Hurtigruten (Noorderlicht-)reis december 2019

 


Woensdag 18 december 2019. Dag 1

We staan om 6.15 uur op. Dag 1 van onze “Jacht naar het Noorderlicht”. Koffers en rugzakken zijn  (lang geleden..) al gepakt en staan al bij de voordeur. Dit wordt een lange drukke dag…..

Om 7.20 uur haalt Paul ons op om ons naar het station te brengen. Deze dag worden er acties gehouden door de boeren, maar we gaan er niet van uit dat er tractoren op de rails zullen staan. We nemen de trein naar Schiphol van 7.50 uur. Vroeg, maar dan kun je nog wat vertraging hebben.

Omdat we in de “volle spits” met de trein reizen hebben we al eerder kaartjes voor de eerste klas gekocht. Dan hebben we in ieder geval een zitplaats en onze koffers ook, want die krijg je never nooit in een bagagerek getild. Om 9.00 uur komen we aan op het NS-station van Schiphol en nemen de roltrap naar Schiphol Airport. Een tijd terug hebben we dit al een keer “voorgespeeld” dus we weten precies waar we naar toe moeten. Eerst een kop koffie bij “de Italiaan” en dan de lange sjok naar de KLM-incheck-hal (1A, hélemaal achteraan). Gelukkig heeft Jenny al gelijk een karretje gespot, dus hoeven we maar één item te duwen en sturen. Om ongeveer kwart voor tien checken we in.

Onze koffers zijn ietsjes te zwaar, maar daar wordt niet moeilijk over gedaan. Na sanitaire stop nummer zoveel gaan we rond 10.10 uur maar eens door de security. Zelfs onze hoge schoenen moeten uit. De papieren zakdoeken uit onze broekzakken ook. Gelukkig mogen we onze broeken aanhouden. Na de security doen we de beide rugzakken op een mini-karretje. Scheelt weer dragen. Om half elf zijn we bij “onze” gate 30B, bijna helemaal achteraan, maar deze keer zijn er lopende banden, dus hoeven we niet alles te lopen.

We moeten een uurtje wachten, want de boarding staat gepland rond 11.30 uur. Tijdens het wachten zien we bij een vlakbij geparkeerde City Hopper hoe ze met de bagage omgaan en vrezen het ergste voor onze geleende koffers……

De boarding begint op tijd en verloopt soepel: trap af en hup in de bus, waar Jenny nog een klapstoeltje en Nico een staanplaats bezet. Na een bijna-totale-rondrit over Schiphol komen bij ons vliegtuig(-je), een Braer 190  Cityhopper. Heeft iets weg van een verlengende stadsbus met vleugels, er kunnen ca. 100 passagiers in en het toestel is ook geheel bezet. Beenruimte houdt niet over, maar het gaat sneller dan lopen of met de auto….

Rond 12.15 uur stijgen we op van een helder en zonnig Amsterdam. Tijdens de vlucht krijgen we een sandwich (iets met kipfilet en een onbestemd sausje) plus een drankje. Rode wijn (25 ml.) voor Jenny en bier voor Nico. Nou ja, bier? “KLM 100 jaar Heineken” (25 ml.), maar het spoelt de sandwich prima weg. Jenny krijgt extra aandacht van de purser. Op de vraag of we nog een drankje willen antwoorden we ontkennend, maar even later krijgt Jenny nog een zakje (“voor onderweg”) voor haar neus met een flesje rode wijn en twee biertjes.

Rond 13.40 uur landen we in Bergen. Geheel overeenkomstig traditie regent het daar. Wij nemen de achteruitgang (“dat gaat sneller”), maar moeten dus de trap af en door de regen een eindje verder weer de trap op naar de uitgang. Ook op Bergen Airport lopen we weer een halve avondvierdaagse. Bij het oppikken van de koffer van Jenny zien we dat de extra sluitband foetsie is en is die van Nico losgeschoten.

De transfer-bus van het vliegveld naar de Hurtigruten-terminal gaat elk heel uur en wij komen net na 14.00 uur de hal uit, maar de bus staat er nog. We kunnen dus net nog mee en zien onderweg ons schip, de MS Kong Harald, aan komen varen in de fjord. Na een busrit van een kwartiertje of zo komen we aan bij de Hurtigruten-terminal. In de hal moeten we nog een uurtje wachten tot het inchecken begint. Wij krijgen hut 558, die -hoe kan het ook – zich op Dek 5 bevindt. Een nadeel is dat Dek 5 het enige dek is waar je buiten helemaal rond kunt lopen, dus heb je soms wat “inkijk” van langslopende medepassagiers. Afijn: de hut is aan stuurboord en ligt 5 hutten van de deur naar het achterdek. Als er Noorderlicht is kunnen we dus vlot buiten staan. Na het inchecken moeten we nog even wachten tot 16.00 uur, want dan begint het boarden. In de wachtruimte nuttigen we allebei een “KLM-consumptie voor onderweg”. Daarna zien we een bordje dat meegebrachte drankjes hier niet genuttigd mogen worden, maar dan zijn ze al op….

Om vier uur gaan we aan boord en verkennen het algemene Dek 4, met receptie, winkel(tje), conferentiezalen en restaurant. We wonen maar gelijk een (verplichte) bijeenkomst met “safety-instructions on board” bij, dan hebben we die maar vast gehad. Van de aanwezigen wordt het hutnummer genoteerd.

De hutten zijn vanaf 18.00 uur toegankelijk, de koffers staan dan al bij de hut. Om 17.40 uur zien we dat het afzetlint naar “onze” gang open staat en onze hut blijkt al toegankelijk. Dat scheelt weer 20 minuten. Na het uitpakken van de koffers zijn we redelijk bekaf. De hut heet “Arctic Superior”, maar is niet echt groot. Er staat een héél hoog tweepersoonsbed overdwars in de hut waar de koffers in ieder geval onder passen. “Vroeger” hadden deze hutten stapel-klapbedden in de lengte, maar na de verbouwing van het schip staan er tweepersoonsbedden in de breedte. Nico (die het verst van het toilet ligt) moet overdwars langs het bed schuifelen. Toilet / badkamer is volledig, maar niet echt ruim. Grote Smurf kan er ongetwijfeld prima douchen, maar wij kunnen alleen “Standje Dwars” onder de douche…..

We hebben inmiddels een “wijnpakket” van een aantal flessen aangeschaft. Dat is inderdaad vele malen goedkoper dan losse glazen bij de maaltijd. En de fles hoeft niet leeg; hij wordt gewoon met een nummer voor je bewaard. Of je neemt hem mee naar je hut.

Deze eerste avond is er een buffetmaaltijd met vrije tafelkeuze. De meeste overig avonden word je bij het diner geacht om je toegewezen tafel (in ons geval nr. 54) te gebruiken. Bij ontbijt en lunch is er dan weer vrije tafelkeuze. Het diner smaakt voortreffelijk, de wijn eveneens. Het is wel zaak om bij zo’n overvloedig buffet een beetje pas op de plaats (bord) te maken, anders blijf je eten.

Om 21.00 uur is er een informatiebijeenkomst in de conferentieruimte. Een matig Engels en nogal “woordzoekende” Zweedse dame vertelt het nodige. En daarna hup aan dek om rond 21.30 uur het vertrek uit Bergen te zien. Tijdens het wachten op de check-in is het ’s middags weer droog geworden. Volgens de Noorderlicht-app moet er hier in Bergen wel iets te zien zijn, maar wij zien alleen sterren (deels) en wolken (ook deels). We gaan dus maar een tijdje bivakkeren in de Observation Lounge vooraan op Dek 7 en kijken onder het genot van een glas rode wijn resp. een Noors biertje naar de deels verlichte fjord.

Omdat we redelijk bekaf zijn liggen we vóór 24.00 uur in bed; het is mooi geweest voor vandaag.

 


Donderdag 19 december. Dag 2

We staan om 8.15 uur op. Nico heeft als een roos geslapen, maar Jenny moest echt nog even wennen aan het bed, de ruimte en het deinen van het schip. Het ontbijt is druk, maar het is erg lekker. Omdat we ook nog een lunch hebben houden we ons wat  in.

Om 9.45 uur zijn we in Ålesund en daar gaan we een wandeling maken en een paar boodschappen doen. Ons schip heeft aangelegd vlak bij de winkelstraat, dus hoeven we ook niet ver te lopen.

Terug aan boord gaan we naar de fitnessruimte en doet Jenny wat oefeningen. Zij moet aan haar conditie werken en heeft een aantal opdrachten van haar fysiotherapeut mee gekregen. Of dat gaat lukken de komende dag weten we niet, maar voor deze dag is het gedaan.

Daarna gaan we aan de lunch en we houden ons weer in, want het is veel te lekker. En er komt ook nog een diner. Nico haalt de laptop op om het verslag van gisteren te schrijven en we gaan zitten in een riante ruimte met zicht op het water. Om 13.15 uur varen we weg van Ålesund en even later gaat Jenny naar een lezing over het Noorderlicht. Het schijnt dat we best wel kans maken dat te gaan zien. Later gaat Nico naar dezelfde lezing. Ook doen we een tukje in onze hut.

 

Om 16.15 uur legt ons schip aan in Molde en weer kunnen we zó de winkelstraat in lopen. We genieten van de mooi versierde winkels met kerstartikelen, maar ons doel is de Vinmonopolet. Dat is een staatswinkel waar je in Noorwegen een wijntje kunt kopen. In de gewone supermarkt is dat niet te vinden en aan boord is  het giga-duur. Het blijkt een hele wandeling naar die winkel, maar uiteindelijk vinden we hem wel. Het is op straat glad geworden en we moeten goed uitkijken om niet uit te glijden. Aan boord wordt er niet eens gekeken naar wat er in onze rugzak zit. Je moet wel steeds je handen desinfecteren wanneer je aan boord komt en ook voor elke maaltijd. Dat laatste vindt Jenny wel logisch, maar ook wat vies. Je handen ruiken tijdens het eten van al dat lekkers wel naar alcohol.

We gaan kort naar 18.00 uur naar het restaurant. Ons tafelnummer is 54, makkelijk te onthouden, want het is het geboortejaar van Jenny. We zitten met 6 personen aan tafel en we blijken allemaal Nederlanders te zijn. Heel leuk en aardig geregeld van Hurtigruten en dat vinden onze tafelgenoten ook. De maaltijd is heerlijk, maar niet overdadig. Op de menukaart wordt uitgelegd wat je eet en dat de gerechten uit de streek komen waar we op dat moment varen. We doen blijkbaar wat lang over het natafelen, want we worden weggestuurd in verband met de volgende lichting.

Nico gaat nog even naar een programmapresentatie kijken, zodat we weten wat ons morgen allemaal te wachten staat.

Daarna gaan we naar onze hut om bij te komen van deze dag. En nu maar hopen dat we gewekt worden voor het Noorderlicht!!!


 

Vrijdag 20 december 2019. Dag 3

Ook vandaag staan we om kwart over acht op.  Nico heeft niet echt formidabel gepit. Bij het ontbijt doen we maar kalm aan, anders groeien we helemaal dicht. Toen we nog sliepen zijn we de Trondheimfjord ingevaren en tijdens het ontbijt zien we de stad al liggen.

We blijven nog even vóór de stad liggen, want de MS Nordlys, waar we in 2003 vanaf de Noordkaap 2 havens hebben meegevaren, moet nog vertrekken. Even later zien we hem passeren. Ondertussen wordt er met een reddingsboot geoefend en worden de kabels gesmeerd. Veilige gedachte.

We leggen om 10.00 uur aan. We doen niet mee aan excursies, want behalve de “meest noordelijke trambaan” hebben we alles al diverse keren gezien in Trondheim. We besluiten een stukje richting stad te gaan wandelen. Vooraf wordt gewaarschuwd dat het hier en daar glad kan zijn. Dat blijkt niet hier en daar maar hier en bijna overal te zijn. We hadden al besloten om onze sneeuwlaarzen aan te trekken na al het geglibber van gistermiddag en al heel snel klappen we de “spijkerklemmen” die onder de zool zitten om zodat we rustig over sommige ijsvlakten kunnen doorlopen.

Na een half uur stoppen we bij een buitenstation van Trondheim en rusten even uit. We besluiten om langzaam maar gestadig weer terug te gaan en doen op de terugweg nog wat boodschapjes bij een REMA 1000.

We genieten weer van een lekkere lunch en lezen vast de menukaart voor vanavond. Gerstensoep, zalm en als dessert zure melkpudding. Maar eens proeven hoe dat smaakt. Om kwart over één wordt gemeld dat we Trondheim verlaten, maar dat wordt een kwartiertje later. We blijven nog even “beneden” zitten, want onze hut wordt schoongemaakt. We hebben eindelijk door waar en hoe we het kaartje met aan de groene kant “De hut kan worden schoongemaakt” en aan de rode kant “Niet storen” moeten plaatsen. Niet in het klemmetje naast de deur, maar gewoon in de keycard-gleuf van het deurslot. Blijkt trouwens ook in héél kleine letters op de kaart te staan…..   Als we later terugkomen zien we dat we niet alle handdoeken aangevuld hebben gekregen, dus plunderen we de wasgoedkar even die onbeheerd op de gang staat. Ook de koffie(-sticks) zijn niet aangevuld, maar na een korte wandeling van Jenny is óók dat opgelost.

We doen een kort schoonheidsslaapje en gaan rond vier uur naar het achterdek van Dek 7, want dan passeren we de Kjeungsklær vuurtoren en wordt er een toelichting gegeven. De vuurtoren wordt tijdens het passeren vol in het licht gezet, maar omdat Nico bij de achter-reling staat kan hij slechts een donkere toren met rood toplicht op de kiek zetten.

We zouden om half vijf naar een lezing over het Noorse kerstfeest gaan, maar die is een paar dagen verplaatst. De daarvoor in de plaats komende lezing over “modern Noorwegen” slaan we maar over; dat maken we al vaak genoeg mee.

Vanavond na het diner gaan we naar de dagelijkse “Gathering with the Expedition Team”, want op die bijeenkomsten worden de excursies van de komende dag toegelicht en wij gaan morgenavond “feesten / eten met de Vikingen” in het Lofotr Vikingmuseum, waar we in 2012 ook zijn geweest. Dus morgen geen diner aan boord. De inmiddels bekende Zweedse dame komt wat te laat haar verhaal afsteken en heeft het vooraf kort over een dokter en buiten adem zijn. Later wordt ons duidelijk waarom.

Na de presentatie komt rond 20.10 uur een viertalige boordmelding met een belangrijke mededeling; een passagier is ernstig ziek geworden en moet van boord gehaald worden. Er komt een helikopter en het buitendek 7 wordt afgesloten. En of we zo netjes willen zijn om geen foto’s te maken.

Rond kwart voor 9 arriveert de helikopter. Dit schip heeft geen helikopterdek dus de passagier moet opgetakeld worden. Op dit moment (21.05 uur) hangt de helikopter al een kwartier vlak naast dek 7 en da’s best een eng gezicht én geluid; één windvlaag en we zijn de sigaar. Het schip ligt stil met de kop op de wind, dus we hopen dat het allemaal goed gaat, niet in de laatste plaats voor de passagier.

Nu, 5 minuten later, is de helikopter net vertrokken. Het schijnt om een mevrouw te gaan die een hartstilstand (“cardiac arrest”) heeft gekregen en volgens een aanwezige arts moest ze naar de wal, omdat het anders mis zou gaan. De kop van het schip ligt inmiddels weer naar het noorden en we voelen weer deining.

Om kwart over tien vanavond leggen we een kwartiertje aan in Rørvik. Van half acht tot tien uur varen we vooral over open zee. Maar er is vandaag niet veel wind dus de deining zal wel meevallen.


Zaterdag 21 december. Dag 4

Wij willen deze dag wat uitslapen, maar al vroeg wekt ons de boordradio met de mededeling dat we over 20 minuten de Poolcirkel zullen passeren. Wij hadden besloten om daar niet naar te gaan kijken, want wij hebben al ‘tig’ keer de Poolcirkel over land en al twee keer over zee gepasseerd. Bovendien hoort daar een doop bij door Neptunus met ijskoud water in je nek en daar hebben we al helemaal geen zin in. Door het vroegere wakker worden krijgen we wel trek in het ontbijt en dus gaan we er maar uit.

Halverwege de ochtend kunnen we een kaart met postzegel kopen die afgestempeld wordt met een poolcirkelstempel. Omdat wij gisteren al kaarten aan onze kinderen hebben verstuurd, koopt Jenny er een voor zichzelf met een postzegel voor Noorwegen, omdat die het goedkoopste is.

De aankomst in Ørnes is later dan gepland en het verblijf ingekort, want de Kong Harald loopt achter op het schema vanwege de reanimatie van gisteravond. We kunnen niet aan de wal, maar dat geeft niet, we zitten heerlijk in de Observation Lounge. Jenny gaat nog even fietsen in de fitnessruimte, want dat is goed voor haar rug. Die rug werkt niet altijd goed mee (ligt helaas ook aan het te zachte bed) maar vandaag laat hij gelukkig weinig van zich horen.

We komen in Bodø ook wat later aan en om tijd in te halen worden alle excursies (kustwandeling, bergwandeling en de busreis naar Saltstraumen) geannuleerd. Wij hebben pas vanavond een excursie en die gaat wel door. We blijven ook korter in Bodø, maar daar gaan wij wel even aan wal. Het is niet koud, maar door de wind voelt dat wel zo. Ook is het glad en klappen we meteen onze spikes onder de laarzen uit. De zon is hier om 11.35 uur opgegaan en om 12.20 uur al weer ondergegaan. Wij zien de duisternis invallen. We volgen de meute naar een shopcentrum, waar we alleen een doosje Paracetamol kopen. De stad is helemaal in kerststemming. We moeten op tijd weer bij de boot zijn en maken vrijwel meteen rechtsomkeert. Even later vaart ons schip verder, op weg naar Stamsund. Daar gaan wij van boord om met de bus naar het Vikingmuseum te gaan, om samen met de ‘Vikingen’ te eten. Daarover straks meer, als er nog tijd is……..

Nou, nou. We zijn weer terug van deze avondbelevenis.  Met de bus waren in een half uurtje bij het Lofotr Viking Museum in Borg. Maar het laatste stukje ging er wat mis. De buschauffeuse wilde de bus bij een kerk keren, maar door de gladheid lukte dat niet. De bus gleed steeds weg. Er werd zand aangevoerd, maar ook dat hielp niet. Toen moest iedereen eruit en lopend naar het museum. Twee mensen konden in een auto mee, de andere ploeterden over de donkere, spekgladde weg. In het museum werden we teruggeworpen in de tijd: de Vikingentijd. We kregen een lekkere maaltijd die alleen met mes en lepel genuttigd kon worden, vorken kende men niet in die tijd. Ook hebben we om het vuur gedanst om de zon te smeken weer terug te komen. Het is immers vandaag de kortste dag, oftewel de langste nacht van het jaar. Daarna weer naar ons schip terug met de bus. Ondertussen was ons schip naar de volgende haven gevaren, naar Svolvaer en daar gingen wij weer aan boord.

Eenmaal aan boord vaart de Kong Harald meteen weer verder, hij loopt nog steeds een half uur achter op het schema. Later gaan we aan dek, want we varen door het smalste stukje van deze reis, de Raftsundet: 1100 meter rots rijst aan beide zijden omhoog. We drinken daar een speciaal drankje bij, vergezeld van een viskoekje. De beker mogen we houden. Op die beker staat “Trollsfjorden” en dat is een zijfjord die de Hurtigruten in de zomer in en uit vaart.


Zondag 22 december. Dag 5

Vanmorgen blijken we weer op het “schema” van onze reis te zitten, ons schip heeft er vannacht een tandje bij gezet. Onze “wekker-telefoon” loopt om tien voor half tien af en dat is eigenlijk nog te vroeg voor ons. We gingen vannacht laat naar bed, na het late “buitengebeuren” op Dek 7. Rond kwart over één deden we het licht uit. Op dat moment vertrok het schip en dat is met alle boeg- en hekschroeven erbij best een hoop geluid én getril / gerammel. Daarna werden in de nacht nog een paar havens kort aangedaan, met zowel bij aankomst als bij vertrek weer herrie, getril en gerammel. Áls je dan al net slaapt ben je gelijk weer klaarwakker. Het zal na vijven geweest zijn dat we eindelijk in – én doorsliepen. Gelukkig hadden we gisteren al bedacht om vanmorgen het ontbijt over te slaan en vroeg aan de lunch te beginnen.

Vóór tien uur hebben we een was aan het draaien in de “passagierswasserette”. In tegenstelling tot filmpjes die we hebben gezien  is dat nu helemaal gratis.  Om tien uur schuiven we aan bij een bijeenkomst over de excursies van vandaag en de komende twee dagen, gevolgd door een film over de geschiedenis van Tromsø en het Arctische gebied.  Als we later de was uit de machine halen blijkt die niet echt lekker gecentrifugeerd te zijn. We proberen toch maar een droger, maar na een half uur is de was nog niet echt veel droger. Hup, de wasmachine weer in. Wij denken een centrifugeerprogramma te starten, dat blijkt dus een 30-graden-programma te zijn. Een Engelse dame overkomt hetzelfde. We troosten elkaar met de gedachte dat de was op deze manier in ieder geval gegarandeerd schoon wordt. Omdat het resultaat uiteindelijk gelijk blijkt toch maar de hele was in de droger gekiept en die lekker lang aan het werk gezet.

Ondertussen varen we verder Noordwaarts in de richting van Tromsø.  We gaan vroeg aan de lunch en Jenny doet daarna een schoonheidsslaapje. Of inhaalslaapje. Nico wacht op een droge was en strijkt de nodige kleding. En valt daarna moegestre(d/k)en neer op bed…..

Het is net voor en na het middaguur schemerig, je kunt wel behoorlijk wat zien, maar geen zon meer. Maar onderweg zien we hele mooie “plaatjes” aan de kust. Soms lijkt het of je permanent langs kerstkaarten vaart.

Na tweeën leggen we aan in Tromsø, schuin tegenover de prachtig verlichte IJskathedraal. Hoog op de berg zien we het verlichte bergstation van de kabelbaan van waaraf we in 2003 de Middernachtszon hebben gezien. We gaan na aankomst gelijk “passagieren” in Tromsø. De gelijknamige Domkerk (nou ja: de beetje forse gelijknamige houten kerk) is op zondag buiten de diensten om op slot, dus bekijken we wat winkels. De trottoirs zijn hier behoorlijk ijs- en sneeuwvrij, op een enkele gemakzuchtige winkelier na, dus klappen we al snel de spikes onder de laarzen weer in. In een kleine supermarkt (Kiwi Mini Prix) doen we wat boodschapjes. Jenny slaagt er bij een sport- en reisbenodigdhedenwinkel in om een nieuwe kofferriem te kopen. Een hele dure Samsonite, maar het moet maar. De band rond Jenny ’s koffer is ergens tussen Amsterdam en Bergen verdwenen.

Aansluitend koopt Jenny wat souvenirs in “Tromsø ’s Grootste Souvenirwinkel”. Onder meer een aanvulling van de collectie kerststalletjes. Made in Sweden, dát wel weer….

Terug aan boord gaat Jenny fitness-fietsen en gaan we vervolgens maar douchen. Omdat we aangemeerd liggen klotst dat nu niet zo vreselijk, maar dankzij de matige afvoer staat het badkamertje wel weer blank. Bij het diner horen we dat onze tafelgenoten daar ook last van hebben.

Onze badkamer is vermoedelijk de kleinste die we in onze lange reeks van bootovertochten naar Scandinavië (en andere landen) gehad hebben. Op zich geen probleem als je een ‘één-nacht-overtocht” maakt, maar tijdens deze tocht met maar liefst elf overnachtingen in dezelfde hut wordt het douchen wel een strategisch dingetje.

We verschijnen in ieder geval weer fris en fruitig aan het diner. Tijdens het diner vertrekken we uit Tromsø en ook bij dit vertrek staat het hele restaurant te schudden en te trillen, maar de maaltijd smaakt er niet minder om.

Jenny gaat naar een bijeenkomst van het “Expedition Team” en Nico gaat aan het verslag werken. Morgen zullen we voor het eerst de Noordkaap in de winter bezoeken. Dat is  – net als deze reis – wel iets bijzonders. Nu maar hopen dat we het Noorderlicht ook nog te zien krijgen, want daar is het sinds we op dit schip verblijven  tot nu toe ’s nachts te bewolkt voor geweest.

 

Onze Arctic Superior-hut vanaf buiten


Maandag 23 december. Dag 6 ­­­

Vandaag staan we bijtijds op, want tegen de middag gaan wij met de bus naar de Noordkaap. Die bus doet er 45 minuten over en het laatste deel rijden we achter een sneeuwschuiver aan. Dat heet in Noorwegen “in kolonne-rijden”, dat doe je met meerdere auto’s tegelijk. Het is verplicht zo te rijden in de winterse omstandigheden hier. Wie zich daar niet aan houdt en zelfstandig op weg gaat, wacht een flinke boete van € 1.700,- per inzittende. Hier in Noorwegen moet je gordels om in de bus en met een dikke winterjas aan is dat een hele klus om voor elkaar te krijgen. Tegen half één zijn we op de Noordkaap, waar het niet heel koud is (min 2 gr.) maar wel donker en winderig. Dat laatste kennen wij wel van 2003, toen waaiden we zowat met camper en al van het rotsplateau af. Deze keer is het donker en dat is ook een hele bijzondere ervaring. Terwijl iedereen vanuit het gebouw naar “de Bol” loopt, gaan wij juist even in de shop kijken, want daar is  het nu nog rustig. Op die manier weten wij wat we straks willen kopen. Wel kopen we alvast een sticker voor Inge, een straatgenoot. Zij is haar Noordkaapsticker kwijt en wilde graag een nieuwe. We eten een broodje in de Noordkaaphal en wandelen dan door de sneeuw naar de beroemde “Bol”. Zo “midden in de winter” is hij verlicht zodat we foto’s kunnen maken.

Nico vraagt iemand om een foto van ons te maken, maar helaas is dat mislukt. De man drukte overal op, behalve op de goede knop….. Jenny heeft wel een paar leuke foto’s kunnen schieten. Ook het magneetplaatje met Zwolle erop staat op de kiek, net als in 2012. Het waait hard en de sneeuw stuift op, maar we hadden dit voor geen goud willen missen. We gaan weer naar binnen en zoeken de kapel op en steken daar een (meegebracht) kaarsje aan, wat we in de rotsen een plekje geven. Jenny zingt er Silent Night  bij, helemaal alleen, want de mevrouw die mee zou zingen wilde liever de film zien. Wij niet, want die kennen we al. Er is eigenlijk niet veel tijd hier, net iets meer dan een uur, want ook de terugweg duurt weer 45 minuten deels achter de sneeuwschuiver aan. We kunnen nog gauw even naar de grote hal, het toilet en de winkel om daar wat souvenirs te kopen. Daarna weer de bus in.

Al gauw vertrekt ons schip uit Honningsvåg, op weg naar Kjøllefjord. Daar kunnen mensen een sneeuwscootertocht maken naar de volgende haven, Mehamn. Wij niet; Nico heeft geen zin en ik heb het ooit vanuit Trysil gedaan en vind het doodeng op zo’n groot ding. We gaan naar een lezing over de Noorse Kersttraditie en dat is ook leuk. Vanavond of morgen gaan we Noorse kerstliederen leren en om de kerstboom dansen. De kerst in Noorwegen duurt veel langer dan bij ons, dit heeft met de donkere dagen te maken. Gisteren heette het Lille Lille Jujaften (kleine, kleine Kerstavond) en vandaag heet het Lille Julaften (kleine kerstavond). Ik ben benieuwd hoe het morgen op kerstavond heet. Maar eerst wacht ons een heerlijk buffet, waar we van genieten. We moeten echt oppassen dat we niet dichtgroeien van al deze heerlijkheden. Daarom hebben besloten om elke dag van iets anders te genieten. Straks weer een soort briefing, voorafgegaan door de klassieke klucht ‘Dinner for one’, een soort traditie in Noorwegen.


Dinsdag 24 december 2019, Kerstavond. Dag 7

Vandaag staan we om kwart over acht op en ruim vóór kwart voor negen zitten we aan het ontbijt. Om tien over negen leggen we in Kirkenes aan. Deze haven kennen we; in 2012 zijn we hier geweest en hebben we geprobeerd om met onze blauwe camper een paar havens naar Båtsfjord mee te varen. Dat lukte toen niet, want door de storm was het niet zeker of we daar van boord konden.

In Kirkenes staat onze touringcar naar het sneeuwhotel al klaar. Het is een kwartier rijden en we komen er net na half tien aan. We krijgen een rondleiding door en buiten het hotel. Heel leuk om een keer te zien en uitgelegd te krijgen hoe het werkt, vooral de overnachting op bedden van ijs. Ook wordt verteld hoe dit hotel gebouwd is. Dit jaar heeft het sneeuwhotel van Kirkenes “overzomerd” in een gekoelde tent en ze hebben besloten om dit te blijven doen. Als eerste sneeuwhotel ter wereld.

We krijgen een drankje in de sneeuwbar en later nog een warme drank in het café “buiten”. Naast vier rendieren hebben ze hier een heuse husky-kolonie, vergeleken waarbij de “Mountain King” in Trysil maar een zielig beginnertje is. Om half twaalf rijden we weer naar het schip en om half één verlaten we Kirkenes.

Daarmee zit de halve reis er op en vangt de terugweg aan. Rare gedachte eigenlijk. Het lunchbuffet is net als het ontbijt helemaal in kerststijl. We hebben al ontdekt dat de dagen vóór kerst hier nog harder lijken mee te tellen dan de kerstdagen zelf. ’s Middags luisteren we in de panoramabar naar een kersttoespraak van de kapitein en het in drie talen voorgelezen kerstevangelie, afgesloten met een “Babylonische Stille Nacht” (ieder in zijn eigen taal).

Deze dag wordt de haven van Vardø overgeslagen en liggen we langer in Båtsfjord. Tijdens de aankomst zitten we nog aan het uitgebreide kerstbuffet, waar we bij de ingang een kadootje van de kerstman kregen. Nou ja, Kerstman?  Binnen de Christelijke kerk kennen we “Beloken Pasen”, de Noren hebben klaarblijkelijk hun “Verlopen Kerstman”, maar gezellig is het allemaal wel.

We profiteren van het langere stilliggen door te gaan douchen; dan loopt de “badkamer” in ieder geval niet helemaal vol. Nico Begint aan het verslag en Jenny gaat naar de Panoramabar, alwaar passagiers en bemanning “kerstliederen zingend om de kerstboom gaan dansen”; een Noorse kersttraditie.

Alleen het Noorderlicht wil niet lukken. De reis tot nu toe was nagenoeg geheel bewolkt en de vooruitzichten zijn al niet veel beter. Maar het is hoe dan ook een prachtige reis!


Woensdag 25 december, Eerste Kerstdag. Dag 8

We  kunnen een beetje uitslapen en gaan om 9.15 uur pas aan het ontbijt. Vannacht is ons schip niet zo heftig tekeer gegaan als op de heenweg naar Kirkenes. Maar helemaal stil lagen we nu ook

weer niet in bed. Na het ontbijt maken we ons gereed voor de kerkdienst. Daarvoor legt de Kong Harald  aan in Hammerfest. Het is een klein stukje lopen naar de Catholic Church en dat doen we met een grote groep mensen. De kapitein voorop en iedereen daar achteraan met een brandende fakkel in de hand. Fakkel? Overdag? Ja, want hier is het overdag nog donker! Het ziet er erg mooi uit.

In de kerk zitten de gemeenteleden al te wachten, want ons schip is wat aan de late kant. De priester doet de dienst in meerdere talen en de preek zelfs in het Engels. Zelden heb ik zo’n duidelijke kerstpreek gehoord, terwijl mijn Engels eigenlijk helemaal niet zo goed is. Hij roept ons op om vandaag 3 goede daden te doen en nu ik dit schrijf besef ik dat ik er inderdaad 3 heb gedaan.

Na de dienst is het meteen terug naar ons schip, want de vertrektijd van 12.45 uur is al verstreken. Wij kunnen nog net aan de lunch en gaan daarna naar de briefing over de komende excursies. ’s Middags gaan we ‘plat’ in onze hut, want we zijn erg moe.De avondmaaltijd wordt weer aan onze vaste tafel geserveerd en daar praten we bij met onze Nederlandse tafelgenoten. Het eten is super Scandinavisch: vis, rendiervlees en Russisch toetje.

We trekken ons terug in onze hut om dit verslag te schrijven. Straks, rond middernacht leggen we aan in Tromsø en gaan wij per bus naar de IJskathedraal (Artic Cathedral) voor een middernachtconcert. In 2003 zijn wij daar ook geweest maar toen was het niet donker, maar scheen juist de zon midden in de nacht.  Deze kerk is in de zestiger jaren gebouwd, het is een moderne kerk met een fantastische akoestiek. Dat wordt genieten! We gaan deze nacht wel laat naar bed en moeten morgenvroeg weer op, want om 8.00 uur hebben we een busexcursie over de Lofoten en Vesterålen.

Even na negen uur is even een héél flauw Noorderlicht, beter gezegd: een flauwe afspiegeling van wat het Noorderlicht zou kunnen zijn. Na het maken van een foto lijkt het op het display wel of je iets van groen licht ziet, maar eenmaal overgezet op onze laptop is er alleen wat vlekkigs te zien. Jammer, hopelijk volgende keer beter, wanneer die volgende keer ook zal zijn. Sommige gasten is het wel gelukt om een beetje Noorderlicht vast te leggen.

Eenmaal thuis zagen wij – na bijwerken van de “ruwe” foto’s op de computer- dat we ook wat van het Noorderlicht hebben vastgelegd. Mooi!


Donderdag 26 december, Tweede Kerstdag. Dag 9

Héél vroeg, om vijf over half zeven staan we vanmorgen op. Dat is inderdaad vroeg, als je bedenkt dat we vannacht na een schitterend middernachtsconcert pas ergens rond kwart over twee naar bed zijn gegaan.

Even na zevenen zitten we dus al aan het ontbijt. We staan zo vroeg op omdat we volgens planning om kwart over acht van boord gaan voor een bus-excursie over Vesterålen. We gaan van boord in Harstad en zullen in Sortland weer bij het schip aankomen.

Het schip legt tien minuten vroeger dan gepland in Harstad aan en wij komen als bijna-laatsten in de bijna volle bus aan. Alle plaatsen zijn geboekt, dus om naast elkaar te kunnen zitten ploffen wij op de achterbank neer, die in deze toch al krappe bus nóg smallere zitplaatsen heeft.

Aan weerskanten met je ellebogen tegen of naast je lijf zitten is volslagen onmogelijk. Jammer, maar helaas. We vertrekken uit een nog pikdonker Harstad, met als gids Johan, een Belg die in het verleden hier is komen wonen en na zijn dienstplicht politieofficier was en gids is geworden. Alles wordt in (Belgisch-) Duits en in  het Engels verteld. Na een korte stadsrondsrit stoppen we bij de oude “Trondenes Church” uit de 11e eeuw. We worden onthaald op een korte viering, met een lied- en gebedenblad in heel veel talen. Als iedereen het enige lied in de eigen taal had meegezongen had het nog wat mooier geklonken.

Na regen in de voorafgaande nacht is het hier spekglad. Vanuit de kerk wandelen we daarom héél voorzichtig een kort stukje naar het “Trondenes Historical Center”, een streekmuseum en bekijken daar de geschiedenis van de kerk en van deze streek.

Om kwart voor tien vertrekken we uit Harstad en volgen Weg 83, richting Sortland. Het wordt hier al weer een paar uur wat lichter, maar de zon is hier op zijn vroegst pas weer vanaf 16 januari te zien.

Vanaf 22 december komen er elke dag 8 minuten licht bij. Onderweg stoppen we bij een brug voor een “Kodak-moment” en dat blijkt echt de moeite meer dan waard.

We rijden vervolgens door naar Refsnes en nemen daar de veerboot naar Felsnes, een overtocht van ca. 20 minuten. In de cafetaria staan de kannen met koffie en schalen met koekjes voor de Hurtigruten-passagiers al klaar.

Na deze overtocht vervolgen we Weg 83 en slaan na verloop van tijd af naar Weg 85, richting Sortland. Na een tijdje slaat de chauffeur vlak voor een tunnel af om de meer toeristische route via weg 822 langs het Sigerfjord te nemen.  Voor we weer bij Weg 85 komen stopt de chauffeur om te bellen met de Kong Harald; het is de bedoeling dat onze bus (en die van de wandelexcursie) over de brug over het fjord heenrijdt als ons schip daar net onderdoor vaart. Jammer voor het autoverkeer achter de bussen, want om het goed uit te kienen rijden de bussen heel langzaam, maar het lukt. Onder ons vaart de Kong Harald met een bosje zwaaiende achterblijvers aan dek onder de brug door.

We komen na een mooie maar erg krap zittende rit om 12.30 uur weer aan boord en schuiven om 13.00 uur – als het schip vertrekt – aan bij de tweede zitting van de “Dag 9 Drie-gangen-lunch”, een warme lunch dus. ’s Avonds is er weer een dinerbuffet, dit keer een Lofoten-buffet. Alweer een buffet; we zullen deze reis niet van honger omkomen, integendeel…….

Tijdens het buffet leggen we aan in Svolvaer, waar we – voor ons gevoel nog zo kort geleden – ’s avonds weer aan boord kwamen na de Vikingen-excursie. We liggen hier 2 uur, dus gaan we na de maaltijd aan wal en bezoeken het “Lofoten Krigsminne-museum”, op 70 meter van ons schip. Een oorlogsmuseum, of beter gezegd een verzameling. Op de heenreis was de eigenaar op een informatiebijeenkomst aan boord al beschreven als “A crazy but nice guy who collects everything about the 2nd World War”. Dat beeld klopt. Voor NOK 100 per persoon een klein, maar volledig volgestouwd museumpje. Met een overvloed geüniformeerde paspoppen en allerlei oorlogs-spullen. Niet per oorlogsvoerend land opgesteld maar kriskras door elkaar. Een soort kruising tussen een oorlogs-kringloopwinkel en een juttersschuur. Maar als uitje aan de wal leuk genoeg. We gaan daarna weer aan boord en gebruiken de resterende tijd in de haven om te douchen. Dan blijft het water ook nu weer een beetje in het douchegedeelte……

Wij in de bus op de brug en ons schip er onderdoor. Wat een timing!

Gladheid: het valt ons op dat in Noorwegen de wegen nogal glad zijn door sneeuw en ijs. Daar wordt ook steeds voor gewaarschuwd wanneer je uit de bus stapt of van boord gaat. Vreemd dat op plaatsen waar veel mensen komen het niet ijs en sneeuwvrij is. Er wordt wel met grit gestrooid, maar op veel plaatsen is dat niet voldoende. Nico en Jenny hebben uitklapbare spikes onder hun sneeuwlaarzen en dat helpt. Jenny vraagt aan de gids van de busexcursie hoe dat nu zit in Noorwegen. Deze Johan vertelt dat het echt wel een “dingetje” is in Noorwegen en dat de Noren ook echt wel verplicht zijn om de wegen schoon te houden. Bij een ongeluk zijn ze verantwoordelijk. Hij weet ook te vertellen waarom er geen strooizout wordt gebruikt: de rendieren en andere wilde dieren likken dat van de weg en veroorzaken dan nogal wat aanrijdingen.


Vrijdag 27 december. Dag 10

Het is niet te geloven: nog maar een paar dagen en deze reis is verleden tijd. Niet aan denken en nog even volop genieten. Tijdens het ontbijt zien we het steeds lichter worden: daglicht!!! Ik kan niet zeggen dat ik het de laatste dagen gemist heb. Maar wanneer even later de zon gaat schijnen, voelen we dat er toch iets veranderd is. Het is vandaag berenkoud, zó koud hebben we het nog niet gehad. Zelfs niet op de Noordkaap en in Kirkenes. Het komt door de wind, die maakt de gevoelstemperatuur veel lager. Straks toch maar eens de thermokleding uit de kast halen. Vanmorgen vroeg zijn we opnieuw over de Poolcirkel gevaren en dat wordt later op de ochtend weer gevierd op Dek 7. Deze keer niet met ijskoud water, maar met een hap levertraan, waarbij je de lepel mag houden. Ik heb vroeger teveel levertraan gehad en kan de vieze smaak nog goed herinneren. Ook Nico heeft geen trek, maar vele andere gasten staan er voor in de rij. Even later passeren we de Zeven Zusters, een mooie reeks bergen met 7 punten.

Via Greetz versturen we kaarten naar het thuisfront en aan iedereen die op ons 40-jarig huwelijksfeest is geweest. We moeten veel adressen handmatig invullen, want de ingebrachte aanvullingen in ons Greetz–adresboek zijn verdwenen. Maar uiteindelijk lukt het een mooie kaart te maken. We zien dat we 20% korting kunnen krijgen op de kaarten en met decemberzegels kunnen frankeren. Kijk, dat is nou eens een leuke meevaller. Wanneer alles goed gaat, vallen de kaarten morgen op de deurmat, nog net voordat wij thuiskomen.

 

Om 14.30 uur is er gelegenheid om handtekeningen van de hotelmanager, de chefkok en de kapitein (op de foto v.l.n.r.) te ontvangen in het boek wat op Kerstavond hebben gekregen. Dat mag ook een ander boek zijn en Jenny laat de handtekeningen zetten in het “Hurtigruteboek” dat we gekocht hebben. Om 14.20 uur gaat de zon onder en worden we getrakteerd op een fantastische lucht in vele kleuren.

 

We leggen om 15.00 uur aan in Brønnøysund en gaan de wal op. Het centrum is dichtbij en we lopen naar de kerk. Een prachtige houten kerk, maar helaas is die gesloten. Daarna gaan we naar het winkelcentrum om een paar boodschappen in de supermarkt te doen.

Het diner is vanavond een afscheidsdiner, omdat morgen een heleboel mensen in Trondheim van boord gaan. In de gang naar het restaurant krijgen we een glaasje prosecco aangeboden en binnen wacht de voltallige bemanning – inclusief de kapitein- ons op. We krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld aan onze vaste tafel met onze vaste tafelgenoten. Daarna nog even naar de informatie over wat ons morgen te wachten staat en daarna naar onze hut. Straks nog even een glaasje drinken aan de bar en bijtijds naar bed. Dan kunnen we morgen genieten van onze laatste volle dag op dit schip.

Over het Noorderlicht: dat hebben wij tot dus ver niet met eigen ogen kunnen waarnemen. Wij hebben het op eerste Kerstdag vaag gezien, maar op de camera’s van een paar anderen was het iets duidelijker. Helaas zijn de foto’s van ons niet gelukt, maar misschien kan Nico ze thuis nog wat bewerken en staat er wel iets op. Vanmorgen hoorde Nico van een medepassagier dat vannacht om 1.00 uur het Noorderlicht op het achterdek te zien was. Daarvoor was er geen waarschuwing per intercom afgegeven.


Zaterdag 28 december. Dag 11

De voorlaatste dag alweer. We slapen uit tot 9 uur.

Gisteravond wilden we vroeg naar bed, maar bij een korte “buitencontrole” voor het naar bed gaan zag Nico buiten in de harde wind (lees: storm) iets dat wel eens iets “Noorderlichtachtig” kon zijn. Het hele foto-arsenaal werd naar dek gesleept en – vooral met Paul ’s telelens – zijn er foto’s van gemaakt. Best lastig op een fors deinend schip, maar we zullen zien wat het geworden is.

Ook nog even over gisteren: Op een rustig moment tijdens de “boeken-teken-sessie” ’s middags vroeg Nico aan de hotelmanager hoe het nou zat met het niet meer mee mogen varen van (kleine) campers. Het blijkt dat het inderdaad al een tijdje niet meer mag omdat California ‘s, Marco Polo ’s en andere kleine camperbusjes een (Camping-) Gas(z)-installatie hebben. En dat mag niet (meer) mee. Verder werd verteld dat er op korte termijn er nog maar twee Hurtigruten-schepen zullen overblijven die auto’s mee kunnen nemen. De overige, waaronder dus ook de MS Kong Harald, verliezen hun autodek omdat daar grote gastanks geplaatst zullen worden. De schepen stappen over van vloeibare brandstof op gas. Weer wat geleerd…….

Na het ontbijt gaan we naar een bijeenkomst over het uitchecken morgen in Bergen. Het meeste lezen we vooraf al op een informatiebrief, maar we krijgen het allemaal ook nog eens mondeling toegelicht. Teruggekeerd bij onze hut vinden we een voorlopige nota bij onze deur over de aankopen via onze boordpassen. Die zijn bij aankomst gekoppeld aan onze creditcard. We zijn gestart met een “boordtegoed” omdat we allebei een excursiepakket hadden geboekt. Het overzicht klopt tot op de (Noorse) kroon. Na vanavond om 23.00 uur kan er niet meer met onze boordpassen worden “gekocht” en wordt de definitieve nota opgesteld en wordt het totaalbedrag afgeschreven van onze creditcard. Heel handig systeem overigens.

Ook horen we dat er – voor zover we begrijpen – geen officiële waarnemingen van het Noorderlicht zijn geweest. Noorderlicht dat je alleen op foto’s achteraf kunt zien telt niet mee; je moet met het blote oog gezien hebben. Dat betekent dat er mogelijk via de “Noorderlichtgarantie” nog een herkansing via een halve reis komt. We wachten het rustig af. Ook zonder “echt” Noorderlicht was dit tot nu toe een schitterende reis.

De boordpassen zijn trouwens best wel handig. Je laat ze scannen bij de maaltijden, maar ook als je in een haven van boord gaat, waarna er “Goodbeye” uit de luidspreker klinkt. Als je weer terugkomt volgt weer scannen en dan klinkt er “Welcome”. Zo weten ze ook gelijk of alle passagiers weer terug van wal zijn.

Na een -zoals steeds – overvloedig lunchbuffet komen we weer even bij van alle inspanningen en gaan daarna naar de laatste bijeenkomst met het Expeditieteam. Na een kort “examen” van de tijdens de reisbijeenkomsten geleerde Noorse woorden zien we een film met foto’s en videobeelden van “onze” reis nr. 32. Van de excursies onderweg zien we alleen foto’s en video’s van de excursies waarbij Expeditieteam-leden mee zijn geweest. Van “onze” excursies, zoals de Noordkaap, sneeuw-hotel en  Vesterålen zijn geen beelden; beetje jammer.

Wel zien we onszelf in de film wel in Hammerfest op Eerste Kerstdag met fakkels naar de kerkdienst lopen. Maar toen ging ook het Expeditieteam mee. De foto’s e.d. zijn van MS Kong Harald – Facebook te downloaden, maar wij bestellen toch maar een USB-stick voor foto’s en video’s in hoge kwaliteit. Dan heb je in één keer een filmpje dat een leuke totaalindruk van de reis geeft.

Tijdens de bijeenkomst vanmiddag is er gewaarschuwd voor een gedeelte van de reis van ca. twee uur die we vanavond buitengaats “op volle zee” varen. Er is harde wind van zee en golven van > 4 meter hoog voorspeld. We worden verzocht om vooral niet voor op Dek 5 dan foto’s te gaan maken……  Eerdere hoge deining die we in de Barentsz -zee hebben meegemaakt zou vergeleken bij wat ons wacht niets zijn. We gaan het zien en gaan in ieder geval vóór die tijd te douchen als we even in een haven liggen.


Zondag 29 december. Dag 12

We staan om 8.00 uur op en zorgen dat onze bagage “pak-klaar” staat voordat wij om 9.00 uur aan ons laatste ontbijt gaan. Van dit laatste ontbijt genieten we extra en houden we ons niet meer in. Er zijn te veel lekkere dingen!

Daarna zoeken we een plek om de komende uren door te brengen en we vinden heerlijke stoelen. Ondertussen zet Nico onze koffers bij de lift en om beurten halen we de handbagage op. Nog een laatste blik in onze hut en behalve het restant tissues en wat keukenrollen laten we niks achter.

Het is bij Hurtigruten niet gebruikelijk om voor alles apart een fooi te geven. Gisteravond hoorden we dat we – wanneer we dat willen – een ‘tip’ in de hut achter mogen laten of bij het restaurant in een bus mogen doen. Het totaalbedrag aan fooien zal worden verdeeld over de volledige bemanning.  Wij laten wat in onze hut achter, vergezeld van wat kerstversiering en een ontbijtkoek. Wij hadden namelijk wat te eten en te drinken mee genomen, omdat we dachten ’s avonds wel trek te krijgen. Maar niets was minder waar, de ontbijtkoek bleef onaangeroerd en die konden we dus weggeven.

Wij kiezen voor de tweede zitting van de lunch en die is om 13.00 uur. Het is een warme -bediende- driegangen-lunch met heerlijke zalm, groenten en aardappelen. Het laatste stuk van onze reis is de zee nogal onrustig. Om 14.30 uur komen we in Bergen aan waar het heel slecht weer is: regen, natte sneeuw en donkergrijs. We worden door de hotelmanager persoonlijk uitgezwaaid. Hij vertrouwt ons toe dat de volgende reis 10 dagen slecht weer belooft, dus hebben wij nogal geluk gehad.

Bergen, zoals Bergen meestal is: nat!

Met de transferbus -die we vooraf hebben geboekt- gaan we naar de luchthaven. De luchthaven van Bergen is niet zo groot maar het nadeel is dat alles op één punt moet gebeuren. Wij – als onervaren luchtreizigers- zoeken onze weg, samen met twee Friezen die onze tafelgenoten waren. Het gaat allemaal goed, ook als Nico vergeet zijn rugzak leeg te halen om alle elektronica uit te stallen. We hebben de beschikbare twee uur op de luchthaven echt wel nodig en al snel kunnen we ons vliegtuig in.

Wij hebben van tevoren extra beenruimte bijgeboekt door stoelen bij de nooduitgang te reserveren en dat betekent dat wij bij calamiteiten de nooddeur open moeten doen. Geen probleem, want dan zijn wij ook het eerste buiten. Het valt mij op dat ook in dit toestel (een Boeing nota bene!) de stoelen krap zijn en dat je haast bij je buren op schoot zit. Maar goed, we zijn thuisgekomen.

Dat wil zeggen: we landen precies op tijd op Schiphol en worden opgewacht door Mark en Brenda. Mark rijdt ons in onze eigen auto/camper naar huis en dan kan het uitrusten beginnen. Want dáár hadden wij de laatste 12 dagen geen tijd voor. 😉 ­­­

 

Voor de foto’s van deze reis klik hier