Op woensdag 31 juli vertrekken wij uit Zwolle voor een drie weekse vakantie naar de zuidelijke warme landen. Ons doel is Zwitserland, Italië, de Middellandse Zee, en Frankrijk. Om de eerste dag flink wat kilometers te rijden, rijden we door Duitsland voornamelijk op de autobahn. Maar aangezien wij ook een glimp van de Rijn willen zien gaan we bij Boppart een stukje langs de Rijn rijden tot Bingen. Dit is het mooiste stukje Rijn! Die avond vinden we ook een overnachtingsplek langs deze rivier. Heerlijk slapen op het geluid van de scheepsmotoren……!

De volgende dag proberen we ons doel in Zwitserland te halen. Nico wil de vakantieplaatsen uit zijn jeugd opzoeken en dat is moeilijker dan we dachten. In Hilterfingen niet het huis van weleer gevonden. De volgende dag in Oey-Diemtigen wel, hoewel het verbouwd is. We hebben daar in de buurt op een simpele camping overnacht voor € 19,85.

Het weekend verblijven we in Zweisimmen, waar Nico zó het vakantiehuis vindt van 28 jaar geleden en waar we op de camping heel gastvrij worden ontvangen. Er worden meteen vlonders voor onze camper neer gelegd. Wij vinden dat nogal voorbarig, maar later –bij een plensbui- begrijpen we wat het nut daar van is.

Dit weekend een beetje “bijgekomen”, wat gefietst en met de trein naar Lenk gegaan. Hier met een cabinelift een berg op gegaan om boven een stukje te wandelen. We willen “buiten de deur” eten, maar de Gasthof van Zweisimmen is de warme keuken nog dicht. Wij hebben trek en bestellen van de “koude kaart”. Nico heeft van zijn leven nog niet zo’n groot bord met kaas als maaltijd gehad!

Maandag 5 augustus verlaten wij Zwitserland om via de Col du st. Bernard naar Italië te gaan. Dit is een schitterende route, die wij iedereen kunnen aanbevelen. De ingang van de Bernardtunnel hebben wij ook gezien, maar dit was veel mooier! Wij denken ongemerkt Italië binnen te komen, maar midden in deze ongerepte natuur staat de douane!

Onze eerste plaats in Italië is Cervinia een wintersportplaats in het Aostadal. Hier hebben wij onze huwelijksreis gehad in 1979 en in 1994 zijn wij hier met onze kinderen en de vorige camper geweest. De camperparkeerplaats was toen gratis en er stond een “W’tje”, nu moeten wij € 6 betalen voor helemaal niets. Nou ja, niets? Een prachtig uitzicht op de besneeuwde Matterhorn, maakt alles goed. Wij zijn naar Cervinia gekomen om uit te zoeken of het leuk is hier met het hele gezin te gaan skiën in het jaar dat wij 25 jaar getrouwd zijn.
Dinsdag 6 augustus verzamelen we die informatie en rijden daarna het dal weer uit. Als we bij een meertje een camping willen zoeken, ontdekken we tot onze verrassing dat dit dezelfde camping is als in de vakantie in 1994: Piverone. Dit keer gaan we niet naar de pizzeria, wij hadden zelf eten gekocht om klaar te maken.

De volgende dag rijden wij naar de Po-vlakte nadat wij in een geweldige Big-Supermarket hebben geshopt. Als wij uiteindelijk de rivier de Po vinden (Nico is echt een doorzetter) constateren we dat de IJssel mooier is. We kunnen geen camping vinden in deze buurt en belanden uiteindelijk in Mantova waar meer campers tegen de stadsmuur geparkeerd staan. Het is bloedheet en zo kunnen wij niet slapen. Het is hier dat wij bedenken dat ons camperdieselkacheltje behalve warmte ook lucht kan ventileren. Dat geeft inderdaad wat verkoeling! Tja, wij Scandinaviëgangers waren deze luxe van de camper vergeten!

Op donderdag 8 augustus worden we na een onrustige nacht vroeg wakker en rijden we meteen weg om ergens anders te ontbijten. Die dag rijden we via de Apenijnen naar Lucca. Het is een prachtige route en hoe hoger wij komen hoe frisser het wordt. Helaas wordt het bij het dalen ook steeds weer wat warmer en even later ervaren wij weer de bekende 30 graden. In Lucca pakken wij de fiets om de camperparkeerplaats te zoeken die het Toeristenbureau ons had gewezen. Het duurt even voor we het vinden, maar dan hebben we ook een heel leuk gratis overnachtingsplekje. Voordelen van een camper dus.

Vrijdag fietsen we wat af. De stadsmuur van Lucca is er zeer geschikt voor en die doen we een paar keer. Er is veel cultuur te bekijken in deze plaats, maar wij vinden het fietsen door de kleine straatjes eigenlijk nog leuker dan een museum binnen gaan. Op deze manier zien wij ook veel. Deze dag hebben wij een nieuwe GSM gekocht omdat onze oude (en eerste) bijna steeds aan de lading moest. We besluiten nog een nachtje hier te blijven en zoeken een rustiger plekje op de camperparkeerplaats, wat verder van de doorgaande weg af. Dat was niet slim, want ’s avonds laat komen er twee grote familiecampers lawaai maken, vlak naast ons. Gelukkig doet een onweersbui met regen hen naar binnen vluchten.

Het is een klein stukje rijden naar Pisa en daarom gaan we nogmaals in Lucca shoppen bij de Mega-Carrefour op deze zaterdag. We slaan meteen voor het hele weekend in en vinden de prijzen wel meevallen. Op de camping “Campeggio Torre Pendente” (de scheven toren) in Pisa komen wij om 15.00 uur aan. Het is wel even schrikken en zoeken naar een plaatsje, want het heeft daar lange tijd geregend en de kampeerplaatsen zijn erg drassig! Het is dan ook erg modderig, maar later begrijpen wij dat wij toch wel een erg mooie plaats hebben vergeleken bij sommige tentkampeerders. We maken die avond een fietstochtje naar het centrum van Pisa. Eigenlijk hadden we bij avond de toren van P. op gewild, maar bij het aanschouwen van de tarieven ( € 15 pp en dan alle trappen lopen) worden we weer normale Hollanders.

Zondag 11 augustus zijn we net klaar met het ontbijt als de hemelsluizen zich openen! Gepaard gaande met onweer, verandert de camping in een overstroomd gebied. Sommige campinggasten wachten gelaten de buien af, anderen pakken hun spullen in de stromende regen in. Er zijn tenten die werkelijk in het water drijven! Wat zijn wij blij met ons kampement op hoge wielen! Halverwege de middag wordt het droog en gaat de zon weer schijnen. Wij gaan naar Pisa fietsen om de Kathedraal en de doopkapel te bekijken en de vele souvenirkraampjes. We eten die dag bij pizzeria “da Manfredo” een pizza, in Pisa natuurlijk. Wel gemakkelijk hoor die euro’s, zie je meteen hoe duur of goedkoop iets is. Met die Lires was dat wel even anders.

De volgende dag, op maandag 12 augustus verlaten wij in de volle zon deze bijzondere plaats en gaan meteen de Autostrada op. Dat schiet lekker op! We willen de Middellandse Zee zien en de weg er naar toe is “tunnel in, tunnel uit”. Zelfs Jenny rijdt een stuk, nadat zij ontdekte dat wanneer zij haar skibril over haar gewone bril deed, het heel gemakkelijk was om die af te zetten bij het tunnel inrijden. Weer wat geleerd! Vanaf de snelweg (A10) gaan we via weg 1 pas echt langs de kust en vinden in Ceriale een camping. Wel wat laat overigens en daarvoor moesten we met z’n tweeën ook nog € 39 betalen. Gelukkig kregen we 10% korting met een bon uit Pizza en een gratis houten spatel! Zaten we echt op te wachten! 🙂

Dinsdag rijden wij via de Middellandse Zee, Monaco en Nice naar Frankrijk en omdat het daar zó druk was kozen wij uit “het kleine campingboekje” een overnachtingplaats landinwaarts. Het is een simpele camping, maar wel leuk. Vol met Fransen en Nederlanders.

Woensdag 14 augustus beginnen we aan de “Route Napoleon”, het is de weg die Napoleon na zijn ballingschap heeft afgelegd, toen hij weer naar Parijs afreisde om de macht over te nemen. Vorig jaar hebben wij deze weg door de Alpen van noord naar zuid gereden, nu doen wij hem zoals het eigenlijk hoort: van zuid naar noord. In het plaatsje Grasse willen we een parfummuseum bekijken, maar dat lukt niet vanwege de parkeerproblemen. Grasse ligt namelijk tegen een berg gesmeten en de wegen zijn daardoor zeer smal en vol. Maar gelukkig staat er aan het begin van de Route Napoleon een kraam met allemaal flesje en flessen parfum en eau de toilet. Voor mijzelf een verschillende geurtjes aangeschaft en voor zus Kitty ook. Die heeft namelijk onze konijnen water gegeven en het huis gevoerd. (?) Midden op de middag maken we met de camper een klein ommetje en we vinden die weg zó mooi dat we hem nog eens over doen. Bij een stuwmeer blijven we een tijdje. We overnachten in Digne-les-Bains op een camping.

Donderdag 15 augustus, blijkt Maria Hemelvaart te zijn , maar daar komen wij ’s middags pas achter, wanneer wij ons afvragen waarom de winkels dicht zijn. Deze dag zijn wij met de “train des Pignes” naar Entrèvaux gegaan, over een smalspoorbaan. Een prachtige route die deels door een gebied gaat waar geen auto kan komen. In Entrèvaux staat een hoge citadel (vestinggedeelte van een stad op een hoge berg), maar het was zó heet dat wij besloten die niet te beklimmen. Het oude stadsdeel was namelijk ook indrukwekkend! Om 16.15 uur waren wij weer terug bij de camper, die zó heet was dat wij eerst moesten luchten, alvorens wij weg konden rijden. Wij rijden over de Route Napoleon naar Sisteron , maar het treintje dat ons naar de citadel zou kunnen brengen was in geen velden of wegen te bekennen. Trouwens, autorijden is met deze buitentemperatuur toch het prettigste. Om 18.00 uur vind Nico zonder moeite de gemeentecamping in Monêtier Allemont, daar waar we vorig jaar ook waren geweest. Zelfde man, zelfde TV, maar gratis wasmachine! Dus wassen maar!

De volgende dag zijn we al om tien uur vertrokken om in Gap boodschappen te doen. Daarna rijden we het laatste stuk van de Route Napoleon, wat aangegeven staat. Dan de snelweg op naar Lyon, dat wil zeggen proberen er om heen te komen. Bij Tournus vinden we de Camping Municipal zonder problemen. Weer een camping van vorig jaar. Het is wel een beetje laat geworden, maar we hebben onderweg al ergens gegeten.

Zaterdag, 17 augustus. Als om 9 uur de wekker afloopt is het nog lekker fris, maar dat duurt niet lang. Zodra die koperen bal aan de hemel verschijnt moet je eigenlijk de schaduw opzoeken. Bij een Champignon weekendboodschappen gedaan op z’n Frans, dus met kaasje en wijntje en heel erg veel bronwater! We besluiten vandaag geen autoweg te rijden, maar via “tussendoorweggetjes” een camping voor dit laatste vakantieweekend te zoeken. Uiteindelijk vinden wij die aan de Seurre, een heerlijk rustige camping, met een zwembad om de hoek.

Op de laatste zondag van onze vakantie slapen we uit en brunchen we in de schaduw. Daarna weer lekker lui liggen wezen. ’s Middags gaan we fietsen naar het stadje, waar eenrommelmarkt op de kade wordt gehouden. In de kerk hebben we een bijzondere ervaring, want daar worden wij op een exclusieve manier rond geleid. We krijgen zelfs een privé-concertje te horen. ’s Avonds willen we uit eten, maar dat wordt dan toch even zoeken. Uiteindelijk belanden wij bij een chique tent aan het water, waar we bediend worden door een mevrouw die ons erg aan “juf Oelen” (kleuterschooljuf van onze kids) doet denken. Het wordt een duur etentje, maar goed dat wij toen nog niet wisten wat er de volgende dag zou gaan gebeuren…………………….!

Op deze maandagmorgen 19 augustus, staan wij om 7.45 uur op om de hitte voor te blijven bij het opbreken. We willen onze laatste vakantienacht in Luxemburg doorbrengen. Na de boodschappen rijden we via de gewone weg richting Dyjon en via de A31 naar Nancy en Metz. Maar zover komen we niet ……………………..

Want na de picknick en siësta rijden wij vrolijk en nietsvermoedend door Nancy, als DK 2 (onze camper) ineens een vreemd geluid begint te maken. Dat wordt zó luid dat we snel aan de kant van de snelweg gaan staan. Eigenlijk volgt nu (helaas) een bekend verhaal, want het overkomt ons wel vaker in onze vakanties: wegslepen, naar VW garage, pension, ANWB inlichten, thuisfront bellen, etc. Vanuit het raam van onze niet geplande hotelkamer zien wij DK 2 voorbij komen op een sleepwagen op weg naar een ANWB-keuringsgarage. Dan komen er toch spontaan een paar tranen…………………..

We komen de volgende dag, op dinsdag 20 augustus thuis met een huurauto-tje, waarin wij al onze camperspullen hadden gepropt. Op onze camper met fietsen moeten we nog enkele weken wachten. De beloofde enkele dagen kloppen echt niet. Ook de reparatie duurt lang, maar dan is onze vakantie natuurlijk allang ten einde. Dat is dus een ander verhaal………………..!

Tot slot achteraf: wij zijn wel het een en ander gewend aan pech onderweg. Deze verhalen zijn in onze plakboeken van voorgaande jaren te lezen, (vooral de “rikketik” vakantie van DK1 staat ons nog helder voor de geest: 3 x pech in één vakantie, waarvan 2 op dezelfde dag). Maar altijd hebben wij ons zelf kunnen redden (met behulp van de Elvia alarmcentrale) en onze vakanties kunnen vervolgen. Soms wat aangepast, maar nooit hebben wij hoeven omkeren om naar huis te gaan. Of zoals nu: eerder naar huis gaan. Dit keer deden wij een beroep op de alarmcentrale van de ANWB en dat is ons zeer slecht bevallen. In plaats van ons er bij te betrekken of zelf dingen te laten regelen -zoals wij dat altijd doen met pech- werd alles voor ons gedaan en omdat het om rap Frans gebeurde begrepen wij lang niet alles.

De communicatie was zeer lastig en ging via een steunpunt in Lyon door iemand die het ook allemaal niet precies wist. Wij werden in een pension gestopt en kregen de volgende dag een klein auto’tje uit Nancy mee om naar huis te gaan. Dit auto’tje was veel te klein om onze kampeerspullen uit de camper in mee te nemen. Jenny had wel verteld dat onze camper een VW-busje was, maar omdat wij van plan waren om eerder naar huis te gaan had zij er bij gezegd dat ons vervangend vervoer geen camper hoefde te zijn. En grote auto zou ook goed zijn. Jenny’s gevoel dat onze camper helemaal niet volgende week in Nederland zou komen bleek achteraf te kloppen. Gelukkig maar dat wij al het eten hadden weggegooid en de vuile was ook hadden meegenomen. Bij navraag later bleek dat wij een veel grotere auto met fietsendrager hadden moeten krijgen, zodat wij onze nieuwe fietsen ook mee naar huis hadden kunnen nemen. Voor ons was deze ervaring een reden om ons lidmaatschap van de ANWB op te zeggen……