2014: Zomervakantie 1 – Naar het Zuiden

Donderdag 29 mei 2014    Nico, 554 km / 554 km

Deze dag begint zoals het de afgelopen 2 dagen was:  het regent aan één stuk door. Nico begint om half negen maar eens met water vullen, bus afspoelen, bovenbed opmaken en tegen half elf vertrekken we. Dat doen we in een gisteren aangepaste camper; het bed is ca. 15 centimeter ingekort, om meer leefruimte te creëren. Daarvoor zijn we wel twee keer naar VW Campercentrum in Amersfoort geweest. Eergisteren was wel een grotere leefruimte gemaakt, maar toen kon het bed niet plat. En dat slaapt niet echt goed. Gisteren is het in tweede termijn heel vernuftig opgelost door Rob Marchal, de directeur van Campercentrum Nederland. We gaan het allemaal uittesten deze reis.

img_4542

Het regent ondertussen lang door. De negen graden bij vertrek geven nog niet echt de illusie van een zomervakantie. Om half één stoppen we voor een sani-pauze en een paar sandwiches bij Breda. Om één uur rijden we België in. Daar komt de zon er een beetje door, maar we vangen af en toe ook wel de nodige druppels. We passeren Antwerpen en Brussel zonder files en rijden lekker door. Om half drie neemt Jenny het stuur over. Om tien over drie rijden we Frankrijk in en gaan via de E19 / A26 richting Reims. Nico rijdt vanaf vier uur weer verder. Bij een poging tot afrekenen van € 12,60 tol stopt Nico heel ‘slim’ de bankpas in de papiergeld-gleuf. Floepens weg is die pas. Een behulpzame dame van het tolbedrijf komt er al aan en ziet binnen kans de pas weer op te duiken en deze keer gaat ‘ie in de goede gleuf. Het volgende stukje tolweg is iets goedkoper: € 0,40.

Via secundaire wegen rijden we door naar Mareuil sur Ay, een klein dorpje aan een kanaal dat nogal wat bochten van de Marne afsnijdt. Jenny heeft daar een camperparkeerplaats gevonden mèt WC. We vinden zowaar nog een laatste plekje onder de bomen aan het kanaal. Zo rond tien voor zes strijken we hier neer. Eerst maar eens kijken waar dat toilet nu is. We lopen een stuk langs de waterkant, naar een ander gedeelte met camperplakken, maar geen toilet te vinden. Teruggekomen blijkt het toilet 5 meter de andere kant op te zijn. Volautomatisch, zelfreinigend en ook nog eens gratis. Dak omhoog en tijd voor een glaasje witte opzetwijn op een bankje aan het kanaal. Met ruim twintig graden en een volle zon begint het al leuk op zomer te lijken! Belgische gitaar- spelende buren verderop zingen zo vals als maar kan, maar het is best wel gezellig. Later gaan we op de fiets op zoek naar een restaurant om een hapje te eten ter ere van Nico ’s verjaardag. Het is ten slotte 29 mei. We fietsen er wat af, maar het enige restaurant dat we kunnen vinden blijkt volgeboekt. Jammer maar helaas. Teruggekomen bij de camper wordt het een maaltijd van broodjes, krentenbollen en crackers. Ook wel lekker. De avond wordt o.m. besteed aan een route voor morgen uitdokteren, mail checken, lezen en luieren. Deze verjaardag van Nico begon regenachtig en bar koud, maar eindigde een stuk warmer en zonniger.

 

Vrijdag 30 mei 2014     Jenny,  409 km / 963 km, fiets 10 km

Het benedenbed slaapt prima, Jenny merkt er niks van dat het wat korter is. Overigens is het maar 5 cm korter dan het bed van onze vorige campers. Midden in de nacht worden de containers geleegd en dat maakt nogal een klere-herrie. Maar de rest van de nacht slapen we lekker op deze gratis camperplek. Om 7.50 uur staan we op en dan is het al lekker zonnig. Wel grappig dat het in het bovenbed warmer is dan beneden, maar dat wordt met koffiewater en afwaswater snel goed gemaakt. Wat nog vermeld moet worden is dat het openbaar toilet ’s nachts gesloten is. Waarschijnlijk om te voorkomen dat men er chemische toiletten e.d. in leegt. Of dat er ongein uitgehaald wordt.

Om 9.15 uur vertrekken wij uit deze mooie Champagnestreek. Na een klein stukje rijden ontdekt Nico dat het elektrische hefdak niet goed sluit. Inderdaad, dat kan ook niet wanneer je die harde brillenkoker er onder laat liggen…. Via Weg D3 rijden we naar Chalon en Champagne en doen daar boodschappen en tanken bij de E.Leclerc. In het winkelcentrum hebben we Wifi en controleren we onze mail.

img_4546Daarna rijden we zuidwaarts, aanvankelijk willen we de (betaalde) snelweg (E17) nemen, maar we belanden op de weg er naast, de D922. Deze gaat ook naar Troys, waar we om 12.45 uur zijn. Wij laten onze ‘Garmin’ de route naar de Loire/Gien uitzoeken, lunchen onderweg en houden ergens op de A77 een korte siësta. Het is warm, zonnig met wat wolken en af en toe valt er een buitje regen. Bij Gien zien we een camping aan de Loire, maar het water staat zó laag, dat de rivier ver weg is. Bovendien ziet de camping er niet echt leuk uit, dus rijden we verder langs de Loire. Dat hadden wij niet moeten doen, want het duurt nog uren voordat wij eindelijk op een camping staan. Wij zijn dan ook klontje gaar. Deze camping heet Les Saules in Chervernie en wij komen daar 18.00 uur aan. Thuis hadden wij deze camping al uitgezocht, omdat je er met Acsi-korting kunt staan, er vele fietsroutes zijn en er een zwembad(je) is. Wanneer de camping bevalt, blijven wij hier tot maandag.

We zetten gauw ons kampementje op en eten buiten onze Zwolse macaroni op. Eerst nog volop in de zon, later onder luifel met een regenbui. Nico doet de afwas, terwijl Jenny onder de douche stapt. De doucheruimte is half open en dus koud, maar het water daarentegen is loeiheet. Voor Nico een reden om in het andere toiletgebouw te gaan douchen en daar valt het mee. De avond brengen we door met bijkomen, lezen en dit verslag typen. Ook maken we plannen voor morgen en de rest van dit weekend.

Zaterdag 31 mei    Nico,  0 km  / 963 km, fiets 43 km

img_4552Rond achten wakker. De bewoner van het bovenbed omdat er vlak boven de bomen een ballon (zo’n grote) met loeiende gasbranders overkomt om in het weiland vlak naast ons te landen. De bewoonster van het benedenbed slaapt rustig door. Het wordt al redelijk warm, dus we ontbijten in de door de bomen gefilterde zon. Met veel brood, overigens. Jenny heeft gisteren “lekker zitten invullen’ op de broodbestellijst in de TV-kamer. Nico komt dus terug van de receptie met 2 gewone baguettes, twee grote (ècht grote) baguettes en een bruin broodje. Iemand nog honger? Na een rustig maar overvloedig ontbijt klimmen we op de fiets om in Cheverny boodschappen te gaan doen. Een paar maar, veel hebben we niet nodig. Over de doorgaande weg is dat 2½ kilometer. Omdat die weg druk is met 90 km per uur (en harder!) rijdende auto’s nemen we de fietsroute, onderdeel van Kastelenfietsroute 4. Die doet er 5 kilometer over. We kijken gelijk naar restaurantjes voor zondag, maar kunnen niet echts iets vinden in dit kleine dorp. We informeren naar een supermarkt bij de Tourist Inform, waar een kortgerokte Franse dame ons vertelt dat we dan in Contres moeten zijn. Dat ligt ca.9 kilometer verderop over de doorgaande weg (die met die snelle auto’s). Toe maar dan.

Het valt mee, de meeste auto’s halen heel ruim in en / of wachten tot ze er langs kunnen. Maar echt ontspannen is het niet. In Contres aangekomen shoppen (en internetten) we bij de Super U en kijken daarna in het stadje naar restaurants. We gaan over de zelfde weg (de D102) terug naar de camping. Het is dan al rond enen. Na de lunch gaan we even lekker niksen. Hemdjes en korte broeken aan; het is warm geworden! Jenny bezoekt het (kleine!) zwembad en gaat vast douchen.

Rond drieën klimmen we weer op de fiets en gaan we een stuk van Kastelenroute nr. 4 rijden. In Cormeray moet volgens de kaart een restaurant zijn. Niet dus; wel een “Bar/Restaurant/Tabac” die ogenschijnlijk al in jaren geen levende ziel heeft gezien. We vervolgen onze route 4 naar Chitenay. Daar moet ook een restaurant zijn. Vast wel, maar dat is te ver van de camping om morgenavond “even” een hapje te gaan eten. Omdat het aantal stroomblokjes op onze fietsdisplays aardig teruglopen besluiten we route 4 niet af te maken, maar “dwars door” terug te rijden naar Chitenay en van daaruit naar de camping. Tijdens de fietstocht waaide het soms best wel, maar op de camping gaan de lange broeken en de sokken weer uit. We werken een baguette weg met diverse variaties Franse kaas, inclusief 3 soorten geitenkaas. Een voorgerecht, zeg maar. Daarna de hoofdmaaltijd: een aardappelgerecht met ham, worst, bacon, champignons en veel gesmolten Emmentaler kaas. Dat dit na het uitbundige “voorgerecht” niet helemaal op gaat is niet echt verwonderlijk.

Wifi er op deze camping alleen rond de receptie. Bij vertrek en terugkeer van de camping checken we op onze telefoon of er mail is. Vooral die van onze B&B is belangrijk. Maar we kunnen ook internetten in de camper, want sinds eergisteren hebben we weer een “weekportie van 200 Mb” van T-Mobile via ons handige Mifi-apparaatje. Daarna vuilnis wegbrengen (helemaal buiten de camping), journaal kijken (Nico heeft vanmiddag de satellietspullen maar eens opgezet) en een route naar de Loire voor morgen uitstippelen.

 

Zondag 1 juni 2014    Jenny, 0 km /963 km, fiets 60 km

img_4555Na een rustige nacht staan wij om 9.00 uur op en kunnen we buiten ontbijten. Het belooft een zonnige dag te worden, met een temperatuur van rond de 20 graden. Tijdens het ontbijt luisteren we naar ‘Nederland zingt op zondag’. Daarna pakken we de spullen bij elkaar om een fietstocht naar de Loire te gaan maken. Onderweg ontdekken we dat de accu van Jenny’s fiets waarschijnlijk niet goed is opgeladen, want al na 23,5 km is zij bijna op de helft van het vermogen. Het lukt wel om de Loire te bereiken in Blois. Daar eten we een Frans broodje en drinken koffie/bier.

Wie kent er niet van de jaren zeventig de slogan: ‘Liefde is’: bijvoorbeeld: “als jouw handdoek ook van mij is”? Jenny heeft vandaag een nieuwe gemaakt: Liefde is: “als jouw accu ook van mij is”. Want Nico is zo lief om de accu’s om te wisselen en eventueel met een lege accu terug te fietsen. Gelukkig is dat niet nodig en komen wij om 16.50 uur weer op de camping aan. Dan hebben wij er 60 km op zitten en Nico tekent de hele route op de fietskaart in, waar ook die van gisteren op staat.

We kunnen nog even van de zon genieten en gaan dan in de TV kamer internetten, om de route voor morgen uit te stippelen. Even later bestellen we een pizza om onder de luifel op te eten. We vullen alvast onze watertank bij, maar weten niet precies hoeveel de tankinhoud is. Later leest Nico in het instructieboekje dat er slechts 30 liter in gaat, dat is minder dan onze vorige campers. Vanaf nu is ons drinkwater uit flessen, want het kraanwater in Frankrijk kun je beter niet drinken.

Tijdens de koffie gaan er wat luchtballonnen over en dat is altijd een gelegenheid om anderen te ontmoeten en te spreken. Nog even douchen, TV kijken, dit verslag schrijven en de avond is al weer om. We willen morgen bijtijds vertrekken, dus wordt het bijtijds naar bed gaan.

 

 

Maandag 2 juni 2014     Nico, 406 km  /1.369     km

Om 8.00 uur worden we wakker van de Huawei-wekker. Het is droog, er is een zonnetje en buiten is het zo’n 13 graden. We ontbijten buiten, Nico haalt brood (beduidend minder dan zaterdag!) en na in alle rust ontbeten te hebben gaan we kalm opbreken. De TV- en satellietspullen hebben we gisteravond al opgeruimd. Om 9.50 uur rijden we naar de “Air Service Camping Car” op de camping om afvalwater te lozen. De Porta wordt ook geleegd. Gisteravond hebben we met de jerrycan al schoon water getankt; Jenny zag iemand met de water-vulslang een WC-cassette uitspuiten en dan hoeven we al niet meer. Deze camper heeft maar een 30-liter schoonwatertank. Met 2 jerrycans bijvullen ben je er dus al. Nico rekent af (€ 16 per nacht) en Jenny checkt de mail. Mark meldt vrolijk dat het a.s. zaterdag in Zwolle 30 graden wordt en dat we best wel eerder terug mogen komen; humor! Om 10.00 uur zijn we onderweg naar Contres, waar we bij de Super U shoppen en gelijk maar even de auto wassen; die is onder de bomen nogal smerig en pikkerig geworden; net of je thuis bent…..

Na de shopstop en de wasbeurt gaan we verder Zuidwaarts. We volgen de D675 die door de Fransen soms hardnekkig 976 wordt genoemd. Na Ballac nemen we de N147 tot Limoges. Denken we…. Na een eetstop rond 12.45 uur in een dorpje onderweg rijden we verder. In Leblanc rijden we de verkeerde kant op en komen via de kleinere D10 op de snelweg, de A20 / E9 naar Toulouse, die tegen de verwachting in het eerste stuk nog geen tolweg is. Jenny het stuur over en belandt prompt in een file. Na en plas- en ijsjesstop zetten we de beoogde camperparkeerplek voor de komende nacht in Garmin en worden prompt véél te vroeg de Péage opgeleid. Via gruwelijk onmogelijk smalle binnen-weggetjes waar je elkaar alleen half door de berm kunt passeren komen we uiteindelijk op de plaats van bestemming: een camper-P aan rivier de Lot, naast een camping in Saint-Cirq-Lapopie.

Een aantal grote campers staan naast elkaar op een eiland, wij gaan de andere kant op naar plekken aan de rivier waar verder niemand staat, maar je volgens de borden ook voor € 7,00 per nacht mag staan. Het toiletgebouwtje aan de buitenkant van de camping is onverlicht, maar we hebben zaklampen. Later blijkt het licht gewoon aan te gaan. De maaltijd bestaat uit kip, sla en roomyoghurt als toetje. Na de afwas komt inderdaad iemand het overnachtingsgeld ophalen. € 7,00 + toeristenbelasting = € 7,50. We hebben vandaag heel wat Frankrijk gezien. Deze omgeving met hoge rotsen, ook over de weg, is best wel mooi en doet vaak aan Noorwegen denken. Alleen de watervallen ontbreken soms…

Dit mooie plekje in deze prachtige omgeving zullen we vast nog wel eens willen bezoeken. Voor wie dat eerder wil doen, de coördinaten zijn N 44.47027, O 1.67908 C.

 

Dinsdag 3 juni 2014   Jenny, 247 km / 1616 km

Om 8.00 uur staan we op, na een zeer rustige nacht op deze zeer rustige en mooi camperplaats. Het toiletgebouw is helemaal schoongespoten en dat is fijn, want het was daar nogal smerig. Om 9.35 uur vertrekken wij richting Cahors en onderweg zien wij de grotwoningen waar we op geattendeerd zijn. Ook de steile rotswanden zijn imposant.

In Cahors doen we boodschappen bij een Intermarché en deze is zo klein dat wij snel klaar zijn. Toch vergeten wij het toiletpapier en dat hebben wij nodig, want op geen enkele kampeerplek hebben wij het in het toilet aangetroffen. Morgen maar kopen dus.

Na de boodschappen trekken we verder zuidwaarts, een groot deel over de E20 waarvoor we geregeld tol moeten betalen. Aan de zuidkant van Toulouse eten we een broodje, het is zo warm geworden, dat we een picknicktafel in de schaduw kiezen. Onderweg testen we het opladen van de laptop en het blijkt dat de omvormer alleen goed oplaad wanneer de auto rijdt.

Voorbij Toulouse verandert het wegnummer in A61 en komen we langs het mooie vestingstadje Carcasone. Daar zijn we al eens eerder geweest, en morgen willen wij er op de fiets naar toe, via het Canal du Midi. Om 14.15 uur komen we aan op een camping in Trèbes en strijken neer op een van de laatste plekken waar nog stroom is. We hadden op internet gelezen dat je hier niet te laat moet aankomen en dat klopt. Eind van de middag is de camping bijna helemaal vol en dat in het voorseizoen!

We draaien een snelle was (snel in die zin dat hij in 30 minuten klaar is) en maken een rondje op de fiets. Leuke plaats is dit! Het plan is om hier twee nachten te blijven. Naast te camping is een zwembad, maar helaas is het vandaag gesloten voor campinggasten. Misschien morgen…… Daarom gaan we maar douchen en maken een lekkere warme hap klaar. Het is een eenpansgerecht en wij ontdekken aardappeltjes, worstjes en sperzieboontjes. De avond wordt doorgebracht met lezen, luieren en dit verslag typen.

img_4589

 

Woensdag 4 juni 2014   Nico, 00 km / 1.616 km, fiets 30 km

Wij staan wekkerloos op rond half negen. Buiten is het dan grijs en het waait hard. Geen zon te zien, het is echt bewolkt. Maar volgens de weerprofetieën van de laatste 5 dagen klopt dat ook. Alleen werden er een week geleden voor vandaag nog bakken met regen voorspeld. Sinds het afgelopen weekend zijn die (uit de voorspellingen) verdwenen. Wat wel blijft is de temperatuurdip van vandaag. Afijn, we zien wel. Na het ontbijt gaat de hele beddenhandel naar buiten. Lakens, slopen en dekbedhoezen worden verschoond. Heerlijk uitgewaaide (één zelfs compleet van de lijn gewaaide) dekbedden gaan weer in frisse hoezen en de bedden worden weer opgemaakt. Daarna gaan we op het fietsje naar de vlakbij gelegen Super U. Buiten schrikken we ons al rot van verkooppraatjes die uit een luidspreker schallen. Binnen gaat dat gewoon door. Geen bandje of zo, het is een manneke type “Ik ben de bedrijfsleider” die met een draadloze microfoon door de winkel huppelt en niet ophoudt om in die micro te kraaien. Na vijf minuten kunnen we (o.m.) het woord “chocolat” niet meer horen, tenzij we het ergens in mogen stampen bij de brenger van al dit nieuws…. Jenny vindt zelfs ondanks het verkoopgeratel nog een vakantiehemd voor Nico.

De boodschappen zijn snel gedaan en met lunchpakketten en drinken in de fietstassen vertrekken we onder een grijze hemel om langs het Canal du Midi naar de vroegere vestingstad Carcassonne te fietsen, een tochtje van zo’n 12 kilometer. Soms komt er een zonnetje door, maar het is overwegend grijs en het wordt ook steeds frisser. We fietsen langs veel sluizen en komen uiteindelijk bij de stad. Daar pas vinden we het eerste bankje langs het kanaal (foei!) en werken we onze lunchpakketjes weg.

Bij het station aangekomen blijkt het toilet buiten bedrijf en het gaat zelfs even regenen. Jenny bezoekt het toiletgebouw van de boothaven dan maar. Bij een Tourist Info – stand tegenover het station krijgen we een Engelstalige stadsplattegrond en aanwijzingen hoe we bij de oude vesting, de Cité moeten komen. Dat gaat niet echt makkelijk. Je weet hier nooit of je over de stoep of over de straat moet fietsen en zo gek veel fietsers zie je hier ook niet. Bovendien is het hier vergeven van de eenrichtingswegen.

img_4594

Maar we komen toch maar mooi op de fiets bij de oude stad en lopen weer door de oude straatjes. Het is beduidend rustiger dan toen we hier in de zomer van 2002 waren; toen kon je alleen “gecomprimeerd vooruit-schuifelen”. We kopen de eerste zomervakantie-stickers voor op de camper, bezoeken de kerk waar een drietal heren mini-concertjes geeft (en hun CD verkopen) en duiken daarna een Kebab-tentje in voor een Panini “Scandinavique” (met uiteraard zalm) resp. “3 Fromages”, want je bent tenslotte in Frankrijk.

Voldaan verlaten we na half vier de oude stad en rijden via een kortere route terug naar het Canal du Midi. Onderweg sputtert het af en toe weer even. Teruggekeerd op de camping eerst maar een goed glas wijn. Nico besluit dat we vanavond maar niet uit eten gaan en haalt bij de supermarkt snel een stokbroodje, een flik stuk Port Salut en een pak tomatensoep. Maar eerst gaan we zwemmen. Naast de camping is een zwembad(je), waar we op de camping vrijkaartjes voor hebben gekregen. Badje van niks, maar het is wel even lekker. Er is zelfs een echte garderobemeneer die je kledinghanger / -rek aanpakt en dat later tegen inlevering van een armbandje met corresponderend nummer weer teruggeeft. Het is een oud bad; het Stilobad in Zwolle zag er beter uit toen het gesloopt werd, maar het kost ook bijna niks; € 1,60 of zo en ons kost het helemaal niks.

Voldaan teruggekeerd genieten we weer even van al het goede dat de Franse druiven voortbrengen. Daarna verzorgt Nico de maaltijd: soep opwarmen, stokbrood snijden en meerde soorten kaas op tafel parkeren; een kind kan de was doen. Dus Nico ook! Morgen gaan we weer verder, naar de Middellandse Zee, richting weekend-camping, met al dan niet een tussenstop. We zien wel. Het moet morgen in de loop van de dag weer een stuk warmer worden. Deze camping ligt aan de L’Aude. Het Canal du Midi is een paar honderd meter verder.

 

Donderdag 5 juni 2014    Jenny, 214 km / 1830 km

Het is 8 uur als wij opstaan, maar al eerder worden wij wakker van een kerkklokkenconcert. Na het ontbijt in een lekker zonnetje wordt het tijd om in te pakken. De portapotti moet na drie nachten gebruik nodig geleegd worden, want het blijkt dat hij ietwat te vol is. Blah! De campervloer wordt dus extra goed gesopt vandaag. Ook het dashboard krijgt een doekje. Een ander doekje natuurlijk!

Om 10.10 uur zijn we klaar om te vertrekken. Dit is een echte doortrekcamping, want veel mensen blijven hier maar kort. We gaan hier geen boodschappen doen, maar in Narbonne bij de Le Clerq. Via de secundaire weg D6113 (i.p.v. de E80 met tol) komen we daar. Na het boodschappen doen rijdt Jenny verder, de streek Langedoc en Corbieres is schitterend. Jenny moet eigenlijk wat meer rijden in deze nieuwe camper, want zij heeft nog niet veel gereden. Oefenen dus!

img_4608Aan het Canal Du Midi, net buiten Beziers, nuttigen wij een broodje, maar dan heeft Nico het stuur al weer over genomen, want Jenny is beter in kaartlezen. We rijden een heleboel wegen en af en toe moet Garmin ons ook helpen. Weg D 612 wordt D 912 naar Sète, dwars door een “waterdoorgang” met aan de ene kant de Middelandse Zee en de andere kant het Basin De Thau. Om 14.00 uur stoppen we even om de Zee te zien en te ruiken. In Sète is het even zoeken naar de de juiste weg, maar uiteindelijk vinden we hem en blijkt het opnieuw de 612 te zijn. Onderweg zien we een lagune vol flamingo’s en natuurlijk stoppen we voor een aantal foto’s. Daarna volgen de weg D185, D62, D58 en D570 naar Stes-Maries-de-la Mer, waar een ACSI camping is met zwembad en strand en uitzicht over het gebied Carmargue. We vinden een prima plek in de schaduw, want het is hier heet. Daarna een wijntje en zo, het strand bezoeken en het zwembad. Ondertussen zijn we een beetje lek gestoken, want de muggen vinden het hier ook heerlijk.

 

Vrijdag 6 juni 2014    Nico,  221 km  / 2.051 km

Rond 8.00 uur staan we op. Het is half bewolkt en niet te warm. Kortom: lekker weer om buiten te ontbijten. Als even later de zon er bij komt stijgt de gevoelstemperatuur gelijk behoorlijk. We vullen nog even water bij met de jerrycan; op de volgende (beoogde) camping schijnt het watertappunt nogal ver weg te zijn en hier is ‘tie aan de overkant van het pad. Die tien liter kleinere watertank is voor deze hete landen eigenlijk wel goed; dan ververs je ook sneller. Maar het is wel even wennen dat de streepjes op het display zo rap dalen. Maar elk voordeel heeft z’n nadeel. Bij stijgende temperaturen, zowel die van de omgeving als die van Nico, breken we rustig op. Bij het vertrek heeft Nico inmiddels alle kleding al gewisseld, inclusief ondergoed……

Om tien uur verlaten we deze leuke camping aan de monding van de Petit Rhône. We gaan vandaag naar Giens, op een schiereilandje rechts naast Toulon. Tegenover Giens liggen de drie Gouden Eilanden, waarvan we er één met fietsen en al willen bezoeken.

Het idee is om ook dit weekend drie nachten op de zelfde camping te blijven. Die rustpunten bevallen ons inmiddels prima en het geeft de mogelijkheid om leuke fietstochten te maken. We rijden dwars door de mooie Camargue en stoppen na een half uurtje al bij een winkeltje langs de weg. Geen buitenlandpostzegels, wel souvenirs en ijsjes. Zo vroeg op de dag al. Vakantie toch?

Aangekomen op de snelweg blijkt het stroomklepje niet goed dicht te zitten. We gaan de snelweg af en moeten er via een dorp weer naar terug. In dat dorp, St. Martin de Crau, zit zowaar een Intermarché waar we gelijk maar gaan shoppen. Géén toilet, wel weer zo’n figuur met draadloze microfoon die door de winkel loopt. Deze zet zelfs een zwart hoedje op als hij met zijn reclamespeeches begint. Maar gelukkig niet zo veel en lang niet zo irritant als zijn collega in Trèbes. We kopen ansichtkaarten voor de kinderen en onze VW-vriend in Amersfoort om hem te bedanken voor het korter maken van ons camperbed. Er zijn zowaar ook postzegels te koop en er is een brievenbus om de hoek. Compenseert het toiletgebrek, zullen we maar zeggen.

We vervolgen onze reis en huppelen van de ene tolweg op de andere. Op de A54 aangekomen lunchen we op een Aire en houden er een korte siësta. Om kwart voor 2 vervolgen we onze reis. De temperatuur loopt weer op naar 30 graden. Rond vier uur komen we aan op Camping La Tour Fondue in het gelijknamige gehucht bij Giens. Nico wordt in vol Nederlands te woord gestaan. Ook weer handig. We zoeken een plekje en zetten na enig gehakketak met oprijblokken (scheve plek!) ons mobiele huisje pal naast een Nederlandse Volkswagen T4 California Blue uit Arnhem; het kan verkeren (Jenny loopt ’s avonds na het douchen bijna naar de verkeerde camper!). Oeps: wij hebben 7 jaar zo’n camper gehad!

img_4628We lopen een piepklein stukje naar een piepklein strandje. Ruim voldoende in het voorseizoen; we hebben nu om negen uur nog uitzicht op vijf lege plekken.

We gaan een stukje fietsen naar de grotere zuster van deze camping, twee kilometer bultje op en af verderop gelegen, met een vrij ruim en goed uitgerust supermarktje. Komt helemaal goed dit weekend. Daarna aan de maaltijd (tortellini) en de afwas. Nico zet ondertussen de satellietspullen op en heeft knap snel beeld. Gaat handig met dat kleine micro-ontvangertje. De boot naar het eiland Porquerolles blijkt wel prijzig te zijn. Retourtje € 19,50. Op de camping € 5,- goedkoper. Fiets mee kost nog eens € 14 per fiets. Maar het moet er erg mooi zijn. Iets voor de zondag.

Dan met VH 1 Classic als muzikaal behang tijd voor het verslag maken, douchen en ontspannen. Met uitzicht op een California Blue!

 

img_4648Zaterdag 7 juni 2014   Jenny, 0 km /2051km, fiets 13 km        

Weer een hete dag! We proberen voor het ontbijt schaduw de maken, want de zon schijnt volop onder de luifel. Deze dag gaan we niet veel doen, het is daar ook veel te warm voor. We luchten ons beddengoed en draaien een was, die aan de lijn in een mum van tijd droog is. Daarna fietsen we een rondje in de omgeving en willen een paar boodschappen doen, maar we vergeten dat hier de winkels ’s middags een paar uur dicht zijn. Dus maar weer terug naar de camping, waar de ventilator overuren maakt tijdens onze siësta. Later gaat Jenny even zwemmen in de kleine baai van de camping. Het water is lekker, maar er zijn zoveel gladde stenen dat het moeilijk is er in en uit te komen.

Wanneer de winkels weer open zijn stappen we opnieuw op de fiets om een paar boodschappen te halen. We hebben niet veel nodig, want we hebben met het oog op het Pinksterweekend gisteren bij een grote supermarkt flink ingeslagen. Wij besluiten om geen eten te koken vanwege de hitte en ook een afhaalpizza lijkt ons te warm. Met een maaltijdsalade en een stokbroodje met kaas hebben we ook een volwaardige maaltijd, bedenken we. De rest van de dag doen we helemaal niks, beetje lezen, TV kijken, internetten, etc. Heerlijk vakantie, houden dus!

 

Zondag 8 juni 2014, 1e Pinksterdag   Nico, 0 /2.051 km, fiets 15 km

De afgelopen nacht was het slapen wat minder. Ergens in de buurt was een feestje (inclusief vuurwerk rond middernacht) en de muziek was lang (en goed) te horen. Toen de muziek ophield begon een baby te huilen. Die deed dat vermoedelijk al langer, maar was eerst niet boven de muziek uit te horen. Dàt is voor Nico weer een nadeel van het “bovenin slapen”. Vanaf de komende nacht maar oordopjes stand-by.

Na achten maar een keer wat gammel uit bed en gelijk badlaken en kleed aan de luifel hangen, want Broeder Zon schijnt weer volop en voluit. We passen ons tempo er maar een beetje bij aan. Met “Nederland (2) zingt op Pinksteren” op de achtergrond ontbijten we in de schaduw. Rond kwart over tien gaan we naar de haven voor de bootovertocht naar één van de “Gouden Eilanden”, Porquerolles, waar we gaan fietsen. Nico heeft op de camping kaartjes gekocht voor het personenvervoer. Die blijken € 2,50 goedkoper te zijn dan aan de haven. De parkeerplaatsen voor auto’s zijn allemaal al “complet”, oftewel barstensvol; enige duizenden Fransen zijn op het idee gekomen om op deze Pinksterzondag óók de boot naar Porquerolles te nemen. Het lijkt wel de boot naar Terschelling met Pinksteren en het Oerol. Alleen is daar in West Terschelling ineens de hele bootbevolking verdwenen. Hier dus echt niet. De overtocht duurt maar iets meer dan tien minuten met draagvleugelboot-snelheden. € 19,50 (voor ons dus € 17,00) per persoon en € 14,50 per fiets is dan wel erg aan de prijs. Maar: is het eiland dat waard? Nou, eh, dat valt ietsjes tegen.

img_4654

Op een website werd hoog opgegeven van de fietsmogelijkheden op dit eiland. Daarom kopen we ook gelijk bij aankomst een kaart met fietsroutes, die wel op de kaart staan maar verder niet worden aangegeven. Dat betekent iedere keer afstappen en bordjes met plaatsverwijzingen lezen. De wegen / paden houden ook niet over. Brede wandelpaden met veel zand en stof; geen schelpenpaden of zo.. We fietsen eerst de route tot het “Plage de Notre Dame”, een strand op het oostelijk deel van het eiland dat verhoudingsgewijs vrij ver van de haven af ligt. Het lijkt er op dat de gemiddelde eilandbezoeker hier bepakt en bezakt naar een strand wandelt en later op de dag weer alles in omgekeerde volgorde doet. Als we na ons obligate potje “zeezwemmen” weer opgedroogd en omgekleed zijn fietsen we een stukje terug en willen afslaan op iets dat we eerst nog hoopvol omschrijven als “asfaltweg”, maar na enige tijd herbenoemen tot “asfalt weg”, gezien de grote en diepe gaten die er in zitten. Uitverkoopasfalt van het vaste land? Een tegemoetkomende en bijna vallende dame-met-bijna-doodervaring is daar het –gelukkig nog- levende bewijs van. Wij keren na enige tijd maar om en gaan terug naar het veredelde zandpad en gaan via de havenplaats waar we een kleine kerk bezoek via een andere route naar de vuurtoren in het zuiden. Op die route die niet naar een strand leidt zie je beduidend minder toeristen. Wel mensen op huurfietsen. Die zijn per dag € 0,50 duurder dan de eigen fiets op de boot, maar wij hebben trapondersteuning (en volle accu’s). Via een andere route gaan we terug naar de havenplaats en laten het westen van het eiland voor wat het is: warm (en vermoedelijk druk, omdat daar ook een “beloopvaar” strand is). In het dorp snappen we ook wat bedoeld wordt met “Gouden eilanden”; dat zal op de bruto omzet van de middenstand slaan. Een ijsje met twee smaken voor € 4,50 en een ansichtkaartstikker die op het vaste land maximaal € 2,- kost voor € 4,-. Maar dat hoort erbij; ze moeten er hier in de winter ook van leven.

 

Om vier uur nemen we een boot terug en gaan we even bijkomen en douchen op de camping. Daarna gaan we eindelijk dan een keer het al vele malen uitgestelde “verjaardagsetentje” van Nico doen in het campingrestaurant. Jenny bestelt tonijn en Nico kiest op goed geluk “Daurade Royal Grille”. Geen idee wat het zou kunnen zijn. Dat blijkt bij aankomst een onbekende vissoort te zijn, inclusief kop en ogen. Maar het smaakt goed, al blijft het uitkijken voor de graten. En dat voor een “niet-vis-eter”, uitgezonderd o.m. haring, paling en zalm. Maar dit was dus iets geheel anders. Na een geslaagde maaltijd nog even uitbuiken bij de camper en dan gaan we vast de satellietspullen opbergen. Nu is het redelijk koel en er is toch geen fluit op TV.

 

img_4666Maandag 9 juni 2014, 2e Pinksterdag   Jenny, 66 km / 2.117 km

We staan om 8.00 uur op, als het nog lekker fris is. Toch wordt het behoorlijk snel heet. Om 10.10 uur zijn we klaar en hebben ons afvalwater geloosd en vers drinkwater ingenomen. Op deze camping wordt het afval serieus gescheiden. Ook wij hebben dat netjes gedaan. We doen boodschappen bij een ‘Casino’ en daarna wassen we de auto en de fietsen. Beiden zijn vreselijk smerig van het droge stof. Om 11.50 uur is alles weer lekker schoon en gaan wij weer verder. Via de D42, de D98 en de D559 rijden we langs de kust van de Middellandse Zee en zien mooie vergezichten. Onderweg willen we zwemmen, maar we zien geen strandje op loopafstand en een bijbehorende vrije parkeerplaats.

In Cavalaire Sur Mer gaan we naar de camping die we uitgekozen hebben vanwege het zwembad en het strand, maar helaas blijkt de camping vol te zijn. Pech voor ons en wij besluiten eerst maar eens een broodje te eten en per internet een andere camping te zoeken. Maar eerst gaan we tanken, want ook Duva Kampa 4 lust een slokje. We maken een wensenlijstje van 3 campings en rijden naar keuze 1 in La Croix-Valmer, in de richting van St. Tropez. Deze heeft nog voldoende plaats en even later staan we om 14.15 uur alweer in de kampeerstand. Deze keer zetten we niet alles op/neer, want we gaan hier morgenochtend weer weg. Grappig detail is dat de code voor de slagboom begint met onze postcode en onze plaats ons huisnummer heeft. Deze camping draagt de naam ‘Selection’, doet ook mee aan Acsi-korting (kost ons € 18,00 en normaal € 31,00) en heeft een heerlijk zwembad. Ook is dit de tweede camping in onze vakantie die toiletpapier op de toiletten heeft.

Nadat we geïnstalleerd zijn gaan we achtereenvolgens zwemmen in het zwembad en zwemmen in de zee. Dit alles met tussenpozen vanwege de hitte.

Overigens hebben wij onderweg de hoogste buitentemperatuur gemeten, namelijk 41 graden! Deze temperatuur is de reden dat wij niet meer in de zomer naar deze streken gaan. Maar ja, dat het in het voorjaar zó heet kon zijn, hebben we niet geweten. ’s Avonds eten we een soort Paëlla met kip, erg lekker. Daarna is de zon gelukkig verdwenen en is het wachten op een briesje. Gelukkig doet de ventilator in de camper goed zijn best en is het daar goed toeven tijdens dit verslag schrijven.

 

img_4683Dinsdag 10 juni 2014    Nico,  318 km / 2.435 km

Om half acht klimmen we volgens afspraak uit bed om de warmte ietsjes voor te zijn. Dat lukt niet echt, het is al knap warm. De uitdraailuifel voldoet in deze zonnige streken prima. Voor die ene nacht hebben we er geen zijluifel aan gedaan, maar een kleedje aan de uitdraaiarm houdt de zon ook prima weg. We maken met aan de hitte aangepaste snelheid (lees traagheid) wandelingen naar 2 locaties; het toiletgebouw, voor alle daar zo vanzelfsprekende zaken en de campingwinkel voor een stokbroodje en een min of meer gewoon broodje, dat zelfs nog warm is. We hebben niet echt veel om op te breken, maar dat mag de transpiratie niet weghouden. Nico profiteert volop van de “coole” handdoek die hij op zijn verjaardag van Mark kreeg.

Om 9.15 uur verlaten we deze best wel aardige camping. Het is dan al weer een vrolijke 28 graden. In Cogolin, waar de files naar Saint Tropez al beginnen, doen we boodschappen bij de Géant. Daarna rijden we via Maxime om binnendoor op de Route Napoleon te komen. Dan hoeven we niet “om te rijden” via Grasse. Maar ja: wat heet omrijden in je vakantie? De bedoeling was om ergens een “binnendoor-colletje” te pakken, maar in een dorp waar je normaal al amper in je eentje kon rijden staat alles muurvast en de weg die we moeten hebben staat geblokkeerd door een toeristen en bagage uitladende touringcar. Stukje terug en dan maar via een andere tussendoorweg (de D54). Om 13.00 uur houden we een eetstop in de volle zon, om daarna op zoek naar een siëstaplekje dat wat meer beschut is. Iets verder bij Camps stoppen we op een schaduwrijke camperplek mèt toilet(je). Op de kaart genoteerd voor een volgende keer.

Het is nog ruim 26,5 graden in de schaduw. Na een half uur pauze rijden we door en als we de Route Napoleon naderen zien we in noordelijke richting letterlijk en figuurlijk donkere wolken boven de bergen. Als we wat later in Castellane stoppen is het nog warm en droog, maar even later als we verder rijden vallen de eerste druppels en begint het knap te hozen. Ondertussen rijden we diverse colletjes. Onderweg vindt Nico tegen alle verwachtingen in de kleine onooglijke camping waar we al twee keer hebben overnacht. Er staan geen aanwijzingen meer aan de doorgaande weg en de plek ziet er achter het gesloten roestige hek uit alsof die nooit meer open zal gaan. Dat verklaart wellicht het ontbreken van verwijsborden.

We rijden door en in Digne stoppen we even voor overleg. Het is dan even een beetje droog. We besluiten om door te rijden naar Gap en daar een camping te zoeken. Daar aangekomen hoost het weer volop en komt de temperatuur zelfs onder de 15 graden. We besluiten daarom maar door te rijden omdat het toch regent. Maar dan wordt de campingspoeling dunner. Garmin heeft alleen maar plekken ver weg. Vlak voor Corps, waar we tijdens onze allereerste kennismaking met deze weg een sorbetje op een terrasje wegwerkten, staat een vermelding van een “camping Du Lac”. Als we in de stromende regen de weg daarheen volgen komen we langs de onooglijke Camping Municipal van dit dorp. Omdat het toch regent gaan we daar om kwart over zeven maar op een plekje staan, zowaar één met echt gras! Na al dat stofhappen van de afgelopen dagen best wel een verademing. Nadat het hefdak omhoog is gegaan (dan kun je makkelijker je regenjassen aantrekken….) draaien we eerst maar de luifel uit. Dan kunnen we de tuinklompen buiten laten staan en het hor in het schuifdeurraam zetten. Deze uitdraailuifel is dus niet alleen bij hete zon handig; in de regen komt ‘ie ook heel goed van pas! Uiteraard wordt het na het opzetten weer droog maar blijft het nog wel grijs. Maar we staan op een overnachtingsplek aan de stroom en met sanitair. En zelfs op gras. Dit is een dag waarin de temperatuur zo’n beetje werd gehalveerd, al is het nu (om half tien) al wel “weer” 18,5 graden. Maar na al die hete Middellandse Zee- dagen voelt dat toch wel wat frisjes. Straks maar een kijken wat de verwachtingen zijn. We zitten nu zo’n 150 kilometer af van de camping die we voor de komende 2 overnachtingen in de planning hebben. Maar dat zien we morgen wel weer…..

 

 

Woensdag 11 juni 2014 Jenny, 153 km  / 2.588 km

We staan om 8.10 uur op en dan schijnt de zon al weer volop. Alsof er nooit regen is geweest, zó snel is het al weer warm. Toch was het heerlijk om vannacht weer eens onder het dekbed te slapen. Om 9.50 uur zijn we weg en vervolgen de Route Napoleon tot net onder Grenoble. Bij een Intermarché in Le Mure doen we boodschappen. We rijden een schitterende route door de Alpen en zien nog veel sneeuw op de toppen van de bergen; de uitzichten zijn grandioos! Zoals gewoonlijk rijdt Nico dit soort wegen, Jenny maakt dan de foto’s.

img_4695

Vlak voor Grenoble verlaten we de Route Napoleon, maar niet nadat we nog de kans hebben gekregen hem met paard en al op de foto te zetten. Dat beeld hebben wij overigens al twee keer vaker gezien.

We moeten een heel stuk weg van 5 km dalen, 12 % naar beneden! Onze oren hebben er last van. Onderweg houden we middagpauze en leggen dan de laatste 15 kilometers naar de camping af. Wij komen in een enorme wijnstreek en de weg gaat op en neer. Wij vragen ons dan ook af of wij hier echt wel kunnen fietsen. En waar is die Rhône dan? Uiteindelijk vinden we om 14.15 uur de camping Lac du Lit du Roy, aan een meer van Massigneu de-Rive. Het is middagpauze en de receptie is gesloten. Wij moeten wachten tot 15.00 uur en dat in de bloedhitte! Eerst gaan wij de camping bekijken en daarna per auto de omgeving. We zien genoeg fietspaden om ons mee te vermaken en besluiten in elke geval een nacht te blijven.

Nico geeft aan de receptie door dat wij graag op nr. 91 willen staan. Dat blijkt een duurdere plek vanwege het uitzicht op het meer. Geen probleem, vinden wij, wij hebben deze vakantie nog niet “duur” gestaan. En wat is nu € 21,00? Goedkoop toch?

Maar op plaats nummer 91 lukt het ons niet om Duva Kampa recht te krijgen en wij wijken uit naar een andere plaats, waar een heel grote boom staat en die veel groter is. Volgens de achterburen hebben we nu de hele dag schaduw en dat is precies wat wij willen. Het uitzicht is formidabel! Er zijn hier wel wat veel Nederlanders, maar ach dat is soms ook wel handig. Zo komt Jenny er al snel achter waar de dichtstbijzijnde winkel is en dat je hier leuk kunt fietsen.

We doen deze dag niet veel: beddengoed luchten, een wasje (J) en weer een wasje (N), zwemmen in het zwembadje (helemaal alleen voor ons), eten, lezen en een klein fietstochtje maken. O ja, Nico heeft de ventilator gerepareerd. Het ding maakte ineens een piepgeluid, wat niet aan te horen was. Nico heeft hem uit elkaar geschroefd, schoon geblazen en hem een drupje siliconenspray gegeven. Hij draait nu weer als vanouds. Gelukkig maar, want we kunnen met deze hitte echt niet zonder.

 

 

Donderdag 12 juni 2014  Nico,  0 km / 2.588 km, fiets 30 km

Het is al een tijdje dag als we opstaan. De zon schijnt al weer uitbundig. Nico haalt het bestelde brood bij de receptie. Zo goedkoop als hier hebben we het nog op geen enkele camping gehad. Gelijk maar voor morgen bestellen. We ontbijten rustig in de schaduw van onze grote boom. Jenny gaat daarna haar “California-vakantiejurkje” en Nico’s korte broek van gisteravond in ons wijnvlek- verwijdermiddel zetten. We hadden gisteravond al door dat je een schoteltje op je wijnglas moet leggen als je het op tafel terugzet. Anders nemen een hoop vliegende beesten maar zwemles in de wijn en daar hebben we het niet voor gekocht. Maar op enig moment kreeg Jenny toch bijna een groot vliegbeest binnen en sproeide in een ultieme poging het gevaar af te wenden een redelijke slok wijn in het rond. Dat was altijd nog beter dan een beest doorslikken, maar met zo’n krachtige sproei bereik  je best wel een behoorlijk gebied met rode wijn. Behalve de hele tafel ook de onderste helft van de tafelgenoot, inclusief rechter broekspijp. Deze dag slaan we in een Carrefour-supermarkt dan ook maar gelijk 3 flesjes wijnvlek-verwijderaar in. In Nederland kunnen we die niet meer in vloeibare vorm vinden. Hier dus wel.

Die Carrefour-supermarkt vinden we in Belley, een stadje 6 à 7 kilometer zuidelijker. We fietsen daar ’s morgens heen over een mooi Rhône-fietspad dat tussen de rivier en de drukke autoweg ligt. Da’s wel zo rustig en veilig. Het is al zó warm dat we minimaal 20 km per uur moeten fietsen om nog een beetje rijwind-verkoeling te krijgen. Zodra je stopt brand je direct van je fiets af. In de Carrefour kopen we ook nieuwe slippers voor Nico. De oude Zweedse zijn inmiddels erg versleten en dun geworden.

img_4722Teruggekeerd bij de camper eerst maar eens lunchen. Die lunch hadden we bij het ontbijt al klaargemaakt, dat kost dus geen extra inspanning. ’s Morgens ontstaan er in het Noorden al wat dreigende wolken. Die zijn in de loop van de middag al behoorlijk groot geworden. We gaan de fietsroute nog een stukje in noordelijke richting volgen. Zeer warm en omdat het fietspad nogal laag ligt zien we maar weinig van het water en is het alleen maar heter. Zelfs bij 20 km per uur is er amper nog verkoeling. We komen uit in Chanaz, een leuk dorpje aan het begin van het Canal de Savière. Daar is het gewoon erg heet. We eten dan ook een duur ijsje en zien de lucht nu echt betrekken en dichttrekken. Tijd voor de terugtocht. Terug op de camping lijken we de dans toch te ontspringen. Terwijl we in het zwembad dobberen gaat het slechte weer langs ons heen, als het ware een ander dal in. In het zwembad ziet een personeelslid die een watermonster komt nemen het bovendeel van Jenny ’s tankini aan voor een T-shirt en begint een verhaal dat zoiets niet mag. “O, pardon” volgt als hij ziet dat hij het mis heeft. En die moet watermonsters beoordelen?

Later als we om beurten douchen onweert het aan de andere kant van de berg waar we op uitkijken, wij ontspringen inderdaad de dans. Het gaat wel even hard waaien, maar het blijft droog en er komt zelfs nog even een zonnetje door. Nico haalt bij het campingrestaurant een afhaalpizza en een doorgescheurde pizzadoos voorkomt onnodige afwas. Lekker makkelijk.

We hebben vandaag al voor 2 nachten afgerekend en de route huiswaarts bekeken. De campingreceptie annex kampwinkel opent pas om half negen. Dan hoeven we ook niet echt voor achten uit bed als je pas om half negen je ontbijt kunt ophalen. Maar we zijn van plan om lekker relaxt op te breken. Het zal hier morgen weer goed warm zijn, dan moet je maar lekker rustig blijven. De bedoeling is om in twee “blokken” van zo’n 500 kilometer naar huis te rijden. We zitten hier nog op de hoogte van Ais-les-Bains, een eindje linksonder Annecy. Dus nog in het zuidelijke deel van Frankrijk.

 

 Vrijdag 13 juni 2014   Jenny, 604 km  /3192 km, fiets 6 km

Deze dag staan wij vroeg op, want vanwege het opbreken van de achterburen worden wij om 7.30 uur wakker. Omdat we pas om half negen ons bestelde brood kunnen halen, pakken we de boel in, voor zover dat kan natuurlijk. Het is lekker fris buiten en na het ontbijt zijn we in no time vertrokken van deze camping. Onze buren zijn ons net een paar minuten voor, maar zij reizen in een dag naar Nederland. Om 9.15 uur zijn we weg en we rijden een schitterende route naar de snelweg, de A40, richting Lyon-Paris. Voor ons gevoel zijn we al heel ver van de Middellandse Zee verwijderd, maar het blijkt dat wij de laatste twee nachten nog niet eens in het midden van Frankrijk waren. Daarom wordt het vandaag een lange dag rijden, waarbij we veel snelwegen en tolwegen pakken tot Luxemburg.

img_4736Om 12.00 uur doen we boodschappen bij een supermarkt met de schone naam “Cora”, in Dole. Daar tanken we gelijk even diesel. Handig die koopcentra waar je alles kunt doen. Om 14.00 uur vinden we een ‘Aire’ waar we ons afvalwater kunnen lozen. Dat was zeer nodig, maar op de camping hadden we daar geen speciale plek voor gevonden. In de verte zien we rook en we zijn blij dat dit niet op de parkeerplaats is. Maar wanneer we weer op de snelweg zitten zien we dat die rook voor een file heeft gezorgd. Vlak voor Langres staan wij bijna anderhalf uur in de file, veroorzaakt door een ongeval. Wij besluiten slim onze tijd te benutten door eerst onze lunch te gebruiken en dan te ontspannen. Nico gaat lezen en opletten, Jenny doet een tukje. Om 15.35 uur rijden wij de plaats delict voorbij en zien dat het een uitgebrande vrachtwagen betreft die volgens ons vol aardappelen zat. Nu gepoft dus!

Na een sani-stop om 16.00 uur rijdt Jenny een flink stuk en suddert Nico wat in de bijrijdersstoel. Vanaf Toul zijn we van de tolwegen af, we hebben de Franse staat behoorlijk gespekt. Om 17.05 uur zijn we bij Nancy en Metz passeren we om 17.35 uur. De grens met Luxemburg moeten we ook gepasseerd zijn, want ineens zitten we midden in de grote stad. Garmin wil ons door Duitsland leiden, maar wij willen door Luxemburg, België en Limburg naar huis en hebben daarom Garmin maar uit gezet.

Op eigen kracht en met een subtiele wegenkaart zoeken we onze weg en belanden dan in Dingelsdorf. Daar zien we een bordje met de naam “Camping Gritt”, die ons wel erg bekend voor komt. Terwijl Jenny het sanitair van de supermarkt bezoekt, zet Nico Garmin aan het werk om die camping te zoeken. Hij blijkt vlakbij te zijn en om 19.05 uur komen wij aan op een camping aan de Sure. Het blijkt dat wij hier al eerder zijn geweest, alleen was het toen niet zo druk. Het allerlaatste plaatsje is voor ons.

Er heerst hier op de camping een Oranjegekte want Nederland moet vanavond tegen Spanje voetballen. Iedereen loopt hier voor aap met zijn oranjegoed aan of op. Wij maken een cultuurschok mee, want van het hele voetbalgebeuren hebben wij de laatste twee weken niets gemerkt. Wij gaan lekker wat eten en later een stukje fietsen. Het is wel even wennen aan de temperatuur, die is een stuk lager. Nu, om half elf is het 22 graden! Lange broeken aan dus. Nico weet amper meer hoe je sokken aantrekt.

Straks heerlijk slapen onder het dekbed, in plaats van er naast.

 

 

Zaterdag 14 juni 2014  Nico,  372 km / 3.564 km  

Om tien voor acht staan we op en zitten al snel aan het ontbijt. Het is behoorlijk frisjes, zon is er niet te zien en het heeft vannacht een klein beetje geregend. We pakken als een gesmeerde machine in no time in en verlaten om kwart over negen de camping al. Om vervolgens twee minuten later al weer te stoppen bij de Cactus Supermarkt in Ingeldorf. Die is behoorlijk groot voor zo’n klein plaatsje. Jenny doet de boodschappen, ook een paar voor thuis, terwijl Nico in de camper de zaterdag-Telegraaf leest die hij net bij de “Tabac- Lotterie” gekocht heeft. Hij vond de supermarkt te warm en te benauwd en trekt zich even strategisch in de camper terug. Niks over de uitslag van het Nederlands elftal tegen Spanje. Die krant wordt zeker vroeg gedrukt…

 

Om tien uur verlaten we Ingeldorf en rijden noordwaarts. Drie kwartier later passeren we de grens met België, na eerst nog wat Luxemburgse V-Power Diesel getankt te hebben. Scheelt toch wel behoorlijk met Nederland. Al direct volgt een omleiding, bijna dezelfde als toen we twee jaar geleden een korte Sauer-Moezel-Rijnvakantie op Camping Gritt begonnen. Maar omleidingen schijnen hier zo te horen.

Een uur nadat we België inreden rijden we er al weer uit. We zijn terug in eigen land. We stoppen voor een kop koffie en een Franse versnapering. Jenny neemt vervolgens het stuur over en rijdt tot voorbij Arnhem, waar Nico om 14.10 uur weer verder rijdt. Rond kwart voor drie zien we vanaf de IJsselbrug de Peperbus weer (snik…?) en tegen drie uur zijn we thuis.

De eerste zomervakantie van 2014 zit er op.

 

Klik HIER voor de foto’s!

 

Onze route in deze vakantie:

route-2014-1