vergeet te checken of de achterklep open kan. ’s Avonds blijkt dat niet het geval te zijn…..).

Voor we vertrekken lozen we ons afvalwater en vullen we weer drinkwater bij.

Iets na kwart over tien verlaten we Camping Ballangen en slaan weer linksaf om voor de tweede keer het stuk naar Narvik te rijden, deze keer met Jenny achter het stuur. Na één hoge brug wisselen we vlak voor Narvik net voor de tweede hoge brug van chauffeur. De winkels blijken deze tweede Pinksterdag allemaal dicht te zijn. Alleen bij de grotere tankstations is er iets te koop. Wat ons erg verbaast is dat bij de Rema 1000 supermarkt alle bloemen en planten gewoon buiten staan, zó voor het grijpen. Nog vreemder vinden we de iets verder gelegen Jysk, die gewoon tuinstoelen, tuintafels en ander buitenspul ook zo maar buiten heeft staan. Die Noren zullen wel een eerlijk volk zijn.

We rijden voor de laatste keer door Narvik, dat vandaag volledig Stengtvik is, want alles is dicht, ook de supermarkten. Bij onze vrijdagavondcamping in Traeldal slaan we rechtsaf, de E10 op en nemen voor deze vakantie afscheid van de E6. We hadden gedacht dat we de meeste sneeuw nu wel een keer hadden gezien, maar dat pakt anders uit; na een tijdje omhoog rijden komen we midden in een winterlandschap met overal sneeuw, nu ook gewoon tot aan de weg. De temperatuur duikt ook gelijk naar een graad of vijf.

Om 12.00 uur passeren we –nog steeds geheel in de sneeuw- de grens met Zweden en rijden gelijk de weg af, want bij de Ica (supermarkt) in Riksgränsen zien we een volle parkeerplaats en de winkel blijkt dan ook gewoon open te zijn. We kunnen met de overgebleven Noorse Kronen betalen en desgewenst Zweeds wisselgeld terugkrijgen. Dat is niet nodig, want Jenny betaalt gepast. Hier hanteert men een koers van 1 op 1. We vonden de Noorse Kroon al redelijk “goedkoop” dit jaar en dat blijkt dus te kloppen.

Na het shoppen rijden we weer het “winterwonderlandschap-in-de-zomer” in. Zó veel sneeuw hebben we hier nog niet meegemaakt. In Abisko stoppen we even bij een informatiecentrum en scoort Jenny haar eerste souvenir-eland (van dit jaar!). We rijden daarna verder tot een parkeerplaats met toilet en picknicktafels voor een uitgebreide lunch. Ons valt op dat er nu borden staan die een aangenaam verblijf wensen en een maximale verblijfsduur van 24 uur toestaan, maar die ook kamperen verbieden. Of dat kampeerverbod ook geldt binnen de 24-uurlimiet wordt ons niet duidelijk.

Van kwart voor tot kwart over vier stoppen we in Kiruna, de mijn- en ijzerertsstad die in de komende jaren een paar kilometer verplaatst gaat worden. Door alle mijngangen wordt “de grond onder de voeten” te instabiel. De tol van de vooruitgang….. Bij de Tourist Inform halen we twee Zweedse campinggidsen en daarna bezoeken we 2 pinautomaten om de benodigde Zweedse Kronen in te slaan. Thuis hadden we onze limiet verhoogd, maar het lukt ons hier niet om meer dan 2.000 Zweedse kronen te pinnen. Vandaar 2 x pinnen.

Het was de bedoeling om te overnachten op een camperplek zo’n 20 kilometer voorbij Kiruna. Jenny ontdekte deze plek al eerder op Campercontact.nl. Na invoeren van de juiste coördinaten blijkt echter dat deze camperplek ruim 160 kilometer verderop bij Porjus ligt en dat is ietsjes meer dan 20….. We besluiten om op de eerste-de-beste overnachtingsplek of camping te stoppen. De eerste camping die onze Garmin aangeeft blijkt nog dicht. Daarnaast gaat Garmin voor de tweede keer deze vakantie gek doen. Na een bedieningshandeling gaat het scherm net niet op volslagen donker, maar je kunt amper wat zien. Lijkt wel op een soort nachtstand voor oorlogsgebieden. Waarschijnlijk een foutje in de firmware bij de laatste update. Na verloop van tijd gaat ‘ie weer normaal doen. We rijden door naar Gällivare en komen rond zes uur aan op Gällivare Camping. Nico herkent deze camping bij het zien van het voetbalveld. Hier zijn we eerder geweest; waar nu het receptiegebouw staat was vroeger een soort kassahok dat toen bevolkt werd door een drietal goedbedoelende maar volslagen onbekwame Zweedse snuiters. We kregen toen plek nr. 1, de kleinste aller plekken terwijl 90% onbezet was. Op die plek stond de helft van een oude Trabant (nota bene in Saab-land!), zodat we toentertijd geheel zelfstandig plek 3 bezetten, want op plek 2 stond de andere helft van de Trabant.  Ook nu loopt de plaats-toewijzing niet helemaal lekker; een Nederlands camperstel dat vóór ons arriveerde gaat op “ons” plekje nr. 13 (schuin tegenover 1!!) staan omdat op hun plek een Noor staat. ’Die “vond dat plekje mooier” en had niet de moeite genomen om dat bij de receptie te melden. Luie man…. Wij nemen onze “rechtmatige” plek in en de Nederlandse camper-collega ’s krijgen zelfs een mooier plekje toegewezen. Zo komt alles weer goed.

Jenny verzorgt een maaltijd van gebakken eieren en Pit-i-Panna, dit keer een soort waar zelfs wortels in zitten; je maakt wat mee in Zweden! Na de maaltijd gaat Nico afwassen en Jenny een stukje fietsen; op zo’n lange reisdag krijgen haar spieren te weinig beweging.

Het begint een beetje te regenen, maar echt veel is het niet. Bij aankomst was het hier 15 graden en dat hebben we sinds Trysil eigenlijk niet meer meegemaakt.

We zien morgen wel weer wat het weer gaat doen. Subtropisch zal het hier de komende tijd niet worden, waar die 5 tot 7 graden overdag komen voorlopig niet meer terug. En toch viel dat allemaal best mee. Zo lang er maar zon is.

In onze eerste Zweedse supermarkt hebben we gelijk maar een 10-pack “Norrland Guld” ingeslagen, Zweeds 3,5%-bier. Zwaarder bier is hier in Zweden alleen in de staatswinkels, de “Systembolaget”, verkrijgbaar voor relatief hoge prijzen. In Noorwegen is 4,5%-bier in de supermarkt gewoon te koop, maar kost dan wel tussen de 30 kronen voor een klein resp. 40 kronen voor een groot blik. (10 jaar geleden nog NOK 8,9) Da ’s dus € 3 tot € 4 voor een blikje bier. Het Zweedse bier met 1% minder kost slechts 7,4 Kronen, dus € 0,74. Dat scheelt best wel. Skol!

 

Dinsdag 6 juni 2017                                      Jenny, 100   / 2.648  km Fiets 21 km

Het is 8.45 uur wanneer wij opstaan. Vreemd, de zon schijnt niet en we moeten vanwege de kou binnen ontbijten. Daarna pakken we alles in en vertrekken we om 10.30 uur. Eerst nog een boodschap doen in het dorp bij een Coop die niet veel heeft. We rijden de E45 zuidwaarts naar Jokkmokk, dat op de Poolcirkel ligt. Ondertussen is de zon gaan schijnen en wordt het weer warm. Zomaar bij een verwijsbord dat er “iets bijzonders” is gaan we kijken en het blijkt een onderdeel van de waterkrachtcentrales in de buurt te zijn, een natuurlijk “overloopbassin” met de naam Harsprangvallet. Het is een hele wandeling naar beneden en later een klim omhoog, maar het is de moeite waard.

Wanneer we vlak voor Jokkmokk zijn, zien we plotseling een eland de weg oversteken. Elanden zijn hier veel, maar we zien ze nooit elke vakantie in Scandinavië. De dieren komen pas ’s avonds een beetje tot leven. Rendieren zien we wel geregeld, ook nu weer.

Om 13.00 komen we aan op de camping in Jokkmokk. Ik weet niet of het de vierde of de vijfde keer is dat wij hier zijn. Er is niet veel veranderd, hoewel het speelparadijs wel heel groot is geworden. Ook is de naam weer eens veranderd: nu heet het hier Artic Camp Jokkmokk.

Er wordt meteen een was gedraaid en gedroogd, het valt op dat de wasmachines niet meer van die grote joekels zijn, maar slechts een inhoud van 6 kg hebben.

Net als thuis dus. Het kost Sek 25 per was en per droger. Ondertussen zitten we heerlijk in de zon en maken gebruik van het gratis internet.

Jenny maakt een maaltijd in het Servicehus klaar en dan is het wachten of we op de berg met uitzicht Storknabben de middennachtzon kunnen zien. Straks fietsen we een eindje naar het dorp om te kijken hoe die weg ook al weer gaat. Het is morgen precies 10 jaar geleden dat wij hier voor het laatst waren. Toevallig hè?

Nou, dat stukje fietsen naar Storknabben hebben we geweten. 10 jaar geleden met onze oude fietsen was het bijna niet te doen. Nu met onze elektrische fietsen was het wederom een uitdaging. Sommige stukken moesten we lopen, zó steil was het. Maar het uitzicht was mooi en de rit naar beneden was in 12 minuten gebeurd. Daarvoor hebben we wel onze helmen opgezet, want met al die kuilen was het risico op vallen wel aanwezig. Gelukkig ging het goed en onderweg zagen we een groepje rendieren van heel dichtbij. Jenny ontdekt dat het vandaag, 6 juni, een nationale feestdag in Zweden is, vroeger heette dat “Vlaggetjesdag”. De Zweden hebben nu dus een extra lang weekend met Pinksteren en aansluitend een nationale feestdag.

Op de camping aangekomen zien we de lucht opklaren. Oei, zouden we straks weer naar boven gaan om de middennachtzon te zien?  Dat vertellen we morgen wel……………………..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Woensdag 7 juni 2017                                    Nico, 0  / 2.648  km Fiets 11 km.

Om tien uur staan we een beetje brak op. Vannacht / vanmorgen gingen we ergens rond 2 uur pas naar bed.

Want: Het is gelukt; we hebben gisteravond / vannacht na tien jaar voor de tweede keer op Storknabben de Middernachtszon gezien. De hele avond volgden we een paar weer-websites die nagenoeg allemaal “half bewolkt” rond middernacht voorspelden. Uiteindelijk hebben we gewoon onze ogen gebruikt en regelmatig naar buiten gekeken. Er zijn gevallen bekend dat zoiets ook werkt. Rond elf uur ’s avonds zagen we de zon nog op de bomen ten zuiden van de camping schijnen. We hebben flesjes water, een pakje drinken en een dieet-reep in de fietstas gekieperd en zijn voor de tweede keer op één avond de Storknabben op-gebanjerd. Deze keer met minder stops om ademhaling en hartslag weer een beetje normaal te krijgen. Rond vijf over half twaalf waren we boven en de miljarden muggen op de top waren daar ook héél blij mee…. Regelmatig kwam de zon door de wolken en wachtend op middernacht bleek rondjes lopen een probaat middel om in ieder geval 80% van de muggen om de tuin te leiden. De zon dook soms achter de wolken, maar net voor en op het “moment suprême” keek onze koperen vriend weer tussen de wolken door. Even na twaalven dreigden we de strijd tegen de muggen te verliezen en vonden we het mooi geweest. Door het bos naar beneden hobbelend zagen we door de bomen de zon volledig doorbreken, maar we hadden al genoeg genoten. De muggen ook….. Sneller dan de vorige keer waren we weer beneden in Jokkmokk en om half één waren we terug bij de camper. Begeleid door een roodkleurig vocht hebben we er een tijdje over gedaan om alle indrukken van de dinsdag te verwerken. Om twee uur lagen we uiteindelijk (bij vol daglicht) een keer in bed, om acht uur later weer wakker te worden.

Deze woensdag is een soort alternatieve rustdag. We slepen alle beddengoed naar buiten om te luchten en door te waaien, gevolgd door een lange brunch. Na het bedden opmaken lekker lui in de stoel in het zonnetje rondkijken en luieren. Op een paar na zijn alle medekampeerders vertrokken en tegen het middaguur komen de eerste nieuwe al weer aan. ’s Avonds maken we uiteindelijk deel uit van een hele rij campers, waarvan op ons en één Engelse buurman na iedereen uit Duitsland komt. Wir sind ja in Schweden! Maar ’s middags doen we ook nog wat: Voor in de middag fietsen we naar Jokkmokk, dat tegenwoordig ook als Jåhkåmåhkke op de borden staat. Zal n.a.w. wel Samisch zijn. Onderaan de Storknabben bezoeken we een Samisch beeldenpark (nou ja, allerlei stenen en een soort doolhof van keien) en bekijken we vanaf de ingang een “Fjälbotanisk trädgård”, een in 1995 aangelegde tuin met allerlei bergbloemen. Heel mooi, maar om daar nu Sek 100 voor te betalen? Dan maar liever een ijsje!

Na deze culturele oppepper fietsen we door naar Jokkmokks kyrka; die is dicht (iets anders verwacht?). Dan op naar de Tourist Inform; andere camper? Nieuwe Jokkmokk-sticker dus. De schuin achter de “I” gelegen Jokkmokk Gammla Kyrka (oude kerk dus) doet zijn nieuwere broer na: Ook dicht.

Omdat er geen terrasjes in de zon te vinden zijn slaan we het onderwerp “Terrasjes” over en gaan we shoppen bij de Konsum; die heeft zowaar een (verse!) saladebar, dus de maaltijd voor vanavond staat ook vast. Nico (die deze keer aan de beurt is om de boel aan te laten branden) koopt een vegetarische variatie van een kaas- / visschnitzel in viervoud. Voorzien van een ijsje (yep: het is hier volop zomer terwijl het in Nederland stormt) gaan we om de hoek op bezoek bij de Systembolaget, de staatsdrankwinkel, om ons weer van een werkvoorraadje wijn te voorzien. Voor omgerekend € 16,00 heb je hier een aardige 3-liter “bag in box”, waar je in Noorwegen rond de € 45,00 voor neertelt.

Fijn land, dat Zweden! Na deze impuls van de Zweedse economie gaat het weer camping-waarts. Verder met lekker in de zon zitten genieten en op tijd douchen. Dat doen we vandaag in een ander Servicehus dan gisteren. Omdat de meeste gebouwen dicht zijn, douchten we gisteren in nogal simpele omstandigheden in de badruimte voor het – nog gesloten – zwembad; één doucheruimte per geslacht met één grote bank en drie open douches. Watertemperatuur: Van koud (begin) tot bloedheet (iets later). Deze douches zijn alleen op de warmwaterleiding (lees: heetwater-leiding) aangesloten. Mengkraan overbodig dus. Nico loste dit gisteren bij het afspoelen op door van douche 1 naar douche 2 te huppelen tot die ook ondragelijk werd en tot slot naar douche 3 voor het laatste stukje leefbaar afspoelen.

Op de camping staat in een apart stukje bos met een beperkt aantal plaatsen (waar vandaag niemand stond) een afzonderlijk Servicehus, met per geslacht 2 afsluitbare douches met zowaar een mengkraan! En vloerverwarming!! Op de fiets naar de douche dus. Nu dus niet levend verbranden. Ook wel fijn.

Na de door Nico vervaardigde maaltijd (bestaande uit het laten aanbakken van vier vegetarische schnitzels en een niet aangebrande maaltijdsalade) te hebben genuttigd en te hebben afgewassen (Jenny) gaan we verder met de hoofdactiviteit van deze dag: in de zon zitten genieten.

Deze camping heeft een perfecte WiFi en met het Journaal en Uitzending Gemist nagenoeg ononderbroken op de laptop, telefoon en tablet is er (nog steeds) geen behoefte of noodzaak om de satellietspullen op te zetten. Ook een vorm van recreatie. We wachten met enige smart op de komst van Joyne, die het monopolie van Canal Digitaal gaat doorbreken en –als het goed is – alle zenders op één satelliet aanbiedt die ook nog eens een veel groter bereik heeft (tot het noorden van Scandinavië toe; niet geheel onbelangrijk voor ons). Goedkoper wordt het niet, maar het gemartel met dubbele koppen (of kiezen voor 1 van de 2 Canal Digitaal- satellieten) is dan tenminste afgelopen. We wachten het rustig af.

 

Donderdag 8 juni 2017                                                      Nico 550  / 3.198 km

We staan om 8 uur op. De zon schijnt gewoon door en het is al bijna 18 graden. We staan vroeg op omdat we besloten hebben een dag eerder dan gepland uit Jokkmokk te vertrekken. Op die manier kunnen we de afstand naar Grisslehamn – waar we dinsdag misschien de boot heen en terug te nemen naar Åland (een Fins eiland) om daar een (mid-)dagje lekker te fietsen, als het weer tenminste meewerkt. We knippen die afstand liever in drieën dan in tweeën. We kunnen dan een weekendcamping zoeken die op niet al te grote afstand van Grisslehamn ligt. Alles dus onder voorbehoud van goed weer.

Dat goede weer hebben we in Jokkmokk zeker nog. We ontbijten half in de schaduw en breken op ons gemakje op. Om kwart voor tien verlaten we ons mooie plekje van de afgelopen twee dagen. Inclusief Middernachtszon! Nog even drinkwater tanken en afvalwater lozen en dan rijden we voor de laatste keer (dit jaar….) naar Jokkmokk. Jenny gaat vast met de boodschappen beginnen bij de Konsum / Coop en Nico huppelt net als tien jaar geleden bij de Nord Sparebanken naar binnen om Noors papiergeld om te zetten in Zweeds. We kunnen die 600 Noorse Kronen wel bewaren voor een volgende keer skiën in Trysil of een volgende zomervakantie, maar we hebben nu in Zweden al gemerkt dat ze daar ineens compleet nieuwe bankbiljetten (en munten)hebben. Desgevraagd vertelt de bankdame (dezelfde als tien jaar geleden) dat de nieuwe biljetten in november 2016 in omloop zijn gekomen. Stel je voor dat de Noren ook zoiets gaan doen.

Met een koersverschil en 30 SEK provisie armer, maar SEK 460 rijker, voegt Nico zich bij Jenny in de Konsum. We komen er weer achter dat het leven in Zweden een stuk goedkoper is dan in Noorwegen. Eendrachtig kieperen ieder we een “lunchbeker” vol bij de saladebar (bij Nico is het percentage groen overigens nagenoeg verwaarloosbaar), kopen een kip- / pastamaaltijd, lekker makkelijk vanavond en rijden daarna Jokkmokk uit.

Min of meer traditiegetrouw rijdt Nico de E45 / Inlandsvägen op, terwijl we eigenlijk Weg 97 vanaf de camping naar Luleå moesten nemen, om in die plaats naar de oude stad te gaan kijken. Eerst stoppen we om kwart voor elf op de E45 bij de Poolcirkel, waar even later onze Engelse buren van de camping ook aankomen; de man is helemaal “sad” en melancholisch omdat hij nu het poolcirkelgebied gaat verlaten. Die heeft de “Scandinavië-tik” helemaal te pakken!

 

Wij echter rijden zonder melancholie weer opgewekt verder in dit prachtige weer en verlaten na een tijdje de E45 om Weg 374 in te slaan, die ook naar de Oostkust gaat, maar iets lager uitkomt bij Piteå. Jenny heeft ondertussen in de (geweldige!) Zweedse wegenatlas ontdekt dat daar ook een oud houten dorp is, dat rondom een 14e-eeuwse kerk is gebouwd. Ze neemt het stuur over van Nico die wat duf wordt. In Piteå ontdekken we dat we het kerkdorp voorbij zijn gereden. Nico klikt de oude kerk aan in de bezienswaardigheden in Garmin en binnen 300 meter zitten we aan de rand van de houten huisjes! We eten eerst onze lunch op in het z.g. “Salanderparken”, een mini-parkje voor een voor Zweden vast bekend maar voor ons totaal onbekend persoon. Naast ons vooraf gesmeerde bammetje werken we ook de saladebekers weg. Tjonge jonge, wat zijn we gezond bezig!

Gelaafd en gesterkt wandelen we het oude dorpje in en beginnen aan ons welhaast traditionele rondje om de kerk. Het aantal kerkdeuren waar met name Jenny in deze vakantie tevergeefs aan heeft gerammeld is niet te tellen. Ondanks dat we op een poster zien dat deze kerk van 9.30 tot 14.00 uur voor bezoek geopend is (het is nu 20 minuten eerder) voltrekt het wonder zich pas bij de laatste deur: Voorwaar ik zeg u: deze kerk is open!! Het is een hele goede kerk, want direct na de ingang is er een trap naar beneden, die uitkomt bij het kerk-sanitair. Alsof ze wisten wie er kwamen! Naast het oplossen van geestelijke nood is er ook prima gezorgd voor het oplossen van lichamelijke noden, zoals onder meer knappende blazen…. Maar goed: de kerk is heel mooi. Wel na de 14e eeuw diverse keren gerestaureerd, maar toch: heel mooi. Kaarsjes genoeg om aan te steken en je mag zelfs gratis een ansichtkaart van de kerk meenemen. Dit maakt al die gesloten kerken in één keer goed. Alle huisjes en het museum hier waren dicht, maar de kerk was in ieder geval open!

 

Daarna gaan we weer verder Zuidwaarts over de E4. We stoppen bij een megagrote Coop en een tegenover gelegen Coop-bouwmarkt, want we zijn dringend op zoek naar spoelwater-verfrisser voor onze PortaPotti. Het spul dat wij hebben lijkt gezien de odeur die uit het ding komt niet helemaal / helemaal niet meer te werken. Jenny surft zich ondertussen suf op het Web om een caravan- of camperbedrijf of kampeerbedrijf te vinden, maar tevergeefs. Bij een Rastplats met chemisch-toilet-spoeling legen we het ding maar even en kieperen er voorlopig watertank-verfrisser in. Wie weet doet dat wat….

Op zoek naar een overnachtingsplaats rijden we verder en tanken om 17.20 uur in Umeå. Onze derde tank van deze vakantie. En weer verder naar het Zuiden. We komen een aantal keren bij wegwerkzaamheden aan de E4, waar je hééél lang bij een verkeerslicht moet wachten op een “loodswagen” die de wachtende colonne aanvoert over één beschikbare rijbaan. Daarmee zijn we in totaal een half uur tot drie kwartier wachten kwijt.
Ondertussen wordt het steeds later. De temperatuur loopt terug en het begint zelfs te regenen! Als klap op de vuurpijl gaan we zelfs letterlijk en figuurlijk de mist in. Maar al rijdend klaart het weer op en zien we soms de zon weer even. Het wordt later en later en we passeren ook Örnoldsvik.

Een veronderstelde overnachtingsplek op de wegenkaart blijkt een gewone camping pal aan de E4 te zijn. We rijden verder, want op de kaart zien we dat we steeds dichter bij “Skuleskogens Nationalpark” komen. Dat ligt pal tegenover de Skuleberget, waar we heel lang geleden met de kinderen hebben gekampeerd en waar Nico met de jongens de berg heeft beklommen. Twee jaar geleden waren we er ook en toen was op de plek van de camping een bezoekerscentrum gebouwd. Daar willen we nu in ieder geval koken, maar helaas is alles in verband met herbestrating afgesloten. Dan maar wat anders: We steken de E4 recht over en rijden naar de zuid-ingang van het Skuleskogens Nationalpark, waar we twee jaar geleden heen reden en een stuk gewandeld hebben. Op de parkeerplaats zagen we toen eenvoudige toiletfaciliteiten. Onderaan de weg omhoog zien we een nieuwe “camping” (gritveld met stroompalen en Servicehus). Kunnen we altijd nog doen als het “boven” niks wordt. Na vier kilometer komen we boven en we besluiten te blijven. Aan het eind van het parkeergedeelte voor busjes en campers zetten we om half negen ons boeltje op. Nico neemt Jenny ‘s “verslag-corvee” over en Jenny begint gelijk met de maaltijd. Het is droog als we aankomen en nu tijdens het verslag maken (22.00 uur) ook, maar er komt wel mist opzetten. O ja, telefoonbereik hebben we hier ook niet. Dus niet ff surfen. Het lijkt wel ouderwetse vakantie!

We hebben deze dag voor ons doen veel kilometers gereden, n.l. 550. En toch is dit geen vervelende dag geweest. We hebben onderweg leuke dingen gedaan, van een “gammla” stad bezoeken tot mega-winkels doorstuiven op zoek naar spoelwater-verfrisser.

Het enige minpunt van deze dag beleven we ’s avonds, wanneer Jenny het gritveld verlaat en even later met sandalen vol p@%p of str#nt de camper binnenkomt en het matje van een verse poeplaag voorziet. Geen idee of het van een hond, een eland of een mens is. Niet te lang over nadenken! Gatsie! We maken het matje zo goed mogelijk schoon met water en BioTex, maar het moet vannacht wel buiten blijven. Het zelfde geldt voor de sandalen van Jenny. Kleine domper op de feestvreugde.

Het wordt op deze hoogte ietjes duister buiten, maar echt donker wordt het nog niet. Nico slaapt een keer zonder binnen-isolatie. Zien hoe dat uitpakt.

 

 

Vrijdag 9 juni 2019                                                                      Nico 377 /  3.575 km

We worden wakker tegen negen uur. Nico heeft als een roos geslapen, Jenny had wat last van het ontbreken van de binnen-isolatie van het hefdak. Die houdt namelijk ook het licht buiten (de dakisolatie, niet Jenny).

Omdat er voor ons gevoel, zeker dat van Jenny, een zeker “luchtje” aan deze plaats kleeft, breken we eerst maar op en rijden dan het korte stukje naar de “gewone” parkeerplaats bij de toiletten (lees: poepdozen) om daar te ontbijten. Misschien komen we hier weer eens terug voor een wandeltocht, want dat is hier erg mooi, maar nu vertrekken we rond 10.00 uur. Nog geen idee waar we uitkomen, we willen niet zo’n stuk rijden als gisteren, maar we gaan het wel zien. Niets moet!

 

We rijden de onverharde weg van 4 kilometer naar beneden weer terug en vervolgen dan de E4 in Zuidwaartse richting. Om kwart voor elf stoppen we voor een koffiebreak bij de “Hoha Küstenbron”, de “Hoge Kust-brug”, een brug met een schitterend uitzicht naar beide kanten. Jammer dat je op de weg moet letten!

Om half twaalf gaan we in Harnösand boodschappen doen bij een joekel van een ICA; nu een keer geen Konsum / Coop. Net als twee jaar geleden missen we door onvoldoende bebording de afslag en keren een eindje verderop maar weer om. We slaan van alles voor het weekend in. Daarna wordt het tijd om de wijnvoorraad preventief op peil te brengen, want we weten niet waar we dit weekend zullen zijn. Garmin is vermoedelijk erelid van de Blauwe Knoop, want via de categorie “wijnhandel” weet hij er wel één op 560 kilometer afstand. Op Nico ’s GSM vindt Google de Systembolaget in Harnösand en op weg daarheen passeren we een z.g. “Dollar Store”. Later misschien even kijken.

Bij de Systembolaget is geen parkeerruimte, dus rijden we terug de rivier over, parkeren bij de Lidl en lopen gezellig een stukje. Na een verantwoorde aanschaf bij de Systembolaget lopen we weer terug naar de auto en Nico rijdt zonder Google, Garmin of wat dan ook in één (korte) ruk naar de lokale “Dollar Store”.

Tjonge, wat kun je daar uit je dak gaan! We beginnen al met een nieuw (poepvrij) matje van 40 x 60 cm. voor de camper en dat voor omgerekend € 3,-. De tweelingbroer met het luchtje verdwijnt een half uur later in een container. Kochten we net nog in de ICA voor een behoorlijk bedrag een mini-zakje suikervrije snoepjes, hier is een rek vol met dat spul van “De Bron” uit (jawel:) Alphen aan den Rijn…. En dat voor –naar Zweedse begrippen – weggeefprijzen. We slaan van alles in, tot een leuk snuisterijtje voor de B&B aan toe en vlak voor de kassa kiepert nog Nico 2 Magnums voor 30 SEK (€ 3,-) – met een voor ons onbekende smaak “Coockie Crunch” – in het mandje. Hoezo dieet en suikervrije snoepjes? En dat terwijl we nog moeten lunchen….. Allemaal leuke dingen, maar met al dat gewinkel schiet het qua kilometers zo natuurlijk niet echt op. Afijn, as ge maar leut hebt!

 

We rijden na al deze inkoopvreugden weer verder en stoppen om tien voor twee op een Rastplats, om daar aan een overdekte picknicktafel te lunchen. Tegelijkertijd begint een grote tankwagen met een héél grote slang de opvangtank van de aanwezige toiletten ietsjes verderop leeg te zuigen. Het kan verkeren, had Bredero zelfs al zonder tankwagens door.

Na de lunch rijden we verder en na een tijdje neemt Jenny het stuur over. Aansluitend zaagt Nico gelijk een partij denkbeeldige bomen om; die is zó vertrokken.

Om vier uur stoppen we langs de E4 om te besluiten waar we nu heen zullen gaan. Jenny spot op internet Camping Hedesunda en vermoedt aan de hand van de perfecte Nederlandse versie van de website dat het wel eens een door Nederlanders gerunde camping kan zijn. Volgens Garmin, waar de camping ook in staat, is het nog een uur en twintig minuten rijden. Dat gaan we doen; we zien ter plekke wel of we één, twee of drie nachten zullen blijven.

Uiteindelijk komen we tegen kwart voor zes bij Camping Hedesunda, vlak bij (jawel:) Hedesunda, aan. De camping ligt midden op een soort schiereilandje.

Jenny ’s vermoeden van mogelijke Nederlandse eigenaren blijkt te kloppen; er is geen woord Zweeds nodig. De kampeerbezetting van de camping is trouwens ook dienovereenkomstig: er is één Duitser te vinden, één Zwitser en na goed zoeken zowaar een Zweeds echtpaar; hoe issut mogelijk! Voor de rest alleen maar gele NL-kentekenplaten op campers, caravans en bij de huisjes. En wij ons maar afvragen waar al die Nederlanders waren. Hier dus!

Er zijn twee dingen die ons een beetje tegenvallen: Wifi is niet gratis en dat is tegenwoordig écht outdated en daarnaast moet er voor 4 minuten douchen 5 SEK in de automaat. Maar daar staan een hoop dingen tegenover: De plaatsen zijn enorm ruim, ongemarkeerd en er zijn dus geen rijen met plekken. Er staan een aantal stroompalen en elke paal heeft 2 aansluitingen. Dat alles op een héél groot grasveld met veel bomen. We zoeken een leuk plekje uit, net als het –gelukkig kort – gaat regenen. We krijgen na het inchecken ook een korte tour langs het Servicehus. En twee nekhangers met buttons om de sanitair-deuren te openen. Daarachter zit de volgende aangename verrassing: geheel nieuwe en perfecte inrichting en de schoonste douches die we deze vakantie hebben gezien. De Wc’s hebben zelfs soft close- brillen en dan kun je bij Nico niet meer kapot; dat scheelt hem halve hartverlammingen als zo’n verhipte bril met deksel per ongeluk naar beneden klettert….

Bij de receptie krijgen we ook tips voor leuke en mooie fietsroute ‘s. Als het weer meewerkt gaan we die zeker doen. Morgen moeten we in ieder geval eerst 6 kilometer fietsen naar de dichtstbijzijnde supermarkt(-je) in het ook weer dichtstbijzijnde dorp van deze Nederlandse enclave. En we hebben voor morgenochtend 11.00 uur de wasmachine en droger gereserveerd: de wassen die bij de machine klaar liggen nemen volgens voorzichtige inschattingen zeker nog de rest van deze dag in beslag.

De maaltijd die Jenny tevoorschijn tovert bestaat uit aardappels (de eerste van deze vakantie), rode kool en runderlapjes.

Daarna afwassen, douchen en verslag typen. Alles bij elkaar best weer een leuke dag, ondanks dat het ’s middags grotendeels bewolkt was. Och, dan kun je ook een keer de zonnebril afzetten….

 

 

Zaterdag 10 juni 2017                                   Jenny 0  / 3.575  km.        Fiets 25 km

We staan bijtijds op want we hebben om 11.00 uur de wasmachine besproken en die willen we niet missen. Voordien hebben we al buiten kunnen ontbijten en hebben we de boel een beetje schoon gemaakt. Ook Jenny ’s schoenen zijn weer lekker schoon en hangen te drogen in het zonnetje. Terwijl de was draait gaan we in het dorp Hedesunda een paar boodschappen doen. We hebben niet echt veel nodig, omdat wij gisteren al uitgebreid voor het weekend hebben geshopt.

We fietsen zonder jas, want het is lekker warm.

Teruggekomen gooit Jenny de was in de droger en kunnen we ondertussen lekker bijkomen onder de luifel. Nico informeert naar de huur van een motorboot. Die is alleen voor een hele dag te huur en kost dan SEK 500. Ongeveer net zo duur als in de Weerribben, alleen denken wij niet een hele dag te gaan varen. Het is hier overigens wel heel mooi om te varen, maar op de fiets is ook veel te zien van de omgeving.

Dat fietsen doen wij even later opnieuw en we fietsen een stuk langs het meer waar deze camping aan ligt. We zijn net terug als er een bui losbarst, de eerste deze vakantie die wij van onder de luifel meemaken. Omdat het fris wordt duiken we de camper in. We hebben 4 uur internet gekocht voor SEK 50,00 zodat we naar de terugreis/boot kunnen kijken. Vlak daarna ontdekken we dat de EU-aanpassingen van de buitenland-telefoontarieven binnen de EU voor ons voordelig uitpakken.

Nico had bij voorbeeld een internetbundel buitenland voor 1.000 MB, één maand geldig van 26 mei t/m 25 juni. Daarvan was tot 2 dagen geleden 220 MB gebruikt, dus 780 Mb over. Vandaag blijkt Nico ineens een saldo van 996 Mb tot 8 juli te hebben. Dat valt dus weer mooi mee.

 

Later boeken we bij Stena Line de overtocht voor vrijdagavond a.s. van Göteborg naar Kiel, inclusief dinerbuffet en ontbijt. Thuis konden we dit niet boeken, want alle buitenhutten waren vol. Nu lukt het ons wel en dankzij ons lidmaatschap van de NKC krijgen wij ook nog eens 10% korting op de overtochtprijs.

We kijken ook nog even naar de bootovertocht van Grisslehamn naar Åland, want misschien willen we dinsdag een stukje Åland per fiets doen. Je kunt er heerlijk fietsen op dat Finse eiland, dat weten we sinds 2014. We boeken het nu nog niet, maar wachten nog even de weersvoorruitzichten af.

Samen maken we de avondmaaltijd klaar: bami met kip en satésaus met een gebakken eitje er bij. Heerlijk!

De regen is inmiddels opgehouden als Nico met de schone afwas terug komt.

We drinken koffie en kijken per internet naar het journaal en schrijven dit verslag. Daarna luieren, op naar een rustige zondag. Ondertussen regent het weer.

 

Zondag 11 juni 2017                                   Nico 0    / 3.575    km    Fiets 44 km.

Kwart over negen komen we ons bed uit. Het beddengoed wordt gelijk aan onze waslijn te luchten gehangen. Daarna volgen we op ons gemakje de normale “opsta-routine voor rustdagen”. Die is het zelfde als voor vertrek-dagen, maar dan een stuk langzamer / relaxter.

Tijdens de brunch beluisteren we een groot deel van de dienst in de Oosterkerk in Zwolle. Daarna worden de bedkussens van verse slopen voorzien en maken we de lekker doorgewaaide geluchte bedden weer op. Na het afwasje volgt een tijdje lezen en luieren in de zon (J.) resp. onder de luifel (N.).

Zo rond half één pakken we het één en ander in de fietstassen (al laat Nico de suikervrije snoepjes gewoon op tafel liggen, welhaast tegennatuurlijk…) en gaan we een rondje om het meer fietsen. We rijden in zuidelijke richting met wind tegen, deels in de zon en deels over een asfaltweg, maar ook over een onverharde weg. Uiteindelijk komen we uit bij Weg 56, die op onze aansluitplek wisselende rijstroken heeft. Wanneer je als fietser op het gedeelte met twee rijstroken fietst kunnen de auto’s je – zoals hier gebruikelijk – over de linker rijbaan inhalen, maar op het enkelbaans-gedeelte hebben ze geen tweede rijstrook ter beschikking, maar een hek aan de linkerkant. Fietsers inhalen is dan een aardig “krappere” bezigheid. We fietsen een klein stukje over zo’n dubbele rijbaan en slaan bij een bushalte rechtsaf en komen via binnenweggetje uiteindelijk noordelijker bij Weg 56 uit, krap 100 meter van de toegangsweg tot het Färnebofjärdens Nationalpark, een geasfalteerde weg, die – zo zien we in Google Maps, leve het goedkopere internet!- ons zal brengen in Gysinge, aan de rand van het park. Daar komen we na een paar kilometer aan en belanden in een soort jaarmarkt / dorpskermis. We sjokken langs de kraampjes en bestellen bij één van die kraampjes 2 koffie en 2 “våfflor  med sylte och kråm” (wafels met jam en slagroom). Tot zover even het dieet. Na een tijdje stappen we weer op de fiets en rijden via Weg 272 naar Weg 56, om daar linksaf in noordelijke richting te gaan. Een kilometer of 6 verderop is een binnenweg die 3 kilometer boven de camping uitkomt. Dit door ons gefietste deel van Weg 56 is gelukkig “gewoon” tweebaans, wat betekent dat auto’s en vrachtwagens ons netjes via de rijstrook voor tegemoetkomend verkeer voorbijgaan. Als dat door een tegenligger niet kan, blijven ze netjes achter ons hangen tot ze er voorbij kunnen. Keurig geregeld in Scandinavië!

Na 44 kilometer fietsen komen we weer bij ons vakantieonderkomen terug en nemen eerst maar eens een snoepje; die hebben een paar uur netjes op tafel liggen wachten. Er zijn weer nieuwe kampeerders aangekomen, maar daar zitten vandaag aardig wat Zweden en Duitsers tussen. Maar de gele kentekenplaten blijven hier in de meerderheid. We rusten wat uit en gaan ook nog even douchen, voor 5 kronen wel vier minuten lang….. Daarna vallen er buiten ook wat druppels, maar die stoppen vrij snel. We hebben nagenoeg de hele fietstocht zonnig weer gehouden, terwijl alle weerprofeten al vanaf 12.00 uur o.i.d. volledige bewolking voorspelden. Toch wel prettig dat ze soms ongelijk hebben.

We gaan vervolgens uit eten bij het naast de camping gelegen Restaurant Sandnäs, met een Nederlandse eigenaar, die ook mede-eigenaar is van de camping. Behalve de stroopwafels, schoolkrijtdropjes en ander Nederlands snoep, waar de Zweden volgens de eigenaar dol op zijn, vallen de vele eland-souvenirs op. Jenny wordt er als door een sterke magneet door aangetrokken. Daarvan kan ze nooit genoeg in de kast hebben. Na de menu’s besteld te hebben (N; Schnitzel, J: Zeebaars) vertrekt Jenny weer naar de souvenirafdeling en komt even later terug met een servetring, onderzetters, een eland-lampje, een houder voor de onderzetters (eigenlijk voor servetten) en een ansichtkaart (niet van een eland!). Master Card: altijd handig!

Het eten smaakt trouwens prima en na een kopje koffie zijn we mooi op tijd terug in de camper om het 8 uur- journaal nog mee te pakken.

 

Het was onze bedoeling om dinsdag een “fietsretourtje” naar Åland te nemen, maar de weersvooruitzichten voor dinsdag zijn voor dat eiland allerbelabberds. Een hele middag in de regen fietsen bij ongeveer 10 graden klinkt nou niet echt aanlokkelijk. We gaan vanavond maar eens kijken hoe we de planning voor deze laatste vakantieweek gaan bijstellen.

 

 

Maandag 12 juni 2017                                                    Jenny 363    / 3.938  km

Gisteravond bleek onze verswater-tank leeg te zijn. Wij ontdekten het pas bij het tandenpoetsen en hadden geen zin meer om water te halen. Vanmorgen dus eerst maar eens een lege fles met vers water gevuld, zodat we koffie konden zetten.

Na het ontbijt en het inpakken legen we de Porta en de vuilwatertank en vullen we de verswater-tank. Om 10.55 uur zijn wij klaar om te vertrekken van deze leuke, mooie en goedverzorgde camping. Zeker een camping om nog eens terug te komen.

Deze stroomaansluiting was nog ouderwets met een gewone randaarde-stekker. Dat is helemaal niet erg, maar wij verwachten het niet op zo’n mooie camping.

 

We rijden “tussendoor” naar de E4 en gaan dan zuidwaarts naar Stockholm. Daar willen we Ans van den Eijkhof bezoeken, een oude vriendin van ons. Nico heeft haar vanmorgen gebeld en zij is de hele middag thuis. Om 12.50 uur doen wij boodschappen en kopen een bloemetje voor Ans. Daarna zoeken we Camping Rösjöbadet op waar we ooit eerder geweest zijn. Vandaar uit willen we op de fiets (13 km) naar Ans, maar helaas blijkt de camping vol te zijn.

Daarom besluiten toch maar met de camper te gaan. Dat blijkt achteraf een goed besluit, want in de tijd dat we bij Ans zijn valt er nogal wat regen.

We zijn tot 17.15 uur bij Ans, praten lekker bij en genieten van elkaars verhalen. Het is 10 jaar geleden dat wij elkaar voor het laatst hebben gezien, maar dankzij mail en Facebook voelt dat niet zo.

 

We rijden dwars door Stockholm; in de spits nota bene. Toch doen we er maar 40 minuten over om van noord naar zuid te komen. Tegen half acht verlaten we de E4 om ergens te gaan koken. We komen bij een gehucht Bogsta en parkeren naast de kerk. We eten Tortellini met zalm en geraspte kaas: heerlijk. Helaas is deze plek te schuin om te overnachten en daarom gaan we na de koffie weer verder.

We rijden wat tussendoor, dan weer op de E4/E20 en slaan voorbij Nyköping af naar Kolmården Djurpark. We volgen de aanwijzingen van Garmin, maar komen er achter dat zij een heel andere route aangeeft dan in 2014. Later bedenken we dat we het Djurpark als bestemming hebben ingegeven; niet de camping. Wat opvalt aan de omgeving is dat er veel koeien in de wei staan met hun kalfje erbij. In Nederland is het een hele discussie of dat nu wel of niet diervriendelijker is. We zien op een landweggetje ook een groepje kamelen die zich rot schrikken van ons campertje en hollend de stal binnengaan. Vreemd gezicht in Zweden, die beesten.

Onderweg zoeken we naar een overnachtingsplek, maar omdat we die niet vinden rijden we door naar de camping in Krokek. Deze blijkt al gesloten om 20.00 uur. Geen nood, de restauranteigenaar vertelt dat wij moeten bellen, het nummer staat op de receptiedeur. Nico belt twee verschillenden nummers, maar krijgt steeds een antwoordapparaat. Jenny kijkt in de brievenbus en vindt daar een pasje dat werkt op de slagboom en het sanitair-gebouw. Zó ging het de vorige keer ook toen wij hier in 2014 in het naseizoen aankwamen. We vinden een plekje en strijken er met ons kampement neer. Het is wel laat geworden en we zitten er over te denken om hier twee nachten te blijven. Morgen gaan we op de fiets naar het dierenpark en dan zien we wel wat we verder gaan doen.

 

Dinsdag 13 juni 2017                                    Nico   0 /  3.938  km   Fiets 17 km.

Omdat het vannacht behoorlijk laat werd, worden we pas tegen negen uur “spontaan” wakker. Nico meldt ons bij de receptie aan en op de verbaasde blik van Sarah, de campingmanager, vertelt Nico hoe we dankzij een keycard in de brievenbus het terrein op konden rijden. Geen probleem allemaal. Aanvankelijk schrikt Nico van de campingprijs voor 2 overnachtingen, n.l. SEK 740 (om en nabij de € 74,-), maar uit de meegekregen campinginformatie zou je kunnen afleiden dat er SEK 200 borg op de keycard zit. Maar er kan net zo goed staan dat je bij verlies van de kaart SEK 200 moet neertellen. En dan wordt dit de duurste camping van de hele vakantie….. Afijn, dat zien we morgen wel bij vertrek. Gewoon de kaart inleveren en zien of je iets terugkrijgt. Zo niet, dan even goede vrienden, want voorlopig hoeven we hier niet meer naar toe als we het Djurpark bezocht hebben.

We ontbijten binnen onder een grijs wolkendek. De weersvooruitzichten voor deze dag zijn somber. Regenkansen tussen de 49 en 69 procent en een aantal keren kans op onweer. Bovendien wordt er een harde wind voorspeld. We hebben inmiddels bedacht om hier een tweede nacht te blijven, dan hoeven we niet zo gek vroeg naar de Zoo en is er ook geen druk dat we vandaag nog een eind moeten rijden. Voorzien van regenkleding in de fietstassen en jassen met capuchons en paraplu’s in de rugzak rijden we onder een nog steeds grijze hemel en forse tegenwind op de fiets de 5 kilometer naar Kolmården Djurpark.

Eind tachtiger jaren van de vorige eeuw (tjongejonge, wat zijn we oud…) hebben we hier met de kinderen op de zelfde camping in een tent gekampeerd en hebben we het Kolmården Djurpark en het toen nog afzonderlijke Safaripark ook al eens bezocht. We herinneren ons dat we in het midden in de heuvels aangelegde Djurpark fors moesten klimmen (en dalen) om alles te kunnen bekijken. In het Safaripark hield later die dag de motor van onze toenmalige Zastava er midden tussen de wilde dieren mee op en moesten we weggesleept worden.

Nu is het allemaal sterk veranderd. Je rijdt niet meer met je auto door het Safaripark dat nu onderdeel is van het Djurpark, maar bekijkt de dieren vanuit een bijna drie kilometer lange kabelbaan, waar je bijna 25 minuten in zit. In september 2014 wilden we hier ook al naar toe, toen we op zondagavond in Stockholm de boot van Åland afreden. Op maandag bleek echter dat het park in september alleen nog op vrijdag, zaterdag en zondag open was. We hebben ons toen maar vermaakt in het Tropicarium en Aquarium dat nog wel open was.

Nu dan toch eindelijk het “echte werk”. Om elf uur betreden we het park, om pas zes (!) uur later weer te vertrekken. De eerste steile klim na de ingang is er nog steeds, maar tegenwoordig kun je zowaar met een roltrap naar boven. Sommige gedeelten in het park zijn nog best steil, maar het eerste stuk stonden we dus gewoon op de roltrap. Het park is enorm uitgebreid. Voor de kleintjes is er naast een “gewone” en best wel grote speeltuin nu ook “Bamse Wärld”. Bamse is een (TV-) beertje waar alle Zweedse kinderen mee opgroeien. Er is nog steeds een -nu wel zeer spectaculaire- dolfijnenshow, die voorzien van een behoorlijke milieu-saus wordt opgevoerd. In het oude dolfinarium kun je de dieren ook onder water bekijken en daar wordt voorlichting over (het behoud van) de dolfijnen gegeven, maar daar verstaan we niks van.

Ondanks de beroerde weersvooruitzichten hebben we geen moment spijt van de keus om vandaag tóch te gaan; zo nu en dan is er een klein regenbuitje en het waait behoorlijk, maar er zijn nu zó veel plekken waar je de dieren overdekt kunt bekijken, dat je helemaal geen last van die buitjes hebt. Ook de zon laat zich steeds vaker zien en soms lopen we zonder jas onder de warme zon te puffen. De houten mega-achtbaan is buiten bedrijf; het Djurpark moet een onderhoudsplan inclusief veiligheidsgaranties indienen. Dit werd eind van het seizoen 2016 door de overheid beslist. Vandaag worden er testritten gehouden, met werknemers van het park aan boord. Ons niet gezien, ook niet als het ding “gewoon” had gedraaid. Met 115 kilometer per uur naar beneden storten is niet (meer) ons idee van een leuk dagje uit……

De Safari-kabelbaan is enorm leuk. We komen er pas laat achter dat je voor de gesproken toelichtende tekst zelf kunt kiezen tussen Zweeds, Fins, Noors en Engels. We vinden het zó leuk, dat we later op de dag nog een tweede keer gaan. Nu met de hele tijd Engelse tekst. Uitgerekend deze keer stopt de kabelbaan een tijdje en wiebelt hij wat door de wind, iets wat Jenny echt niet leuk vindt. Na een tijdje gaat ‘ie gelukkig zonder onderbrekingen weer verder.

 

Pas om vijf uur verlaten we na zes uur rondgekeken en gesjokt te hebben het park. En begrijpen nu ook waarom er een tweedaagse kaart wordt aangeboden. We fietsen terug naar de camping en tuffen gelijk door naar het iets verder gelegen dorp Krokek, om daar bij de ICA boodschappen te doen. Voor het avondeten kiezen we voor een –schep-het-zelf-maar-op-maaltijdsalade en Zweedse balletjes. Lekker snel klaar! Na een ontspannen inname van een wit wijntje gaan we douchen en maakt Nico het eten klaar. Deze keer bakt er niet (of nauwelijks?) iets aan.

 

Toen we vanmorgen naar het Djurpark vertrokken hebben we het hefdak van de camper laten zakken, omdat er harde wind was voorspeld. Die kwam er ook en dus liepen we heerlijk ontspannen in het park. Na terugkeer bleek dat de wind gedraaid was; gisteravond hadden we de bus met de achterkant richting wind gezet, nu kwam de wind schuin van voren. Maar conform de voorspellingen valt de wind al heel snel weg en zien we alle vlaggen in de buurt stilletjes naar beneden hangen. De lucht is weer helemaal opgeklaard en we zitten nog lekker een tijdje in de zon en eten zelfs buiten. Alles bij elkaar een prima dag.

 

 

Woensdag 14 juni 2017                                                     Jenny 371   / 4.309  km

Het is al vanaf 4.00 uur vanmorgen zonnig en wij ervaren het om 8.00 uur dus als warm en kunnen buiten ontbijten. Om 9.45 uur vertrekken we van de duurste camping van deze vakantie. Het blijkt namelijk dat er op de campingpas geen borg zit en dus kost de camping 370 SEK per nacht. Dat is voor Zweedse begrippen heel veel, bijna € 40,00.

Hier komen we niet gauw weer, denken we. We zoeken de E4 op, maar willen eerst bij de supermarkt van gisteren brood kopen. Nico heeft daar lekker brood gezien, dat lang lekker blijft. Echter, de stroom is uitgevallen in een groot deel van het dorp en daardoor is de ICA niet in bedrijf.

Via de E4 komen we langs Norrköpping en daar is een groot winkelcentrum waar we onze boodschappen doen. Even later zien we nog een groot shopcentrum met een “Dollar Store” en daar kopen we een nieuwe Zweedse vlag en 2 dekbedovertrekken voor thuis.

We pauzeren bij Mjölby en genieten van vers boord en diverse soorten visbeleg. Het is dan echt heet geworden. ’s Middags rijden we ook een stukje van de E4 af, wij noemen dat “tussendoor”. Maar we zien geen mooie plek bij een meertje om te overnachten en daarom vervolgen we onze weg. Af en toe valt er een buitje regen en we horen het ook onweren, maar dan ineens schijnt de zon weer volop. Bij Jonköpping verlaten wij de E4 en volgen we Weg 40 naar Götenborg. We rijden om bij de camping te komen dwars door de stad en belanden geregeld in de files van de avondspits.

Om 17.20 uur arriveren wij op de camping in Askim, waar we 3 jaar geleden ook onze vakantie beëindigden. Ook nu is het stralend mooi weer en we zetten ons kampement bijna op dezelfde plek op. Daarna in het zonnetje zitten om lekker bij te komen.

 

 

Donderdag 15 juni 2017                               Nico 0  / 4.309  km               Fiets 12 km.

De zon schijnt al weer als we op deze voorlaatste dag in Zweden uit bed komen. De wind is er inmiddels wel weer en die is wat gedraaid. Maar we ontbijten / brunchen toch lekker buiten. Na de brunch klimmen we op de fiets en gaan we naar Frölunda Torg, een ongelooflijk megagroot winkelcentrum. Eén keer alle winkels langs en dan heb je er al een etappe van de Nijmeegse Vierdaagse op zitten. Drie jaar geleden zijn we hier op weg naar de boot ook geweest en hebben er toen ook een behoorlijke tijd doorgebracht. Jenny scoorde toen Ecco-laarsjes en Nico een jasje. Op de fiets blijk je er vanaf de camping in 15 minuten te zijn.

De noodzakelijke boodschappen doen we bij de Hemköp. De boodschappen die we niet nodig hebben trouwens ook. We plunderen ook hier de saladebar en besluiten collectief om de nog niet zo lang geleden genuttigde brunch te hernoemen in ontbijt en de gevulde saladebakjes na terugkeer als lunch te beschouwen (en te nuttigen).

Teruggekeerd bij de camper hangt er een briefje, nou ja: geplastificeerd A4-tje, aan de luifel te wapperen, met het verzoek om contact op te nemen met de receptie. Het blijkt dat we gistermiddag een zwààààre overtreding hebben begaan door de camper evenredig aan het pad te plaatsen; volgens (brandweer-)voorschrift moet dat haaks zijn. Ook goed; Nico heeft gisteren het betreffende instructieve plaatje op de receptiebalie kennelijk over het hoofd gezien. Eerst maar eens lunchen. Daarna hebben we in de kortste keren alles wat vast zit losgemaakt, de camper (met opgeheven dak en dus onder het kabaal van begeleidende alarmsignalen) een kwart slag gedraaid en vervolgens alles weer aangesloten en / of in de grond gehamerd. Tijdens deze herstel-opzet komt een goedbedoelende Nederlander ons nog melden dat we volgens hem (lees: de door de receptie aan hem verstrekte uitgebreide instructie “Hoe zet ik mijn caravan neer” voor dummies) de caravan aan de rechterkant van het midden van de plek moet staan en wij staan iets over het midden naar links. “Jipsakee, joepie!”, zou Pipo zeggen. Hartelijk dank voor de welgemeende en ongetwijfeld oprechte raad, maar wij vinden het wel mooi zo; over “rechts van het midden staan” is bij de receptie tegen Nico niets gezegd en wij zijn – voor zover we weten- geen caravan met auto. We zien het wel; niet goed? Dan gaan we er wel vandoor…..

Nico zet de fietsen (althans: de accu’s) buiten aan de lading en we gaan in het zonnetje zitten, een paar berichten van “Mijn overheid” bekijken (we krijgen terug van de fiscus!) en alvast een stukje verslag maken. Lekker ontspannen.

De andere activiteiten deze middag spelen zich allemaal rond de camper af: Kijken naar een Duitser die ook zo’n receptiebriefje aan de camper had hangen; hij gebruikte stroom van plek A, stond op plek B en had de rechterkant van de camper op plek C staan. Zo blijkt er voor alles een overtreffende trap te bestaan……

We gaan op tijd douchen. Mooie douches met regendouche en handdouche, géén muntautomaat! Op de camping wordt het keycardsysteem voor de slagboom en de servicegebouwen veranderd. Toen wij gisteren aankwamen hingen op bij alle buitendeuren van de sanitair-gebouwen briefjes met de tekst “The door is open”. En dat bleek zo te zijn. Vandaag zijn de briefjes weg en zijn de deuren (nog?) niet op slot, maar je weet het nooit. Veiligheidshalve wisselt Nico de “oude” kaarten om voor nieuwe.

De receptie sluit vandaag om 18.00 uur en stel je voor dat we vanaf dan niet meer naar de WC kunnen. Een ramp van nationale betekenis welhaast. Maar die is op voorhand voorkomen.

Verder bakken we wat in de zon en de laatste avondmaaltijd op Zweedse bodem (snik!) bestaat uit Pitty-Panna luxe editie met ei. Daarna lezen we wat, luisteren naar Radio Caroline 259 Gold (handig, zo’n combinatie van camping-Wifi, een tablet en de TuneIn-app……). Volgens de weerprofeten moest het om 8 uur gaan regenen, maar nu om 9 uur is het nog kurkdroog.

En net als je denkt dat je alles al eens gezien hebt krijgen we Deense buren die de haringen van de caravan-zijluifel met een schroefboor-machine de grond in draaien….. In dit zelfde kader (Net als je denkt etc….) komen we er achter dat de leuke regels die kennelijk gelden voor het omzetten van de internetbundels van onze abonnement-telefoons niet gelden voor onze prepaid-simkaart; naar alle waarschijnlijkheid waren we door de 1.000 Mb heen en heeft onze laptop die nu draait onder Windows 10 (snik) daarna Windows-updates binnengehaald, wat met de Home-edition van Windows 10 niet uit te zetten is. Resultaat: Ons hele prepaid-beltegoed van om en nabij de € 35 is er door gedraaid om iets binnen te halen waar wij niet eens om gevraagd hebben. Moeten we de volgende keer dat we een prepaid- bundel aanschaffen goed mee uitkijken. In ieder geval gaan we niet meer met zo “veel” prepaid-beltegoed op pad. Kleine tegenvaller, maar we zullen er vast geen boterham minder om eten. Wel wat geleerd, dat dan wel weer.

 

 Vrijdag 16 juni 2017                                                          Jenny 38    / 4.347   km

Gisteravond is het droog gebleven, maar vannacht heeft het flink geregend. Wij hadden de zijluifel om die reden al weggehaald en droog ingepakt.

We staan om 8.45 uur op en gaan ondanks de bewolking buiten ontbijten. Je went aan zoiets, terwijl je dat thuis bij 17 graden echt niet zal doen. We pakken deze morgen alles heel langzaam in, want we hebben absoluut geen haast. We hoeven pas om 12.00 uur de camping te verlaten en gaan vanmiddag eerst nog lekker shoppen om onze laatste kronen op te maken. Om 11.30 uur verlaten wij deze mooie Camping Liseberg Askim Strand. Wij hadden nog voorseizoenprijzen, maar in het hoogseizoen is hij wel duur, nl. SEK 420.

We doen eerst boodschappen in Kallered Köpecentrum. We vinden er eindelijk de zalmspread in tubes. We lopen de hele rij winkels af en pas bij de laatste die “Rusta” heet vinden we nieuwe campingklompen voor Jenny. Ook kopen we nieuwe solarlampjes, want de oude zijn allemaal afgebroken en deze kosten slechts SEK 5,00 per stuk. Geen geld dus. De Rusta- winkel lijkt op de Dollar Store en is erg goedkoop.

Omdat het een beetje is gaan regenen besluiten we rechtstreeks naar de haven te gaan, want met een buitenactiviteit zouden we alleen maar nat worden. Om 13.45 uur komen we daar aan en de Stena Scandinavica ligt al klaar. De boot oogt al wel wat ouder dan in onze herinnering staat genoteerd. Stena heeft het getal 50 op zijn pijp geschilderd, want Stena Line bestaat 50 jaar.

Op het informatiebord lezen we dat het boarden al om 16.00 uur begint. Dat is gelukkig wat vroeger dan 17.00 uur die op de ticket staat. Toch konden we in 2015 al om 15.00 uur aan boord en dat stond toen in onze boekingsinformatie. We lezen en dutten wat en ineens om 15.00 uur kunnen we inchecken. Daar volgt de mededeling dat we om 17.00 uur gaan boarden. Maar wanneer wij daar in de rij staan te wachten krijgen we ineens het sein om de boot op te gaan rijden. Dat is om 15.40 uur en we zijn een van de eersten. We krijgen een plekje schuin tussen een vrachtwagen en een caravan en rijden morgen als een van de vier eersten van het bovendek af.

Onze hut ziet er anders uit dan wij hebben geboekt, maar wij vinden het prima zo. Geen aparte bank, maar een groot bureaublad. Lekker makkelijk om onze spullen op uit te stallen. Om 18.00 uur gaan we aan het buffet en Stena Line heeft zichzelf weer eens overtroffen. Het eten is zo verrukkelijk dat we de 2 uur die er voor staan wel nodig hebben om alles te proeven. Daarna gaan we aan dek even een luchtje scheppen en aansluitend in onze hut bijkomen van deze culinaire belevenis. Het schip schommelt wat, wie weet wat dat voor effect heeft op onze spijsvertering.

Later gaan we naar dek voor de Z Z Z Z: de Zon in de Zee Zien Zinken. En zoals precies 3 weken geleden op deze zee onze vakantie begon, zó sluiten wij hem ook weer af. Welterusten!

 

Zaterdag 17 juni 2017                                             Nico   463  / 4.810  km

Om half 8 staan we op, daartoe dringend opgeroepen door Nico’s telefoon. Net als Nico wanhopige pogingen doet om uit het bovenbed te klimmen en daarbij met zijn hoofd vlak onder de plafondluidspreker hangt, begint dat ding in drie talen te kwelen dat we over één uur en drie kwartier zullen aanleggen en dat het ontbijtbuffet geserveerd wordt; ook een manier van wakker worden! We hebben geen van beiden eigenlijk goed geslapen vannacht.

Om 8 uur zitten we aan het ontbijt en daarna gaan we even aan dek kijken. Mooi weer, zonnetje erbij en het wordt al warm. Het begint te wennen…..

Later begeven we ons via de trap naar autodek 5, slechts drie verdiepingen lager. Daar aangekomen (de deur zit nog vergrendeld) bedenken we ons dat we gisteren de tegenoverliggende lift / trappenhuis hebben gebruikt. Hup, weer drie verdiepingen omhoog (tussendoor op de dekken 6 en 7 is niet mogelijk), op dek 8 oversteken en weer drie trappen af naar beneden. Halverwege sluiten we aan in de rij; de deuren zijn nog steeds niet open. Nu pas bedenken wij dat we aan de overkant ook goed stonden; gisteren staken we het hele autodek over naar de lift. Ergo: vlak bij onze camper moet dus ook een lift en trappenhuis zijn. Oftewel die waar we net nog stonden. Afijn: verstand komt met de jaren.

Pas nadat het schip is aangemeerd gaan de autodekdeuren open en om 9.20 uur zijn we een keer bij de auto. Een kwartier later rijden we van boord. De enige vertraging bestaat uit de verkeerslichten bij de Stena Line-uitrit aan de Schweden Kai; er is géén douanecontrole.

Er wordt dit jaar behoorlijk aan de Autobahn gewerkt; vermoedelijk vast een voorschot op de tol die ze volgend jaar van ons gaan opstrijken. Daardoor is er redelijk veel vertraging, het is ook nog een keer zaterdag. We staan kort in een paar files en rijden om vijf over elf met een slakkengangetje de rechter Elbe-tunnelbuis in. Als we ongeveer halverwege zijn gesukkeld komt er eerst een politieauto met sirene aan; iedereen uitwijken naar links en rechts dus.

Kort daarna buldert het omroepsysteem van deze tunnelbuis iets onverstaanbaars, maar de lampen boven de rechter rijbaan (de onze) gaan met een rood kruis branden, dus gaan we “tunnelritsen”. Soms staan we stil en dan kun je best wel snappen waarom sommige mensen in zo’n situatie in een tunnel claustrofobisch worden. Als we 2 stilstaande politieauto’s en een tegen de wand geparkeerde motor zijn gepasseerd is alles weer “groen” en rijden we op normale snelheid de tunnel uit. Bij de eerstvolgende mogelijkheid stoppen we om een pot koffie te zetten, hetgeen gezien de combinatie van een slechte nachtrust en de verkeersveiligheid wel een goede zet is.

Jenny neemt het stuur over en komt voor Bremen in een lange file. Eigenlijk willen we via Cloppenburg rijden, terwijl Garmin de “Noord-route”  over Oldenburg aanwijst.

Als we de – nagenoeg lege – afslag naar Oldenburg bijna voorbij sukkelen ziet Nico in Garmin dat op de route via Cloppenburg nog veel file staat, terwijl de route via Oldenburg geheel filevrij is. We gaan op het laatste moment dus strak rechtsaf en stoppen tegen half twee bij Tankstelle Hasbruch voor een sanitaire stop, een boterham en een chauffeurswissel.

Nico rijdt verder. Om half drie zijn we bij Leer en vlak voor de afslag naar Groningen ziet Nico dat we deze keer door Garmin over de A31 zuidwaarts worden geleid tot de afslag naar Emmen. Dus niet over Groningen als voorheen. Goed plan.

Om drie uur passeren we de grens bij Zwartemeer en om kwart voor vier stoppen we voor ons huis. Voor je het weet zijn er zomaar weer drie weken om.

Deze vakantie was onze derde poging om weer eens via Noorwegen omhoog te gaan tot Narvik en daar “rechtsaf” te slaan naar Zweden.

Door slecht weer strandde de eerste poging in 2014 al in Trysil en een jaar later zijn we ruim “onder” Narvik al rechtsaf naar Zweden gegaan. Toen ook door slecht weer.

Het is deze keer met name in Noorwegen niet altijd even warm geweest, maar op een enkele (korte) uitzondering na wel droog en dan is het in het zonnetje al gauw best wel heel lekker.

We hebben het nu goed gehad. Wel hebben we door de soms koude nachten meer dan gepland op campings gestaan om de elektrische kachel te gebruiken, maar we hebben zowel in Noorwegen als in Zweden een nieuw natuurplekje gevonden en we zijn eindelijk weer in Kolmårdens Djurpark geweest.

Klik HIER voor alle foto’s.

We kijken alles bij elkaar terug op een geslaagde vakantie. Onze zijruit ook………..

 

Onze route: