2014: Wintersportvakantie Trysil

Ter gelegenheid van ons 35 jarig huwelijk hebben wij een wintersportvakantie geboekt in Noorwegen. Trysil, waar we 5 jaar geleden en 10 jaar terug ook zijn geweest. Allemaal ter gelegenheid van onze huwelijksdag. Hoewel wij op 5 januari getrouwd zijn en de vorige keren ook rond die datum in Trysil waren, hebben  wij er dit keer voor gekozen pas in februari, in de krokusvakantie, te gaan. Het is dan wat langer licht en de zon komt dan ook weer over de berg heen. Deze vakantie hebben wij een jaar van te voren al geboekt, omdat wij een heel mooi appartement hadden gezien, in het dorp Fageråsen. Ons gezelschap bestaat deze keer uit 6 personen. En Nico en Jenny, Paul en Kitty, Mark en Stefan passen -dankzij een extra geleend bankje- allemaal in ons nieuwe camperbusje.

 

Zaterdag 22 februari

img_3884Het is 6.10 uur wanneer wij de straat uitrijden om er pas over 9 dagen weer terug te keren. Nico rijdt en merkt dat de auto behoorlijk zwaarbeladen is. Niet met mensen hoor, maar met bagage en leefgoed. Op de terugreis zal dat beter gaan, want dan is alle verstopte bier en wijn wel op. Het is 7.00 uur als wij bij Zwarte Meer de grens overgaan en Duitsland binnen rijden. Het is rustig op de weg en we schieten lekker op. Bij Wildeshausen houden we om 8.10 uur een sani-stop en neemt Mark het stuur over. Aanvankelijk zou Jenny rijden, maar de zon is als een rode, felle bal opgegaan, waardoor zij niets ziet.

Om 8.45 uur zijn  we bij Bremen en om 9.40 uur duiken we de Elbe-tunnel in. Het is dan nog maar een uurtje rijden naar Kiel en we besluiten dan ook maar gewoon door te rijden. Wanneer we om 10.40 uur in Kiel aan komen, zoeken we eerst de toiletten op. Daarna gaan we de stad in om wat te shoppen. Niet dat we wat nodig hebben, maar de vele (ook onbekende) winkels bekijken is een leuk tijdverdrijf.

Om 12.45 uur zijn we weer bij onze auto en al gauw kunnen we de boot oprijden. Voor het eerst worden onze namen gecontroleerd en verderop wordt er door de douane voor het eerst in al die jaren in onze kofferbak gekeken. Daar staat niets bijzonders: 6 grote tassen onder een zwarte fleece-deken. In de aanrechtkastjes wordt niet gekeken en dat is maar goed ook. 😉

We krijgen meteen de huttickets en het blijkt dat Color Line voor ons heeft gekozen wie bij wie mag slapen. Maar om Kitty samen met Stefan in een tweepersoonshut te laten, gaat ons te ver. Dus worden de kaartjes onderling geruild en heten sommigen van ons gezelschap tijdelijk anders. In elk geval gaan de jongelui met z’n vieren bij elkaar en nemen Nico en Jenny de tweepersoons hut. Vlak voor het cardeck moeten we stoppen en wordt de hoogte opgemeten. Dit is ons al eens eerder overkomen, maar dan zonder dakkoffer. Nu begrijpen we het wel, want we zijn ruim 2.45 m en hebben daarom voor 2.60 geboekt. Toch worden we naar het bovendek verwezen en warempel, we passen daar ook nog.

img_3924Gauw onze hutten opzoeken en het buffet bespreken. Jenny voelt zich niet zo lekker, zij gaat een tukje doen terwijl de anderen aan dek het vertrek uit de haven meemaken. Precies om 14.00 uur vertrekt de “Color Fantasy” op weg naar Oslo. Het buffet is besproken voor 17.00 uur en ziet er fantastisch uit. Het smaakt ook fantastisch en kunnen lang niet alles proeven. Bijna twee uur zitten we aan tafel en daarna moeten we echt even gestrekt bijkomen.

Om 21.00 uur begint een show en dat willen we meemaken. De zaal is vol, er zijn alleen nog staanplaatsen voor ons.  De show is wervelend en we kijken hem helemaal uit. Daarna gaan we in de Panoramahal een drankje nuttigen. Er wordt ook gedanst, maar Kitty en Paul zijn niet in beweging te krijgen om ons hun danstalent te laten zien.

Na het drankje nog even een gokje wagen en dan naar bed. Dat wil zeggen: wie er aan toe is, want Mark en Stefan vinden het nog te vroeg.

Welterusten.

 

Zondag 23 februari

We zitten deze dag om 8.00 uur aan het ontbijt. Daarna gaan we aan dek kijken hoe we door het Oslofjord de haven in varen. Paul en Nico zijn het eerste op het autodek om een kapotte koplamp te vervangen. Dat lukt niet, er moet onderweg een nieuwe gekocht worden.

Via allerlei tunnels zoeken we de E6 op. Tegen 11.00 uur tanken we bij een Shell en kopen twee nieuwe lampen voor de linker koplamp. Eén om het euvel te verhelpen en één als reserve. Daarna rijden we een flink stuk E6 en slaan bij Weg 25 pas af richting Elverum en Trysil. De weg is gestrooid en prima te rijden, maar het miezert wel wat.

img_3966Rond twee uur komen we in Trysil/Fageråsen aan en gelukkig kunnen wij meteen het appartement in en hoeven wij niet tot 17.00 uur te wachten. Het uitladen van onze spullen wordt met man en macht gedaan en gaat lekker vlot. Als ons tijdelijk onderkomen is ingericht gaan we een wandelingetje maken in de omgeving. Mark blijft “thuis”, om het balkon sneeuwvrij te maken. Er kan namelijk geen raam of deur open, zoveel sneeuw ligt er op het balkon van de tweede verdieping. Buiten is het mistig en glad,  Jenny loopt op sneeuwlaarzen met spikes er onder.

Nieuwsgierig lopen we naar ons chalet van 2008/2009 en zien dat het helemaal ingesneeuwd is. Je kunt er amper komen. Daarna een boodschapje (strooizout) in de supermarkt te hebben gedaan, weer terug naar ons appartement.

Wij eten macaroni met rauwkost en gele vla na en daarna gaat een deel van ons in de sauna en onder de douche. De haard gaat aan en het wordt een gezellige avond. We zijn wel moe en gaan bijtijds naar bed en dromen van een maandag zonder mist. Want er moet natuurlijk wel geskied worden.

 

Maandag 24 februari

Het is 8.00 uur wanneer hier en daar hoorbaar een wekker af gaat. Kitty en Paul verzorgen het ontbijt met verse broodjes, koffie en thee. Om half negen genieten wij van een heerlijk ontbijt. Na het ontbijt gaat Stefan skimateriaal huren. We besluiten om naar Turistsenter te rijden om daar te skiën. Bij ons in Fageråsen hebben we te weinig zicht vanwege de mist en de webcam laat zien dat het aan de andere kant van de berg beter is.

Vanaf 11.00 uur skiën we daar. Het eerste deel met de T4 en T6 liften en daarna gaan de jongelui verder omhoog. Nico en Jenny blijven op de makkelijke pistes. We lunchen daar ook en dat blijkt helemaal niet duur. Tweemaal 2 “pannekakor” met aardbeiencompote en slagroom, plus 2 choco met slagroom voor 100 NOK, dat is omgerekend € 12,00.

img_3974

Tegen 15.00 uur zijn we klaar met skiën, moe en voldaan. We gaan nog even shoppen in het centrum van Trysil en doen zowel de Coop Mega als de Rema 1000 aan.

Terug in Fageråsen is een groot deel van de mist verdwenen en zien we eindelijk waar we nu zijn. We zetten de auto in de garage en onze ski’s in een bijbehorende berging. De skischoenen gaan mee omhoog om daar te drogen, in ons appartement staat namelijk een speciale droger waar je 2 paar schoenen kunt drogen.

Kitty en Paul verzorgen deze dag niet alleen het ontbijt, maar ook de warme maaltijd. Ze maken twee joekels van pizza’s klaar, vergezeld van een heerlijke salade en komkommer. Het nagerecht kan er niet meer bij en nuttigen we later bij de koffie. Heerlijk die Daimtaart!

De avond brengen we door met sauna, bad en douche. En natuurlijk met onze digitale speeltjes als Smartphone, tablet en laptop. Jenny is blij dat ze sinds kort ook een Smartphone heeft en gezellig kan meedoen. In dit appartement is gratis Wifi.

 

Dinsdag 25 februari

Opnieuw zitten wij om 8.30 uur aan het ontbijt, dit keer verzorgd door Stefan. Hij zal de hele  dag de catering verzorgen en is er dan voor de rest van deze vakantie van af.

Na het ontbijt gaan Mark, Stefan, Paul en Kitty via een mistig Fageråsen naar de andere kant van de berg. Later horen we dat het overal mistig is. Nico en Jenny proberen een huskytochtje te regelen, maar dat lijkt moeilijk te gaan lukken.

’s Middags gaan Nico en Jenny ook skiën op de eenvoudige pistes van Fageråsen. Jenny koopt daarvoor een  3 daagse pas, dat is een stuk voordeliger dan een liftpas voor het hele gebied, waarvan ze de hogere liften toch niet neemt. Het is nog steeds een beetje mistig, je kunt het eind van de skilift niet zien. Maar even later wordt het helder en neemt Jenny gauw foto’s met haar nieuwe Smartphone om dat moment vast te leggen. Een sms’je aan de jongelui en even later staan ze al voor haar neus. Nog even samen skiën, waarbij Jenny komt te vallen als ze verkeerd uitkomt. Gaat ook allemaal goed en even later skiën we in colonne naar ons appartement. Ski-in ski-out heet dat hier, waarbij je vanuit je voordeur weg en terug kunt skiën. In ons geval zit er nog een trap bij, maar dat mag de pret niet drukken.

Bij terugkomst gaat Paul met twee vrouwen uit ons gezelschap naar de receptie en het lukt hem om voor donderdag 27 februari een huskytocht voor 6 personen te boeken. Daarna gaan ze naar de winkel om nog wat frisdrank en strooizout te kopen. Dat laatste is helemaal uitverkocht en dat verbaast ons niks, want het is overal spekglad geworden. Een gewoon pak zout is er wel en zal de gladdigheid moeten bedwingen.

’s Avonds kookt Stefan een heerlijke maaltijd: gebakken aardappeltje met mix-groente en hamburger. Daarna gaat iedereen –behalve Jenny- avondskiën. Jenny maakt er foto’s van. Zij komt in gesprek met een Hollandse vrouw die helemaal verknocht is aan Trysil, sinds 2007 skiën zij alleen nog maar hier. De verdere avond wordt gevuld met bubbelbad, sauna ’en, douchen en “spelen” met de diverse digitale apparaatjes. De satellietschotel hebben we nog niet opgezet, want daar is toch te weinig belangstelling voor. Kan ook niet, want de voordeur zit zo strak in het kozijn dat er geen kabel doorheen zou kunnen. ’s Avonds een deel van de film “Hoe duur was de suiker?” gezien. Morgen de andere helft.

 

Woensdag 26 februari

img_4005Opnieuw zitten wij om 8.30 uur aan het gezamenlijke ontbijt, dit keer verzorgd door Kitty en Paul. Na het ontbijt gaan Mark, Stefan, Paul en Kitty skiën en Nico en Jenny wandelen. Het is wederom erg mistig en Jenny en Nico willen naar het restaurant Fjellroa lopen, maar kunnen het vanwege de mist niet vinden. Daarom maken zij een rondje door het dorp Fageråsen. Een choco met echt slagroom  (slechts NOK 13) in Fjellgrillen smaakt heerlijk. Daarna halen zij nog een paar  boodschapjes en gaan weer naar ons “huis” om de lunch voor te bereiden. Dat houdt in dat zij met een tas vol broodjes, worstjes en toebehoren naar een grillhut vlakbij op de piste gaan om te eten. Het blijkt dat de hut vol is en de rij wachtenden lang. Dus besluiten wij om alles in ons huis op te warmen en aan tafel op te eten. Vorige keren lunchten wij ook altijd in ons chalet, je skiet er namelijk zó naar toe. Dit jaar merken wij dat een hapje eten op de piste helemaal niet duur is. Goedkoper en lekkerder dan in Winterberg, vertelt Mark. Dus eten wij deze vakantie soms tussen de middag “buiten de deur”.

’s Middags wordt er door iedereen geskied, maar omdat de mist en sneeuw het zicht erg belemmerd is dat van korte duur. Paul, Kitty en Jenny proberen nog wel een paardensleetocht te maken, maar op een of ander magische wijze zijn de paarden plots verdwenen, met trailer, slee en al. De rest van de dag wordt het uitzicht er niet beter op en gaan we de bekende rituelen doen, zoals baden, douchen, koken, etc. En vergeet niet alle digitale apparaatjes: het is hier soms zo stil dat je een speld kunt horen vallen. Het blijkt dan dat iedereen dan met zijn Smartphone, tablet of laptop bezig is. 😉 😉 😉 ‘s Avonds hebben wij de tweede helft van de “suikerfilm” bekeken, maar heel erg boeiend was hij nu ook weer niet.

 

 

Donderdag 27 februari

img_4041Vandaag is Husky-dag, oftewel de dag van de husky-sledetocht. De “jongelui” gaan eerst nog even skiën,  even later bevestigt Paul de sneeuwkettingen onder de voorwielen van de auto, anders komen we de parkeergarage niet uit.

Op tijd komen we even voor twaalven aan bij “Mountain King”, waar Jenny, Nico, Mark en Paul voor de derde keer, Stefan voor de tweede keer en Kitty voor de eerste keer een hondensleetocht gaan maken. Deze keer niet in de volle zon. Er is helemaal geen zon te vinden, maar gelukkig is het in dit deel van de omgeving van Trysil nu niet mistig. Maar geen zon is niet erg; de tocht is er niet minder mooi om. Alleen knalt bij de eerste duik in een kuil Paul ‘s  vaste camera van de slee van Jenny en Nico. Mark en Stefan ‘rijden’ achter ons en pakken hem en zetten het filmen voort. Het is weer een fantastische tocht. Na afloop gebruikt één van de honden een been van Paul letterlijk en figuurlijk als pispaal.

Na deze tocht bezoeken we Trysil Turistsenter, maar we vinden er geen “koopwaardige” kleding bij Skistar-sports. We bekijken ons huisje ‘Vikingrenda’ van 10 jaar geleden en doen daarna boodschappen in Trysil centrum, bij de Coop.

Daarna weer de berg op naar ons mooie onderkomen. Op Nico na gaat iedereen weer skiën. Nico ontziet zijn opspelende achillespees een dagje, dan gaat het hopelijk morgen weer beter. Na de Nederlands-Noorse maaltijd (zuurkool met rookworst en elandworst) wordt het weer een avondje ontspannen.

 

Vrijdag 28 februari

Deze morgen zitten wij al weer om 8.30 uur aan het ontbijt, dit keer verzorgd door Mark. Hij bakt heerlijke broodjes en de geur ervan maakt hongerig. Na het ontbijt gaan Kitty, Paul en Stefan de piste op. Het is nog wat mistig, maar er is voldoende zicht. Even later neemt Mark zijn moeder (Jenny)  mee een aantal pistes op en Nico sluit zich bij hen aan. Het is voor Jenny heerlijk skiën met Mark die de weg wijst en zij volgt dan ook gehoorzaam. Even is het lastig de juiste weg terug te vinden, want de liftenpas die Jenny heeft sluit niet helemaal aan bij de route terug naar het appartement. Maar ze zijn er gekomen, dankzij een stukje klunen c.q. langlaufen. Na de lunch wordt er siësta gehouden en opnieuw geskied. De mist is inmiddels erger geworden en het zicht bijna 0,0. Voor Jenny lastig, voor Nico ook, want die moet nu de weg wijzen. Toch een aantal afdalingen gedaan en heelhuids weer “thuis” gekomen. We willen nog wel avond-skiën, maar de mist blijft en dus annuleren we dit plan. Evenals het nacht-skiën in Turistsenter van 22.00 uur tot 24.00 uur.

Mark bereidt een heerlijke maaltijd: Pitty Panna met gebakken ei, komkommer en Italiaanse salade en winteryoghurt na. Jenny heeft een cadeautje voor Mark om hem te bedanken voor de begeleiding tijdens het skiën vanmorgen, een souvenirkussen. De avond wordt als vanouds doorgebracht en vaag beginnen we ons te beseffen dat het morgen de laatste ski-dag is.  ‘s Avonds laat is het helder en hopen de Aurora Borealis (het Noorderlicht) te zien, maar helaas is het daar toch niet helder genoeg voor. In Nederland wel, lezen we later via het internet. We proberen een wensballon op te laten, maar de wind denkt daar anders over. Aangestoken in de grillhut vliegt het ding in brand zodra hij buiten komt. Dus weg er mee en weg met de wensen.

Zaterdag 1 maart

Vroeg, al voor het ontbijt, haalt Nico 3 broden, niet alleen voor vandaag maar ook voor de zondag. De laatste dag Trysil is aangebroken. Na het ontbijt gaat het “jongvolk” de latten op, Jenny en Nico volgen even later. Het begint met goed zicht, maar zo nu en dan trekt alles weer dicht. Ondanks de vakkundig aangebrachte bandage speelt Nico ’s achillespees zó op dat hij (Nico) het na een paar afdalingen voor gezien houdt. Jenny gaat in haar eentje verder.

Na de gezamenlijke lunch gaat Jenny met Mark op pad. Nico geeft zijn opspelende pees maar een middagje rust.

img_4105

Jenny skiet beter en meer kilometers dan 5 jaar geleden in Trysil; Mark is dan ook een goede skileraar. Waar we precies geweest zijn heeft Mark op het skikaartje van Jenny aangetekend. Omdat Jenny geen skipas voor het hele gebied heeft, heeft zij nu de pas van Nico bij zich. Af en toe komen we de anderen tegen en tegen half vijf is iedereen uitgeskiet. Dan nemen we van het overgebleven geld uit de huishoudpot een après-skidrankje bij ‘Puben Sankt Olav’. Daar is live muziek en de muziek maakt vrolijk. Echte Après-ski -zoals in de Alpen- is er in Noorwegen niet te vinden en de alcoholische drankjes zijn duur. Voor 4 bier, 1 witte wijn en een choco met slagroom moesten wij 390 kroontjes neertellen. Omgerekend ongeveer € 47,00. Maar gezellig is het wel!

Er is nog meer huishoudgeld over en de jongelui gaan een maaltijd voor vanavond kopen in de enige supermarkt van Fageråsen. Stefan en Kitty maken 4 verschillende pizza’s klaar met aardappel/komkommersalade en veel ijs toe. Van het allerlaatste beetje geld koopt Kitty snoepjes voor onderweg.

Daarna wordt het inpakken geblazen, dat wil zeggen; zoveel mogelijk spullen worden naar de auto in de garage gebracht. Maar de traditionele sauna kan natuurlijk niet worden overgeslagen. Nog één nachtje slapen en dan moeten wij Trysil vaarwel zeggen.

 

 

Zondag 2 maart

img_4173Het is vroeg als wij opstaan om 6.00 uur. Even later zitten we aan ons laatste ontbijt in dit appartement. Om 7.00 uur rijden Paul en Nico de auto uit de garage, dit kan alleen met de sneeuwkettingen om. Paul heeft zich daar inmiddels in bekwaamd. De dakkoffer gaat op het dak, evenals de skidragers en het inpakken kan beginnen. Jenny probeert zoveel mogelijk overgebleven spullen in de keukenkastjes van de camper te krijgen, maar met het extra bankje er in is dat nogal moeilijk.

Om 8.00 uur nog een laatste bakje koffie en 10 minuten later zijn wij klaar om te vertrekken. Bij de receptie levert Jenny de sleutels in en krijgt een uitrijmuntje voor de slagboom beneden aan de berg. Het is al helemaal licht geworden, in tegenstelling met onze beide vorige keren Trysil. Toen waren wij er begin januari en was het bij vertrek nog helemaal donker. Juist vanwege het langer licht zijn en eerder licht worden hebben wij voor de krokusvakantie gekozen. Ik las ergens dat de Noren nu ook vakantie hebben, maar van drukte op de pistes hebben wij niets gemerkt. Onderweg zien wij de wereld steeds minder wit worden…..

Om 10.35 uur stoppen we bij een tankstation van Statoil voor een bezoek aan de toiletten en om ruitensproeiervloeistof te kopen. Dat laatste is te snel op gegaan in dit winterweer. Ook drinken we een kop koffie met chocoladereep. Mark neemt het stuur over en rijdt om 11.55 uur het haventerrein van Color Line in Oslo binnen. Het weer is nat en vies en echt warm is het ook niet. De Color Line Magic ligt al klaar, maar het duurt tot 13.20 uur voordat wij aan boord zijn en onze hutten kunnen opzoeken. Opnieuw krijgen Stefan en Kitty samen de tweepersoons hut toegewezen en ruilen we de hutkaartjes zodat iedereen weer bij elkaar hoort.

Het buffetdiner wordt besproken om 17.00 uur en aan dek zien wij het vertrek uit de haven van Oslo. Om 13.55 uur, dus 5 minuten eerder dan gepland. Daarna bekijken we de winkelpromenade en gaan Nico en Jenny een glaasje drinken op een van de terrasjes. Het daaropvolgend middagdutje is ook heerlijk.

Van de maaltijd genieten we met volle teugen, het is meer en lekkerder dan vorige week. Ruim 2 uur genieten we van al het lekkers. Daarna nog een gokje wagen en even naar de winkel voor een souvenir. Daar blijkt de boardingcard van Jenny niet te werken en wordt zij verzocht naar de informatiebalie te gaan. Dat hadden we niet beter niet kunnen doen, want de strenge mevrouw ziet meteen dat Jenny geen 25 jaar is. En als ze steeds de naam ‘Kitty’ noemt, reageert Jenny ook niet snel genoeg. Ons wordt gevraagd om met z’n zessen terug te komen met alle kaarten en paspoorten. Nou, dat moet dan maar, hoewel wij het een groot gezeur vinden. Natuurlijk is het voor de veiligheid, maar wij kunnen er niks aan doen dat de hutverdeling zo slecht was geregeld door Scandinavian Dreams. Wanneer we vlak voor de show allemaal onze kaarten laten zien, wordt het door de mevrouw achter de infobalie goed geregeld. De boardingcards van Nico en Jenny worden aan de juiste hut gekoppeld en die van Stefan en Kitty ook. De mevrouw maakt er nog een leuke happening van. Maar Scandinavian Dreams krijgt van ons nog wel een klacht hierover. Immers het heeft onze terugreis wel een domper gegeven.  (noot: Scan. Dr. heeft ons later laten weten dat de fout geheel bij Color Line lag…)

De show is leuk en we zitten eerste rang met een passend drankje er bij. Daarna lopen we nog wat rond en doen een gokje. Paul, Mark en Nico winnen een leuk bedrag.

We gaan bijtijds naar onze hut om nog wat te relaxen voordat we gaan slapen……

 

Maandag 3 maart

Om 8.30 uur zitten wij voor het laatst gezamenlijk aan het ontbijt. Het is weer overdadig en overheerlijk. We kijken aan dek hoe ons schip de haven van Kiel invaart. Om 10.10 uur verlaten wij de “Color Magic” om onze terugreis aan te vangen. Bij de douane zijn wij een van de weinigen die geen paspoort hoeven te laten zien. Het is heel zonnig aan deze kant van de zee, een zon die wij een week lang bijna niet gezien hebben. Toch is de skivakantie er niet minder om geweest. Bij navraag blijkt iedereen liever te kiezen voor veel sneeuw en mist dan voor weinig sneeuw en zon, zoals op dit moment op veel plaatsen in de Alpen.

Om 10.55 uur tanken we Duitse diesel en houden een koffie c.q. sanitaire stop. Nico doet een plakkertje op de voorruit, want daar heeft net een steen(tje) een putje gemaakt. Jammer.

Om 11.30 uur passeren we de Elbe-tunnel. Net voorbij Hamburg belanden we in een file met langzaam rijdend verkeer. Het duurt een kwartiertje. In de buurt van Bremen weten we een Ikea en daar stoppen we even om van chauffeur te wisselen en de toiletten te bezoeken. Paul gaat verder rijden. De Nederlandse grens halen we om 14.40 uur en een uurtje later zijn wij thuis.

Zeer tevreden over deze bijzondere vakantie -ter gelegenheid van ons 35 jarig huwelijk- komen we allemaal weer in ons eigen huis aan. Nog even de auto uitpakken, de boel wegwerken en in ons eigen bed duiken. Heerlijk!

 

 

Klik HIER voor de foto’s!

 

Voor een panorama-overzichtskaart van Trysil, Høyfjellssentret klik HIER