Zondag 23 juni 2013 Nico 486 km
We hebben vandaag geen lange stukken rijden voor de boeg. Het is de bedoeling om in of bij Schwerin te komen. Vlak bij Schwerin wordt de “CampMobil Schwerin” gemaakt, een (VW-) camper die Jenny ’s warme belangstelling heeft. ’Deze morgen gaan we eerst naar de (Ooster-)kerk en na een warme maaltijd thuis vertrekken we rond 14.30 uur. Het weer doet in geen velden of wegen aan zomervakantie denken. Grijs, nat, fris en winderig. Veertien graden Celsius is niet echt lekker. Maar het moet maar.
Vijftig minuten later rijden we Duitsland binnen en het weer knapt ietsjes op. We gaan nu weer “binnendoor” over Meppen en Clopppenburg richting Hamburg. Het is zondag en wij rijden net achter die ene vrachtwagen op de B231. Maar we hebben geen haast. Wanneer we om half vier bij Wildeshausen een sani- & koffiestop doen, komt de zon er zowaar door.

Om tien voor vijf passeren we Hamburg. De files staan aan de overkant; wij kunnen deze keer doorrijden. Rond half zeven zijn we bij Schwerin. We zien een camperplaats, die eigenlijk een soort camping is. De camping die we vervolgens via Garmin vinden blijkt een eindje buiten Schwerin te liggen. De camping in Schwerin die Jenny op de kaart vindt is een jeugdherberg. De camperplaats die we via Campercontact.nl op het oog hadden valt erg tegen als we hem vinden; zodra je uitstapt knal te tegen de buren op. We rijden door naar Ferienpark Seehof in (jawel:) Seehof, een paar kilometer boven Schwerin aan de Schweriner See. Een uitgebreid terrein, met aparte camperveldjes. We mogen kiezen: Voor € 12,50 buiten de poort op de parking, voor € 22,- een camperplaats of voor € 31 een “gewone” plek. Wij kiezen een camperplaats binnen het terrein. Om acht uur rijden we ons plekje op. Later zien we mooie(re) camperplekken met See-uitzicht, maar we staan nu wel lekker beschut achter hoge bomen. En dat is ook wel prettig, vooral als het flink waait zoals vandaag. Het is een rustige en nette camping, met schoon sanitair. We besluiten om 2 nachten te blijven en zetten ’s avonds de luifel nog even op.

Maandag 24 juni 2013 Nico 0 / 486 km
Vanmorgen staan we wekker-loos om 9 uur op. Rustig ontbijten, waarna Nico bij de receptie voor € 5,- per stuk “Schwerin Tickets” koopt. Daar kun je 24 uur mee met het openbaar vervoer en ze geven ook nog kortingen op bepaalde entree ’s. Geen spectaculaire kortingen, maar de entreeprijzen zijn hier dan ook niet zo hoog. Ook al zou je alleen maar met de bus heen en weer gaan naar Schwerin (wat we uiteindelijk ook doen), ben je maar 40 cent duurder uit dan met 2 enkeltjes, maar hoef je tenminste niet met gevaar voor eigen leven kaartjes uit een automaat in een rijdende bus te trekken. De bushalte is op 7 minuten lopen van de camping, midden in het dorp, bij de enige verkeerslichten. Die hebben we gisteravond bij onze avondwandeling niet meer gezien, het was zeker te donker. Bij het verlaten van de camping doen we de jassen uit, want het is relatief best wel warm als je wandelt, maar na 100 meter moeten ze weer aan, want het begint te regenen. De bustocht duurt een kwartiertje en wanneer we bij het Hauptbahnhof uitstappen is het al weer droog.

We krijgen nog 2 keer een piepklein beetje regen, maar het blijft overwegend droog en de zon zien we ook wel vaak. Helemaal niet zo slecht eigenlijk. Het pontje over een stadsmeer, dat je met de Schwerin Ticket gratis kunt gebruiken, vaart (uiteraard) op maandag niet en het Schloss- Museum is ook uitgerekend op maandag dicht, maar we amuseren ons prima. Een mooie Altstad om in te wandelen. We bezoeken een kerk en de Dom, wandelen om het Schloss heen en genieten vanaf een zonnig terras onder het genot van een witte Chardonnay en een pul Duits bier van het uitzicht op het stadsmeer, met de veerpont die vandaag dus geen meter vaart. Om tien over half vier pakken we de bus terug naar de camping en gaan daar nog even lekker in het zonnetje zitten. Af en toe wolken voor de zon en wat incidentele regenspetters, maar het weer was en is vandaag een stuk beter dan wat de verwachting vanmorgen aangaf. Leuke volle vakantiedag zo.

Dinsdag 25 juni 2013 Jenny 260 / 746 km
Wij staan om 8.15 uur op en het is dan nog wel droog, maar niet warm. Na het ontbijt pakken we alles in en om 10.00 uur zijn we klaar om te vertrekken. We gaan via de Paulsdamm naar de overkant van de Schweriner See. Deze dam deelt de ‘See’ in tweeën.
We willen graag eens een kijkje nemen bij CampMobil Schwerin, een bedrijf dat van Volkswagen T5’s bijzondere campers maakt. Het bedrijf zit vlakbij, in Leezen, maar we kunnen het niet vinden en rijden daarom door, richting Schwerin, om een supermarkt te zoeken. Dat wordt supermarkt ‘Reve’ en we kopen het nodige voor deze dag.
Daarna rijden we dezelfde weg terug en in Leezen vinden we nu tóch het camperbedrijf. De borden waren verscholen achter begroeiing en ja, dan vallen ze niet op. We bekijken twee campers die op het buitenterrein staan.

 

 

 

 

 

Daarna gaan we via de snelweg 14 richting Wismar. Bij Jessendorf lunchen we om 12.30 uur. Wanneer we verder rijden merken we dat we slaperig worden en besluiten om op een parkeerplaats een tukje te doen. Wij zijn dan al op Weg 20 richting Rostock en de hele middag regent het. Ook als Jenny het stuur overneemt en Weg 111 naar Wolgast oprijdt. Onderweg bij een Mac. D. neemt Nico het weer over, maar aan de regenbuien verandert er niks. Weg 111 gaat vanzelf via een brug het eiland (Insel) Usedom aan de noordkust van Duitsland op. We hebben thuis al een camperparkeerplaats gevonden bij Bansin en dankzij onze nieuwe Garmin rijden we er moeiteloos naar toe. Om 17.00 uur komen we aan op Waldparkplatz Seebad Bansin. Het is er een grote waterzooi, veel plassen en modder. Maar voor € 13,00 inclusief stroom worden we netjes naar een min of meer droge plek gedirigeerd. Dat wordt vanavond continue klompen en schoenen wisselen.
Mocht het nog droog worden deze avond, gaan we nog even naar het strand. De zee is 400 meter hier vandaan. We kunnen hem niet zien, maar we horen ‘m wel.

Woensdag 26 juni 2013 Nico 143 / 889 km
Tegen negenen klimmen we uit bed. Het is buiten nat, frisjes (maar net 12 graden Celsius) en nog net zo grijs als gisteravond. We breken rustig op. Terwijl Nico afwast en regelt dat de stroom wordt afgekoppeld (niet zelf stroom aan- en afkoppelen is iets waar Nico een bloedhekel aan heeft) doet Jenny in de (mot-)regen een poging om per fiets in de buurt van het strand te komen. Dat lukt uiteindelijk, maar of het nou het strand is dat de “parkeerplaats-opzichter” gisteren bedoelde? We vertrekken rond half elf en een klein half uur later passeren we de grens met Polen. We rijden een onuitsprekelijke plaats in, die in “Duitse tijden” Schweinemünde heette. We zien gelijk enorme markten onder golfplaat, vermoedelijk wel met minder Vietnamezen dan we in Tsjechië gewend waren. In het centrum gaan we geld pinnen en worden we vermoedelijk gelijk getild: 7% provisie vinden we achteraf wel wat overdreven, maar who cares; het is vakantie, toch?

We doen boodschappen in een Polo-supermarkt. Verbeelden we ons het nou, of lijken alle supermarkten hier nou op de Aldi? Wijn (en andere drank, behalve bier) is te koop bij een aparte balie en niet echt veel goedkoper dan “bij ons”. Het bier wel, dus daarover geen klagen. Rond half een rijden we de stad uit in de verkeerde richting en tuffen we weer doodleuk Duitsland binnen, terug het eiland Usedom op. Na Garmin goed ingesteld te hebben weer terug Polen in en richting “Oost langs de kust”. We staan al snel in een soort file en het duurt even voordat we beseffen dat we in de rij staan voor een veerboot of –pont. Na een klein uur rijden we een oude veerpont op, die overigens niets kost, en zijn in tien minuten aan de overkant, aan de andere kant van de Swina. Een eindje verderop weer in de rij. Garmin geeft een over te steken water aan, maar dit keer duurt het wachten niet zo lang; het is gewoon maar een brug waarvan één van de twee rijbanen onderhouden wordt. Even wachten op het verkeerslicht dus. Daarna weer verder langs een “kustweg” die hoofdzakelijk door het bos gaat. Zee zien we maar een paar minuten. Gaten in het wegdek des te meer. Dit is Weg 102, door ons hernoemd in “102, Weg ermee!”. Maar er zijn ook stukken weg zonder gaten en met mooie uitzichten, voor zover dat door de regen goed te zien is.

Door al het oponthoud is het al wat later geworden en rond half vijf overleggen we maar eens wat we nu gaan doen. Er is een eind verder langs de kust een mooi natuurgebied met verplaatsende stuifduinen, maar in de regen lijkt dat niet zo aantrekkelijk. En bovendien moeten we dan nog een knap stuk doorrijden. We besluiten om te overnachten in Kolobrzeg. Jenny heeft al eerder op internet “Camping Baltic nr. 78” ontdekt, die goede recensies heeft. We rijden de laatste 40 km en stoppen ook nog even bij een “echte” supermarkt, een Intermarché, waar de wijn trouwens ook niet echt spotgoedkoop is. Toch maar een keer onderweg stoppen bij zo’n “alkohol-kraam”. ’s Land ’s wijs, ’s land ’s eer, zullen we maar denken. Rond kwart over zes komen we aan op de camping en krijgen voor 54 Zloty een plek met stroom, inclusief toeristenbelasting. Klein plekje, maar voor één nacht geen probleem. Het regent en om zeven uur gaat de camping-eetschuur dicht. Even tempo dus en op tijd zitten we aan de maaltijd. Schnitzel met friet, goulash met gevulde piepers, een ½ liter bier en een Ice Tea (witte wijn niet verkrijgbaar…) voor 49 Zloty, nog geen € 11,- dus. Dat lijkt er op. Goed gevuld terug naar de bus, douchen, verslag tikken, internetten en relaxen. Morgen moet het droger worden. Nog geen korte-broeken-weer, maar met een beetje zon en geen regen zijn we ook al dik tevreden.

Donderdag 27 juni 2013 Jenny 221 / 1.110 km
We staan om 8.45 uur en hebben heerlijk geslapen. Het is zonnig, maar ook winderig. Geen ontbijt buiten dus, maar ideaal weer om even de dekbedden te luchten. Om 10.30 uur zijn wij klaar om te vertrekken, maar eerst worden we nog aan de praat gehouden door een stel Polen. Zij willen alles van onze stickerruit weten. Bij een zeer grote supermarkt van E.Leclerc in Kolobrzeg vinden we ook de bekenden dozen wijn van 3 liter. Overigens zijn alle noodzakelijke levensbehoeften niet duur, zelfs goedkoop. Maar de alcoholische dranken zijn zelfs duurder dan in Nederland. Niet veel , maar we hadden dat niet verwacht.

We rijden via Weg 11 en Weg 6 naar het oosten en onderweg lunchen we, houden we siësta en tanken we Duva Kampa vol diesel bij een Octanstation. Daarna via Weg 213 e.a. richting een Nationaal Park met de zgn. “stuifduinen”. Deze duinen worden elk jaar zo’n 10 meter door de wind landinwaarts geblazen. Wij hebben daar op internet een camperparkeerplaats gezien, maar kunnen hem niet vinden. Wel komen we bij een openluchtmuseum in Kluki, waar we een uurtje rondlopen en Jenny zowaar twee nieuwe elandjes scoort, om aan haar verzameling toe te voegen.

Omdat we de camperparkeerplaats dus niet kunnen vinden, gaan we terug naar Weg 213 en zoeken de camping aan de andere kant van het natuurreservaat. Deze ligt aan de kust in Leba en daar komen we via Weg 214 om 18.30 uur aan. De receptie is net gesloten, maar we krijgen de instructie om onze campingkaart door de brievenbus te gooien en een plekje te zoeken. Het is helemaal niet druk op de camping en we besluiten twee nachten te blijven. Even later zitten we heerlijk in de zon van een glaasje te genieten. We zetten de luifel er bij op en in een mum van tijd heeft Nico ook de satelliet-tv geïnstalleerd en kunnen we het journaal kijken.
We eten buiten een bord chili concarne en omdat het een beetje weinig is eten we er een plak brood bij. Daarna genieten van een rustige avond.

Vrijdag 28 juni 2013 Nico 0 / 1.110 km, Fiets 19 km
Om kwart over acht uit de veren. Het is droog en de zon schijnt al. Nico gaat naar de receptie om de aanmelding te doen. De “verblijfskaart” voor Duijf-Flobbe ligt al kaar. We hebben gisteren de Acsi-kortingskaart in de receptiebrievenbus gedaan en die staat op Jenny ’s naam. Onze plaats (C159) blijkt niet alleen in de C-sector van de camping te liggen, waar 1 persoon per dag wel 1 hele Zloty duurder is dan in de A-sector, maar we hebben ook nog eens een plek gekozen in de “Plus-sector”. Aan de grootte van de plek kan het niet liggen, want we hebben een bescheiden lapje grond uitgekozen. Veiligheidshalve gecheckt wat deze camping ons per dag dan wel gaat kosten. Dat blijkt wel 93,80 Zloty te zijn. Omgerekend € 19,70 en dat is zelfs voor ons goedkoop voor een leuke plek vlakbij het sanitair, een goede “zonligging” (met dank aan Jenny) en een lekker rustige hoek op een al even rustige camping. Twee nachten is geen probleem. Nico koopt gelijk 8 uur internet in voor 8 Zloty, ca. € 1,70 en begrijpt dat alleen de online-tijd telt. Dat blijkt later te kloppen. Woensdag hebben we net weer een weekkaart voor 100 Mb internet op ons eigen wifi-apparaat gekocht, maar tegen € 1,70 voor 8 uur onbeperkt kan dat natuurlijk niet op. We hebben nog 90 Mb “tegoed” en die komt vóór a.s. woensdag best wel op.

Achter in de ochtend doen we boodschappen in de plaatselijke Polo-supermarkt, die n.a.w. elke dag van 6.00 tot 23.30 uur open is…..
Na de lunch wordt het even bewolkt en wachten we even af. Maar klimmen uiteindelijk toch maar op de fietsen en rijden tegen betaling van 6 Zloty p.p. het “Stowinsky Park Narodowy” in. Een nationaal park met zoutmeren en stuifduinen, die elk jaar 10 meter landinwaarts moeten opschuiven. Je kunt lopen, fietsen of een soort toeristentaxi nemen, zo ongeveer als die rondrit-treintjes in toeristensteden, maar dan op stroom. Wij fietsen dus lekker… Het eerste deel over betonplaten die soms zo scheef liggen dat je gelanceerd wordt, het tweede deel over een onverharde weg zoals we die in Zweden kennen. Aan het eind van de weg schoenen en sokken uit en “zand sjokken” in en tegen de duinen op. Tot aan de zee. Wel vermoeiend, maar best wel mooi. De zon is er al weer volop. Moe maar voldaan terug naar de bus en lekker in de korte broek in de zon met een glas witte wijn. Zomervakantie dus!
Na een goede verfrissende douche weer op de fiets naar het dorp (Łeba) om een hapje te eten. We willen wel binnen zitten. Bij iets dat volgens de borden ook een pizzeria is gaan we naar binnen en krijgen als buitenlanders een Duitstalige kaart, waar in geen velden of wegen pizza’s op te zien zijn. Maar dat geeft niet; soepje vooraf (vis en –uiteraard- tomaat) en dan een stuk gegrilde kip, drie soorten salade en frites. Drinken is een verhaal apart; eergisteren in de campingcafetaria was er geen wijn, ook nu blijkt dat er niet te zijn. Bier genoeg, in alle soorten en maten, maar geen wijn of andere spiritualiën. In de Polen-gids lezen we later dat dit niet ongebruikelijk is. Voor wijn moet je een echte bar of restaurant in. Je maakt wat mee….. Nico is niet solidair, want die zit in no time achter een 0,5 bier. Volgende keer beter. Maar het eten smaakt uitstekend. En voor in totaal 65 Zloty (nog geen € 14) is dit een prima maaltijd. Alleen jammer van die wijn…..

Het is nu 21.00 uur en we gaan maar eens naar het strand om te zien of we de zon kunnen zien ondergaan. En inderdaad; het mooiste van onze vakantie hebben we weer te pakken: 4x ‘Z’= de Zon in de Zee Zien Zinken.

Zaterdag 29 juni 2013 Jenny 0 / 1.110 km, Fiets 21,5 km
Het is 8.45 uur wanneer wij van de hitte ons bed uitdrijven. Het is dan buiten al 21 graden en de zon schijnt precies onder de luifel. Lekker om zó te ontbijten en de dag te beginnen.
Voor het ontbijt nog ‘boekt’ Nico er nog twee nachten aan vast, want we hebben het hier zo heerlijk dat we hier het weekend willen blijven. Ook regelt hij een wasmachine. Daarvoor hebben we een ‘poetsvrouw’ nodig. Gelukkig gaat dat heel makkelijk: de vrouw doet alleen de wasmachine aan en verder niets. Ondertussen doen we boodschappen. Twee uur later hangt ons kampement vol wapperende kleding. Wij nemen het er van en wachten tot de was bijna droog is. De zon is dan al weg en dreigende wolken doen naderende regen vermoeden. Omdat wij nog willen fietsen hangen wij alles onder de luifel en dat past maar net.
Tijdens de fietstocht merken we dat er wel een fietsroute op de gisteren gekochte kaart staat, maar geen fietspad. Het is net zo erg als gisteren, nee, veel erger nog. We besluiten al gauw om terug te gaan en langs de doorgaande autoroute te fietsen. We fietsen naar een klein dorp even verderop, maar op de terugweg gaat het mis. Terwijl Jenny wijst naar de huizen in de verte, van: “daar moeten we heen”, besluit Nico nu eens naar zijn ‘richtingsgevoel’ te luisteren. Heel leuk natuurlijk en we komen ook in het feestgedruis van het dorp. Maar ook dom, want als dat gevoel je precies de andere kant op laat fietsen terwijl er net een regenbui valt, heb je een probleem. Zeker wanneer je geen regenkleding hebt meegenomen. Ach, we zijn er wel uitgekomen en weer op de camping geland. Daar genieten we van de teruggekeerde zon en een glas koele wijn. In totaal hebben we 21 km gefietst. Niet veel misschien, maar wel knap als je de fietspaden hier kent.

’s Avonds is ook de laatste was droog en verleden tijd. We eten een maaltijd uit onze voorraad en genieten na van deze dag. Onze activiteiten van deze avond zijn: lezen, TV kijken, internetten en dit verslag schrijven. Genoeg te doen dus.

Zondag 30 juni 2013 Nico 0 /1.110 km
Een rust(-ige) dag. Geen wekker of afgesproken tijd om uit bed te klimmen. Nadat Nico broodjes heeft gekocht zitten we rond tienen aan het ontbijt. In de zon, dat nog wel, maar het is niet echt warm. Na een tijdje komt er bewolking en wordt het frisser. Voor in de middag gaat het regenen en waaien. Soms heel behoorlijk zelfs. Geen fiets- of wandelweer dus. Lekker lezen, op tijd douchen en dan weer lezen. De camping begint redelijk gevuld te worden. In Polen is nu de zomervakantie begonnen, al zou je dat aan het weer van vandaag niet direct zeggen.
Tegen half zeven gaan we te voet op zoek naar een restaurant. De “eerste links” is gelijk raak. Jenny spot andere-dan-bier-flessen achter de toog. De menukaart buiten is voor Poolse begrippen niet goedkoop, maar het is wèl een “echt” restaurant (met hotel). Dat we de eerste diner-gasten (überhaupt de eerste gasten) zijn, mag ons niet deren. We bestellen beiden een lekker stuk zalm en een fles witte wijn (niet afzonderlijk!). Later nog een heerlijk dessert en daarmee eindigt een verrukkelijke maaltijd. Kennelijk mogen “echte” restaurants wel wijn (en andere-drank-dan-bier) serveren. Weer wat geleerd dus.

Rond 20.00 uur zijn we terug op de camping en is het buiten inmiddels afgekoeld naar 11,5 graden. Zomervakantie? Hadden we tòch ons radiatorkacheltje mee moeten nemen en het ventilatortje kon gerust thuis blijven. Maar gelukkig doet onze diesel-standkachel het ook prima! We hebben nog steeds tijd over van de ingekochte 8 uur internet. Dus deze avond komen we vast wel door. En nu maar afwachten of het morgenochtend bij het opbreken een beetje droog wil zijn.

Maandag 1 juli 2013 Jenny 119 /1.229 km, Fiets 8,3 km
Wij staan vanmorgen vroeg en droog op, want we willen vandaag van deze camping vertrekken richting Gnydia. Het lukt ons om 10.00 uur reisklaar te zijn en gelukkig is het al die tijd droog en zonnig gebleven. De luifel is nog wel een beetje nat, maar dat komt een volgende keer wel als we op een Zweedse camping staan. De overbuurman kwam nog even melden dat hij vannacht dacht “in een verkeerde film te zitten”, want het heeft echt gespookt wat het weer betreft. Gelukkig zijn wij wel wat gewend en hebben we gewoon doorheen geslapen. Deze camping kostte ons voor 4 nachten 363 Zlotty’s, omgerekend €76,00 en daarvoor hadden wij een plus-plaats” op een schitterende plek.

Via Weg 213, die vol kuilen zit en Weg 6 met minder kuilen gaan we naar Gdynia. In die buurt vinden we een groot shopcentrum, waar we bij C&A naar een zomerjasje voor Nico gaan kijken. We vinden er wel een, maar met veel te korte mouwen, dus einde zoektocht. Het winkelcentrum heeft een supermarkt ‘Auchan’ met wel 56 kassa’s. Daar kunnen we in Nederland nog wel wat van leren. Wij brengen er twee uur door en hebben dan nóg niet alles wat we op ons lijstje hebben staan. Dat betekent dat we elders nog naar een doosje wijn van 3 liter en ‘after mygspul’ moeten zoeken. Maar we vinden wel onze ansichtkaarten en postzegels. Die zullen we vandaag nog schrijven en op de post doen.
Nadat we op de parkeerplaats onze lunch hebben genoten (het is ondertussen erg warm geworden) gaan we richting Sopot nog bij twee supermarkten langs. Pas bij Reál lukt het een doos wijn te kopen, ook het muggenspul vinden we. Je zou werkelijk niet kunnen zeggen dat de Polen zulke drinkers zijn, hoewel we onderweg wel anders zien. We merken dat onze nieuwe Garmin af en toe behoorlijk van slag raakt, maar met de Poolse wegenatlas er bij lukt het ons goed onze weg te vinden. Uiteindelijk komen we om 16.50 uur aan op camping nr. 19 in Sopot, nu bekend als Camping Metropolis. Onze jongens zijn hier ook al eens geweest. Hier zullen we onze laatste Poolse nacht doorbrengen, want morgen gaan we met de boot naar Zweden.

’s Avonds gaan we nog een stukje fietsen, op zoek naar een brievenbus. We hebben op de camping bij de laatste zonnestralen onze vakantiekaarten geschreven en willen die nog in Polen versturen. Het duurt even, zo’n 4½ fietskilometers, voordat we een brievenbus bij een postkantoor vinden. Daarna fietsen we naar het strand en wandelen we over een lange houten pier met borden over de geschiedenis. Omdat dit in het Pools is, kunnen wij het niet lezen, maar we vermoeden dat dit een bijzonder bouwwerk is.
Deze avond gaan wij bijtijds naar bed, want morgen moeten we weer vroeg op.

 

Dinsdag 2 juli 2013 Nico 26 /1.255 km 10,5 uur varen
Net voordat de “wekker” afloopt klimmen we uit bed. Het is droog gebleven en er is al wat zon. We zijn snel aan het ontbijt en de stroom wordt op verzoek afgekoppeld. Voorlopig even de laatste camping waar een sleutelbosfiguur de stroomkast opent en afsluit. Dat zullen we zeker niet missen! Om vijf over half acht verlaten we Camping Sopot nr. 19, door iemand die je een zeker gevoel voor humor niet kunt ontzeggen voorzien van de subnaam “Camping Metropolis”. Je moet er maar opkomen! Een paar rechte veldjes met lantaarnpalen, een hoop stenen met golfdak erop voor het sanitair en dat is het dan wel. Maar ook hier zijn ze bezig met nieuwbouw. Wie weet hoe het er over een tijdje uitziet? Volgens Garmin moeten we om 7.59 uur aan de haven zijn, dus één minuut voor de verondersteld- verplichte inchecktijd. Dat worden twee minuten later.

Rond tien voor negen rijden we de Stena Spirit op. Dat was vroeger de Stena Scandinavica, die samen met de Stena Germanica tussen Kiel en Göteborg voer. We begrijpen de heimwee van de huidige Kiel- Göteborg- reizigers naar deze “oude” schepen; die zitten vele malen logischer in elkaar dan de opvolgers met halve passagiersdekken en speurtocht-trappenhuizen. Kompas en noodrantsoenen daar aanbevolen!

Om even over negenen vertrekken we uit Gdynia. We verlaten onze hut op dek 7 met hut-nummer 7107 en gaan -via logische (!) liften en trappenhuizen – naar het zonnedek. Die zon zit trouwens even achter de wolken en het sputtert een beetje. Aan de buitenkant en op de buitendekken van het schip zit wel ongebruikelijk veel roest. Misschien daarom dat het schip nu in Nassau op de Bahama’s geregistreerd is? In de hut hebben we “één streepje” Wi-Fi: internet@sea via de satelliet. Niet snel en de verbinding valt nogal eens weg. Video streamen en zo is geblokkeerd, anders zou het helemaal niet werken. Maar zo nu en dan hebben we internet en het is gratis. We gaan shoppen en kopen een allerliefst pak “dubbelwijn”; Eén kant met 1½ liter “rosé met een kraantje” en aan de andere kant dito met witte wijn. Best wel grappig. Jenny koopt een mooi armbandje en zo kabbelt de ochtend gezellig verder. Koffie-met-torte hebben we ook nog even genuttigd.

Na de maaltijd gaan we even lekker in het – weer teruggekeerde – zonnetje zitten, waarna we onze daghut weer opzoeken en gaan lezen en verslag bijwerken.

Om 18.00 uur krijgen we via de boordomroep het verzoek om (1,5 uur voor aankomst!!) de hut te verlaten voor de schoonmaak. De bagage kan tot een half uur voor aankomst in de hut blijven. Dat idee van achtergelaten bagage spreekt ons niet echt aan dus slepen we onze spullen naar Dek 9 en gaan we lekker in een restaurant zitten tot de aankomst. Daar is er trouwens prima Wifi. En snel ook.

Om 20.00 uur leggen we aan in Karlskrona. Omdat we helemaal achteraan staan op het vrachtwagendek rijden we als een van de laatsten rond half negen de boot af. We rijden rechtstreeks naar de jachthaven en gaan voor 160 Zweedse kronen op de camperparkeerplaats staan, als kleintje tussen de groten. Geen stroom, maar we kunnen wel de sanitaire havenvoorzieningen gebruiken. Best wel goed allemaal. Dit is overigens in al die jaren onze eerste camperparkeerplaats in Zweden. Wel grappig. Even later meldt zich een Nederlands echtpaar die hier met hun zeilboot liggen. De man is geïnteresseerd in T4- campers; hij wil zijn eigen verlengde T4 laten ombouwen. Een leuk gesprek met een goed glas witte wijn in een Zweedse haven. Een leuk einde van de eerste dag, nou ja: avond, in Zweden.
Woensdag 3 juli 2013 Jenny 71 /1.326 km Fiets 18,3 km.
Het is niet te geloven, maar om 7.00 uur worden wij gewekt met lawaai dat werklui veroorzaken die vlak voor onze camper een hoge geheel metalen steiger bouwen. Het is gedaan met de rust, lijkt het. Maar af en toe stoppen ze ook weer en sudderen we weer door. Het helpt ook om te denken: “Jullie moeten werken, maar wij hebben lekker vakantie”.
Het unieke van deze plaats is dat dit de eerste keer is dat wij in Zweden op een camperparkeerplaats staan. Zweden heeft er ook niet veel, want volgens het “Allemansrecht” mag je overal in Zweden overnachten in de natuur, mits je het net zo achter laat als je het hebt aangetroffen. Wij doen dat dan ook vaak en hebben al vele mooie plekjes op onze wegenatlas gemarkeerd.

Wanneer wij om 8.45 uur uit bed klauteren is het al erg warm en korte broekenweer. Na het ontbijt fietsen we naar het centrum om te pinnen en boodschappen te halen. Het eerste moet in twee keer, want ons gekozen bedrag is te hoog en het tweede doen we bij de Lidl, achter het station.

Terug bij de haven maken we ons op om te vertrekken. We gaan met een veerpont naar het eiland Aspö om te gaan fietsen. In Zweden zijn alle veerponten die de doorgaande weg met elkaar verbinden gratis en daarom gaan we ook met de camper. Het is een mooie tocht van een half uur tussen de scheren door. Deze eilanden staan vol met verdedigingsbouwwerken uit de tijd van na de Deense overheersing. Karlskrona is van oorsprong een marinestad en de eilanden voor de kust hadden daar een grote rol in.
Wij rijden het eiland rond en dat is zo’n 10 km.

Onderweg komen we interessante dingen tegen als een legermuseum over kustartillerie die hier op alle eilanden aanwezig was en een fort dat in het water ligt. Dat was destijds met puntige hoeken gebouwd, omdat de vijand altijd van twee kanten zou kunnen komen en dan makkelijk te verslaan zou zijn.
Om 15.30 uur laden we de fietsen weer achterop de camper en gaan we met de veerpont terug naar Karlskrona.

Nog even een sanitaire stop bij de camperparkeerplaats en dan kiezen we voor de E22 en Weg 27 (in ons boek nog nr. 30) om een camping in Tingsryd te zoeken. Dat schijnt een mooie camping te zijn en om 17.10 uur komen we daar aan. Er moet een overdekt zwembad zijn, maar wij hebben het tot nu toe niet gevonden.

De camping is inderdaad mooi, maar ook duur. Per nacht sek 315 en dan is het douchen nog niet betaald.
We kijken morgen wel of we hier nog een nacht willen blijven.

Donderdag 4 juli 2013 Nico 0 /1.326 km Fiets 12 km.
Tegen tienen klimmen we maar eens uit een (inmiddels zeer warm) bed. Het is hier heel rustig en daarom sudderen we lang door. Gisteravond hebben we besloten om hier toch maar twee nachten te blijven. Niet omdat we zo graag op hele dure campings staan, maar het is wel zo praktisch. Of we nu in één of in twee keer naar onze laatste camper-overnachting vóór de “huisje-week” rijden maakt niet veel uit. Het zou vandaag regenen en dan kun je net zo goed in vol ornaat met luifel staan en lekker lezen. We maken van het ontbijt maar een brunch en doen daarna een rondje bedden luchten en verschonen. Vannacht heeft het best wel hard geregend, maar nu is het droog. Het is heel zonnig en warm, niet slecht voor een verondersteld regenachtige dag.

Nico koopt na de brunch voor 50 Kronen 24 uur internet. Gisteravond liep onze tweede weekpas af. En 100 Mb van zo’n weekpas jaag je er zo door. De 100 Mb van onze eerste weekpas was na drie of vier dagen al “op”. De tweede hebben we niet volledig gebruikt, omdat we op onze “vierdaagse- camping” in Polen voor 8 Zloty (€ 1,88 !!!!) vier dagen konden internetten. We hebben afgesproken dat we 25 Zloty of 50 Kronen acceptabel vinden voor een dag internet op de camping.

De eerste mail die we na deze investering vervolgens binnenhalen is van Casamundo, de firma bij wie we ons Zweedse vakantiehuisje-voor-een-week gehuurd hebben, waar we zaterdag intrekken. Die sturen per mail de weersverwachting voor die week. En die verwachting is niet slecht; droog, zonnig en temperaturen van 21 tot 26 graden. Maar het is altijd een verwachting. We zullen zien.
Voor volgende week woensdag, de dag waarop Nico en Mark naar Helsingborg gaan voor een concert van Gyllene Tider (de band waarmee Per Gesle van Roxette 34 jaar geleden begon) wordt droog weer en 21 graden voorspeld. Niet slecht voor een openluchtconcert in het Sofiero Slottsparken….
Na de boodschappen gaan we een stuk fietsen. Heuveltje op en heuveltje af. Elektrische fietsen? Dat idee spreekt steeds meer aan…
Tegen vijven zijn we terug en installeren ons in het zonnetje met een glas witte wijn. Onderweg zagen we een thermometer op 30 graden staan, maar dat lijkt een beetje te optimistisch. Maar lekker warm is het wel.

Bij de buurman schalt Cornelis Vreeswijk uit de speakers. Voor de jongeren onder ons: Cornelis Vreeswijk was een Nederlandse zanger / troubadour. Singer – songwriter zou je tegenwoordig zeggen. Zoek op YouTube maar eens op “De nozem en de non”. Kort na dat succes ging hij naar Zweden, waar hij in no-time razend populair werd. Met – uiteraard- Zweedse liedjes. En vervolgens al weer jaren geleden doodging. Maar zelfs nu staan er nog steeds rekken vol met Cornelis Vreeswijk CD ’s in de winkel.

Die buurman van ons is trouwens een verhaal apart. Een “Zweed-met-mega-bierbuik”, het type buik dat constant onder het T-shirt uithangt, tot de man zijn shirt uittrekt…… Dan is het tijd voor het spelletje “Zoek de broek”…….
Hij zal iets ernstigs met zijn keel hebben, want hij praat niet, maar hij “raspt”, alsof hij elk kwartier een vel schuurpapier (met grove korrel) naar binnen werkt. Hoest en rochelt met grote regelmaat. Je hóórt in gedachten de fluim neerkomen…. En toch gewoon lekker doorroken. Zijn ideale middag lijkt te bestaan uit een combinatie van Cornelis Vreeswijk en Jägermeister. Maar hij groet vriendelijk. Er is veel te zien op de camping…..

Na dit middagvermaak gaan we douchen in een prima toiletgebouw en vervolgens gaan we eten. Dit laatste onder de luifel, want het begint licht te regenen. Later, het is nu 20.45 uur, is het al weer droog en breekt de bewolking. Best wel een leuke dag.

De Zweedse buurman komt in een soort Engels al raspend met bloeddoorlopen ogen nog even melden dat het achterlicht van Jenny ’s fiets nog brandt. Zeker vanmiddag met het afhalen van de fietstas per ongeluk aangezet. Aardige man, dat wel…..

Vrijdag 5 juli 2013 Jenny 35 /1.976 km
Deze ochtend begint met iets wat we niet vaak meemaken en wat we ook het minst leuke in een vakantie vinden: koffie zetten, en dan…. is het gas op. Jenny zet gauw alles klaar en als Nico van het sanitair-gebouw terugkomt kan hij meteen aan het werk. Met deze gasfles hebben wij het ruim 6 weken gedaan en dat is best wel lang. Dat komt grotendeels doordat wij in Scandinavië vaak in de campingkeukens koken en afwassen. Dan heb je niet zoveel gas nodig. Door de gaswissel komt het dat we laat aan het ontbijt zitten en pas 11.10 uur klaar zijn om te vertrekken. Dit was een dure camping, zeker voor Zweedse begrippen en omgerekend in euro’s wel € 77,00 voor 2 nachten!

Jenny rijdt via Weg 120 naar Almhult waar de eerste Ikea ooit stond. Stond, want er is inmiddels een nieuwe gebouwd. Wij gaan daar wat inkopen doen en drinken een kopje koffie (gratis met Familypas) en torte.
In Almhult vinden we ook een grote supermarkt, een ICA Maxi, en doen we de noodzakelijke boodschappen. Daarna rijdt Nico en volgen we Weg 120 tot Tharyd. Daar kiezen we een ongenummerde weg uit onze wegenatlas naar Hinneryd. We zijn nog maar net op weg als we zien dat de weg versperd is door een ongevallen boom. Het lukt ons niet die te verplaatsen. Net als wij omkeren komen er meerdere auto’s aan die gezamenlijk de boom willen weghalen. Nou, daar willen wij ook wel bij helpen. Een automobilist haalt een zaag uit zijn auto en dan is de klus snel geklaard. Eén weghelft is vrijgemaakt en dat is voldoende om er langs te kunnen.

We komen aan in Torpa en willen daar de kerk bezoeken. Op de deur staat een bordje dat hij dagelijks is geopend, maar de deur is duidelijk op slot en er hangt ook geen sleutel op een verstopte plek, zoals wij eerder eens hebben gezien. Hier in de buurt willen wij overnachten, want in onze wegenatlas staan meerdere mooie plekjes aangetekend. Niet door ons, maar door Paul, dat heeft hij even later bevestigd. Bij een omcirkelde ‘badeplats’ waar ‘2010’ staat gaan we kijken en zien meteen dat het een zeer geschikte plek is om te overnachten. Geen verbodsbordje tegen kampeerders, volop in de zon, piepende zwemsteiger, omkleedruimte, grasveldje, zandstrandje en een wc-huisje. Dit laatste is niets anders dan een houten huisje met een houten plateau waar een bril op zit. Ziet er netjes uit, hoewel je wel je neus dicht moet knijpen.
Het is even na vieren als we hier neerstrijken en Nico de camper nota bene ook nog recht op de blokken kan krijgen. We staan pal aan de weg, maar er komt amper verkeer langs.
We genieten een paar uur van de zon (en wind) en schuiven steeds een stukje mee met de zon. We eten aan een picknicktafel en genieten van het uitzicht. Af en toe komen er mensen zwemmen en af en toe rijdt er een auto langs op weg naar de verderop gelegen roeiboten. Het is een rustige avond, onze laatste als kampeerders deze vakantie. Morgen gaan we naar ons huis dat we voor een week gehuurd hebben. Dan komen ook Mark, Paul en Kitty en gaan we er een heerlijke week van maken.

Zaterdag 6 juli 2013 Nico 892 / 2.868 km
Om 8 uur loopt de wekker af na een hele stille nacht. De eerste zwemmers zijn al te water. We ontbijten in alle rust en een uurtje later rijden we richting Halmstad om een berg inkopen te doen. Een klein eindje van onze overnachtingsplek van de afgelopen nacht bekijken we de plek waar we in 2003 tijdens onze tweede Noordkaapreis op de terugweg hebben overnacht. Ook leuk, ook uitzicht op een meer en zelfs een WC- gebouw, maar vlak bij een doorgaande weg. In Halmstad aangekomen zijn we “even” een tijdje bezig in een Mega- Coöp om de “gewone” boodschappen tot en met maandagmorgen te doen, maar dan voor vijf personen. Ook doen we inkopen voor de voor morgen geplande barbecue. Na lang winkelen gaan we uiteindelijk na het middaguur richting ons “huisje voor een week” in Drängsered. We lunchen onderweg en komen tien over half drie bij het huisje aan. De deur is open, de bij-gehuurde hottub wordt al gevuld, maar er is niemand.

Na een tijdje komt de eigenaresse, die ons wegwijs maakt. Naast de hottub huren we ook de sauna “beneden bij het water” er bij. In no time draait de wasmachine, gevolgd daarna door nog twee. We slepen van alles naar binnen en als we rond half zeven aan de maaltijd zitten arriveren Mark, Paul & Kitty na een lange dagreis. Ook zij installeren zich. We zetten de satellietspullen op en hebben in no time beeld op de grote huis-TV. Maar door zenders inlezen op de Canal Digitaalkaart van Mark raken we meer zenders kwijt dan we er bij krijgen. Met de kaart van Nico er weer in blijft het helaas zo. Maar we hebben nog wel een paar Nederlandse zenders, dat nog wel….
Het strandje bij “ons” meertje wordt ook door de plaatselijke inboorlingen gebruikt, dus helemaal “privé” is dat ook weer niet. Hoe dat moet met die sauna met open raam zien we nog wel…….

Zondag 7 juli 2013 Jenny 0 / km, Fiets 7,4 km
Jenny heeft vanmorgen de taak om het ontbijt klaar te maken, maar wanneer zij beneden komt zijn Kitty en Paul er al. Paul heeft de hottub al aangestoken en de schoorsteen rookt goed. Na een uitgebreide brunch gaat iedereen te water. Eerst in de hottub die ruim 35 graden is en daarna in het meer. Hoewel het meer-water 20 graden is, is de overgang van hottub-water naar meer groot. Maar het zwemmen is heerlijk, ook Nico gaat zwemmen!

De rest van de dag luieren we tussen water en ligstoel. Het is heerlijk warm weer en we genieten. Later op de middag gaan Kitty en Paul roeien en vangen zowaar een paar visjes, die ze weer de vrijheid geven. Nico en Jenny fietsen naar de kerk in Drängsered, helaas is deze gesloten. De route heen en terug is 7,4 km en gaat meer omhoog dan omlaag. Een goede activiteit voor de komende bbq, waarbij wij onderweg de 100 fiets-kilometers van deze vakantie passeren. Vanaf 18.00 uur gaat de bbq aan en die bestaat uit een mix van Nederlandse en Zweedse producten. Het zonnetje schijnt nog steeds, hoewel hij in kracht afneemt. Daarna gaan de jongelui weer in de hottub, die met het deksel er op nog heel warm is gebleven. We maken plannen voor de komende week en verzekeren ons van een fijne tijd.

 

 

Maandag 8 juli 2013 Nico 146 / 1.700 km
Rond de klok van achten rent Jenny het meer in voor een ochtendzwemrondje. Vertrouwd, zelfs vanuit een huisje dat voor een week gehuurd is. Normaal gebeurt dit vanuit de camper, maar vanuit een huisje is het ook wel indrukwekkend. Ergens tegen negenen zitten we allemaal aan het ontbijt. De zon schijnt al weer volop en het “dreigt” weer een warme dag te worden. Na het ontbijt stappen we in de blauwe bus/camper en rijden we naar Halmstad, om te gaan winkelen in winkelcentrum Eurostop. Er worden alvast cadeuautjes voor Kiity gekocht, die vrijdag jarig is. Daarna gaan we lunchen (en internetten) bij / in de Mac Donalds en rijden naar een ander winkelcentrum om te winkelen bij de Ö of B, de Zweedse mega-variant van de Action. We rijden daarna naar Torup, om de “werkplaats van de Kerstman” te bezoeken. Lijkt een stuk echter dan de varianten rond de Poolcirkel in Zweden en Finland. Kleiner, dat wel, maar de souvenirs worden hier op locatie gemaakt in plaats van in Hong Kong. Paul & Kitty en Jenny kopen souvenirs. Daarna verder naar een lokale “Glasbruk”. Wel een winkel, maar er wordt dit jaar geen glas geblazen, want de oven is kapot. Eigenlijk ook wel zo prettig, want het is al warm genoeg…. J.
Na de “glaswinkel” rijden we weer terug naar “ons huis”. Eerst lekker chillen in de zon met een glaasje, daarna gaat Mark aanstalten maken om het eten van vandaag klaar te maken: Pitty Panna met eieren en balletjes, gevolgd door chocopudding als dessert.
De hottub wordt weer bijgestookt, Paul & Kitty stoken de sauna op en duiken na een eerste test het koude meer in. Jenny volgt even later en zelfs Nico gaat ter sauna en stapt even later zonder klagen, uitstel en smoesjes zo maar het meer in. En duikt de sauna weer in en opnieuw het meer in. Daarna gaat het sauna-viertal de hottub in, vergezeld van een glas rosé en dan heeft Mark inmiddels de maaltijd klaar.

Na een heerlijke maaltijd gaan Mark, Paul & Kitty de sauna en het meer weer tegemoet, terwijl Jenny als een volleerde kapitein in haar eentje het meer over roeit. Hier kun je best wel aan wennen………………………

Dinsdag 9 juli 2013 Jenny en Nico 0 / 1.700 km
J: Om 9.00 uur zitten we aan het ontbijt. Het is dan nog wat nevelig en bewolkt. Daarna gaan ‘de mannen’ een dagje weg, naar het Saabmuseum in Trollhätten. Zie verslag van Nico. Kitty werkt een was weg en Jenny haalt een doek en stofzuiger door het huis. Daarna wordt het wat de dames betreft een dagje zonnen, baden in de hottub, zwemmen en roeien. Ze roeien het hele meer over en tonen zich een goed team aan de spanen.

Nico: Rond tien uur verlaten Mark, Paul en Nico het vakantieverblijf en gaan per Saab richting Trollhätten. Tijdens een tussenstop in Göteborg wordt de helemaal lege gastank van de Saab gevuld met LPG, wat hier slechts op een zéér beperkt aantal plaatsen te verkrijgen is. Daarna wordt de reis voortgezet en in Trollhätten aangekomen bezoeken we het Saab Bilmuseum. Daar zijn we jááren geleden als gezin ook al eens geweest, maar toen was er geen Saab-bezitter onder ons. Nu wel en dat is Mark. We bekijken alles, inclusief een film uit 1987.

Mark ’s model is wel als schaalmodel te koop, maar niet in de goede kleur. Mark laat het dus bij een sticker. Voor het vertrek zetten we de Mark-Saab voor de ingang van het museum voor een plaatje. Waarop het personeel gewapend met fototoestel vraagt of Mark bezwaar heeft om “Visitor of the day” te worden. Mark heeft geen bezwaar, dus gaan we met zijn drieën en de Zwarte Bolide op de foto. Daarna koopt Mark nog een kofferdeksel-logo bij de plaatselijke Saab onderdelen-leverancier en gaan we weer richting huisje. In Göteborg maken we nog een tussenstop naast de Ikea om bij de Coop Forum een Gyllinne Tider CD, DVD ’s (Mark) en ijs te kopen. Daarna weer verder naar “hem” (huis). We begonnen de dag grijs en met 16 graden, maar na een half uurtje rijden brak de zon door en we hebben onderweg ruim de 25 graden gehaald.

J: Voordat de mannen terug komen stoken de dames de hottub en sauna op en wordt de oven voorverwarmd voor de pizza’s, zodat alles klaar is wanneer Nico, Mark en Paul terug zijn. ’s Avonds wordt er weer flink getubt en gesaunaat, waarbij het meer de noodzakelijke afkoeling moet geven. Jenny zwemt het meer over, zoals ze had beloofd en neemt een dotterbloem als bewijs mee terug. Zij heeft daarmee een ‘Jap’ (de Zweedse Mars) verdiend.

Woensdag 10 juli 2013 Jenny en Nico 241 / 1.941 km
J: We staan bijtijds op, want vandaag gaan wij naar het elandenpark Smålandet bij Markaryd. Het is bewolkt en niet echt warm te noemen, dus de lange broeken gaan aan. Om 12.15 uur komen we daar aan en Paul koopt gauw de kaartjes voor de safari van 13.00 uur. We krijgen twijgen met bladeren mee om de dieren te voeren en Paul voert meteen een camouflage-act op waarbij wij niet de enigen zijn die in een lachstuip liggen. Die stemming blijft de hele rit met het safari-treintje en we hopen maar dat niemand last van ons heeft. De elanden komen dichtbij, zijn helemaal tam en steken zelfs hun kop in de wagon op zoek naar onze takken. Een eland maakt het wel erg bont en wil blijkbaar elke wagon van binnen zien. Zij heeft een jaar of vijf geleden haar moeder verloren, die verdronken is toen ze meende naar Denemarken te kunnen zwemmen. Er zijn ook buffels in het park, maar wat die in Zweden doen, is mij niet helemaal duidelijk. Halverwege de tour sprak de chauffeur alleen nog maar Zweeds, dus die uitleg hebben wij niet. Na drie kwartier is de rit voorbij; applaus voor de chauffeur en wij gaan ons te goed doen aan een broodje elandenworst, wafel met saus en de souvenirs-shop.

Daarna gaan wij naar het centrum van Markaryd om boodschappen te doen bij de Systembolaget (drankenwinkel) en de Konsum. We doen meteen voor 2 dagen inkopen, want morgen is een rustdag en blijven we bij ons huis.
Hierna splitsen onze wegen: Mark en Nico gaan naar een concert van Gyllene Tider, zie verslag Nico.

Paul, Kitty en Jenny besluiten alternatief (= niet over de snelweg, maar via tussendoor-wegen ) terug te rijden naar het huis. Zij zien eerst nog een ICA supermarkt en kunnen de verleiding niet weerstaan daar de ontbrekende boodschappen te doen. Niet dat we niet zonder zouden kunnen…., maar toch…
In Hamneda weten we een visrestaurant waar ook ‘elandenkebab’ wordt geserveerd en we besluiten dat te gaan doen. Het ruikt er wel erg naar vis en als je daar niet van houdt is het even wennen.
Na de maaltijd –die maar 2 kronen boven ons budget gaat- rijden we over allerlei alternatieve wegen naar ons huis. Soms is er amper een weg, maar wel een mooie waterval, soms worden we omgeleid. In elk geval een route om van te genieten en omdat we ook nog leuke overnachtingsplekjes zien roept Kitty ineens: “ik wil volgend jaar ook gaan kamperen”, iets wat Paul natuurlijk erg leuk vindt.

We merken dat we zuid Zweden helemaal nog niet goed kennen, niet qua natuur en niet qua overnachtingsplekken in de natuur. Via Kinnered rijden we een onverharde weg naar ons huis en bij het ‘gele huis’ zwaaien we nog even naar de eigenaresse.

De avond sluiten we af met een vuur bij de steiger, met cider, witte wijn en elandenworst. Het verhaal van Nico en Mark volgt hier onder……

N: Na het afscheid van de rest van het reisgezelschap rijden we Markaryd uit (en zien nog net de camper de parkeerplaats van een héééle grote supermarkt oprijden. We rijden de E20 op, richting Helsingborg. Op naar het concert van Gyllene Tider, de allereerste band van Per Gessle (Roxette), die inmiddels al 34 jaar bestaat (de band, niet Per Gessle). Onderweg zoeken we naar een “gasboer” om de inmiddels weer lege gastank van de Saab te vullen. De tweede poging is raak: 7 kilometer van de snelweg en dan nog 2 kilometer zandpad. De “bediende” verwondert zich over een Zweedse auto uit het buitenland. Hij is nog verbaasder om te vernemen dat de broer van de Saab-eigenaar in een Volvo rijdt. Zó laat je nog eens goede indrukken achter….

Op de terugweg naar de snelweg shoppen we wat met het meegekregen “eetbudget” uit de algemene huishoudpot en kopen behalve een “toetje” ook nog een potje “Tomat Syl”, haring in tomatensaus. Dit jaar erg zeldzaam in Zweden, althans de tomaten-versie. Wanneer we dit kostbaar kleinood ’s nachts in de koelkast zetten, blijkt dat het andere deel van het gezelschap óók zo’n potje heeft gescoord. Maar ze komen wel op…
Na een welverdiende afspuitbeurt voor de Saab in een lokale wasbox rijden we verder en komen al snel in een file / langzaam rijdend verkeer die allemaal op weg zijn naar Sofiero Slott, waar in de kasteeltuin het concert zal plaatsvinden. We parkeren voor 40 Kronen in een weiland – en zijn daar dus het enige buitenlandse kenteken- en sluiten aan in één van de twee rijen toeschouwers die naar binnen willen. Die rij blijkt zo’n 500 meter lang te zijn (en 3 tot 4 man breed). Maar het gaat best wel snel en gemoedelijk, niemand dringt voor en het is allemaal reuze gezellig. Alle leeftijden, van 5 tot 70+. Het lijkt wel een regionale feestdag. De mededeling die Mark per mail kreeg om maar geen picknickspullen mee te nemen omdat het druk wordt, heeft de andere feestgangers kennelijk niet bereikt. De tassencontrole is waarschijnlijk alleen bedoeld voor vuurwapens en explosieven, want terwijl we een paar meter van het podium af staan, wordt links en rechts witte wijn uit flessen en Rosé uit 3-liter-pakken getapt. Een eindje van het podium af lijkt het wel Regionale Picknickdag. Nog nooit zo’n ongedwongen concert meegemaakt. Het blijft gelukkig droog en de temperatuur loopt op naar 17 graden. Dat valt allemaal wel mee, want het is vandaag in het “binnenland” wel wat frisser geweest. De zon komt er zelfs weer door en het blijft droog.

Even na half acht begint het voorprogramma: Linnea Hernriksson. Een Zweedse band met 2 keyboardspelers, een gitarist, een drummer en een zangeres die als een soort carnavalskip in felle kleuren verkleed over het podium beweegt. Een tikje mollig, dus het schudt allemaal best wel. Je moet er van houden, maar uit het feit dat velen meebrullen en swingen doen aardig wat mensen dat inderdaad. Bij de laatste “final jump” van de dame is de landing wat ongelukkig; patsboem op de linker bil, maar die kan wel een stootje hebben. De rechter ook wel….

Niet al te veel later begint de hoofdact, Gyllene Tider. De heren hebben er zin in en het wordt gewoon één groot feest. Tegen kwart voor elf is het allemaal klaar en gaan we naar de auto. Rond kwart over elf zijn we het parkeerweiland af en begint de terugreis naar Drängsered. Onderweg koelt het af van 17 naar 10 graden. Om tien voor één zijn we weer terug en na het nuttigen van een blikje “X-strong Cider” en wat elandenworst (“’s middags aaien, ’s avonds opsnaaien”) sluiten we een mooie dag af.

Donderdag 11 juli 2013 Jenny 0 / 1.941 km
Het is laat wanneer wij vandaag aan het ontbijt zitten, want wij slapen uit. Jenny duikt eerst het meer in voordat zij Nico helpt met de ontbijttafel dekken. Daarna wordt het een dag van luieren, roeien, etc. Het is weer zonnig en het wordt behoorlijk heet. Zó heet dat sommigen juist weer binnen gaan zitten, want in huis is het koel.

’s Middags gaan Kitty en Paul het meer over roeien en daarbij loopt Paul een soort zonneallergie op. De hottub is inmiddels zó vuil geworden dat besloten wordt om het water te verversen. Aanvankelijk met de tuinslang als hevel, maar als Jenny de stop in de bodem ontdekt gaat het veel sneller. De kuip daarna weer vullen duurt lang en wij helpen een beetje om met kokend water de temperatuur omhoog te krijgen.

De maaltijd vandaag is opnieuw bbq en we doen ons tegoed aan allerlei lekkers. Daarna wordt er gevist, gesaunaat en geluierd. Kitty leert ons vissen, iets wat eigenlijk helemaal niet zo moeilijk is als het lijkt. We zetten de tuin in kaarslicht; het belooft weer een mooie avond te worden.

Vrijdag 12 juli 2013 Nico 35 / 1.976 km
Deze laatste volle dag in Zweden is Kitty jarig. Aan de versierde tafel worden de cadeautjes uitgepakt. Daarna ontbijt. Dit alles bij geopende serredeuren. Nog wel iets frisjes, maar het wordt steeds warmer.

Na het ontbijt klimmen Mark en Jenny op de fiets naar Kinnared, om bij de lokale ICA boodschappen te doen. Paul en Kitty volgen met de camper (en het fietsenrek voor de terugreis van Mark en Jenny). Nico bewaakt het fort. Daarna een verjaardag met lekker luieren, roeien, hottubben en zonnen. Het avondmaal is in handen van Paul en Kitty. Pannenkoeken, al werkt de grootste koekenpan niet echt mee. Na enige tijd duiken Jenny, Mark, Paul en Kitty de sauna respectievelijk het meer in. De hottub heeft zijn laatste hout verstookt en is meer een warmtub geworden.

Overdag zijn al heel wat spullen verhuisd van huis naar auto/camper. Nico ruimt ’s avonds de satellietspullen op. Daarna gaan we op elandensafari. In het gastenboek hadden wij van Nederlanders gelezen dat zij in een week tijd 23 elanden in de omgeving hadden gespot. Dat deden ze in een langzaam rijdende auto een half uur voor zonsondergang. Wij rijden ook een tijdje door de omgeving en hoewel de route mooi is, laat geen eland zich aan ons zien.

Na het douchen gaat het richting “kampvuur bij het meer” en worden er o.m. “broodjes op een stokje” gebakken. De muggen zijn niet voor Kitty’s verjaardag uitgenodigd, maar ze komen desondanks in grote aantallen. Die hebben ook feest…..
Tegen middernacht worden de verschillende bedden opgezocht. Morgenochtend is het vroeg dag. Om half zeven er uit, om 7 uur ontbijt.

Zaterdag 13 juli 20132 Nico 912 / 2.868 km
Wij zitten tegen zevenen aan het ontbijt. Het op- en inruimen gaat heel snel en om kwart over acht vertrekken we al. We spreken de eigenaresse nog even en gaan dan op pad.

Nico en Jenny tanken kort voor Halmstad. De camper heeft zuiniger dan 1 op 13 gereden en dat gebeurt niet vaak. Mark gaat in Malmö gas tanken en we willen elkaar ontmoeten bij “het grootste winkelcentrum van Noord Europa”. Door een foute instelling van Garmin (“de kortste route”) worden we dwars door Malmö geleid en komen uit bij de Arena. We zien de Saab (met inhoud) nergens en bellen met Paul. Na een mislukte poging om ze te vinden spreken we af dat wij maar doorrijden naar Denemarken en bij de brug bij Mön op de rest wachten.

Maar dan gaat het mis. Het “voorgloeilampje” van de camper begint te knipperen. Omdat wij in het boekje niet kunnen vinden wat dit betekent, belt Nico met de thuisgarage. Een monteur vertelt dat het een storingsmelding is, het kan van alles zijn. Hij vraagt of de motor ook inhoudt, maar dat is niet het geval. Doorrijden met een knipperend lampje is ook niet alles. We slingeren de laptop aan en zoeken een VW-garage in Malmö. Die blijkt 10 kilometer verder te zijn en we rijden die kant op. Helaas: de werkplaats is op zaterdag dicht en men vraagt of we mobiliteitsgarantie hebben. Diè hebben we dus, mede daarom zitten we al jaren bij de Volkswagengarage in Zwolle voor goed – maar best wel duur – onderhoud. Vervolgens krijgen we de vreemde tip om eerst maar een goed eind weg te rijden en dan de Mobiliteitsservice te bellen; “anders worden we hier weer naartoe verwezen of – in het ergste geval – gesleept”.

Eerst maar eens kijken of we zelf iets kunnen vinden; een van de eerste mogelijkheden die de Zwolse monteur per telefoon meldde blijkt gelijk raak; geen van de drie remlichten werkt. Nico belt opnieuw met VW-Zwolle en krijgt het advies om – als het niet lukt om zelf iets te doen – toch maar de hulptroepen in te schakelen, want zonder remlichten is het levensgevaarlijk, zo niet verboden, om de weg op te gaan. Nico belt met VW Mobiliteitsservice Nederland.
De man legt uit dat er geen hulpwagen komt omdat we nog kunnen rijden. Andere hulp lijkt moeilijk, omdat “in Zweden net de vakanties begonnen zijn”. Wachten tot maandagmorgen lijkt niet echt handig. We krijgen nog wel een telefoonnummer van een andere hulpdienst, maar “die zit ver weg en of die komen?” Lijkt dus ook niets.

Nico belt dan maar met de verzekering. Maar belt in plaats van met de reisverzekering per vergissing naar de alarmcentrale van de kampeerautoverzekering, maar die kunnen ook niets doen. Twee dagen wachttijd en dan zitten we weer op maandag.

Intussen zijn Mark, Paul en Kitty uit-gewinkeld en komen rond 13.00 uur ter plaatse. Mark gaat internetten en zoekt oplossingen op het VW-forum. De zekering is niet kapot, daar kan het niet aan liggen. Paul ziet kans om het remlichtrelais te demonteren met behulp van de informatie van Mark. Wanneer de draden rechtstreeks worden verbonden branden de remlichten. Dus is het relais stuk. Opnieuw de VW-garage waar we voor staan in, maar die hebben dit onderdeel niet. Een zusterbedrijf in Lund, een eindje verderop wordt gebeld, maar die hebben het ook niet. Je zult in Zweden maar VW-onderdelen nodig hebben…. Dat gaat beter in Noorwegen, dat weten we uit ervaring. Nadat Paul vervolgens het relais een aantal keren handmatig heeft bediend, wat moeilijk en knersend gaat, monteert hij het ding en zowaar: de remlichten werken weer en het waarschuwingslampje blijft uit.

We rijden gevolgd door een “controlerende Saab” naar de Burger King voor een “Whopper-, Wrap- en Cheesburger- lunch”. Daarna gaan we richting “Oresund-brug”, waar we om kwart over twee na betaling van 395 Kronen letterlijk en figuurlijk groen licht krijgen. We spreken af om in Rödby bij de boot naar Putgarden op elkaar te wachten. Onderweg belt Mark en waarschuwt voor een kinderwagen die midden op de weg ligt. Daar aangekomen is het inmiddels een zeer plat exemplaar geworden. Gelukkig zonder kind, dat wel. Tijdens de rit worden we drie keer gebeld door VW Mobiliteitsservice Nederland, “hoe het afgelopen is”. Jenny maakt onze mening over die “service” héél duidelijk. Ons incident is geregistreerd met als probleem “Motor verliest vermogen”. Hoe ze dáár nou zijn bijgekomen is ons volstrekt onduidelijk. Het klopt in ieder geval niet. Bovendien had men dan toch echt de hulptroepen moeten sturen.

Om kwart voor vijf rijden we de boot naar Putgarden op, waar we een uur later aankomen. We gaan om 19.00 uur eten bij Raststätte Trave en rijden om 20.00 uur verder. Door de wegwerkzaamheden was er een korte uitvoegstrook. De invoegstrook is nòg korter en Jenny trekt met gillende banden op. We rijden apart, want Mark moet in Hamburg gas tanken. Jenny rijdt door tot Wildeshausen, waar we tanken, waarna Nico het stuur overneemt. Om vijf over elf rijden we Nederland binnen. Tussen Nieuwleusen en Zwolle zien we de Saab zowaar. Om tien voor twaalf zijn we dan na bijna 900 kilometer rijden op deze dag weer thuis, na een zeer gevarieerde maar heel leuke vakantie.

Tja, en na alleen de noodzakelijke dingen uit de camper te hebben gehaald, (de rest komt morgen wel) wacht ons het lekkerste bed van de hele vakantie: ons eigen!

Welterusten!

Klik HIER voor de foto’s!