Zomervakantie 2018 – 1 Oostenrijk

Zomervakantie 2018: Naar De Oostenrijkse Donau (en verder?)

 

Zaterdag 21 april 2018                                                                       Nico 629 / 629 km – Fiets 0 / 0 km.

We hadden deze keer van vrijdag op zaterdag een vaste gast in de B&B, reden om nu een keer op zaterdag te vertrekken. Omdat de gast vroeg vertrekt (rond 8.00 uur) regelt Jenny in recordtijd de B&B en maakt Nico de camper vertrek-klaar (dit is: een paar dingetjes erin doen en twee fietsen op de drager bevestigen. Het lukt ons daarom om kwart over negen al te vertrekken. Het belooft een ongekend warme dag te worden.

Al vóór Arnhem lezen we vlak voor de splitsing van A50 en A12 op een matrixbord boven de weg dat de A12 nét over de grens met Duitsland afgesloten is en dat we de A50 moeten volgen. Dat doen we braaf en rijden richting Nijmegen via een andere route naar Keulen. We passeren de grens met Duitsland om even na half elf en worden vervolgens even later in Duitsland ingehaald door een “Notartz” die we later bij een ongeluk langs de Autobahn terugzien; één auto met remsporen dwars op de vluchtstrook en één op de kop in de berm.

Egens tussen Oberhausen en Keulen komen we op de A3 uit, waar borden melden dat richting Arnheim de weg “vollgespert” is. Om 12.00 uur passeren we Keulen en een klein eindje voorbij die stad belanden we in een mega-file; Van vrijdagavond tot maandagmorgen 5.00 uur worden van een stuk Autobahn van meerdere kilometers 2 van de drie rijbanen geasfalteerd. Van drie naar één rijbaan met ook nog eens invoegend verkeer van een andere snelweg is natuurlijk dolle pret. We kruipen bijna een uur kleine stukjes vooruit voordat we weer gewoon door kunnen rijden. Ergens na enen lunchen we een kwartiertje in echte zomerhitte (28 graden in april!) en rijden dan weer verder. We willen vanmiddag op Camping Rangau in Erlangen aankomen. Bij vertrek meldde Garmin nog vrolijk dat we daar om 15.10 uur zouden aankomen, maar dat is exclusief plasstops, lunchstop én een grote file. In de loop van de middag is de verwachting bijgesteld naar 17.10 uur en dat klopt wel aardig. Nico herkent de stad Erlangen en ook de weg naar de camping, maar de camping zelf zegt ons helemaal niks. Later op de avond lezen we in het verslag van 2 jaar geleden dat we hier ook wilden overnachten maar (ook al weer) door files zó laat nog onderweg waren dat we eerder gestopt zijn. Het blijft nog even een raadsel wanneer we hier (n.a.w. op de fiets) langsgereden zijn.

We zijn snel opgezet en gaan dan de verdere route langs de Donau bijstellen, want die blijkt niet echt te kloppen. Daarna gaan we eten in het campingrestaurant. Duitse prijzen: Schnitzel voor € 8,60. Wat wil je nog meer? Daarna lezen, verslagje tikken en op tijd naar bed. Morgen willen we er om 8.00 uur uit…….

 

 

Zondag 22 april 2018                                                                        Jenny 369 / 998 km Fiets 10 / 10 km.

Het is nog fris wanneer wij vanmorgen om 7.30 uur opstaan. Maar de zon schijnt en het is warm genoeg om buiten te ontbijten. Dat geeft al meteen het ultieme vakantiegevoel. Onder het inpakken krijgen we een B&B mailtje, maar omdat het beantwoorden via de laptop+ gsm als hotspot traag gaat, antwoord Jenny per telefoonmail dat er later op de dag een reactie komt.

Om 9.15 uur zijn we weg van deze prima doortrekcamping. Al gauw zitten we op de snelweg en de zon zorgt er voor dat het snel warm wordt. Ergens op de A3 bij afslag 94 staat een pechauto meldt onze Garmin en inderdaad, even later worden we tot stoppen gemaand. We staan midden op de weg stil en de rij achter ons wordt steeds langer. Wanneer de sleepauto de pechauto heeft opgetakeld en wegrijdt mogen wij ook weer rijden. Het oponthoud heeft slechts 10 minuten geduurd.

Vlak voor Passau houden we een korte sanitaire stop en drinken we koffie. Even verder tanken we Duva Kampa vol, want hij geeft aan dat hij wel een slokje lust. Er gaat veel diesel in en DK4 heeft 1:11,3 gereden. Nou ja, daar zat ook een dikke file bij gisteren.

We willen de zuidelijke route langs de Donau rijden, maar helaas laat Garmin ons dwars door Passau rijden. We zien de plaats Engelhartszell op de kaart staan en om dat die aan de Donau ligt zetten wij koers daar heen. Helaas, er is een fietsevenement van Linz naar Passau en de weg is afgesloten. De volgende uren zien we veel van allerlei dorpjes en hoogvlakten, prachtig! Maar uiteindelijke zetten wij koers richting snelweg, in de wetenschap dat die wel niet afgesloten zal zijn voor fietsers. In de buurt van Linz wagen wij het er op Garmin weer aan te zetten en ons naar de camping in Au an der Donau te brengen. Dat lukt en om 15.20 uur komen wij daar aan.

We mogen zelf een plekje uitzoeken en omdat er geen uitzicht op de Donau is, zoeken wij een plaats dichtbij het toiletgebouw. Het is een prachtige camping, met nieuw sanitair. Het is loeiheet en we besluiten om niet in de volle zon te gaan staan. Wij hebben liever ’s morgens zon bij het ontbijt, dan droogt de luifel weer na de nachtelijke dauw.

Na een gezellig wijntje gaan we nog even richting Linz fietsen, langs de R1 = Radweg langs de Donau. Het is druk op het fietspad en vlak voor Mauthausen keren we weer om. Onderweg vraagt Jenny aan Nico of hij de achterklep van de bus wel dicht heeft gedaan. Nee dus! Iets wat ons al eens eerder is overkomen (2017?). Gek eigenlijk dat wanneer je de auto afsluit er geen belletje gaat rinkelen dat de achterklep nog open staat..……

Later gaan we douchen en eten een prak macaroni van thuis. Jenny maakt de boekingsmail af ’s avonds kijken we TV via Ziggo-Go. Dat bestaat al een tijdje, maar sinds 1 april jl. kunnen we dit in het buitenland ook gebruiken. Je moet er wel snelle Wifi voor hebben, maar dan kun je alle programma’s zien die je thuis ook wilt zien.

 

Maandag 23 april 2018                                                                  Nico 0 / 998 km – Fiets 74 /84 km

Ergens rond 9 uur komen we uit bed. Buiten schijnt de zon al weer volop. In tegenstelling tot Nederland wordt het hier weer een warme droge dag. Nico komt nog buiten in de lange broek maar dat duurt niet lang, even later verruild hij lang voor kort.

We ontbijten – uiteraard buiten – en rond half elf klimmen we op de fiets voor de eerste echte Donau-fietsdag. We willen vandaag vanuit Au an der Donau in de richting van Wenen naar Grein fietsen. We volgen de “noordelijke” route. Op deze maandagmorgen lijkt het Donau-fietspad bijna uitgestorven. We pauzeren even bij een fietsrustpunt vlak voor de sluizen en energie-centrale bij Mitterkichen . Je kunt daar als voetganger, fietser en automobilist in één “verkeerslicht-gestuurd éénrichtingsverkeer” de Donau over. Verboden voor vrachtwagens. Bij het rustpunt nuttigen we een heerlijk ijsje en fietsen daarna aan “onze” kant door naar Grein. De route loopt iets van de Donau weg maar de omgeving is prachtig met uitzicht op mooie bergen. We fietsen kennelijk met een niet te voelen wind in de rug, want we gebruiken nauwelijks ondersteuning. Ons display geeft de accu-lading met vijf blokjes weer en pas na 29 kilometer, net voor Grein, raken we beiden ons “eerste blokje” kwijt.

Bij Grein aangekomen lunchen we net voor het stadje met een mooi uitzicht op de haven en het stadje. We bezoeken een openbaar toilet, zien dat het voetgangers- en fietsersveer naar de overkant pas vanaf 1 mei in de vaart komt, bezoeken de plaatselijke kerk en kopen wat kaarten en een mini-(wandelstok-) stickertje van Grein. Nico blijkt vier of vijf rare plekken op zijn linkerbeen te hebben en een gekke plek op zijn rechter bovenarm, waar allerlei geelkleurige vloeistoffen uitkomen. Zeker in bed gelegen met een gek beest…….(niet zijnde Jenny).

Daarna fietsen we een klein eindje terug naar een brug over de Donau om aan de “overkant” (de zuidelijke kant) van de Donau een stuk terug te fietsen. Deze route loopt niet langs de Donau maar door allerlei dorpjes. In Ardagger Markt zien we een camperplaats met stroom en WC.

Via Wallsee komen we weer bij de energiecentrale bij Mitterkirchen. Hier kunnen we aan of deze kant doorfietsen naar Mauthausen of de brug over en een stukje “zelfde route als vanmorgen” terug naar de camping. We gaan toch maar bij Mitterkirchen over, na een tijdje wachten voor het verkeerslicht bij de energiecentrale de Donau.

Bij het rustpunt aan de overkant nemen we twee andere smaken ijs. Het smaakt net zo lekker als vanmorgen. Op de hele terugrit hebben we echt wind tegen en maken we gebruik van een beetje hulp in de trapondersteuning. Het is bloedheet in de zon.

Uiteindelijk komen we na meer “zitvlees-pauze-stops als vanmorgen terug in “ons” dorp en vinden daar geen supermarkt. Doorfietsen dus richting Mauthausen naar de Euro Spar aan de stadsrand. We slaan wat eerste levensbehoeften in (brood, shampoo, Radler en bier) en fietsen dan bekaf de camping voorbij om in het restaurantje bij de haven te informeren hoe lang de “keuken” (3 verschillende pizza‘s!) open is.

Daarna dan eindelijk naar de camper, Jenny ’s laatste blokje is op. Goed getimed!

Bij de camper uitpuffen, After Sun smeren (Nico ’s benen zijn traditiegetrouw verbrand), onze “fietskonten” rust gunnen en plannen voor morgen maken. Daarna douchen en aan de pizza bij het havenrestaurant. Moe maar voldaan kruipen we daarna terug naar de camping en gaan verslag tikken en lezen. De eerste fietsdag was een mooie (6 uur op de fiets), warm tot heet, vermoeiend, maar zéér geslaagd!

 

Dinsdag 24 april 2018                                                                   Jenny km 120 /1.118 km. –   Fiets 28 / 112 km

Het is regenachtig wanneer wij om 8.00 uur opstaan. Het heeft vrijwel de hele nacht geregend en alles buiten is kletsnat. Toch is het niet koud en kunnen we buiten ontbijten. Daarna pakken we alles in en net voor tien uur rekenen we deze prima camping af. Inmiddels probeert de zon ook weer haar best te doen. Eerst gaan we naar Mauthausen om in het winkelcentrum te shoppen. Jenny scoort een leuk hemdje, maar voor Nico is er niks.

Onze boodschappen doen we bij ‘Billa’, een niet zo bijzondere supermarkt. Maar ze hebben gelukkig wel wat we zoeken. Behalve suikervrije frisdrank zonder bubbels. Dat blijkt altijd weer lastig in het buitenland.

Daarna rijden we een heel stuk over de snelweg naar Melk. In Melk zijn wij eerder geweest. Dat was in 2016, toen we besloten terug te gaan, omdat we beiden ziek werden en er een crematie was eind van die week. Destijds hebben we de bekende ‘Stift’ niet van binnen bekeken, dus dat moet eigenlijk nog een keer. Vanaf Melk rijden we langs de noordoever van de Donau naar Krems. Daar komen we om 12.30 uur aan op een camping met de toepasselijke naam “Donaupark”. We krijgen in overleg een plekje aangewezen, maar kunnen pas later op de middag inschrijven.

Daarom snel alles weer opgezet en lekker geluncht met verse broodje en zalm. Heerlijk!

Inmiddels is de zon weer flink gaan schijnen, hoewel de wolken zich af en toe een ook laten zien. We besluiten om te gaan fietsen, want daar komen we toch voor. De rit gaat richting waar wij vanmorgen vandaag kwamen. Het gaat niet altijd langs de Donau, maar ook door de dorpjes en langs wijngaarden. We zien veel “Vinotek’s” en ontdekken dat je daar wijn uit de streek kunt kopen.

Onze billen doen nog zeer van de rit van gisteren en wanneer wij een veerpontje zien, grijpen wij de kans aan om naar de overkant te gaan. De veerpont is een soort ‘Rolhfähre’; hij zit aan een stalen lijn die hoog boven het water, in de bergen aan weerskanten verankerd zit. Met een paar minuten zijn wij aan de overkant en zoeken de Donauradweg richting Krems weer op.

Om 16.30 uur komen we weer op de camping en Nico gaat ons meteen inschrijven. Daarna gaan we lekker in de zon bijkomen, met een drankje en een kaasplankje. Dat laatste is blijkbaar nog van Pasen, want er staan Paasplaatjes op.

Onze maaltijd is deze keer een gezonde salade met allerlei lekkers. Ook nemen we een toetje na.

Daarna douchen, afwassen, koffie drinken en dit verslag schrijven. Zó gaat de avond weer snel om.

Het internet is hier gratis, maar te zwak om verbinding te maken. Bij de receptie is het prima, maar met Jenny’s telefoon als hotspot lukt het ook.

 

Woensdag 25 april 2018                                                            Nico 0 km / 1.118 km – Fiets 61 / 173 km

Om half negen komen we op ons gemak uit bed. Het is buiten al weer warm en hard op weg naar bloedheet (voor deze tijd van het jaar). We luchten het beddengoed en ontbijten lekker langzaam. Buiten, uiteraard. In Nederland is het 10 graden en regent het; onvoorstelbaar.

Vandaag willen we een stuk langs de Donau fietsen in de richting van Tulln. Heen via de linkeroever en terug via de rechter.

We vertrekken om half elf, maar het blijkt nog een hele klus om überhaupt uit Krems te komen. We zoeken op eigen gelegenheid de Donau Radweg, die in Krems dwars door de stad loopt. We vinden het zwembad, mogelijk iets voor morgen als het regent. Uiteindelijk komen we bij de Donau Radweg-bordjes, die in twee richtingen wijzen. De eerste die we volgen leidt ons steil omhoog naar de linkerkant van een brug over de Donau. Dat willen we niet. Terug naar de splitsing en dapper de andere kant op. Tot onze verbijstering komen we uit bij de rechterkant van dezelfde brug. Weer terug en na de splitsing zien we iets verder een bordje van de Donau Radweg richting “via de linkeroever naar Tulln”. Dié moeten we hebben. Nou ja, DONAU- Radweg? We fietsen tijden door industriegebied langs torenhoge stapels containers en fabrieken. Nét als we ergens rechtsaf moeten naar waar volgens ons de Donau loopt (je kunt het water bijna al ruiken) is de weg afgesloten en moeten we een omleiding volgen. En dat wordt héééél lang omrijden. Degene die de omleidingsbordjes heeft neergezet is óf iemand die ervan uitgaat dat fietsers zoom-ogen hebben en / of bordjes om de hoek kunnen zien óf het is een doodgewoon een grote sadist. We fietsen zelfs een heel dorp door, langs meerdere afslagen naar rechts, maar worden aan het eind van het dorp twee keer rechtsaf geleid en fietsen aan de buitenkant vervolgens het halve dorp weer terug. Nico noemt dit stuk dan ook de Donau Rotweg. Uiteindelijk komen we na ongeveer 8 à 9 kilometer omfietsen ergens ca. 2 kilometer van het omleidingsbegin weer bij de Donau uit.

Het lijkt qua zon en wind weer op de maandag; we rijden met de wind in de rug en gebruiken niet veel fiets-ondersteuning, in tegenstelling tot de twee keer voor niets de brugoprit nemen en de “Donau Zoektocht”. Het is rustig en we besluiten – ook vanwege de omrij-kilometers – dat Tulln sowieso niet haalbaar is. We rijden lekker door in de volle zon bij een temperatuur van boven in de twintig graden. Hoezo april?

Na dertig kilometer te hebben gefietst komen we bij de waterkrachtcentrale Altenwörth, die nog een paar slagen groter is dan die waar we maandag overheen fietsten. In tegenstelling tot maandag is hier geen éénrichtings-verkeer met wachttijden en verkeerslichten, want hier mogen geen auto’s overheen, alleen fietsers.

Aan de overkant slaan we vrolijk rechtsaf om over de rechteroever terug te fietsen. We denken een kaart langs de weg te snappen en fietsen opgewekt tegen de volle wind in – nu mét ondersteuning – op weg naar een rustplek mét oplaadpunt. Kaartlezen in de volle zon ging niet zo goed, want dat oplaadpunt was precies de andere kant op. Na zo’n 10 kilometer komen we rond half twee in Traismauer aan. Wel een restaurant, ook een jachthaven, maar géén oplaadpunt. We laden dan onszelf maar op (lunch) en fietsen daarna als een stel Dappere Dodo’s verder richting Krems.

We stoppen wel wat vaker, want het zitvlees doet zich voelen. Uiteindelijk komen we in de buurt van Krems, na eerst een verkeerde afslag naar: jawel, die brug van vanmorgen. Die willen we niet, we geven de voorkeur aan de brug bij Mautern, die is niet zo lang en er scheurt geen doorgaand snelverkeer net aan de andere kant van de vangrail.

In Mautern aangekomen heeft Jenny ’s accu “nog maar één blokje”. Desnoods ruilen we accu’s: Nico “heeft nog twee blokjes”.

We kopen brood en bronwater bij de Spar in Mautern en leggen de laatste kilometers af naar de camping in Krems. Lekker bijkomen in de schaduw, eten (erwtensoep met roggebrood bij 29 graden, bijzonder…) en gaan daarna eten, douchen en water bijvullen. Het was best weer een geslaagde fietsdag, ondanks alle omrijden en speurtochten.

Het grote probleem hier zijn de bakken stuifmeel die over alles en iedereen uitgestort worden. Komt overal, buiten én binnen. Dashboard schoongemaakt? Uurtje later weer geel. Tafel buiten? Binnen een kwartier weer onder de stuifmeel. Daar wordt je bepaald hoesterig van, helemaal als je een tikje astmatisch bent zoals Jenny. ’s Avonds als de harde wind gaat liggen neemt ook de stuifzooi af. Morgen wordt een dagje regen verwacht, dan zal het ook wel meevallen.

 

Donderdag 26 april 2018                                                            Jenny 52 / 1.170 km – Fiets 0 km / 173 km

Vannacht is het gaan regenen, dus we staan vanmorgen op in een natte omgeving. Dat wordt dus binnen ontbijten, maar ach na zoveel mooie warme dagen is dat ook helemaal niet erg. Na het ontbijt is het af en toe droog en pakken we de boel in om te vertrekken. Eerst gaan we zwemmen in het nabijgelegen zwembad, dat is heerlijk voor onze spieren. We kopen een kaartje van anderhalf uur, voor € 4,50 pp en dat is vergeleken met zwembad “De Vrolijkheid” in Zwolle helemaal niet duur. Daarvoor kunnen we baantjes trekken, in het zeer warme buitenbad met massages vertoeven en in het bubbelbad bijkomen. Er is ook een sauna en een stoombad, maar daar is het ons veel te heet.

Om 11.45 uur zijn we klaar en zoeken we een winkelcentrum op. Garmin leidt ons de het centrum in, maar dat willen wij niet. Op eigen gelegenheid zoeken wij het shopcentrum waar we gisteren langs gefietst zijn. En zowaar, daar is een Aldi “Hofer”, waar we alles kunnen vinden. Er tegenover zien we een eurowinkel met de naam “Tedi” en ook daar moeten we even kijken. We vinden er medicijndoosjes voor de weekmedicijnen van Nico. Heel handig. Een verleidelijke winkel……. Daarna spuiten we in een autowasbox het vele stuifmeel van de auto.

Daarna rijden we naar een rustige plek om ons broodje te eten. Jenny rijdt verder naar Tulln a.d. Donau, alwaar wij een Acsi camping weten met de-zelfde naam als waar wij vanmor-gen vertrokken, namelijk “Camping Donaupark”. Wij komen er om kwart over twee aan, zoeken een plekje en draaien meteen een was. De machines zien er uit alsof wij de eersten zijn die ze dit seizoen gebruiken. Maar de was ligt in elk geval binnen twee uur schoon en droog in de kast(-jes). Deze Acsi camping kost in het laagseizoen € 19,00 per nacht en heeft zelfs een keuken met kookplaatjes. Verder zijn er cirkelvormige velden, waar iedereen omheen kan staan. Gezellig, dat wel, maar wij kiezen een ander plekje, dichter bij het toilet.

Inmiddels is het droog geworden, maar ook wat kouder. Dat wordt dus binnen zitten en het kacheltje aan. Zó erg is dat ook weer niet, wij zijn wel wat gewend. En vanaf morgen wordt het weer zonniger, droger en warmer.

 

Vrijdag 27 april 2018                                                                          Nico   0 / 1.170 km- Fiets 58 / 231 km.

Tegen negen uur staan we op. Jenny heeft helaas weer “wat minder” geslapen. We blijken niet helemaal “zon-optimaal” te staan; met wat passen en meten zitten we een beetje in de – door een grote boom gefilterde – zon. Maar buiten ontbijten kan dus weer! De zon schijnt, maar het is nog niet heel warm en het waait behoorlijk. Tegen elven stappen we op de fiets en volgen de Donau Radweg via de zuidelijke oever in de richting van Wenen.

In tegenstelling met eerdere tochten krijgen we nu de wind (die zijn uiterste best doet) nu letterlijk en figuurlijk van voren. Jenny heeft een extra accu in de fietstas. Je weet maar nooit. Ondanks de tegenwind rijden we dapper door en komen in de loop van de middag uiteindelijk aan in Klosterneuburg, zo’n 15 kilometer van Wenen. Bij de (gesloten) Tourist Info nemen we een stadsplattegrond en wat folders mee.

We fietsen naar de “Stift”, een klooster met kerk. Het klooster dateert uit het jaar 1114. Onderaan het klooster zijn plekken om je fiets te stallen en daar zijn ook een aantal heel aardige e-bike-oplaadpunten. Die hebben een deurtje à la garderobekastje in het zwembad. In het kastje sluit je de eigen oplader aan en alleen het laadsnoer komt uit het kastje. Je doet er €1 of € 2 in (die je later weer terugkrijgt) en als je het deurtje afsluit gaat de stroom aan. Héél klantvriendelijk. Nico, die het zonder reserveaccu moet doen, sluit gelijk zijn lader aan.

Daarna klimmen we omhoog naar het klooster. Er zijn rondleidingen, maar die komen voor ons wat aan de late kant. We kopen voor € 9,- p.p. een kaartje waarmee we in ieder geval de “schatkamer” kunnen bezoeken. Die doet zijn naam eer aan; de oude kerk keek niet op een paar centen…. Na het aanschouwen van de rijkdommen bezoeken we de kloosterkerk. Zonder rondleiding kom je niet voorbij het hek, maar door het hek heen zie je ook veel. Daarna wandelen we over de markt. Stikte het destijds in Tsjechië van de Vietnamezen, hier is de markt vergeven van Pakistani en Indiërs, de laatsten met de kenmerkende hoofddoek. Als je ook maar even naar iets kijkt komen ze gelijk aanstormen. Jenny zoekt een nieuw vakantietasje en vindt er zowaar één. De aanstormende Pakistaan wil er € 19 voor hebben, maar Jenny pingelt er € 4 vanaf. Het is inmiddels rond de 20 graden geworden.

We gaan terug naar de fietsen en zoeken voor de terugweg de “Rollfähre” op, die Klosterneuburg verbindt met Korneuburg aan de noordoever van de Donau. Daar strijken we even neer voor een grote Radler en een dubbele witte wijn. En een Apfelstudel. De laatste, dus die wordt voorzien van twee vorkjes en netjes in tweeën gesneden. Het is lekker weer en het jasje resp. het vest gaan in de fietstas. Met de wind in de rug fietsen we terug naar Tulln en gaan bij de brug de rivier over. In het stadje doen we de Euro Spar aan en slaan onder meer twee blikken goulashsoep, wat broodjes en smeerkaas in; tijd voor een makkelijke maaltijd.

We bespreken de verdere plannen; het weer lijkt volgende week in Kaprun e.o. minder leuk; nat en fris. Dàt kennen we nog van twee jaar geleden. Misschien gaan we na Wenen toch nog een stuk Hongarije in, om daar nog een deel van de Donau te volgen.

Na de maaltijd douchen en even lekker uitrusten, TV kijken nog en wat doorbomen. Al met al een geslaagde dag.

 

Zaterdag 28 april 2018                                                                     Jenny 44 / 1.212 km – Fiets 36 km /267 km

Wanneer wij om 8.00 uur opstaan, schijnt de zon al volop. We kunnen alweer buiten ontbijten, wát een luxe! We genieten van het ontbijt, de kwetterende vogels en de mooie parkachtige camping. Ook het sanitair is helemaal compleet.

We pakken alles in en daar zijn wij intussen redelijk bedreven in. Ieder doet zijn eigen ding en om 10.30 uur zijn wij klaar om te vertrekken. Deze camping kost € 19,00 pp in het voorseizoen en daar komt dan nog toeristenbelasting bij.

Jenny voelt zich niet zo lekker en heeft keelpijn, maar in de loop van de dag gaat het weer wat beter.

We rijden via secondaire wegen naar Wenen en zoeken een supermarkt en vlak voor Wenen vinden we een Eurospar. We trekken ook maar vast geld uit de flappentap, zodat we weer even voort kunnen.

Daarna rijden we naar camping Neue Donau in Wenen, waar we ooit eens met onze zonen zijn geweest. We komen daar om 12.30 uur aan. Uiteraard is de camping veranderd. We mogen zelf een plekje uitzoeken, want het kantoor is tot 13.30 uur dicht.

Het is druk op de camping en de plaatsen zijn klein. Maar uiteindelijk schuiven wij ons kleine campertje tussen de grote jongens. De Duitse buurman heeft twee plaatsen in zijn bezit (zou hij daar ook voor betalen?), maar zet zijn auto voor ons wat verder aan de kant.

Na de lunch gaan we op de fiets langs de Donau, want we willen naar het keerpunt van gisteren, in Klosterneburg, fietsen. Het is “maar” 17 km, maar omdat het zo druk langs het water is met zonnende mensen duurt het ruim een uur voordat we er zijn. Nico gebruikt zijn gsm voor de route op Google Maps, hij heeft daar een speciale houder voor zijn telefoon op zijn fietsstuur. Wenen heeft volgens de borden 120 fietspaden en de bruggen zijn speciaal voorzien van speciale fietspaden waardoor je niet (zo) bang hoeft te zijn. Jenny met haar hoogtevrees vindt het fijn fietsen zo.

Om 16.30 uur zijn we in Klosterneuburg, bij het keerpunt van gisteren, maar dan moeten we ook weer terugfietsen. Dat gaat redelijk vlot en 17.40 uur zijn we weer bij ons campertje. Op de terugweg is Nico’s telefoon leeg en gaat die van Jenny aan het stuur om de weg te wijzen. Bij de receptie krijgen we een fietskaart om morgen Wenen in te kunnen fietsen.

We eten makkelijk: rauwkostsla met tomatensoep en yoghurt na. Jenny typt daarna dit verslag, maar zij is wederom niet lekker. Ze heeft het heet en koud en moet vaak naar de WC. Wanneer zij de thermometer zijn werk laat doen, blijkt zij 38.6 graden koorts te hebben.  Oei, dat is niet de bedoeling in deze vakantie. Gauw paracetamol er in en vroeg onder de wol.

 

Zondag 29 april 2018                                                                         Nico 0 / 1.212 km – Fiets 34 / 301 km.

We slapen lekker uit. Om 10.00 uur maken we onze opwachting bij al hoger wordende temperaturen.

We brunchen onder de luifel in de schaduw, want onder de zon is het gewoon bloedheet. Jenny ’s temperatuur is gelukkig tot normale waarden gezakt, maar ze is nog wel wat gammel. We doen het daarom rustig aan. Op de plek waar wij staan is geen wifi. Die is alleen rond de receptie en het sanitair gebouw bij de receptie, dus bij de “Luxe plaatsen”. Op één van deze plaatsen hebben we vroeger met de eerste camper gestaan, toen we nergens plek konden vinden voor de camper en de tent van de jongens. Even goed in de buidel tasten voor een leefbare plek dus. Het was toen nog een open plek met afgebakende plekken. Nu zijn het plekken die volledig omgroeid zijn met bomen en heggen, maar eigenlijk niet veel groter dan de andere plaatsen.

Ergens tegen half één klimmen we op de fiets en gaan via het Donau-Insel naar Wenen. Fietskaart van Wenen in de fietstas. Wenen blijkt een fietsvriendelijke stad te zijn met bijna overal afzonderlijke fietspaden, die wel vaak slingeren en van wegkant veranderen. We komen op de “fietsrondweg” uit die in een cirkel langs veel Weense bezienswaardigheden loopt. Als je ze ziet tenminste; er is vaak druk verkeer met veel kabaal en niet alle fietsers rijden rechts, net zo min als dat alle voetgangers van het fietspad afblijven. We slaan wat souvenirs in en komen uiteindelijk (dankzij Google Maps) bij de Stephans Dom. Daar blijven we niet lang, want het is er binnen drukker dan in de Kalverstraat in Amsterdam op zaterdag.

Daarna fietsen we verder naar het Prater. Bij het reuzenrad staat een lange rij, dus die slaat Nico over. Dan maar een ijsje en een sani-stop.

We fietsen uiteindelijk weer richting Donau-Insel en zoeken daar de horeca aan de waterkant op. De eerste tent – met waterpijpen – valt af, bij de tweede, een Grieks restaurant aan de Neue Donau, spot Jenny een vrij tafeltje waar Nico snel aanschuift terwijl Jenny de fietsen ontdoet van roofbare goederen. Tijdens deze maaltijd gebeurt het “Salade-complot”; Jenny ziet dat een tafeltje afgeruimd wordt en de borden, samen met een bijna volle schaal sla, bij de uitgifteplek neergezet. Jenny houdt de slaschaal angstvallig in de gaten; stel je voor dat wij die “tweedehands” sla krijgen.

Dat gebeurt niet, maar als we later uit onze “eigen” slaschaal eten ziet Jenny de gebruikte schaal toch naar een tafeltje verdwijnen. Maar in ieder geval dus niet naar ons……

We eten verder heerlijk en gaan daarna richting camping.

Daar hebben we het over het vervolg van deze vakantie. Richting Hongarije of toch met een mooie boog door Oostenrijk naar Kaprun. Jenny heeft toch weer een hogere temperatuur gekregen, eerst maar eens zien hoe dat zich gaat ontwikkelen. We gaan in principe voor de route via Kaprun maar eerst even bezien hoe het morgen met Jenny gaat.

Nico belt nog even met Paul; met a.s. moeder, vader en kind gaat alles prima.

Het einde van een geslaagde maar o zo warme dag.

 

Maandag 30 april 2018                                                                       Jenny 244 km / 1.456 km – Fiets 0 / 301 km

Om 8.00 uur gaat de wekker, maar dan zijn wij al wakker. Jenny heeft niet al te best geslapen, maar heeft gelukkig geen koorts meer. Het is buiten al weer warm, maar het waait ook behoorlijk. Toch kunnen we buiten ontbijten.

Daarna breken we vlot op en pakken we alles weer in. Deze camping is prima, maar de plaatsen zijn krap en zelfs nu in het voorseizoen is het erg druk, met wachtende rijen voor de douches. Om 10.15 uur rekenen voor 2 nachten € 53,00, dus dat valt wel mee voor een “Wenencamping”.

We rijden vandaag veel snelweg en een groot deel daarvan dwars door Wenen – met files en al-, zodat het lekker opschiet. We willen dwars door de bergen naar de Grossglockner en Kaprun, een plaats waar wij twee keer eerder zijn geweest. De eerste keer was onze eerste wintersportvakantie, voor ons trouwen. En de tweede keer was met de kinderen, ik meen in 1993. We houden om 11.40 uur een koffiestop en eten ons laatste stukje “roze” oranjekoek” op. Lekker! In Leoben doen we boodschappen bij de Lidl. We kopen daar een slaatje, wat later bij de lunch echt niet smaakt. Jenny krijgt er zelfs buikpijn van.

Om 14.00 uur komen we bij de Thermen “Aqualux” in Fohndorf. Het ziet er goed uit en we besluiten om eerst naar de camping te gaan en dan naar de Thermen te fietsen. Dat is nog geen 10 km en in onze ogen peanuts.

De camping heet “50+ Campingpark Fisching” en wanneer wij daar om 14.20 uur aankomen worden wij heel gastvrij onthaald. Bij het inschrijven krijgen wij meteen een glas fris water, alsof het 35 graden is. Dat is het inmiddels niet meer, maar het is nog wel aangenaam buiten. Nico vraagt de receptioniste of het fietsen naar de Thermen te doen is. Daarop ratelt de dame aan een stuk door dat je toch echt beter met de auto kunt gaan. Bij nader inzien vinden wij dat vanwege de sterke wind ook.

We zoeken een plaats uit, laden onze fietsen af en pakken een zwemtas in.

Daarna met de camper opnieuw naar de Thermen. De kassière wil ons een avondkaart aanpraten, maar wij kiezen gewoon voor 2 uur. Maar wel met 60+ korting, dat past precies bij de 50+ camping. Voor € 26,00 samen mogen wij 2 uur van alle baden gebruik maken. Het had ook goedkoper gekund, maar dan met minder toegang tot andere baden. Hoewel, het laatste bad had voor ons niet gehoeven, want daar deed iedereen zijn badkleding uit. We genieten van het banenbad, de bubbelbaden, de warme buiten- en binnenbaden en het golfslagbad. Het is er heerlijk ontspannen en we komen helemaal schoon uit het bad. Kijk hier maar eens: www.therme-aqualux.at

Daarna weer terug naar de camping, alwaar wij meteen een was gaan draaien en drogen. Buiten is het nog even lekker om in de zon van een glaasje te genieten. Wanneer de was in de droger zit gaan wij in het restaurant eten. Ook daar weer een en al hoffelijkheid. Het eten is prima, hoewel Jenny geen verschil in smaak kan ontdekken tussen de kip- en varkensschnitzel.

Nog even wachten en ook de was ligt weer in de kast. Dan dit verslag typen en wat TV kijken via de tablet of laptop.

We hebben geen luifel opgezet en ook geen “potjes” tegen het wiebelen onder de bus gezet, want morgen gaan wij weer verder. Nico heeft wel de dakisolatie er in gedaan, want vannacht wordt het 6 graden. Wat een verschil met de voorgaande nachten!

Deze camping is een Acsi-kortingscamping en kost € 19,00 per nacht. Het sanitair is fantastisch en heel schoon, hoewel de hoeveelheid en planten wel wat overkill is. We kunnen een overnachting hier aan iedereen aanbevelen. Wanneer je tenminste 50 jaar of ouder bent…….

  

 

Dinsdag 1 mei 2018                                                                            Nico 300 / 1.756 km  Fiets 0 / 301 km.

We staan om 8 uur op. Jenny heeft redelijk geslapen en voelt zich wat beter. We doen na het ontbijt (binnen, want het is frisser geworden) ieder ons ding en voor tienen heeft Nico afgerekend en voelt Jenny zich toch weer wat minder goed dan bij het opstaan.

We rijden eerst naar het mega-winkelcentrum (“A-Arena”) dat we gisteren al bij Judenburg hebben gezien. We zijn er helemaal klaar voor om van alles en nog wat in te slaan. Maar ja: er is geen kip te zien en de winkels zijn dicht. Zoals al zo veel keren eerder zijn we weer glad vergeten dat 1 mei een nationale feestdag is, niet alleen in Duitsland maar dus ook en nu vooral hier in Oostenrijk. Alles dicht dus. We gaan maar tanken en kopen bij de pompshop tegen mega-prijzen wat eerste levensbehoeften.

We hebben Heiligenblut bij de zuidelijke toegang van de Grossglocknerstrasse als bestemming in Garmin gezet en rijden na de tank- en boodschapjesstop die kant op. Stukje snelweg, dan weer binnenweg, erg afwisselend allemaal. Er ligt nog best wat sneeuw op de bergen.

We maken een pauzestop bij een Rasthof en kijken gelijk even of we daar tussen de middag warm gaan eten. Gezien de prijzen kiezen we ervoor ons lunchpakketje maar gewoon op te eten. Jenny koopt nog wel 2 appels bij de kassa en verzilvert gelijk even de “plasbonnen”.

Na de lunch rijden we door en na verloop van tijd doen we even een kort schoonheidsslaapje op een parkeerplaats. Een lokale boerendeerne zet een stuk gras langs de parkeerplaats met stokken en touw af en even later komt er een kudde dolgelukkige koeien voorbij denderen, die het gras bijna met wortel en al uit de grond trekken. Net uit de stal vermoedelijk.

Na dit stukje agro-educatie rijden we opgefrist door naar Heiligenblut en de tolkassa van de Grossglockner.

Voor het ronde bedrag van € 26 worden we doorgelaten en beginnen aan de klim naar boven. Helaas is de (zij-)weg naar de gletsjer nog afgesloten voor alle verkeer. Teveel sneeuw.

In tegenstelling tot de vorige keer, jaren geleden in1994 met de eerste camper, gaan we een stuk sneller. Dat komt vermoedelijk omdat we – haarspeldbochten daargelaten – overwegend in de derde versnelling omhoog gaan, terwijl we in onze eerste camper met een hoop kabaal overwegend in de eerste versnelling omhoog pruttelden. En zelfs door een sportieve fietser werden ingehaald. Indrukken om nooit te vergeten…..

Boven aangekomen stoppen we even en nemen een kijkje in een museum(-pje). Maar we gaan weer gauw verder, want Jenny heeft wat last van het lagere zuurstofgehalte op deze hoogte, helemaal in zo’n klein museum.

We beginnen aan de afdaling en net als bij het stijgen zijn de uitzichten overweldigend mooi.

Zodra we weer “beneden” zijn zetten we koers naar Kaprun, waar we 2 nachten willen doorbrengen om op woensdag naar de Kitzsteinhorn te gaan. Toen we met de eerste camper in Kaprun waren zijn we met het tandradtreintje naar de Kitzsteinhorn gegaan, steil omhoog door een tunnel. Bij de camping schrikken we een beetje: druk en nou niet echt mooi. Bovendien ligt de camping tussen 2 doorgaande wegen. We rijden eerst even door naar de Kitzsteinhorn om te kijken of we dat morgen op de fiets kunnen doen. Dat lijkt minder prettig te worden, gezien de stijging van de weg.

Aangekomen bij de vertrekplek “naar omhoog” herkennen we niets meer. Er is geen tandradtrein meer, maar verschillende cabine-kabelbanen. Om helemaal naar boven te komen moet je met drie van die dingen. En dat lijkt Jenny minder prettig toe. Bovendien kost het ook nog eens € 42,00 per persoon en de wijn was vandaag al zo duur 😊……

Later lezen we op internet over die tandradbaan. We waren helemaal vergeten dat hier in 2000 een ramp met de kabeltrein was, die in de tunnel in brand vloog, wat meer dan 155 mensen het leven kostte. De trein is dus nooit meer herbouwd en kennelijk vervangen door kabelbanen. Gezien de grote parkeerterreinen en hoopjes mensen met ski ’s wordt daar druk gebruik van gemaakt. Maar nu dus niet meer door ons.

De noodzaak om in Kaprun te verblijven is er dus voor ons ook niet meer en we vinden online al snel een Acsi- kortingscamping in Zell am See, waar we binnen een kwartier arriveren. Beetje vreemd, stroom komt uit de “muntmeter” voor € 1 per KwH en voor het Acsi-kortingstarief krijgen we dus drie keer een Euro mee. Dat maak je bijna nergens meer mee. Maar het is hier wel ruim en licht. Stukken meer dan op de camping in Kaprun.

In eerste instantie wilden we gaan zoeken naar een andere camping voor woensdag en donderdag, om daarna door te reizen naar de Rijn, maar op voorstel van Jenny besluiten we om hier toch twee nachten te blijven. Past beter in het ritme en we kunnen hier vermoedelijk ook wel een leuk stukje fietsen. Alleen de “bon” voor 3 uur internet tegen het geweldige tarief van € 0,50 doet het niet. Morgen maar even reclameren.

 

Woensdag 2 mei 2018                                                                   Jenny 0 / 1756 km Fiets 13 km / 314 km

Het was een koude nacht en het kacheltje moet aan om ons een beetje warm aan te kunnen kleden. Na half negen staan wij op en nadat we alles te luchten hebben gehangen valt er een regenbuitje. Dus dan het beddengoed maar onder de luifel. Een medekampeerder met pech wordt door een sleepdienst met camper en al opgehaald. Daarbij gaat een en ander niet goed, de camper en het hek van de camping worden zwaar beschadigd.

Wij zien het allemaal gebeuren en praten er over na met andere kampeerders. Daardoor ontbijten we laat en daarna gaat Nico een dag bijboeken. Hij koopt ook 24 uur internet, onder aftrek van het bonnetje van gisteren, wat niet werkte. Het internet werkt nu prima en we kunnen nu ook weer TV kijken. We gaan per fiets boodschappen halen. Dat is zo’n 2 km fietsen en we ontdekken een giga- supermarkt, met de naam Maxi. Behalve boodschappen kopen we ook een leuk cadeautje voor een van de kinderen die nog jarig wordt dit jaar. Maar dat kunnen we hier niet beschrijven, want het moet een verrassing blijven.

Terug op de camping is de zon gaan schijnen en gaan we er lekker voor zitten. Voor in de middag gaan we fietsen, een rondje om het meer van Zell am See. Dat blijkt slechts 12 km te zijn en onderweg zien we geen geschikt terrasje om neer te strijken, want dan zijn wij al weer terug.

Het begint ineens te waaien en zo hard dat een Quechua-tentje aan de overkant er vandoor dreigt te gaan. Nico en Jenny maken hem weer vast en verankeren hem. Maar onze luifel draaien we maar even in, anders waait die weg. Ondertussen gaan we douchen, dan is dat maar klaar. Ook raken we aan de praat met andere Nederlanders. Ook de pech-Nederlanders komen weer terug met hun gerepareerde, maar beschadigde camper.

Ach, al pratende met de Nederlanders hier gaat de tijd snel voorbij. De wind gaat weg en de luifel is weer uitgedraaid. Alleen de zijluifel laten we maar weg. Het is inmiddels lekker warm geworden in de zon en kunnen dan ook buiten eten. Nico maakt nasi uit blik, satésaus uit een pakje en gebakken eieren klaar. Bij gebrek aan kroepoek eten we en blanke en blauwe chips bij. Bijzonder, maar wel lekker.

De avond brengen we door met internetten, lezen en TV kijken. Morgen gaan we weer weg en willen we een heel eind in Duitsland komen.

 

Donderdag 3 mei 2018                                                                     Nico 536 / 2.292 km      Fiets 0 / 314 km.

Vóór achten zijn we uit bed. Het is buiten 11,5 graden, wat betekent dat we dichte schoenen aandoen en binnen ontbijten.

Het opbreken gaat snel en we hadden om kwart over negen weg kunnen rijden, als er geen Nederlandse buren waren geweest waar Jenny mee aan de praat raakt. Nico merkt hier niets van; die zet de afvaltank aan het legen en gaat afrekenen. Na een kwartier gaat hij maar eens op de damestoiletten kijken of Jenny zich per ongeluk heeft doorgetrokken of buiten kennis in of over de pot ligt. Ze blijkt bij de buren te staan….

We vertrekken uiteindelijk om half tien en in de volle zon. We doen boodschappen bij dezelfde giga-supermarkt als gisteren en kopen nog een keer het zelfde cadeautje als gisteren; als het niet past kunnen wij beide exemplaren goed ombouwen / gebruiken….

Om tien uur verlaten we Zell am See, nog steeds in de volle zon. Het dreigt weer een mooie dag te worden. Mooier dan oorspronkelijk was voorspeld. We rijden over binnenwegen naar de snelweg. Net voor / op de grens met Duitsland is een tunneltje afgesloten en rijden we om vijf minuten over elf over een pas(-je: 615 meter hoog…..) Duitsland binnen. Na een tijdje rijden we op de Autobahn richting München.

Om kwart voor één houden we een lunchstop vlak voor München, net voorbij het punt waar aan de overkant een lange file begint omdat een vrachtwagen boven op een personenauto is geknald en op de één of andere manier de hele voorkant van de vrachtwagen tot voorbij de stoelen in de puin ligt.

Door wegwerkzaamheden is er een paar keer wat langzaam rijdend verkeer. Jenny kijkt ondertussen naar de camping die Nico had bedacht. Die ligt wel aan de Neckar, maar een beetje uit de route. Morgen willen we niet al te veel rijden om in Sankt Goar te komen. Misschien scoren we dan nog een plekje aan de Rijn (“1e rang”). We kiezen daarom voor de camping die Jenny eerder had gevonden in Neckargemünd, een plaats die – zoals de naam doet vermoeden- óók aan de Neckar ligt, maar dan iets dichterbij Sankt Goar. Net aan het begin van een mega-file op de Autobahn worden we door Garmin eraf geleid en moeten we nog zo’n 20 kilometer over binnendoorwegen, met veel rode verkeerslichten want we zijn inmiddels in de avondspits beland.

Rond half zes komen we aan op de camping in Neckargemünd, een plaatsje ten oosten van Heidelberg. Schoon sanitair maar weinig voorzieningen. En met veel te veel begroeiing tussen de camping en de Neckar. Het enige plekje met vrij uitzicht op de rivier is uiteraard bezet, dus wij stellen ons tevreden met gluren door de bomen. En zien gelijk een Nederlands schip voorbijvaren. Pal aan de overkant van de rivier / het riviertje is een doorgaande verkeersweg en een spoorbaan; alvast oefenen voor Sankt Goar….. Jenny ontdekt daardoor dat ze geen oordopjes bij zich heeft. Nico heeft gelukkig nog een fris, fruitig en kleurig setje (ongebruikt!) in zijn toilettas.

Morgen willen we ook op tijd op pad. Behalve tanken ook maar kijken of we een wasbox voor de auto kunnen vinden; die zit weer dik onder de stuifmeel.

 

Vrijdag 4 mei 2018                                                                                 Jenny 154 / 2.446 km   Fiets 0 / 314 km.

Weer staan wij bijtijds op. We hebben deze vakantie afgesproken dat wanneer we voor 24.00 uur op bed liggen, we er de volgende dag ook wel om 8.00 uur uit kunnen. Jenny mag zelfs een uur eerder er uit, wanneer haar onderrug het bed niet meer verdraagt.

Het is nog wel koud, maar in het zonnetje kunnen we best buiten ontbijten.

Om 9.45 uur vertrekken wij van deze eenvoudige camping, die ons slechts € 18,00 heeft gekost. We gaan eerst boodschappen doen en zodra wij de brug naar het dorp overgaan zien wij een schitterende camping pal aan het water. Onthouden dus voor de volgende keer.

Eerst gaan we naar een apotheek om wat dingen te kopen. De oorstopjes van Nico waren vannacht wel goed, maar bij de Rijn wil zij graag die wasdingen van Orhopax. Ook is de Paracetamol op en voor een tandvleesontsteking van Jenny heeft zij Corsodyl-gel nodig. Het lukt daar allemaal, behalve het pinnen, dat lukt niet. Dan maar contant betalen.

We tanken DK4 vol met diesel en constateren dat hij 1:12,8 heeft gereden. Helaas kunnen we geen wasbox vinden, om al het stuifmaal er af te wassen. Daarna zoeken wij de supermarkt, maar kunnen die niet vinden. We dwalen wat rond en vullen in Google map een “Einkaufzentrum” in en rijden daar heen. Die blijkt midden in de stad Heidelberg te zijn en Nico geeft dan ook een gratis rondrit weg. Toch vinden we de winkel niet goed en we besluiten dan maar gewoon onze route te vervolgen en op te letten waar de grote winkels zijn.

Uiteindelijk doen wij boodschappen bij de Netto in Bingen, aan de Rijn. Om 13.30 uur arriveren wij op camping Loreleyblick, in Sankt Goar en vinden zowaar nog een plekje aan het water. In no time staan we kampeer-gereed en zitten we van ons plekje te genieten. Er vaart een schip voorbij met de naam “Vrijheid”, en dit schip heeft de vlag halfstok. Och ja, het is immers 4 mei, dodenherdenking. Later zien we meer Nederlandse schepen varen met de vlag halfstok. Zouden de Duitsers dat begrijpen?

Wij gaan vroeg douchen, omdat het dan nog lekker rustig is. Bij het koken blijkt dat nu eindelijk de gasfles leeg is. Wij zien aan de sticker dat we die in september 2016 aangesloten hebben. Maar ja, als je steeds vaker uit eten gaat doe je er natuurlijk langer mee.

 

Omdat het internet op de camping niet meer zo duur is en wij dicht bij de receptie staan, kunnen we televisie kijken. Dus weer geen schotel opgezet deze vakantie. Via Ziggo-Go kunnen wij ook alles zien, tenminste als wij goed internet hebben.

Straks 2 minuten stil, dat hoort op deze dag.

 

Zaterdag 5 mei 2018                                                                          Nico 0 / 2.446 km Fiets 28 / 342 km.

We slapen een beetje uit en komen rond half tien uit bed. Om tien uur zitten we buiten aan het ontbijt. De zon schijnt volop en ook nu dreigt het weer een mooie dag te worden.

Om half twaalf klimmen we op de fiets voor een klein tochtje. We fietsen naar Sankt Goar, nemen daar de pont naar Sankt Goarhausen en fietsen langs Weg 42 in de richting van Kaub. We hobbelen net buiten het dorp op de fiets over een beroerd paadje naar het beeld dat op een eilandpunt in de Rijn staat en klimmen op handen en voeten over een “natuurtrap” naar het hoge pad voor de laatste meters naar het beeld. Hebben we al eens eerder gedaan, maar toen waren we voor ons (klim-)gevoel een stuk jonger……

Na dit intermezzo fietsen we in de volle zon naar Kaub en nuttigen daar in een Biergarten een kop koffie met “Hausgemachte apfelkuchten mit Sahne und Cacao”. Daarna fietsen we een stukje door de smalle straatjes van Kaub en nemen vervolgens de pont naar de overkant en fietsen met tegenwind weer in de richting van Sankt Goar. In Oberwesel bezoeken we de gloednieuwe Rewe–supermarkt en slaan daar wat volkomen overbodige maar verder wel lekkere spullen in.

Met gevulde fietstassen gaat het richting Sank Goar en we fietsen de camping voorbij, om in het dorp te kijken of daar een leuk rood rugtasje voor Jenny te koop is. Niet dus, dan maar wat ansichtkaarten voor het plakboek. Jenny oppert om vanavond in het dorp te eten, Nico ’s voorkeur gaat uit naar vlakbij de camping. We zoeken een restaurantje uit dat volgens ons niet gelieerd is aan de camping, wat later wel het geval blijkt te zijn. Dat levert dan wel 10% korting op het hoofdgerecht op.

Onze Nederlandse buren te linker en rechter zijde op de camping staan hier vaker, wel tot vier weken of meer achter elkaar. Het lukt ons om de koude rillingen bij de gedachte daaraan niet te tonen…

Het eten in het restaurant tegenover de camping is prima, wordt snel geserveerd en omdat het “Ladies Day” is krijgt Jenny een glas sekt. Later nog één; handig, zo’n serveerster met haperend geheugen.

Na deze laatste buitendeurige vakantiemaaltijd ploffen we voldaan bij de camper neer. Op de tablet werkt Ziggo Go prima, dus Jenny kijkt buiten journaal en Nico tikt binnen het verslag-van-deze-dag.

Deze voorlaatste vakantiedag was warm, leuk en heel plezierig. Op één regenachtig stukje donderdag in de eerste week hebben we alleen maar mooi weer gehad en zelfs een aantal keren ’s nachts de achterklep op de ventilatiestand gezet En dat in april / mei; we mogen echt niet klagen!

  

Zondag 6 mei 2018                                                                          Jenny 369 / 2.815 km – Fiets 0 / 342 km.

Het is 8.00 uur wanneer wij deze zondag opstaan. De zon schijnt alweer volop. Gisteravond laat hoorden wij aan de overkant van de Rijn toetergeluiden en even later kwam er dan een trein aan. Dit geluid herkenden we van vroegere jaren, maar het blijkt dat men het nu doet omdat er aan het spoor -vlak voor de tunnel- wordt gewerkt.

Ook zagen we voorbij de landtong waar het beeld van de Loreleynimf staat allerlei knipperlichten, maar we konden niet herleiden wat dat betekende. ’s Nachts is Nico nog een paar maal wakker geworden van dat getoeter. Jenny niet, die had oor-stoppen in.

 

Uiteraard ontbijten we buiten met het zicht op de Rijn. Daarna pakken we in en om 10.30 uur zijn wij klaar om te vertrekken. Nog even de vuilwatertank legen en dan op weg naar huis.

Garmin wil ons over de berg naar de A61, over Venlo laten gaan, maar wij willen liever via de A3, want dan komen wij bij Arnhem het land binnen. Daarom gaan wij bij Koblenz de Rijn over en volgen Weg 49 naar Montabaur, waar we de A3 weten te vinden.

Om 11.30 uur wisselen we van plaats en rijdt Jenny het Zevengebergte door tot voorbij Keulen. Om 12.45 uur wisselen we opnieuw en eten onderweg een broodje.

We passeren om 14.10 uur de grens met Nederland bij Elten / Arnhem en om 15.05 uur zijn wij weer thuis, in ons eigen Zwolle.

 

We zien terug op een mooie fietsvakantie met uitzonderlijk mooi weer. Jenny’s rug gooide een beetje roet in het eten, net als haar ziektedagje in Wenen. Maar het stuk van de Donau van Passau naar Wenen kunnen op ons conto bijschrijven en het volgende stuk van Wenen naar Budapest ligt op ons te wachten. Maar eerst thuis bijkomen en weer opstarten voor de dingen thuis.

Klik hier voor de foto’s.