2015: Zomervakantie – Noorwegen en Zweden

Zaterdag 11 juli 2015 Nico 846 / 846 km

We vertrekken om vijf voor half negen en zijn daarmee vijf minuten voor op schema. Het is nog rustig op de weg en om tien over negen passeren we bij Zwartemeer de Duitse grens. Tegen elven stoppen we voor een kop koffie bij Ikea in Bremen. Nico ontmoet Mark bij het handen wassen op het herentoilet; afgesproken werk, niet het toilet, maar de ontmoeting. Mark is vandaag ook op vakantie gegaan en op weg naar Zuid Duitsland is het maar een klein stukje omrijden om de ouwelui in Bremen te ontmoeten. Zo ontmoeten we Mark op de eerste vakantiedag en Paul en Kitty later in de eerste week in Noorwegen. Best leuk eigenlijk.
Om half twaalf gaan we verder en net buiten Bremen zwaaien we Mark gedag als hij naar het Zuiden afslaat. Het is op “onze” Autobahn, de A1, best druk en er zijn veel files. We ontdekken dat onze “afslag” naar de Elbetunnel van midden juni tot begin december helemaal is afgesloten omdat de A261 groot onderhoud krijgt. Daarom moeten we nog een eindje verder over de A1, richting Puttgarden, om verderop bij de A39 af te slaan en via die weg naar het Noorden te rijden. Om tien over één zijn we bij de Elbetunnel en we lunchen al rijdend. Om kwart over twee houden we een korte sanitaire- en koffiestop, waarna Jenny het stuur overneemt. Even na drie uur rijden we Denemarken binnen en tegen vieren gaat het af en toe een beetje regenen en daalt de temperatuur van boven de 20 graden tot ongeveer 16 graden. Kwart over vier passeren we de Vejle-fjord en tegen zessen Aalborg. Later rijdt Nico weer verder.zomer-2015-001

In Hirtshals aangekomen beoordelen we de camperparkeerplaats als niet geschikt (te dicht aan de doorgaande weg) en rijden we door naar Camping Hirtshals aan de zee, waar we al eerder stonden toen we in 2005 de boot naar Bergen namen. Rond zevenen komen we aan en staan in no-time in de “overnachtingsstand”. Het wordt al wel frisjes, maar dat geeft niet na alle hitte in Nederland van de laatste tijd.

Later genieten we van een prachtige zonsondergang aan zee. Onze vakantie kan niet meer stuk.

 

Zondag 12 juli 2015 Jenny 290 / 1.136 km

We staan vroeg op, nog voor de wekker gaat zijn wij om 6.40 uur er al uit. Snel ontbijten en weg zijn we, want om 8.00 uur moeten we aan de haven zijn. Dat zijn we inderdaad, maar het duurt tot 8.55 uur voordat wij als een van de laatste aan boord rijden. Het gaat allemaal een beetje anders dan wij gewend zijn. Inmiddels is het zonnetje gaan schijnen en dat maakt het wel lekker. Die zon speelt de dag een spelletje met ons, want hij is er dan wel (en dan is het lekker warm) en dan niet. Ik hoor aan boord iemand zeggen dat deze boot MS Bergensfjord van Fjordline nog maar een jaar oud is, maar dat lijkt mij stug, want de vloerbedekking zit vol vlekken. Onze zoon Mark weet alle van schepen en vertelt ons later dat het schip al jaren in de vaart is.
zomer-2015-009Het is afgeladen vol, maar het is dan ook hoogseizoen. Omdat we dit schip niet kennen, maken we een rondje over het schip en bezoeken de tax-free shop.
Daar is niets voor ons te halen, want wij hebben alles bij ons. We zoeken een stoel om wat te lezen en later halen we een maaltijd uit het zelfbedieningsrestaurant. Het is er erg druk en daardoor is het eten niet meer warm. Thuis hadden we bij deze overtocht een lunchbuffet geboekt, maar later kregen we bericht dat dit buffet was afgeschaft en werd het bedrag daarvan weer teruggestort.

Wat ook jammer is, is dat er te weinig toiletten zijn. Omdat het schip vrijwel meteen weer terug vaart moeten de toiletten beurtelings worden schoongemaakt. Wat ik erg stom vind is dat men dit doet terwijl het schip de haven in vaart. Ik moest 4 verdiepingen omhoog en later weer naar beneden om vlak voor vertrek nog even een plasje te kunnen plegen.

Ook in het Langesundfjord gaat de zon schijnen en iedereen wil dan aan dek zijn. We komen om 13.25 uur aan en gaan als een van de eersten van boord. Jenny maakt nog even een foto van het schip, want van buiten ziet hij er mooi uit. Met 23 graden rijden wij in het zonnetje noordwaarts via Weg 32, Weg 40 en soms een stukje E18. Omdat Jenny’s ogen steeds dichtvallen houden we langs de weg een korte pauze.

Rond vijf uur drinken we koffie met appeltaart bij een Nederlandse KRO/ restaurant. De eigenaar verontschuldigt zich voor de hoge prijs van NOK 80, maar omgerekend is dat € 9,00 voor 2 mokken koffie met overheerlijke appeltaart. Ik denk dat de man lange tijd niet in Nederland is geweest, want wij vinden dat helemaal niet duur.

Weg 40 naar Geilo gaat het laatste stuk over een hoogvlakte met het hoogste punt op 1100 meter. Steeds 7% omhoog en omlaag, maar juist dan gaat het regenen en zien we niets van de mooie uitzichten. Om 19.40 uur komen we aan op de Birkelund camping in Hovet. We zijn hier al tweemaal eerder geweest (2008 en 2009) en we worden nota bene herkend door Franka, de Nederlandse camping beheerder. We mogen zelf een plekje uitzoeken, want vanwege de regen is het niet overal droog om te staan. Maar wij zijn wel wat gewend en vinden een plek op een verhard gedeelte. De haringen van de luifel hebben er wat moeite mee, maar uiteindelijk komen ze wel in de grond. Deze keer staan we niet op het grasveld maar achter de tweede Stabbur (hut). Het regent voortdurend en we wachten met de luifel opzetten tot het wat droger is. Ondertussen eten we een kop soep met brood. Deze avond wordt wat later dan gedacht, maar het blijft ook wel erg lang licht.

 

Maandag 13 juli 2015 Nico 0 / 1.136 km Fiets 17 km.

We slapen uit tot na half tien. Mag ook wel na 2 dagen laat naar bed en vroeg op. Vannacht heeft het nog geregend, maar vanmorgen is het droog en bewolkt maar toch komt de zon er wel vaak door. Het zou vandaag niet warm en zijn, maar de hemden gaan al snel uit onder de shirts. Als je in de zon zit is het best warm.

zomer-2015-014We brunchen lekker buiten en gaan daarna al even lekker in de zon zitten lezen. Na enen gaan we een stuk fietsen; als je toch naar een winkel moet om essentiële (vakantie-) levensbehoeften aan te schaffen – waaronder Skink-ost (smeerkaas met ham) – kun je ook wel de omgeving (opnieuw) verkennen. Van Franka krijgen we een paar tips. Onder meer een pad dat we jaren geleden gelopen hebben en daarna adviseert ze een “verborgen”(overgroeide) langlaufloipe (’s winters verlicht, dus nu alleen te herkennen aan lantarenpalen). Die loipe blijkt als we er fietsen eigenlijk meer geschikt te zijn voor mountainbikes dan voor E-bikes, vooral in de zomer met al die keien op het pad. Een heel steil stuk doen we lopend, maar alles bij elkaar is het een mooie tocht. Onderweg een paar spetters regen en na de boodschappen op de terugweg een klein buitje. Pas als we terug zijn op de camping gaat het weer echt regenen. Maar na achten wordt het ook weer droog.
Vanavond barsten de WhatsApp–vakantie-chats weer los. Paul & Kitty waren er één gestart, Mark idem en dus deden wij ook maar mee. We waren stilletjes bang dat Paul en Kitty in hun tentje slecht weer hadden, maar die blijken in het echte hoge noorden wolkeloze luchten en 23 graden te hebben.
Na de maaltijd en de douchebeurt eten we in de kiosk van Rini en Franka nog een “home-made” kroket.
In de bus hebben we inmiddels het kacheltje maar eens aangezet.
Na negen uur komt de regen ook weer terug. Drup-drup-drup…….., maar uiteindelijk eindigt deze avond droog. Deze camping heeft 2 afwasmachines voor de campinggasten. Elke gast krijgt per dag een munt en kan meerdere munten bijkopen. De campingeigenaren zeggen dat dit veel water bespaart.

 

Dinsdag 14 juli 2015 Jenny 387 / 1.523 km

We zijn voor de wekker al wakker en zitten op 8.00 uur aan het ontbijt. Samen pakken we de boel in en na een praatje met Franka en Rini, de campingeigenaren, rijden we om 9.20 uur weg. In Hovet doen we in 5 minuten boodschappen bij de Coop, we hebben namelijk nog niet veel nodig, want we hebben veel mee. We rijden Weg 50 naar Aurland en zien onderweg nog heel veel sneeuw. In Aurland tanken we diesel en besluiten niet de lange, kleurrijke tunnel van 24 km te nemen, maar de weg over de bergen, over de Aurlandsfjellet. Deze hebben we met oma F. ooit met een bustocht gereden, van Laerdal naar Geilo. Ook met de witte camper, Duva Kampa 1 hebben we hem gedaan, maar door die akelige rikketik (defecte homokyneten) zijn we toen al snel omgekeerd. Met een latere camper hebben we het daarna nog een keer gedaan. Toen lukte het prima. We starten om 11.45 uur en het is een mooie route. Helaas zien we maar een deel van al het moois vanwege de mist. Het eerste deel van de weg is griezelig stijl omhoog (vind ik, in DK 1 zat ik met mijn neus tegen het keukenkastje) en dan komt er ongelooflijk veel sneeuw, veel bochten, veel op de weg zittende schapen, hobbelende koeien, ijsvlakten, mist, veel (onverlichte) tunnels, heel veel watervallen. Om 12.30 uur zijn we op het hoogste punt van deze weg. Tenminste dat denken we, want we zien geen bordje waar dat op staat.

zomer-2015-030

De weg eindigt beneden in Laerdal en daar nemen wij iets verderop, in Fodnes de veerboot naar Mannheller. Kost NOK 108. Aan de overkant moeten we meteen een lange tunnel in; deze gaat over een andere tunnel heen en heeft veel bochten. We volgen Weg 5 naar Sogndal en naar Skei. Onderweg zien we de Boyabreen (gletsjer) en die vinden we een bezoekje waard omdat je hem vanaf een klein pad dicht bij de doorgaande weg kunt zien. Hij lijkt alweer een stuk kleiner te zijn geworden. Bij Skei wordt Weg 5 tevens de E39 en bij Byrkjelo gaan we Weg 60 op naar Stryn. Stryn zelf rijden we voorbij, want wij willen naar het Sommarski-gebied waar we met Paul in 1999 zijn geweest.
De weg begint snel te stijgen en de vangrail ontbreekt. Of de keien, die aan en oude Romeinse weg doen denken moeten een vangrail voorstellen. Onderweg weer veel schapen die op de weg liggen, veel bochten en veel sneeuw. Hoe hoger we komen hoe minder we zien door de mist. Het wordt ook steeds kouder en een nachtje “in de natuur” kamperen zien wij zonder stroom niet zitten. Wanneer het zicht minder dan 20 meter en de temperatuur 6,5 graden is, keren we op een van de zeldzame parkeerplaatsen om, want dit is niet te doen. Bij mooi weer is het al een moeilijk te rijden weg, maar nu zonder zicht is het ronduit gevaarlijk. Waarschijnlijk waren we vlakbij het Sommarski-gebied en dan zou het asfalt ook nog veranderen in gravel.

We besluiten naar Geiranger te rijden en op de camping te gaan staan. De weg er naar toe is ook niet makkelijk vanwege de mist, maar is wel een stuk breder en het rijdt een stuk prettiger. Nico heeft de hele dag gereden en voor hem is deze weg een makkie. Van de mooie weg naar Geiranger hebben wij niets gezien vanwege de mist…………………, dat is ons al eens eerder overkomen. We komen om 19.30 uur aan op de camping aan het Geirangerfjord. Het is er erg nat en we krijgen een van de laatste droge plekjes om ons campertje neer te zetten. Het uitzicht op het fjord is niks, maar wie weet is het morgen beter? Dan gaan we de Trollenweg rijden en hopen we op mooie uitzichten.

 

Woensdag 15 juli 2015 Nico 384 / 1.907 km

We staan om half negen op. Het weer is onveranderd: het regent. Enig verschil met gisteravond is dat er nu een groot cruiseschip in de fjord ligt. Verder is alles opnieuw in mist gehuld. We zijn dus weer in de wolken, maar niet in de goede zin des woords. Om 10.00 uur rijden we de camping af en vervolgen Weg 63, als vanouds vanuit Geiranger steil omhoog. De uitzichtpunten rijden we bijna allemaal voorbij, alles is in dikke mist gehuld en van de Geiranger-fjord is weinig tot niets te zien. Alleen helemaal bovenaan stoppen we op een nieuw-aangelegde uitzichtplek. Daar kun je tussen de wolken door nog een beetje van de fjord zien. Om 10.40 uur rijden we de veerboot van Eidsdal naar Linge op, die 99 Kronen kost. Aan de overkant vervolgen we Weg 63, althans dat is de bedoeling, want Nico mist een afslag en rijdt een hele smalle (lokale) tunnel in. Afijn, hebben we die ook gelijk twee keer gezien… Even na half twaalf stoppen we bij de Gubbrandsjuvet, een hele smalle kloof waar een hele grote rivier zich doorheen vreet. Hier zijn we eerder geweest. We drinken een kop koffie en leggen een kort bezoekje af. Vergeleken met de laatste keer heel anders, met zigzag-paden om over de smalle kloof te komen en een nieuw restaurant annex souvenirshop van het type “Model Beton”.
Daarna rijden we door naar de Trollstigen, de Trollenweg. Daar komen we om kwart over twaalf aan en ook hier is alles veranderd. De houten souvenirwinkels e.d. zijn allemaal weg en vervangen door één betonnen complex van het zelfde type als bij de kloof. Maar beide zien er in de mist en de doorlopende regen maar droevig uit. Om even na één uur beginnen we aan de afdaling van de Trollstigen.
zomer-2015-054Zaten we jaren geleden achter een maffe Belg die niet vooruit te branden was, nu zitten we achter een nòg ergere Fransman. Die remt zó vaak dat we in de eerste versnelling moeten sukkelen omdat anders de remmen verbranden. Gelukkig kunnen we de slak al snel inhalen omdat hij netjes aan de kant gaat, anders hadden we een diepterecord Trollstigen-afdaling gehaald. Na twintig minuten zijn we helemaal beneden en aan het eind van Weg 63 slaan we rechtsaf richting Dombas en de E6. Volgens Google Maps en Garmin moesten we eigenlijk over de eilanden naar Flakk bij Trondheim, maar via onze route over de E6 gaat het een stuk sneller en zonder veerboten. Jenny rijdt een stuk naar Dombas, waar we stoppen om van drie tot vier uur boodschappen te doen. We zien later in Oppdal véél grotere winkels.

Het is inmiddels 12,5 graden geworden, maar het regent nog steeds onafgebroken. Om vier uur volgen we de E6 Noordwaarts richting Trondheim. Morgen zullen we daar Paul en Kitty ontmoeten op Camping Flakk onder Trondheim. Omdat het toch slecht weer is willen we er dan maar vanavond aankomen en twee nachten blijven. Kunnen we morgen een beetje uitslapen. Om kwart over vijf tanken we voorbij Oppdal. Bij de Statoil kun je gratis douchen, dat onthouden we voor een volgende keer wanneer we in de natuur overnachten.  Jenny neemt het stuur over en rijdt even later gelijk haar eerste twee tunnels. Een kilometer of 20 vóór Flakk rijdt Nico weer verder en om ca. 19.00 uur komen we op Camping Flakk aan. Simpele camping, helemaal voor een prijs van NOK 303 per nacht, maar douches zijn inbegrepen…. Zo vlak bij Trondheim kun je vragen wat je wilt. Alle plekken aan het water zijn bezet, dus gaan we op de tweede rang staan, met best wel veel “Fjord-zicht”. Onderweg hierheen werd het steeds droger en we hebben al meer dan een half uur geen regen meer gehad. Da ’s best wel leuk. We zijn snel opgezet en na een “opzetwijntje” verorberen we sla en Pyt i Panna. Zweedse hap in Noorwegen.
Als de WhatApp- vakantie-chats losbarsten blijken Paul en Kitty 200 kilometer van ons af te zijn. Die zien we morgen dus!

 

Donderdag 16 juli 2015 Jenny 0 km / 1.907 km

We slapen een beetje uit en komen rond 9.30 uur uit bed. Het heeft vannacht behoorlijk hard geregend en het blijkt dat de diepe kuil onder de luifel vol water staat. Nog voor het ontbijt probeert Nico met een grote schep er grit in te gooien. Het helpt maar weinig, want het gras er om heen sopt ook behoorlijk van het regenwater.
Na het eten gaan we een andere plek zoeken, er zijn veel plaatsen vrijgekomen door vertrekkende vakantiegangers. Vlak bij onze plaats vinden we een droge plek met uitzicht op het fjord. Alleen het gras is nat en er is ook nog plaats voor de tent van Paul en Kitty. Zij komen vanuit het noorden en we zullen elkaar vandaag op deze camping treffen.

zomer-2015-060Gauw breken we ons kampementje af en zetten het 10 meter verder weer op. Een veel mooiere plek, zo blijkt. We zijn daar net mee klaar en Jenny is al aan het koffie zetten of Kitty en Paul staan voor onze neus. Na de koffie en thee met door P&K meegebrachte taart laten zij ons een staaltje “samenwerken in tent opzetten” zien. Tjonge, wat kunnen zij dat goed en snel.

’s Middags besluiten we met de streekbus naar het centrum van Trondheim te gaan. Het regent nog iets, maar daar zijn we op gekleed. We vinden een tussendoor-pad van de camping naar de bushalte, maar dat blijkt nogal pittig en steil te zijn. Wanneer we dan ook de bus aan zien komen, willen we hem maar laten schieten. Maar Paul niet, die trekt een sprint, zwaait naar de chauffeur en laat hem warempel nog stoppen ook. Ook Kitty, Nico en Jenny trekken dan ook een sprintje en zo komt het dat we niet nog een half uur bij de bushalte hoeven te wachten op de volgende bus. De rit duurt ongeveer 20 tot 25 minuten en de bus brengt ons in hartje centrum. Eerst kijken we waar en wanneer de bus terug gaat en dan gaan we naar de Nidaros Dom. Paul gebruikt de navigatie op zijn telefoon en dat is erg handig. De Nidaros is misschien wel de belangrijkste kerk van Noorwegen, want alle koningen zijn er gekroond.

We brengen nog een bezoek aan de Gamla Bru (Oude Brug) en de Burger King. Eigenlijk meer om het toilet te bezoeken, maar ja, dan moet je ook wat nuttigen hè.

Terug op de camping wordt er gedoucht en eten gekookt. Het menu is bloemkool, aardappelen, gehaktbal uit blik, komkommer en vruchtenyoghurt na. Het lukt ons om met 4 personen in ons campertje te eten. Later drinken we koffie en gaan we elkaars foto’s bekijken. Het is buiten koud, maar binnen lekker warm. Het is inmiddels droog geworden en af en toe zien we mooie luchten boven het fjord.

Aanvankelijk zouden we de route omgooien vanwege het koude en natte weer. Maar vanavond besluiten we in elk geval het deel met de gletsjer Svartisen te gaan doen. Het wordt weer laat vanavond, maar het is gezellig.

 

Vrijdag 17 juli 2015 Nico 393 / 2.299 km

We staan om kwart over zeven op. Er mist iets….: regen! Het is zowaar droog en de zon schijnt volop. Voorafgaand aan het ontbijt zien we schuin voor ons Paul en Kitty geroutineerd inpakken; helemaal op elkaar ingesteld, dat zie je niet vaak. Even naar het toiletgebouw en bij terugkeer is de complete tent al ingepakt.
We ontbijten buiten in het zonnetje. Jassen aan want het is maar 11 graden, maar we zijn zeker niet de enige kampeerders die nu buiten zitten te genieten. Na zo veel dagen regen is dit een goed begin van de dag.
Om tien over negen reizen Paul en Kitty af in zuidelijke richting. Twintig minuten later doen wij het zelfde, maar dan in tegenovergestelde richting. Nog eens twintig minuten later zijn we dankzij Garmin Trondheim al weer uit en rijden we weer op de vertrouwde E6. Bij een tankstation lozen we ons afvalwater en later doen we in Steinkjer boodschappen.

Als we daar vertrekken krijgen we een klein buitje, maar de regen zet niet door. Jenny rijdt een stuk en we lunchen met een kleine aansluitende siësta van half twee tot tien over twee. Af en toe valt er een spatje regen.
Om half drie passeren we Grong en om kwart voor vier de “Nord Norge- Porten”, een boog over de E6 die aangeeft dat je het noordelijke deel van Noorwegen betreedt.
We willen vandaag dan eindelijk een keer in de natuur kamperen, vrij kamperen, door sommigen ook “wild kamperen” genoemd. Rare naam, wij doen het juist voor de rust. Dat het nog steeds aan de frisse kant is nemen we maar op de koop toe. We hebben een paar regenspetters en twee kleine buitjes gehad, maar hebben vandaag inmiddels meer zon gezien dan afgelopen dagen in dit land bij elkaar.

We willen op een plekje aan Weg 73, een lokale weg die naar Zweden gaat, overnachten. Dat plekje ligt bij een P-plaats met de naam Bjørkåselva aan het Røssvatnet, het één-na-grootste meer in Noorwegen. We vonden in 2007 aan dit meer een heel mooi plekje om te overnachten. Toen we de volgende dag verder reden ontdekten we iets verder een nóg mooier plekje, maar dan met WC. Dat hebben we toen aangetekend op onze kaart. Een paar dagen gelegen hebben Paul en Kitty hier ook overnacht; die hebben onze oude wegenatlas bij zich waar het plekje voor het eerste door ons genoteerd is.

zomer-2015-073Weg 73, een zijweg van de E6, gaat naar Zweden en omdat we nog verder omhoog willen in Noorwegen moeten we een gedeelte dus twee keer rijden. Nico besluit tijdens de stop bij de Nord Norge Porten om de route iets om te leggen en de z.g. “Vildmarksveien” (Wildernisweg) te kiezen. Die heeft wegnummer 274 / 273 en we hebben die weg al eerder in omgekeerde richting gereden. De weg loopt schuin van de E6 naar Weg 73 en snijdt dus een stukje af. We hoeven dan niet zo’n groot stuk van Weg 73 twee keer te rijden. De Vildmarksveien is een smalle weg met heel veel passeerplekken. Het is een hele mooie weg en omdat er nauwelijks verkeer is schiet het ook nog eens lekker op. Om kwart voor zes komen we op ons z.g. “Plekje 2” aan en na enig heen en weer rijden staat de camper recht en kan het dak omhoog. We hangen wel de (licht-) isolatie in het tenthefdak, want het is hier nog knap fris en bij gebrek aan een 230 Volt- aansluiting kunnen we ons elektrische radiatorkacheltje niet gebruiken. Als het echt te koud wordt zetten we de dieselkachel wel aan.
Wat we nu een keer niet hebben is internettoegang. Onze telefoons (Tele 2) hebben amper ontvangst en ons mobiele Wifi-apparaatje met een T-Mobile simkaart waar onze internetbundel op staat ziet soms wel een zender, maar de ontvangststerkte blijft domweg te laag. Ook een wandeling in twee richtingen levert geen signaal op. Dat wordt dus een avondje niet WhatsAppen…..
Vanaf de brug lukt het ons wel om een sms’je te sturen naar Paul en later vanuit de auto ook naar Mark.
Zo nu en dan rijdt er hier een auto langs, maar het is verder heel rustig. We hebben nog 2 zomerhuisjes iets verderop in het bos ontdekt, maar die zijn nu onbewoond.

 

Zaterdag 18 juli 2015 Jenny 201 / 2.500 km

Het was een zeer stille nacht en we sliepen als roosjes. Voor het slapen gaan hebben we even de dieselkachel aangedaan en die had het in een mum van tijd warm. ‘s Nachts bleek het wel erg koud en Jenny heeft toen snel haar vestje er bij aangetrokken.

We staan om 8.30 uur op en zijn dan voor het eerst helemaal uitgeslapen en bijgetankt. De nieuwe dakisolatie – bedoeld om het nachtelijk licht te weren – heeft niet alleen gezorgd voor een donkere nacht, maar ook de ergste koude buitengehouden.

Na het ontbijt nog even naar het verwarmde toilet (wat een luxe!). Jenny heeft in het bos de oude wc, de zogenaamde “poepdoos” gezien naast een oude autostoel en er een foto van gemaakt. Om 10.00 uur gaan we weg van dit mooie plekje met de naam Bjørkåselva.

Eerst zoeken we “Plekje nummer 1” op, waar we in 2007 hebben gestaan en waar we achteruit rijdend uit moesten. We kunnen het vinden en maken in onze Noorse wegenatlas een duidelijker aantekening. We begrijpen echter niet hoe wij daar ooit hebben durven staan, want het is een smalle plek, waar je direct van de weg in moet.

zomer-2015-083Het weer is niet echt koud, wel wisselend droog en regenachtig. We rijden via Weg 73 naar de E6 en doen in Mosjøen boodschappen. Daarna gaan we naar de camping die pal aan de E6 ligt, want we willen wassen. De camping is niet echt onze smaak, want alles werkt met een opwaardeerkaart. We moeten zelfs bij voorbaat kiezen hoeveel minuten we gaan douchen. Wanneer we horen dat de drogers het niet doen, besluiten we niet op deze camping te blijven. Het is buiten geen weer om twee wassen te drogen.
Jammer, want hier achter ligt een zwembad en onze route naar de gletsjer Svartisen begint ook hier.
We besluiten naar de camping in Mo I Rana (wij zeggen al jaren “Mooierana”) te gaan, want ook daarvandaan kunnen we naar de gletsjer.
Om 15.00 uur komen we daar aan en we vinden een mooie plek in het pas gemaaide groene gras, vlakbij het Service hus. Even later draait de eerste was, nota bene in een trommel van 12 kilo! Die wil ik thuis ook!
Daarna zetten wij ons kampementje voor dit weekend verder op. We gaan vroeg douchen (gratis!) zodat de handdoeken met de volgende was mee kunnen. Deze camping is goedkoper dan in Mosjøen, het douchen is gratis en de wasmachine en droger kosten slechts 30 NOK elk. Helaas lukt het Nico niet om TV-ontvangst te krijgen, maar gratis internet is hier wel. Behalve via de camping kunnen we ook via andere open netwerken internetten. Deze avond wordt er weer ge-WhatsApp ’t met onze zonen.
Jenny kookt in de campingkeuken en dat moet op inductie. Even wennen dus, maar daarna kan zij het aan de andere kampeerders ook uitleggen. Gewoon met een beetje Engels en Nederlands door elkaar, als je er maar genoeg gebaren bij maakt. Helaas zijn er maar 4 inductieplaten en één afwasplek, dus het is even wachten op elkaar. Een Duitse mevrouw vertelt heel trots aan Jenny dat zij zelf zalm heeft gevangen, bij Saltstraumen!
De avond brengen we verder door met internetten, lezen en bespreken wat we na dit weekend gaan doen. Leuk te vermelden is dat vandaag onze vakantie kilometers precies 2500 zijn. Best veel voor 1 week.

 

Zondag 19 juli 2015 Nico 0 / 2.500 km Fiets 11 km.

We staan “wekkerloos” om half tien op. Het heeft de afgelopen nacht geregend en het is best wel koud buiten. Zo af en toe regent het nog een beetje, maar volgens de verwachtingen moet het na twaalf uur droog zijn. We brunchen op ons gemak en gaan daarna het campertje een schoonmaakbeurt geven (van binnen, de buitenkant heeft met dit weer niet echt veel zin) en de “voorraad” wordt herschikt. We hebben gisteravond onze “weer-opties op de lange termijn” bekeken. De beoogde route via Narvik, Kiruna en Jokkmokk volgen brengt ons volgens de weerprofetieën op de middellange termijn alleen maar meer kou en regen. Net als vorig jaar in augustus lijkt het aan de Zweedse oostkust iets beter. Iets, niet gigantisch veel, maar met deze temperaturen is elke graad meer er toch mooi één. We besluiten op deze dag voorlopig de “hoge route” niet te doen en later in de week een eindje boven Mo i Rana (en boven de Poolcirkel) “rechtsaf” te slaan richting Zweden, over de “Silvervägen”, de Zilverweg.
Een andere aanpassing in de planning is het bezoek aan de gletsjer Svartisen. In Nederland konden we via internet nergens de route vinden die we met onze eerste camper met de kinderen hebben gedaan: een eindje boven Mo i Rana linksaf en kilometers verder met een bootje een meer oversteken om na een paar kilometer wandelen bij de voet van de gletsjer te komen. Aan de oostkant dus. We konden wel een route aan de westkant vinden, via (een heel mooie) Weg 17, ook met een bootje over een meer en dan nog een behoorlijk eind tippelen. Paul en Kitty hebben dat kort geleden gedaan en uit hun beschrijving maken we op dat het voor ons niet zo’n goed idee zou zijn om dan helemaal naar de gletsjer te lopen. Maar Jenny vond gistermiddag bij aankomst op deze camping een foldertje waar exact dezelfde route in stond die wij zoveel jaar geleden met de kinderen hebben gedaan. Die bestaat kennelijk nog steeds, ondanks dat we er via internet helemaal niets over konden vinden. Die “oude” route is voor onze oude botten ook stukken eenvoudiger (denken we), met evenredig meer overlevingskansen.

Om helemaal zeker te zijn gaan we ’s middags vroeg op de fiets naar het centrum, naar de Tourist Information. Klinkt makkelijk, maar het is best steil klimmen zo nu en dan. Tegen alle verwachtingen in gaat het ook nog licht regenen, maar dat zet gelukkig niet door. Bij de Tourist Information, die op zondag wel open is, krijgen we gelijk een stencil met de “dienstregeling” en de prijzen van het bootje. Ook van de nabijgelegen Grønliggrotta, mooie grotten die we in het verleden niet konden bezoeken omdat we laat terugkwamen van de gletsjer en we die namiddag nog een heel stuk moesten rijden.
Nu we er toch zijn besluiten we om maandag naar de gletsjer te gaan. Volgens het kaartje in de folder zou er bij de vertrekplaats van de boot, waar we jaren geleden op de parkeerplaats overnachtten, nu zelfs een camping zijn. Dan blijven we morgen – wanneer het droog moet zijn – na de gletsjertrip bij de aanlegplaats of wellicht op de camping en gaan dinsdag – als het minder goed weer wordt – naar de grotten en daarna verder richting Zweden. Hadden we vorig jaar na drie dagen in Noorwegen de route al bijgesteld, nu zijn we er toch al meer dan een week.

We fietsen terug richting camping, dankzij Jenny nu helemaal over asfaltfietspaden in plaats van gedeeltelijk over gravel en ontdekken een park vlakbij. We fietsen er een stukje en komen tegenover de camping uit. Aannemend dat er geen brug over de rivier is rijden we de route weer terug en komen terug bij de camping. Maar daar staat een verwijsbord naar het park dat we nog maar even volgen en bingo: dáár is de fietsbrug over de rivier. En dus fietsen we nog een “rondje om de camping”. Het was maar 11 kilometer en ook nog met “hulpaandrijving”, maar voor het gevoel tellen die kilometers dubbel. Maar het was zeker aangenaam om weer wat te bewegen.

Teruggekomen op de camping breekt er zowaar een zonnetje door en dan voelt het toch heel anders; gelijk naar buiten, jassen aan en onder de luifel in het zonnetje. Dat we dit nog mee mogen maken! We sluiten de dag af met douchen, eten, lezen en een filmpje kijken.

 

Maandag 20 juli 2015 Jenny 46 / 2.546 km

We staan bijtijds op, ontbijten binnen en breken ons kampementje af. Na het afvalwater lozen en de Porta legen verlaten wij deze prima camping. We tanken diesel (DK4 heeft 1: 12,4 gereden!) en doen boodschappen bij een hele grote Coop, waar we tevens een nieuw hemd kopen voor Nico. Hij heeft voornamelijk zomerhemdjes bij zich en dit zit natuurlijk lekkerder onder een trui. Dat krijg je als je vakantiekleding inpakt bij ruim 30 graden! Jenny ervaart hetzelfde, maar zij heeft nog geen hemdjes kunnen vinden.

zomer-2015-094Daarna rijden we noordwaarts de E6 op en zoeken we de weg naar Svartisen op. Wij zijn op tijd om het bootje van 12.00 uur te halen, wat ons in 20 minuten over het Svartisenvatnet brengt.
Daar aangekomen herkennen wij niets meer van de vorige keer, toen wij hier met de kids waren. Moesten we echt zo steil omhoog? Waar is dat plateau waar we overheen wandelden? Gelukkig is er een rode bewegwijzering die ons helpt bij het klimmen, dalen en klauteren. De hele route is slechts 3 km en elke halve kilometer die we afleggen wordt gemeld. Er is ook nog veel water dat in kleine stroompjes naar beneden gaat. Onder ons een giga- waterval die uit een rots ontspringt. Er wordt een aanslag op onze beenspieren en knieën gedaan, maar met behulp van een wandelstok lukt het ons om na anderhalf uur op een paar honderd meter van de gletsjer te komen. Vanuit een schuilhut hebben wij een magnifiek uitzicht op de Svartisen gletsjer. Hij ziet er nog even imposant uit, maar is wel wat kleiner geworden. Het is nog bijna 500 meter naar de gletsjer, maar wij rekenen uit dat we dan de laatste boot niet meer halen. Dus wordt het omkeren en op ons gemak beginnen wij aan de afdaling. We halen de boot van 16.40 uur en komen tegen vijf uur weer bij onze camper. Jenny vraagt de schipper hoe oud de boot is en hij vertelt haar dat het bootje in 1971 gebouwd is en vanaf 1972 over het Svartisenvatnet vaart. Dat betekent dus dat wij met de kinderen in 1993 ook op dit bootje zijn geweest. Ook ziet Jenny dat er een sticker te koop is en die plakken we dus bij onze groeiende verzameling op de camperruit.

We willen hier wel overnachten, want dan kunnen we morgen de grotten bekijken. Hier bij de aanlegplaats van het bootje is ook een soort natuurcamping gerealiseerd. Wanneer we op de parkeerplaats overnachten kost dat Nok 50 en op de zogenaamde camping kost het Nok 100. Deze camping heeft geen elektriciteit, geen douche, geen keuken en het toilet is een poepdoos. Maar er is wel drinkwater en het uitzicht is formidabel en onbetaalbaar. Voordat we hier gingen staan wilde Nico nog even naar ons natuurplekje uit 2003 kijken. Maar daar aangekomen zagen we een bijna dichtgegroeide plaats. Het lukte ons niet om er in te komen, dus hebben we dat maar niet gedaan.

We staan hier met 8 kampeereenheden en het ziet er gezellig uit. Een verzameling tenten, campers, een caravan en een dakslaper. Tot nu toe is er nog niemand langs geweest om die Nok 100 te innen, maar wie weet komt dat nog?

 

Dinsdag 21 juli 2015 Nico 189 / 2.735 km

De “Svartisen-mevrouw” kwam gisteravond nog het “stageld” innen. Maar 100 Nok voor dit uitzicht valt wel mee. Om kwart voor negen staan we deze dag op. We hebben het niet koud gehad. En na het opstaan even de standkachel aan en het is weer aangenaam warm.

Vandaag zien we een VW- garage en een eland.

zomer-2015-111Gisteravond kreeg ons vervoer- en kampeermiddel ineens problemen. De “achterklep-sluithulp”, zo’n ‘gadget’ om de achterklep de laatste paar millimeters dicht te trekken, trok de klep doorlopend naar binnen en duwde hem vervolgens weer naar buiten. Enzovoorts. Da ’s natuurlijk niet de bedoeling, echt slapen met je hoofd er vlakbij is ook niet ideaal vanwege het bromgeluid en uiteindelijk trek je de accu een keer leeg. Na aankomst op de natuurcamping gisteravond hield hij er wel mee op, maar ’s avonds gebeurde het nog een keer. Deze ochtend kunnen we de achterklep gewoon met de hand sluiten. Hij blijft dan een paar millimeter meer uitstaan maar zit wel dicht en kan ook op slot. Wat wel gebeurt, is dat het dashboard-display aangeeft dat de klep niet goed gesloten is. Aanvankelijk willen we naar Mo i Rana terugrijden en zoeken met Garmin een VW-garage. Onderweg naar de E6 doen we nog een poging om te kijken of het niet aan ons ligt, maar dat blijkt niet het geval.

Omdat de sluithulp zich verder koest houdt besluiten we om eerst maar eens naar de Grönligrotta te gaan, marmergrotten die we jaren geleden niet konden bezoeken. We rijden een héél steil weggetje omhoog en gaan met de rondleiding van 11.00 uur mee. Het zijn mooie grotten met onderaardse rivieren en zelfs een waterval. Wel wat bukken en glibberen soms, maar het is allemaal de moeite meer dan waard.

Na afloop nemen we een (gratis) kop koffie in het restaurant (op vertoon van de Svartisen- boottickets) en bekijken op de laptop onze weerkundige opties. Helemaal door naar Narvik en dan rechtsaf naar Zweden via Kiruna naar Jokkmokk geeft de eerst dagen redelijk weer, maar als we in het weekend ergens langer willen staan is het net weer slecht: kouder en veel regen. We besluiten om ietsjes eerder rechtsaf te slaan, een eind boven de Poolcirkel willen we via Weg 77 (Noorwegen) / Weg 95 (Zweden) naar Zweden afbuigen. De z.g. “Zilverweg”.

zomer-2015-114Wanneer we om 12.40 uur bij de auto terugkomen, staat onze vriendje de “klep-sluithulp” inmiddels weer te snorren en met de achterklep te spelen dat het een lieve lust is. Wij geven het maar op en zetten wederom de VW- garage in Mo i Rana in Garmin en rijden die kant op. Daar komen we om 13.10 uur aan. De werkplaatsreceptionist loopt met ons mee om het probleem te bekijken. Als hij met de klep open de klepsluiting dichtklapt begint de sluithulp weer vrolijk heen en weer te swingen. Het ligt dus niet aan ons of aan onze manier van beladen! Samen met Nico en een sterschroevendraaier haalt hij twee afdekplaten weg en haalt de stekker van het sluitmotortje los. Afdekplaten weer terugschroeven en terug klikken en de klep met de hand sluiten.

We hoeven niks te betalen en gaan om 13.30 uur opgelucht boodschappen doen bij de zelfde mega- Coop als gisteren. Na de boodschappen is het inmiddels zó warm dat er hemden uitgaan, sandalen worden gepakt en er zelfs zomerkleding aangedaan wordt. Het is ineens heel erg lekker weer geworden.
Bij het wegrijden licht de waarschuwing van een slecht afgesloten achterklep op. Maar die verdwijnt weer. Na enige tijd komt de melding terug en begint er een soort “waarschuwingsbel” te klinken. Houdt ook weer op, maar komt ook weer even vrolijk terug. Als dat zo blijft, moeten we er in Zweden nog maar eens naar laten kijken. Van dat steeds weer terugkerende ping-ping-ping-ping zullen we dan nog net niet knettergek geworden zijn. Hopen we maar.

Om half vier stoppen we bij de Poolcirkel en de bijbehorende obligate souvenirshop. Overigens een prima manier om van een stapel Noors muntgeld af te komen. Een half uur later passeren we het hoogste punt van de weg (692 mtr.). Bij Weg 77 aangekomen rijden we nog een klein stukje door om 2 campings te bekijken, maar die worden beiden afgekeurd. We rijden terug naar Weg 77 en slaan af richting Zweden. We kijken ook nog even bij een veronderstelde camping maar die lijkt volledig uitgestorven. Iets verder slaan we af naar een “Fjellstua” waar je volgens de borden ook kunt kamperen. Onderweg daarheen zien we voor het eerst sinds jaren een eland in een bos staan, een klein vrouwtje. Bij de Fjellstua aangekomen zien we geen fatsoenlijk plekje om te staan en de deur van de Reseption zit op slot, op ons bellen volgt geen reactie en het sanitair gebouw moet hier – midden in Nergenshuizen! – met een keycard worden bediend. Ook hier rijden we dus maar weg.

Iets later passeren we de Noors- Zweedse grens. De eerste P- plaats ligt erg dicht aan de weg. De tweede ligt daar wat verder vanaf en hier stoppen we. We willen ons beddengoed luchten en verschonen en spannen een lijntje tussen een schuilhut en een boom.
En worden gelijk besprongen door miljoenen muggen. Je bent ten slotte in Lapland………. De camper zit er vol mee en wij ook. We gaan dapper door, halen de schone spullen uit de vacuümzakken en persen de oude daar weer in. Zodra alles weer netjes en fris is opgemaakt gaan ramen en deuren dicht en begint de grote muggenjacht. Wanneer we aan de maaltijd toe zijn (Nassi!) zijn er misschien nog 1 of 2 levende muggen binnenboord. Later op de avond neemt de hoeveelheid muggen buiten af. Er patrouilleren nog 1 of 2 pelotons om de camper, maar als je naar het toiletgebouw (p-tonnen…) loopt zijn er amper muggen te zien volgens Jenny, die levend terugkomt.

Ons Noorse deel van de vakantie zit erop en het Zweedse deel is begonnen.

 

Woensdag 22 juli 2015 Jenny 362 / 3.097 km

We hebben heerlijk geslapen en worden zonder wekker pas om 8.45 uur wakker. Na het ontbijt is er weinig in te pakken en op te ruimen –dat heb je als je niet op een camping staat- en we rijden om 10.00 uur weg.
Weg 95 hebben we waarschijnlijk nooit eerder gereden, misschien ooit van plan geweest, maar dat kunnen wij thuis pas uitzoeken. Het is een prachtige weg (Silvervägen) die van de Noorse kust naar de naar de oostkust van Zweden gaat. Er ligt nog veel sneeuw op de bergen en af en toe ook langs de kant van weg.
Onderweg stoppen we bij een zendmast om onze mail m.b.v. onze Mifi binnen te halen en de What’App-berichtjes te beantwoorden.

zomer-2015-127

Om 10.50 uur passeren we wederom de poolcirkel, maar nu in Zweden. Om 12.00 uur zien we de eerste rendieren op de weg waar we voor moeten stoppen. Deze dag zal dat nog zo’n 5 keer gebeuren. Vlak voor Arjeplog zien we diverse overnachtingsplekjes en Jenny tekent ze aan in de Zweedse wegenatlas. Aan de zuidkant van Weg 95 dus.
In Arjeplog doen we boodschappen, pinnen geld en kopen een flesje witte wijn bij de hier in Zweden speciale winkel, de Systembolaget. We rijden verder over Weg 95, het is niet koud, krijgen af en toe een flinke regenbui, maar ook zonnige perioden.
zomer-2015-130In Arvidsjaur gaan we naar een VW garage, want we worden een beetje gek van die onophoudelijke piep die aangeeft dat de achterklep niet goed gesloten is. De eerste monteur begrijpt het niet helemaal, de andere haalt uiteindelijk de laptop er bij om de boordcomputer uit te lezen. Daar is niets bijzonders op te zien en daarom stelt hij voor om de losgemaakte stekker van de sluitmotor door te verbinden, zodat de boordcomputer denkt dat alles in orde is. Dit idee had Jenny gisteren al geopperd en wordt nu dus uitgevoerd. Ook deze keer hoeven wij niets te betalen, terwijl de monteur toch zeker 15 minuten bezig is. In eerste instantie lijkt het probleem opgelost, maar later begint het gepiep weer, hoewel wel wat minder vaak. Wij besluiten het even aan te zien en eventueel een derde garage in een grote plaats te raadplegen.
We kijken op internet en zien dat het aan de oostkust inderdaad beter gesteld is met het weer en besluiten naar een camping aan de kust in Skellefteå te gaan. Helaas blijkt die vol te zijn. We rijden zuidwaarts over de E4 en slaan af bij het eerste de beste bord waar camping op staat. Het is een boerencamping en we komen daar om 18.00 uur aan. Nico betaalt SEK 230 en dat is redelijk veel voor deze eenvoudige plaats. We hebben stroom, kunnen douchen, maar het doet ons denken aan zo’n 30 jaar geleden. Maar het belangrijkste dat wij hier hebben is: droog weer en volle zon.

Al snel zitten we aan een lekker glaasje en gaan de shirts uit………………

 

Donderdag 23 juli 2015 Nico 259 /3.356 km Fiets 10 km.

Zonder wekker staan we om half negen op. Het is bewolkt, maar de zon komt er ook door en dus ontbijten we deze keer buiten in het ochtendzonnetje.
We breken in alle rust op. Om tien uur verlaten we deze aardige ouderwetse boerencamping met moderne prijzen en middeleeuws sanitair. Na het sluiten van de achterklep merkt Nico op dat het dashboarddisplay zowaar aangeeft dat de achterklep gesloten is; bij het starten en wegrijden komt ook het gewone display; het zal toch niet waar zijn dat we dan toch eindelijk van dat vreselijke ding-ding-ding-ding verlost zijn? Cross your fingers!

zomer-2015-137Al snel zitten we weer op de E4. In Umeå verlaten we die E4 om 11.50 uur en gaan in mega- grote ICA boodschappen doen. Rond één uur zijn we uitgeshopt en hebben we maar weer eens gepind. Dit jaar lukt het maar niet om meer dan SEK 2.000 uit zo’n automaat te halen. Dan maar wat vaker pinnen. Na een tankstop weer de E4 op. Tegen half twee een lunchstop bij Åhedån. We kijken op Garmin hoe lang we van hier onderweg zijn naar de beoogde weekend-camping in Mjällom aan de Hoge Kust. Nico belt even met de camping omdat we na gisteren niet opnieuw op een volle camping willen aankomen, maar de dame verzekert ons dat er genoeg plaatsen beschikbaar zijn.
We besluiten de afstand in tweeën te knippen en te overnachten op Gullviks Havsbad Camping, zo’n 12 kilometer ten zuidoosten van Örnoldsvik.

Morgenochtend doen we dan vast weekendboodschappen als we weer door Örnoldsvik rijden en daarna willen we proberen een stuk te fietsen of te wandelen in Skuleskogens Nationalpark, een natuurpark dat op de Unesco Werelderfgoedlijst staat. Jáááren geleden overnachtten we met ons eerste campertje op een camping bij Docksta onderaan de Skuleberget en hebben Nico, Mark en Paul ’s avonds die berg beklommen. Omdat die camping vlakbij de beoogde weekendcamping ligt kiezen we nu voor de camping in Gullvik. Uitzicht op het water is ook wel aanlokkelijk.

Dat is geen verkeerde keuze. We komen er –voor ons doen al vroeg- om tien voor vier aan en krijgen een mooi plekje met uitzicht over de baai. Ook is er gratis internet.
Het is nog best wel redelijk weer en we gaan even lekker buiten zitten. Daarna fietsen we zo’n 10 kilometer langs de baai.

Teruggekomen op de camping storten we ons op een maaltijd van zalm, sla en het resultaat van het plunderen van de saladebar van de ICA vanmorgen. Die saladebar is hier vele keren duurder dan bij voorbeeld in Frankrijk, maar het smaakt prima.
’s Avonds koelt het een beetje af maar op een paar spatjes na is het nog steeds droog. Vanavond is er volgens het campingprogramma in de “Pub” een zekere Johnny Glass (Jan IJs?), die daar van 21.00 uur tot 1.00 uur optreedt. Ook moet er iets van karaoke zijn. Maar eens afwachten hoe zich dat vannacht tot ons tenthefdak (en onze nachtrust) verhoudt….

 

Vrijdag 24 juli 2015 Jenny 171 / 3.527 km

Het bleek een heel rustige nacht te zijn en terwijl wij om 8.15 uur opstaan, lijkt het alsof de hele camping nog slaapt. Omdat de zon schijnt laten we ons beddengoed lekker luchten en ontbijten we in de zon.
zomer-2015-141We vertrekken om 9.50 uur van deze prima camping, nadat we SEK 300 hebben betaald. Bij de Touristinform in Örnsköldsvik kopen we een sticker van dit gebied en bij de Mega Coop doen we boodschappen. Grotendeels voor het hele weekend, want we weten niet wat de volgende camping ons te bieden heeft. Daarna rijden we via de E4 zuidwaarts naar het National Park Skuleskogen.
We bezoeken het informatiecentrum en constateren dat die akelig veel op de camping van vroeger lijkt. We rijden van verschillende kanten het park in, maar aan de zuidkant kunnen we parkeren en een wandeling maken. Deze wandeling gaat over vlonderplanken en het is oppassen geblazen, want ze zijn soms best glad.

Daarna rijden we naar Ullånger om de auto en de fietsen af te spuiten, want die zijn niet meer als zodanig herkenbaar. Dan is het nog 25 km naar Norrfällsviken Camping in Norrfällsviken waar we een lang weekend willen doorbrengen. Daar komen wij om 16.00 uur aan.

De camping is anders dan wij hadden verwacht. Terwijl de zon is gaan schijnen zijn er maar weinig plaatsen in de zon te vinden, vanwege de hoge bomen. Er zijn wel luxe plaatsen met gras, aansluitingen en internet, maar volgens de dame van de receptie zijn die allemaal bezet. Later zien wij daar nog wel wat vrije plaatsen. We draaien meteen een was, maar de droger doet niet goed zijn werk en daar moeten we dan ook extra voor betalen. Het draadloos internet reikt niet tot aan de camper en we moeten onze eigen Mifi gebruiken. Geeft niks, want daar staat genoeg tegoed op.
Wat vervelend is, is dat wij buren hebben gekregen met 3 blaffende honden en 3 families op bezoek die ook honden hebben. Wanneer we goed slapen en niet gek zijn geworden van het geblaf blijven we hier, anders zoeken wij morgen een andere plek of andere camping. De was ligt inmiddels droog in de kastjes.

Overigens heeft de boordcomputer van DK4 nu in de gaten dat wij de achterklep echt goed gesloten hebben en is het gepiep van de baan.

 

Zaterdag 25 juli 2015 Nico 0 / 3.527 km fiets 8 km

Om half negen zijn we wakker. Even later begint het geblaf in de naburige caravan al weer. Het is mooi geweest; na het ontbijt fietsen we naar de “luxe plaatsen”. Daar blijken er inmiddels vier of vijf leeg te zijn. We gaan naar de receptie en na enig heen en weer gepraat kunnen we 2 nachten op het luxe gedeelte neerstrijken. We zijn in no time opgebroken op de oude plek en rijden inclusief de vuile vaat naar de nieuwe plek. Deze dag is zonnig begonnen – we hebben op de oude plek nog buiten ontbeten – en op ons nieuwe plekje (gras!!) vangen we de volle zon en hebben we een mooie doorkijk naar het water. We zijn weer snel opgezet en gaan eerst maar eens een tijdje van de zon genieten.

Dit schijnt de eerste mooie dag in tijden te zijn. En ook gelijk de laatste, want morgen gaat het weer plenzen. Nico valt met het kopje onder de luifel in de schaduw in slaap. De rest van Nico bakt in de volle zon en later op de dag moet de After Sun uit de kast komen want het tere huidje van het landingsgestel is behoorlijk doorbakken.

zomer-2015-147

Later op de middag gaan we een stukje fietsen. Omdat we aan het eind van een schiereiland verblijven en het behoorlijk heuvelachtig is valt er niet zo gek veel te fietsen. Toch maar de helmen opgezet, want je gaat soms best hard naar beneden.
Bij de haven is het tijd voor een ijsje (Daim!) en met het mooie weer erbij is het heel even echt zomervakantie.
We hebben het gevoel dat het vandaag héél warm is en hebben een thermometer buiten de camper in de schaduw geplaatst. Na onze fietstocht blijkt het 20 graden te zijn, maar na alle voorgaande dagen ervaren we dat als zeer warm.

De folder van de camping vermeldt bij de Luxe Plaatsen dat er mogelijkheid voor internet” is.
Ondanks de hogere prijs van zo’n luxe plek moet je voor een dagje internetten alsnog SEK 120 betalen. Dat doen we dan maar, want we willen vanavond goed het weer op het vervolg van de route – en eventuele varianten daarop – bestuderen. Vijf dagen in de regen rijden hebben we in Noorwegen al gedaan…

Maar eerst vandaag dan toch nog even mooi weer. Nico kookt en we eten lekker buiten. Ondertussen krijgen we mee dat er in Nederland een zware zomerstorm raast. Zo erg zal het hier (hopelijk) niet worden. Jenny ’s weerkundig onderzoek doet ons besluiten om maandag de route volgens de globale planning voort te zetten.

 

Zondag 26 juli 2013 Jenny 0 / 3.527 km

Voor een zondag is het erg vroeg als Nico uit het bovenbed klimt. Het blijkt dat het nogal stormt en hij vertrouwt de luifel niet. Jenny heeft dat niet gehoord, want met het bovenbed naar beneden worden geluiden gedempt. Nog voor het ontbijt is de zijluifel er af en de uitdraailuifel ingedraaid. Het blijft maar regenen en waaien en na een uurtje of wat staan wij midden in een grote plas water. We besluiten de camper om te draaien, met de kont in de wind en we zien naast ons een drogere plek. Intussen regent het wat minder en dat is een goed moment om te verkassen. Op deze plaats voelen en horen we de wind ook veel minder. De zijluifel gaan we drogen in de overdekte muziektent, daar kan hij vrijelijk wapperen aan onze waslijn. Later vouwen we hem toch maar op, hoewel hij nog niet helemaal droog is.

zomer-2015-152We lezen die middag wat en kijken gelaten naar buiten wanneer het weer gaat plenzen. Dat duurt de hele middag en ondertussen merken wij dat wij ook op deze nieuwe plek rondom water krijgen. Wanneer dan ook nog het veld steeds leger wordt gaan wij in de stromende regen eens kijken waar op de camping een hoger en droger plekje te vinden is.
We wilden gisteren niet meer in het bos staan, juist vanwege deze verwachte regen, maar nu zien wij mogelijkheden om droog uit onze camper te stappen. Vlakbij het toiletgebouw, aan de rand van een veldje vinden wij een geschikte plek. We zetten Duva Kampa daar neer en zijn ondertussen erg nat geworden. Met het radiatorkacheltje én de dieselkachel aan proberen we het vocht uit ons kleine campertje te krijgen.

We douchen vandaag, maar in koken hebben we geen zin. Opgewarmde worstjes met pannenkoekjes en een Cup of Soup met vruchtenyoghurt na, is een heerlijke maaltijd voor deze zondag.

Een dag die rustdag zou zijn, maar waarin wij druk bezig zijn geweest om ons boeltje droog te houden en droog te maken. Wij zijn heel wat gewend, zowel kou als regen als storm. En we wisten dat het vandaag nat zou zijn. Maar zó erg hebben wij het nog nooit eerder meegemaakt. Wegrijden was ook geen optie, want heel Zweden heeft last van dit weer.

 

Maandag 27 juli 2015 Nico 244 / 3.771 km

We staan om half negen op. Hier in het bos hebben we nagenoeg geen last gehad van de harde wind. Het regent hier wel net zo hard als op de vorige locatie, maar we hoeven in ieder geval niet door diep water te waden om ergens te komen.

Het regent gestaag door, met af en toe een kleine pauze. Maar bij het opbreken worden we toch weer goed nat. We stoppen nog even bij het toiletgebouw van de “De Luxe”- plekken om de Porta te legen en water te tanken. Dat laatste lukt niet, want bij “De Luxe” hoort kennelijk geen kraansleutel. Misschien moet je die – net als de internettoegang – ook bijkopen? Beetje belachelijk!

Om tien over half elf verlaten de deze min of meer verzopen camping. Als Nico bij het afrekenen meldt dat we gisteren weer naar de plekken voor het gewone volk zijn afgedaald omdat we op de “De Luxe” – plek in hoog water stonden, wordt de laatste nacht netjes voor het lagere tarief berekend. Valt toch weer mee.
Als het hier droog en warm tot heel warm is, kun je hier vermoedelijk prima vertoeven, maar we hebben toch wel wat kritische kanttekeningen:
– De droger is – zelfs in het “De Luxe” toiletgebouw- gewoon heel slecht en toch moet je weer een uur extra “waskamergebruik” bijkopen;
– Het zwembadje waar je in de campinggids mee wordt gelokt moet apart betaald worden. Het zelfde geldt voor de hottub (nota bene 1.000 Kronen!);
– Eén keer per dag “schoonmaken” van de sani-gebouwen is met dit slechte weer te weinig. En de definitie van schoonmaken is hier kennelijk héél anders;
– Op vrijdagmiddag worden alle containers voor gescheiden afvalinzameling met tie-ribs afgesloten omdat ze vol zijn. Aan legen denkt kennelijk niemand. Als de grote restafvalcontainers daarna uitpuilen worden er papieren (!!!) zakken naast gezet. Leuk in de regen. Bij vertrek op maandag is er dan al een heuse afvalberg ontstaan (waar de dieren ’s nachts overigens heel leuk mee spelen);
– Niet bij alle sani-gebouwen is er een loosplek voor chemische toiletten; één zo’n plek zit zelfs “verstopt” in een oud en verder ongebruikt gebouw;
– Slechte internetontvangst, zelfs op de “De Luxe” plekken waar je er ook nog eens extra voor moet betalen;
– Beroerde drainage, ook op de superdure plekken. En last but not least:
– Dit lijkt soms meer een honden- dan een mensencamping; het stikt er van de honden, sommige kampeerders hebben er zelfs drie of vier bij zich. En blaffen dat die beesten doen! Buiten de camping uitlaten? Dacht het niet…..

Na ons vertrek wordt het een beetje droger. We rijden weer richting E4 en vervolgen die zuidwaarts. Zo af en toe komt er weer een bui regen naar beneden, maar steeds minder.

zomer-2015-155Van 12.00 tot 13.00 uur lassen we een shoppauze in bij de Maxi ICA Stormarknad in Härnösand. Een eindje zuidelijker lunchen we van half twee tot twee uur. Later worden we een beetje duf en houden we net onder Hudiksvall een korte siësta.

We dubben even of we nog een tijdje doorrijden en in de natuur een nachtplek zoeken, dan hoeven we morgen niet zo ver te rijden naar Grisslehamn vanwaar we woensdag met de boot en de fietsen een dagje naar Åland zullen gaan. Als het weer dat toelaat.
Omdat we toch wel veel natte spullen bij ons hebben en de beide luifels ook nog niet droog zijn, kiezen we er uiteindelijk voor om naar een camping te gaan. Dat wordt een eenvoudige net onder Ljusne, waar we om vijf uur aankomen. Volgens de gids een rustige familiecamping. Het blijkt een simpele maar verder wel aardige camping te zijn, verdeeld over drie locaties. Wij kiezen de laatste op 250 meter van het “hoofdgebouw” met een paar kampeerplekken en vier huisjes en een net maar eenvoudig sanitair gebouwtje zonder keuken. En dat voor SEK 240. De campings in Zweden zijn vergeleken met jaren geleden best wel duur geworden. Maar € 24,00 tot € 26,40 voor één nacht valt vergeleken met elders in Europa ook wel weer mee. We zijn het alleen nog niet echt gewend.

We zetten ons kampementje op, zetten luifels op om te drogen, luchten het beddengoed en hangen de overige natte spullen te drogen. De maaltijd bestaat uit vlees (over van de barbecue), gebakken aardappeldeeltjes en het resultaat van lekker “bak vullen” bij de saladebar. Dat wordt nog een verslaving….. Bij het opzetten was het nog warm voor ons doen, rond de 20 graden. Het is momenteel (20.00 uur) wat frisser, maar nog steeds droog. Bewolkt, maar in ieder geval nog droog. En dat is na de onafgebroken plensbuien van gisteren en vanmorgen al een hele vooruitgang.

 

Dinsdag 28 juli 2015 Jenny 232 / 4.003 km

zomer-2015-170Het is droog wanneer wij vanmorgen opstaan en het is warm genoeg om buiten te ontbijten. Maar oh wat is het vannacht weer donker geweest, iets wat thuis normaal is, maar in deze landen in de zomer bijzonder. Het was ook helemaal stil en dat voor een camping, want veel kampeerders vertrekken doorgaan eerder dan wij.
Wij zijn om 10.00 uur klaar om te vertrekken en de E4 weer op te zoeken. Tussen 11.30 uur en 12.30 uur bezoeken we in een groot winkelcentrum de Maxi ICA Stormarknad bij Gävle.

Daarna rijden we weer de E4 verder zuidwaarts. Deze weg is een driebaansweg weg, met af een toe een dubbele baan om in te halen. De maximum snelheid is meestal 110 km/uur, maar vandaag rijden we zelfs een stukje van 120 km/uur. Vlak voordat wij de E4 verlaten zien een parkeerplaats met overdekte picknickplaatsen.
Na de lunch gaan we Weg 292 op en die volgen we geruime tijd. Het weer is wisselend: soms zon, soms een buitje, maar beslist niet zo koud als in Noorwegen. Jassen hebben we dan ook niet nodig. Wanneer we op Weg 76 zijn tanken we Duva Kampa maar eens vol. In Häverö willen we de kerk uit 1300 bezoeken, maar hij blijkt op slot. Gelukkig is het toilet wel open.

We komen om 15.30 uur aan in Grissleham en gaan meteen bij de haven vragen hoe het zit met de boot naar Åland. Het blijkt dat wij morgen wel met de fiets heen en weer kunnen (we willen -net als vorig jaar- fietsen op Åland), maar dat zowel het brunchbuffet als het dinerbuffet helemaal volgeboekt is. Jammer, maar in het cafetaria kunnen we ook wel wat eten.

We rijden naar de Marinacamping om als we daar staan te overleggen hoe we dat morgen gaan doen. Maar dan blijkt dat deze camping aan de haven helemaal vol is. We zoeken een andere camping en zien van onze fietstocht op Åland af. Ergens anders moet er toch ook te fietsen zijn in dit grote Zweden.

We rijden een schiereiland op met de mooie naam Singö en de camping waar we om 16.30 uur aankomen, heet ook zo. De mevrouw van de receptie is alleraardigst en we mogen zelf een plaatsje zoeken. Maar de camping zelf blijkt helemaal niks te zijn. Voor SEK 225 hebben we een gemeenschappelijke doucheruimte met 3 douches met gordijntjes, muntautomaten ergens bij de deur (die gelukkig wel op slot kan) en een vuile vloer. De toiletten zijn ergens anders en blijken poeptonnen te zijn!

Zelfs langs de snelweg en op de begraafplaatsen zijn de toiletten schoner en hebben ze spoeling. Maar ja, wanneer we in de natuur staan vinden wij zo’n toilet helemaal niet erg, dus doen we nu maar alsof wij de buren niet zien of horen. Ha, ha, ha!

 

Woensdag 29 juli 2015 Nico 415 / 4.418 km Fiets 20 km.

Om 8.00 uur staan we op. We ontbijten buiten. Het tweede buitenontbijt in successie deze week. Het moet niet gekker worden!

Anderhalf uur later verlaten we deze camping die voor een camping met poeptonnen onwaarschijnlijk hoge prijzen hanteert. In ieder geval is duidelijk waarom deze camping niet in de SCR-Campinggids van Zweden straat.
We rijden een stukje van de route van gistermiddag terug en na een tijdje gaan we richting het westen. Wel via Uppsala want dan omzeilen we Stockholm. We willen richting Göta Kanal bij het Vänern, het grote meer. We zetten Garmin op Lyrestad, waar we vaker op een camperplek hebben gestaan en een stuk langs het kanaal hebben gefietst.

zomer-2015-174Om elf uur doen we boodschappen in Uppsala bij Willy: s. En bij de Systembolaget. Om één uur stoppen we voor een lunch langs de snelweg in de buurt van Hallstahammar. Daar zien we een kaart van het Strömsholms Kanal. Strömsholms Kanal? Ja, een kanaal van Strömshom naar Semla, in 18 jaar tijd gebouwd en geopend in 1795. Net als in het Göta Kanal een hele reeks kleine sluizen.
Omdat het ons leuk lijkt om een keer langs een volslagen onbekend kanaal te fietsen rijden we naar Skantzen bij Hallstahammar. We besluiten om niet op de naastgelegen camping neer te strijken maar eerst een stuk te fietsen en dan te zien waar we zullen overnachten.
We bezoeken eerst het Kanal Museum en fietsen dan verder. Eerst langs het kanaal, maar al snel worden we door Kanal-fietsbordjes verwezen naar een asfaltweg waar we veel auto’s zien maar weinig kanaal. Kanaalweg betekent hier misschien “Kanaal weg?” Maar het is best leuk fietsen. Ondertussen betrekt de lucht wel steeds meer en voelen we steeds meer spatjes. Omdat we het hele kanaal al een tijdje niet meer hebben gezien keren we na 10 kilometer maar eens om. Bij onze vertrekplaats weten we voor de echte bui begint het Knal Café annex Tourist Inform te bereiken. Meer café dan informatie, maar het ijs smaakt prima. IJs met “a flavour of peanut butter”, die kenden we nog niet!

Mede door de donkere luchten kiezen we ervoor om rond half vier verder westwaarts te rijden en krijgen we onderweg een paar fikse stortbuien over ons heen. Over de camper dan hè.

Om 17.30 uur komen we aan in Lyrestad. De camperplaats is modderig en de toiletfaciliteiten zijn alleen met een pas toegankelijk die te koop is bij de midgetgolfbaan, die om half zes al dicht is. We besluiten om door te rijden naar Årnäs, een klein badestrand aan het Vänern met een kleine gemeentecamping waar we al vanaf onze eerste Zwedenjaren komen, eerst met de tent op het campingterrein, later met de camper en uiteindelijk voor een symbolisch bedrag op de parkeerplaats, met gebruik van de beperkte sanitaire voorzieningen. We hebben mooie herinneringen aan deze plek. Piepende steiger, schitterende zonsondergangen, rust en absolute totale ontspanning. De onverharde weg erheen is al spannend, met grote plassen en modderpoelen, maar de aankomst blijkt een totale desillusie; een groot bord dat vermeldt dat de camping alleen nog toegankelijk is voor de vaste gasten en dat “losse” kampeerders niet meer toegelaten worden. Er blijk inderdaad het nodige verandert. De “buiten-overnachtings-parkeerplaats” is weg, het gedeelte tussen camping die wij kenden en strand is deels gevuld met vaste caravans en alle toegangspaden zijn afgesloten. Het einde van een onvergetelijk tijdperk!

In Garmin zoeken we dan maar de dichtstbijzijnde camping op. Dat blijkt de Kinnekule Camping te zijn. Kinnekule is een nabijgelegen natuurpark waar we al eerder met de auto, met de fiets en zelfs te voet zijn geweest.
Om zeven uur komen we er aan en krijgen een plattegrond mee waar de vrije plaatsen op zijn aangetekend. We zoeken een hoog plekje uit, want ook hier is het supernat met veel plassen. Campers en caravans moeten op een voorgeschreven manier opgesteld worden, met het rechterwiel (caravan) op een rode markering of de rechterwielen voor en achter die markering (campers). Kennelijk om de minimale onderlinge afstand van 4 meter te waarborgen. Dat hebben we wel anders meegemaakt! Die voorgeschreven opstelling zou voor ons betekenen dat we met het rechtervoorwiel in een diepe kuil zouden staan, dus we interpreteren de voorschriften ietwat ruim. Bovendien staat er helemaal niemand naast ons. In onze rij staat één caravan op 100 meter afstand. Sanitair-gebouwen werken hier met een pasje en met dat pasje kun je voor 2 kronen ook steeds anderhalve minuut douchen. Stroom gaat met een chip die je in de aansluitkast hangt en die het verbruik à SEK 1,25 per KwH registreert. Digitale camping dus. Maar we zijn in ieder geval onder dak en op ons gedeelte is het ook heerlijk rustig.
We hadden ons gisteravond voorgenomen om helemaal geen weersvoorspellingen meer te bekijken, dat werd wat deprimerend en het regent toch gewoon….. Maar vanavond gaat dat voornemen alsnog de prullenbak in. Morgenmiddag is het hier redelijk weer (bewolkt maar droog en veertien graden vinden we inmiddels redelijk tot goed!) en zouden we nog even lekker kunnen fietsen. Alternatief is morgen een camping in Göteborg opzoeken, maar voordat je daar goed en wel bent opgezet is er al geen tijd meer om te fietsen. Zoals het er nu uitziet blijven we hier dus nog een tweede nacht.

 

Donderdag 30 juli 2015 Jenny 0 / 4.418 km fiets 19 kmzomer-2015-184

We slapen deze dag echt uit en worden pas na tienen wakker. We eten buiten en beseffen dat dit alweer de zoveelste dag op rij is dat dit kan. Vergeten is de kou uit Noorwegen waar we steeds op een camping moesten staan om ons elektrische kacheltje aan te kunnen zetten. Het zou deze dag ’s morgens nog regenen, maar eind van de ochtend zitten wij in een hemdje in een stralende zon. Hier genieten we een paar uurtjes van.

Om half twee stappen we –zonder jas- op de fiets om een mooie route te rijden. Nico heeft een Översikskarta bij de receptie gehaald en daar staan wat fietspaden op. We fietsen ongeveer 10 km en keren dan om, want we zien een flinke bui aankomen en Jenny’s accu raakt sneller leeg dan bedoeld. Dat fietsen hier met elektrische fietsen is geweldig, we kunnen nu bijna elke steile weg omhoog halen.
Toch is het fenomeen ‘E-bike’ hier nog vrij onbekend, want je ziet ze amper. Wanneer we terug zijn in het dorp Hällekis zoeken we nog even naar de Coop supermarkt. Er moet natuurlijk vandaag ook warm gegeten worden. In onze eigen voorraad hebben we nog gevonden: rijstbuiltjes, rode kool, cup of soup, een halve blik ham en pannenkoekmeel. We kiezen voor de rode kool met ham en kopen er aardappels en een toetje bij.

Daarna fietsen wij in de stromende regen terug naar de camping. Het had vanmorgen moeten regenen en vanmiddag zou het droog zijn, maar het is precies andersom. ’s Avonds gaan we douchen en pakken we alvast onze spullen in de rugzak voor als we morgen de boot op gaan. Dit wordt onze laatste nacht in Zweden, in de vakantie 2015, waar we zoveel kou en regen en sneeuw hebben ervaren.

 

Vrijdag 31 juli 2015 Nico 173 / 4.591 km

We staan om kwart over acht op. Het is fris buiten en we ontbijten daarom maar weer eens binnen. We breken in alle rust op. Haast hebben we niet.

Om tien uur verlaten we de camping. We rekenen af en de prijs van stroom (gebruik) en douche (pasjes) vallen reuze mee. We kopen bij het vertrek ook nog een “camper-vogelhuisje”. Toch nog een souvenirtje gevonden dankzij Jenny.
Via een binnendoor-weg rijden we richting Lidköpping en bezoeken onderweg een middeleeuws kerkje. In Lidköpping zoeken we Weg 44 op naar Trolhättan en rijden dan via de E45 richting Göteborg. We doen zo’n 20 kilometer voor Göteborg onze laatste boodschappen bij een Coop en eten daarna de ’s morgens al gesmeerde boterhammekens op. Dat hebben wij deze vakantie vaker gedaan en dat is goed bevallen. Voorkomt ook dat je bij de lunch veel te veel eet. Er zijn ook zo veel lekkere dingen te koop…..
Aangekomen in Göteborg zetten we vlak voor de boot onze laatste Zweedse contanten om in diesel en vullen daarmee de dieseltank bijna af.

Om kwart voor twee rijden we het Stena terrein op. Volgens de lichtkrant vertrekt het schip om 18.45 uur en begint de “boarding” om 15.00 uur. Dat hadden we ook gelezen in de enige Engelse zinnen op onze verder geheel in het Nederlands opgestelde ticket / boekingsbevestiging. We maken deze reis met 15% korting op de gehele reissom, dus behalve op de overtocht ook op de hut, het dinerbuffet en het ontbijtbuffet. Dit komt doordat wij vorig jaar Stena enige kritische kanttekeningen hadden doorgegeven over het buffet op de verbinding Göteborg / Frederikshavn. Stena beloofde toen 15% korting op de eerstvolgende boeking en daar maken we dit jaar dankbaar gebruik van.
Een paar minuten over drie gaan we door de controle en kunnen nagenoeg zonder stoppen als derde of vierde auto het schip oprijden. Onze hut ligt op Dek 10. Dat dek is zowel per trap als per lift vanaf autodek 3 te bereiken. Jaren geleden verbleven we in een iets luxere hut op Dek 11 en hebben ons toen steeds beroerd gezocht naar alle voorzieningen. Er waren (en zijn) geen rechtstreekse liften tussen Dek 11 en de dekken met winkel en restaurants. Vreemd maar waar.

Na onze hut gevonden te hebben gaan we naar het Sundeck 11, waar van alles is behalve zon. We nemen aan de bar een bier en een rode wijn. Kost wat, maar het is best sfeervol, ondanks de frisse wind.

Daarna zoeken we onze hut weer op en verblijven daar tot we tegen zes uur richting dinerbuffet gaan. Op deze Stena-verbinding is dat buffet inclusief witte en rode wijn en bier. Het bier is vermoedelijk “festivalbier” en de witte wijn lijkt ietwat aangelengd, maar toch…
We hebben de eerste zitting geboekt van 18.00 uur. De tweede van 20.30 uur vinden we wat aan de late kant.
Tijdens het buffet breekt geheel overeenkomstig de voorspellingen de zon door en zien we blauwe luchten. Het is ondanks de donkere wolken vanmorgen wel de hele dag droog geweest. Overigens was het buffet dit keer als van ouds, heerlijk, goed voorzien en bediend. We vertrekken al om half zeven, dus een kwartier eerder dan aangekondigd. Kennelijk is iedereen aan boord.

zomer-2015-199

We verlaten Zweden zoals we 3 weken geleden in Noorwegen aankwamen: in de volle zon. Tussen die twee momenten in hebben we de zon helaas te weinig gezien deze vakantie.
Na het diner willen we even uitwaaien en worden op onze wenken bediend en bijna omver geblazen. Ondanks de heerlijke zon staat er een heel harde wind.
Later gaan we weer naar buiten als de zon in de zee zakt. We varen even op met een ons niet onbekend schip van Color Line, maar uiteindelijk varen we sneller. Wanneer we later (thuis) de foto’s bekijken zien we dat het een heel ander schip is.

Tot slot gaan we nog even naar de onboard-shop. Echt taxfree is het niet, maar het hoort er gewoon bij. Jenny slaat een luchtje van Calvin Klein in en Nico een smeerseltje van L’Oreal Men Expert. Mèt Pro Retionol™, de enige echte; jazeker!
Dan is het welletjes en zoeken we via een labyrint van trappenhuizen onze hut weer op.

 

Zaterdag 1 augustus 2015 Jenny 419 / 5.010 km

Deze morgen worden we eerst vriendelijk gewekt door de telefoons van Jenny en Nico en daarna door de boordradio. Het was voor Nico gisteravond nogal een toer om in het bovenste bed te komen, aangezien er een metalen klapbeugel -tegen het uitvallen- aan de rand zat. Deze beugel maakte het moeilijk om er in te komen. Het trappetje was wel handig, maar moest na gebruik weg, omdat Jenny anders ’s nachts niet naar de wc zou kunnen.

Om 7.45 uur gaan we aan het ontbijtbuffet. Het is al aardig druk en wij worden naar een ander restaurant gestuurd. Overigens vonden wij het aan boord helemaal niet druk, we hebben niets gehoord in de lange gangen met hutten. En dat in het hoogseizoen!

Al om 9.00 uur varen we de haven van Kiel binnen en gaan wij naar het autodek. Daar begint het uitrijden al vlot, maar wij moeten wachten tot de bestuurders van auto’s naast of voor ons gearriveerd zijn. Tegen half tien rijden wij het zonnige Kiel binnen en vinden al snel de E 45 naar Hamburg. Het is druk op de weg, vanwege vele Baustellen.
Langzaamaan wordt het steeds warmer en bij een stop doet Jenny andere kleren aan. Om 10.30 uur zijn we bij de Elbetunnel bij Hamburg en vervolgen de A1 naar Bremen. Daar zijn we om 11.20 uur. Nico rijdt, dus dat schiet lekker op.

Nog een kleine stop bij Wildeshausen Nord om 11.50 uur en daarna rijden in één ruk naar huis. Ook deze keer gaan we bij Zwarte Meer de grens over. Het is dan 13.20 uur.
Nog nooit hebben we zo snel vanaf Kiel naar Zwolle gereden. En even later zijn we om 14.00 uur thuis, na een vakantie om nooit meer te vergeten.
We gingen juist in het hoogseizoen om het mooie weer, maar wat we kregen was mist, kou en regen. Alles bij elkaar hebben we anderhalve dag zon gehad waar we van konden genieten.
Natuurlijk hebben we op sommige dagen ook wel een paar uurtjes zon gehad, maar geen temperaturen waarbij je in een fjord of meer zou springen om heerlijk te zwemmen.
In Noorwegen lag nog veel sneeuw in de bergen en ook was er veel mist. In Zweden was het warmer, maar niet zó warm dat we helemaal zonder kacheltje konden.

Ach, op onze meeste Scandinavische vakanties – sinds 1986 zijn dat er inmiddels 27 – hebben wij prachtig weer gehad. Volgende keer beter!

 

Klik HIER voor de foto’s!