2006: Herfstvakantie Schotland

Verslag Minitrip Schotland 30-09 t/m 04-10-2006

Onze 2e camper, Duva Kampa (2) verkopen we begin september. Na enig plussen en minnen kopen we een tijdelijk autootje, een 13 jaar oude Renault 19-met-ervaring, een leuke benaming voor een auto met benzinemotor en ruim 239.000 kilometer op de teller. Maar er zit een nieuwe APK, grote beurt en 3 maand garantie bij.
Nog voordat we de auto kunnen ophalen valt een folder van ABN-Amro in de bus; een minitrip met DFDS Seaways van IJmuiden naar Newcastle en 2 nachten verblijf in een hotel in Drymen, in de Schotse Highlands. Na enig overleg boeken we de trip: vertrek zaterdag 30 september, op zondag in Newcastle, > 250 kilometer rijden naar Drymen, 2 hotelovernachtingen en op dinsdag weer terug naar de boot, woensdagmorgen back-in-Holland.
Twee bemerkenswaardige zaken:
Voor het eerst in 14 jaar een vakantietrip met auto i.p.v. camper
De auto moet nog komen(!).
Maar goed: ook als we mochten stranden: we hebben een doorlopende reisverzekering.
In de week voorafgaand aan het vertrek horen we dat Nico’s moeder op de maandag wanneer wij in Schotland zijn verhuist van de Schakelafdeling in De Weezenlanden naar het Verpleeghuis De Weezenlanden. Dat weekend zijn Mark en Paul ook foetsie (in Duitsland). Maar schoonzus Kitty werkt op de afdeling waar Nico’s moeder naar toe gaat, zelfs op de dag van verhuizing. We maken een briefje met telefoonlijst voor noodgevallen: eerst Kitty, dan de jongens en dan pas Jenny en Nico (i.v.m. de boot).

Een dag-tot-dag-verslag van deze Mini-vakantie:

Dag 1, zaterdag 30 september 2006

We vertrekken vroeg want we gaan wat combineren: de rit naar de boot en het zoeken van een volgende camper. Beetje vreemd: een koelbox op de achterbank, geen laatje met spulletjes maar gewoon een auto. Het eerste camperbedrijf is in Apeldoorn, maar daar vinden we niets naar onze zin. De tweede zit in Bergschenhoek (Zuid Holland). Ook daar niets van onze gading; gaan we een keer op zoek naar een ander type bus, vinden we het maar niks.
Volgens planning gaan we naar een bedrijf in Katwijk en dan langs de kust naar IJmuiden. De boot vertrekt om 18.00 uur, laatste inchecktijd voor passagiers met auto: 16.30 uur.
Om half 3 rijden we langs Zoetermeer en zien borden over verkeershinder. Bij Voorburg draaien we de A4 op, richting Amsterdam. Fout dus: A4 richting Amsterdam afgesloten. We staan uren in Leidschendam in de file en tegen half 5 moet Jenny naar DFDS bellen dat we muurvast zitten. Bel rond half zes nog maar een keer, is het devies. Ontsnappingspogingen met het Stratenboek door een woonwijk van Leidschendam mislukken; we staan nu in een woonwijk in een file om weer bij de file op de A4 te komen. Nico besluit om de A4 terug te nemen en linksaf bij Voorburg de A12 weer op te gaan. Bij Waddinxveen crossen we de A12 af en gaan “binnendoor” richting Alphen aan den Rijn, hopend dat “ergens daarboven” de A4 weer open is. Hoezo, 80-kilometer-wegen? Uiteindelijk bereiken we de (open!) A4 en kachelen met ruim 145 km per uur over de linkerrijbaan noordwaarts. Een vuurdoop voor het oude karretje, maar hij doet ‘t! Bij de afslag IJmuiden belt zowaar de DFDS-dame om te vragen waar we inmiddels zijn. Na veel halsbrekende toeren zien we uiteindelijk de boot liggen! Net als de dame weer belt en Jenny meldt dat we de boot zien, komen we er achter dat de weg waarop we rijden géén vierbaans meer is! Nèt voor een aanstormende auto achter de vrachtwagen gedoken die Nico wil inhalen! Precies om 18.00 uur komen we bij de auto-terminal waar al iemand met de boarding-cards klaar staat. Door naar de boot en om vier minuten over zes rijden we over de laadklep die direct achter ons sluit! Gauw de spullen in de hut, even het vertrek aan dek zien en dan gelijk naar het buffetrestaurant; we hebben voor de eerste “zitting” geboekt. We trillen nog behoorlijk als we eenmaal aan tafel zitten…..Maar een goede fles Zuid-Afrikaanse wijn maakt weer veel goed.
Na de maaltijd brengen we bij de infobalie onze welgemeende dank over voor het wachten.
We sjokken wat over het schip, doen de winkel aan, bezoeken de nachtclub en gaan uiteindelijk “moe maar voldaan” naar bed.

Dag 2, zondag 1 oktober 2006

’s Morgens worden we gewekt door de traditionele boordradio. Na een goed ontbijt gaan we nog even naar de hut en daarna op ons gemak naar het autodek. Het bovenste dek is niet in gebruik en dankzij onze capriolen van gistermiddag staan we helemaal achteraan. We gaan dan ook als één van de laatste auto’s van boord. Even wachten in dubbele rijen voor de douane. De rijen worden “aangestuurd” door een douanedame van het type die in WO II alleen al met haar stem Duitse jachtvliegtuigen uit de lucht zou krijgen. Maar we zijn uiteindelijk door de douane en rijden voor het eerst “links”. Tenminste met de auto. In 2004 waren we op de fiets al een dagje op Jersey, maar met de auto is het even anders. De rotondes vallen mee en in het havengebied kun je daar goed mee oefenen. Er zijn er genoeg van! We hebben een prima routebeschrijving naar het hotel om ons door Newcastle te leiden, maar door een mega- wandelevenement is de vierbaansweg door de stad afgesloten en moeten we op eigen inzicht de stad uitkomen. Dat lukt uiteindelijk en we gaan via een mooie weg richting het noorden. Onderweg verliezen we prompt één van de anti-verblindingsstickers die we op de koplampen hebben geplakt. We tanken in Engeland en passeren even later de grens(-rots) met Schotland. We komen langs Edinburgh en gaan bij Stirling “linksaf” naar Drymen, onze bestemming. Het is mooi weer met een zonnetje erbij. Vlak voor Drymen schrikken we op van een telefoontje van (O)Ma Duijf, die helemaal vergeten is dat we op vakantie zijn. In de loop van de middag komen we in Drymen aan bij het Winnock Hotel, aan de voorkant een serie aaneengeschakelde vroegere arbeiderswoningen, aan de achterkant moderne nieuwbouw. Daar krijgen we een kamer met balkon, een groot hemelbed, zithoek, bureau met TFT- televisie en in de badkamer een in de muur ingebouwde waterdichte plasmatelevisie (!). Nadat we wat gesetteld zijn gaan we een stuk wandelen. Een mooie omgeving, helemaal voor wandelaars. Het avondeten is goed, alleen even wennen dat de “arrangement- klanten” een geprint A4- tje met menukeuzen krijgen. Kennelijk willen ze ons graag in de eetzaal houden, want het diner duurt hééél lang. Op de afsluitende koffie wachten we maar niet, die komt misschien wel om middernacht…..
’s Avonds lopen we nog een stukje de weg op naar het meer, Loch Lomond, het grootste meer van Engeland / Schotland. Zomers moet het hier vanwege de directe nabijheid van grote plaatsen als Edinburhg en Glasgow beredruk zijn, maar nu in de herfst valt het mee. Uiteindelijk gaan we maar eens naar bed.

Dag 3, maandag 2 oktober 2006

Schotland oktober 2006 -049Na het ontbijt zetten we een thermoskan koffie in onze hotelkamer en vertrekken met de auto naar Loch Lomond. Daar zijn ten behoeve van de wandelaars aardig wat parkeerplaatsen aan het water met sanitaire voorzieningen. We zien ook een camping die we misschien ooit later nog eens aandoen. We lopen een behoorlijk stuk langs het meer en komen af en toe andere mensen tegen. “Scandinavisch rustig”, zo lijkt het. Wanneer we uiteindelijk weer bij de auto zijn begint het zowaar te regenen. Hebben we dus mooi droog weer gehad bij de wandeling. We rijden een stuk om het meer en zakken daarna richting Glasgow, op zoek naar een winkelcentrum. In Dunbarton belt Paul ons op, net wanneer Nico grote winkels ontdekt. We worden bijgepraat over de verhuizing van (O)Ma Duijf van de Schakelafdeling naar het verpleeghuis en gaan daarna funshoppen. Het regent nog steeds behoorlijk. Voor de dame van DFDS die ons zaterdag zoveel telefonische support heeft gegeven kopen we een presentje. Daarna rijden we in de Schotse regen terug naar het hotel. Op de afgesproken tijd kunnen we niet terecht in de eetzaal; foutje in de planning. Of we een uurtje later kunnen? Tuurlijk, maar wel vreemd. Dit keer worden we in recordtempo bediend en hebben het toetje al op voordat we het door hebben. Nu dus wel koffie, anders duurt het zo kort…..

Dag 4, dinsdag 3 oktober 2006

Na een goed ontbijt gaan we voor tien uur op weg naar Newcastle. Het zal ons nu niet gebeuren dat we weer te laat zijn!
Zo af en toe druppelt er wat, maar er zijn ook momenten dat het droog is. Bij Edinburhg gaan we niet rechtsaf door de binnenlanden, maar nog een stukje rechtdoor om langs de kust af te zakken naar Newcastle. Deels ruime doorgaande wegen, maar we gaan ook een aantal keren de doorgaande weg af om de toeristische kustroute te volgen. Schiet niet op, kleine weggetjes, maar wel enorm mooi. We bezoeken een oud kustdorpje met een privé-haven in een echte inham, omgeven door hoge rotsen en zien ook nog ergens een groot kasteel, maar bezoeken doen we niet, want we moeten een boot halen. Het links rijden gaat goed. Eén keer gaat het mis, op een tweebaansweg moeten we draaien en rijden vrolijk rechts terug…..


Veel te vroeg komen we in Newcastle aan en gaan eerst maar eens in het winkelcentrum annex Outletcentre bij de haven shoppen. Daarna in de rij voor de boot en uren voor vertrek rijden we de boot op. Dit keer krijgen we een hele ruime hut aan de voorkant van het schip. Best wel leuk. ’s Avonds blijkt het buffetrestaurant gesloten en moeten we het dinerbuffet nuttigen in het à la carte- restaurant, een verdieping lager. Dat zit wel beter en we zijn ook beduidend meer ontspannen dan 3 dagen geleden. Het schip en de winkel kennen we al en we blijven ook wat korter in de nachtclub. Na een leuke dag gaan we op kooi.

Dag 5, woensdag 4 oktober 2006

Weer wakker door de boordradio, ook nu weer een ontbijtbuffet. Aan de horizon doemt IJmuiden op en geruime tijd later rijden we de boot af, nu weer rechts! Jenny vraagt bij de uitgang waar we de behulpzame dame van zaterdag kunnen vinden. Die werkt op de receptie van het kantoorgebouw van DFDS. We bedanken haar hartelijk. Ze vertelt dat we enorme mazzel hebben gehad; zaterdagmiddag ging om kwart voor zes de klep al weer dicht en omdat ze kon melden dat we bij de afrit waren kregen we nog even respijt. En ook alleen omdat we een hotelarrangement hadden en anders maar één hotelnacht hadden gehad, wanneer wij de volgende dag pas hadden kunnen vertrekken. We hebben dus enorm geluk gehad. We verlaten IJmuiden en gaan in Zuid- en Noord Holland nog een aantal camperbedrijven bezoeken, voordat we uiteindelijk ’s avonds weer thuis aankomen. Ons tijdelijke Renaultje 19 heeft het meer dan prima gedaan. Laag vliegen naar de boot en prima links rijden in Engeland en Schotland. Wanneer we weer een camper hebben gaan we zeker nog een keer naar Engeland en Schotland. Daarvoor hebben we in Schotland al een wegenatlas gekocht. Zo eentje die wij ook hebben van Noorwegen, Zweden, Duitsland, Frankrijk en Italië en waar op behalve wegen ook weggetjes en bijzonderheden staan.

Wij besluiten deze vakantie met een etentje in Lelystad-Haven, in restaurant “Het Dijkhuisje”, aan de haven. Jenny heeft hier in haar kindertijd gewoond en oplettende familieleden zullen nu ongetwijfeld zeggen dat daar helemaal geen dijkhuisje stond. Er was op Lelystad-Haven wel een veldwachter die ‘Dijkstra ‘ heette en ook woonden er vele gezinnen op het eerste stukje dijk van deze oostelijke Flevopolder. Maar een dijkhuisje? Nee, dat is daar nooit geweest!
Maar het eten was er heerlijk en dat is een goede afsluiting van deze korte nazomer/preherfstvakantie.

Klik HIER voor alle foto’s.