6 t/m 9 mei 2004
Bijzondere kampeerdagen
Eigenlijk zou ik (Jenny) een paar daagjes met Mark weggaan, maar aangezien Paul ook vrij was, wilde die ook graag mee. Hierdoor werd het idee geboren om met z’n drieën naar de Ardennen te gaan, om te kamperen wel te verstaan. Wij zouden donderdagmiddag 6 mei vertrekken en zondagavond pas weer thuis komen.
De eerste dag kwamen we niet verder dan Turnhout, alwaar we eerst de grote Carrefour-winkel bezochten: 23 kassa’s en een winkel om in te verdwalen! Ik kocht een Belgische Libelle, waar een cadeautje voor “moederkesdag” bij zat. Een stift die zowel voor je ogen, wangen als lippen te gebruiken is. Kijk, van onze zuiderburen kunnen we nog heel wat leren!
De camping “Baalse Hei” lag wat buiten de stad en het kampeerveld voor “echte” kampeerders kon je alleen via een zandpad buiten de camping om bereiken. We kregen we € 5,50 korting met onze verlopen ANWB campingcarnet. Niet gek dus.
Omdat we thuis al warm hadden gegeten bunkerden wij een lading brood naar binnen. Even de laptop-TV geprobeerd (lukte niet) en een e-mail naar huis gestuurd per lappietoppie en dat laatste lukte wel. De jongens hadden hun tent opgezet en ik sliep in de camper: heerlijk alleen in het toch al niet zo brede bed.
De volgende dag was het om 8.00 uur ontbijten geblazen, zo hadden de beide heren besloten, dat betekende voor mij dat ik nog een half uur eerder moest opstaan om mijn Thyrax-tabletje op de nuchtere maag in te kunnen nemen.
Na het ontbijt werd de tent weer afgebroken en de boel ingepakt, op weg naar opnieuw de Carrefour-winkel. We hebben ons daar meer dan een uur vermaakt.
Daarna reden we naar Dinant en omdat we daar wel een tijdje over deden hebben we onderweg gepicknickt. We reden door een mooi stuk België de Ardennen in, langs de Meuse (Maas) en vonden in Purnode een bierbrouwerij. Helaas was er die dag geen rondleiding meer. In Dinant de Citadel per kabelbaan bezocht (leve mijn hoogtevrees) en daar een rondleiding gekregen over dit imposante bouwwerk dat er al vanaf puls minus 1050 boven de Meuse uitsteekt.
De camping in Anseremme snel gevonden. Hier was Paul al twee maal eerder geweest met school. Het was intussen gaan regenen en snel zetten de jongens de luifel aan de camper, dat scheelde een hoop druppels. Terwijl Mark het warme eten klaarmaakte, zetten Paul en ik hun tent op, tussen de druppels door.
Het was nog niet koud, maar dat werd het al gauw wel. Douchen werd een beproeving vanwege de koude en Spartaanse omstandigheden. Later hoorden wij een Belgische mevrouw zeggen dat dit “typisch Belgisch” is. Ons deed het toiletgebouw aan Tsjechië denken, zo vervallen, eenvoudig en sober ingericht. Geen plaats voor je knieën op het toilet en de kranen van de douche waren dezelfde als bij ons de brandkranen. Uit het plafond kwam een miezerig straaltje water en je muntje moest je buiten in een automaat doen, terwijl je al in je verkleumde blootje stond.
In de loop van de vanavond was het erger gaan regenen en bleek dat de tent van de jongens doorlekte. Er werd een anti-lekactie gehouden, om het hemelwater buiten te houden. Zij wilden toch in de tent proberen te slapen, maar ik verwachtte ze die nacht elk moment in de camper. Ik sliep dus niet goed, maar mijn beide zonen ook niet. Zij werden na mate de nacht vorderde steeds een beetje natter en om 8.00 uur in de ochtend wekten twee bezopen katten mij uit mijn slaap. Alles was nat: binnentent, slaapzakken, wasgoed, luchtbedden, etc. En het bleef maar regenen!!!!!!!!
Na het ontbijt hebben we de spullen ingepakt en heeft Paul rigoureus zijn tent opgepakt en in de container gesmeten! Het was niet eens een zo oude tent! Jammer dus!
Daarna zijn we van de camping weggegaan en hebben in Diant boodschappen gedaan. Bij de Toeristinformatie gevraagd of er in de buurt een goedkope kamer voor drie personen was, want hoewel we wel die avond naar huis zouden kunnen rijden, wilden wij liever nog een nachtje blijven. We wilden nog wat meer zien van deze mooie streek. Helaas waren de beschikbare kamers vol en met het adres op zak van de jeugdherberg in Namur vertrokken wij.
Nog niet naar Namur, maar naar de bekende grotten “La Merveilleuse” van Dinant. Met mijn nog lichtelijk aanwezige claustrofobie gingen wij zo’n 60 meter onder de grond om het geheimzinnige van moeder aarde te aanschouwen! En die waren schitterend!
In totaal hebben we meer dan 400 traptreden belopen, waarvan 121 achter elkaar weer omhoog! Paul hielp mij daarbij en met een korte rustpauze kwamen we weer in het buitenlicht. Daarna nog een ruïne bekeken, dat wil zeggen, dat deden Paul en Mark. De klim was mij veel te hoog en te steil en te glibberig! Ondertussen deed ik een tukje in de camper.
Daarna reden we opnieuw naar Purnode, want daar wisten we een camping die ook caravans verhuurde. De Nederlands sprekende man uit Amsterdam moest ons teleurstellen, maar wist wel een andere camping dichtbij met caravanverhuur.
Dat klopte en nadat door een misverstand (de Franssprekende man dacht eerst dat wij een plek voor onze caravan zochten) wij de halve camping hadden gezien, belandden we dan toch in een heuse caravan. De kachel was kapot, maar twee elektrische kachels maakten het al snel warm. Binnen enkele uren waren de slaapzakken en andere kampeerspullen weer droog. Dat de douche een miezerstraaltje was met een aan/uit geiser dempte onze blijdschap niet! Terwijl alles droogde gingen wij in een dorpje uit eten: Paul trakteerde! Gezellig en lekker gegeten en terug in de caravan keken we naar de Nederlandse televisie, in de gekochte Libelle stonden alle programma’s vermeld.
De volgende dag was het moederdag en aan het ontbijt vertelden de jongens dat ik die dag niet mocht autorijden. Nou ik had nog geen meter gereden deze dagen, maar goed, het idee was aardig. Wij hadden de caravan niet vuil gemaakt, dus maakten wij hem ook niet schoon en tegen 11.00 uur verlieten wij deze gastvrije camping, na de belofte te hebben gedaan nog eens als echte kampeerder terug te komen.
Al snel zaten we op de snelweg naar Liege om van daaruit Duitsland in te trekken en door de Eifel noordwaarts te gaan. In Eupen –nog net in België- een rommelmarkt bezocht en een leuke letterbak gevonden. In het Eifelgebergte liet Paul ons zijn militaire oefengebied zien, helaas konden wij niet het terrein op. In een van de kleine dorpjes, in een Grieks restaurant gegeten. Langs vele weggetjes en omzwervingen vonden we de autobahn die ons noordwaarts naar Nederland zou brengen. Wij wilden nog een zus en tante in Drenthe feliciteren met haar verjaardag en daarom bij Coevorden Nederland binnengaan. Maar wij wisten natuurlijk niet dat het erg druk was op de Duitse wegen. Ergens voor Oberhausen wel een uur in de file gestaan en zodoende kwamen wij uren te laat op haar feestje en konden ook niet zo lang blijven. Toen wij dan ook tegen half elf thuis kwamen, hadden we het dan ook helemaal gehad. En ja, toen moesten we nog onze spullen uit de camper halen. Toch kijken wij terug op een paar mooie dagen, die we zó weer over zouden doen! Maar dan wel met een waterdichte tent of met het bovenbed van de camper er bij in.
En als ik eerlijk ben, vond ik het wel een bijzondere ervaring om met mijn beide volwassen zonen op pad te gaan. Voor mij waren het vier “Moederkesdagen”!
Dank je wel Mark en Paul,
Jenny
Klik HIER voor alle foto’s!