Voor de vierde keer naar de wintersport in Trysil, Noorwegen. De eerste keer toen we 25 jaar getrouwd waren, toen met onze eigen kinderen. Daarna 2 keer met vrienden van Mark en Paul er bij. Nu ter gelegenheid van ons 40-jarig huwelijk met onze zonen Mark en Paul, schoondochters Brenda en Kitty en ons heerlijke kleinkind Sara.
Vrijdag 28 december 2018 Nico
Het is vandaag vroeg op. Kwart over vijf loopt de wekker af. Tegen zes uur halen we Mark en Brenda op en tien over zes rijden we Zwolle uit. Kwart voor zeven passeren we de grens bij Zwartemeer. We volgen de B213 tot de A1. Om tien over acht nemen we een koffiepauze bij Raststätte Wildeshausen. Daar ontmoeten we ook Paul en Kitty met Sara. Om negen uur vertrekken we allemaal richting Hamburg en Kiel. Omdat de A7 naar de Elbetunnel veel Baustellen heeft en die er ook tussen Hamburg en Kiel zijn volgen we de A1 onder Hamburg door richting Lübeck en pauzeren van kwart voor elf tot kwart over elf bij Raststätte Buddikate. Daarna slaan we vier kilometer verder bij de A21 linksaf naar Kiel. Deze route is qua kilometers wat langer, maar kost minder vertraging door niet of nauwelijks werk aan de weg. Om twaalf uur zijn we in Kiel en tanken Paul en Kitty de Schottert-mobiel vol. Zij hebben met Kitty ’s ouders van auto geruild, omdat de Schottert-mobiel winterbanden heeft en hun eigen auto niet. Nu maar hopen dat het in Zwolle niet glad wordt…..
Om 12.30 uur zijn we bij de Color Magic en kunnen vrijwel direct aan boord.
We hebben hutten aan bakboordzijde op de achterste helft van het schip. Onze hut is naast die van Mark en Brenda. Paul, Kitty en Sara hebben ietsjes verder in dezelfde gang een hut waar ook een babybedje in moet passen. Dat kinderbedje is er niet. We gaan informeren en in de loop van de middag wordt het alsnog gebracht.
Kort na het uitvaren halen we een frisse neus op het achterdek en gaan daarna even gestrekt in de hut. Om vijf uur gaan we aan het dinerbuffet. Sara in een kinderstoel. Het buffet smaakt weer voortreffelijk. De “jolige” kelner van 5 jaar geleden wordt snel gespot.
Na de maaltijd wordt weer even uitgebuikt in de hut en rond acht uur gaan we naar de show in het showrestaurant kijken. Kitty past op Sara. We hebben geen half uur in de rij gestaan tot de zaal openging, dat vonden we wat teveel van het goede. We nemen achteraan op barkrukken plaats en kunnen even later de show redelijk goed volgen. Leuk om te zien en te horen, alleen konden we de samenhang in het geheel niet echt ontdekken. Omdat het vanmorgen wel érg vroeg dag was wil niemand nog naar de bar op Dek 15. We gaan maar een keer vroeg op stok.
Zaterdag 29 december 2018 Nico
De wekker loopt vandaag twee uur later af dan gisteren, dus “pas” om kwart over zeven.
Om acht uur zitten we allemaal aan het ontbijtbuffet. Het is mistig in de Oslofjord, maar als we wat later in de buurt van Oslo komen klaart de lucht snel op. We gaan allemaal met de lift van Dek 9 naar het onderste autodek, Dek 3. Omdat er achterin het schip maar één lift aan bakboord- en één lift aan stuurboordzijde tot Dek 3 afdaalt en we voor de kinderwagen toch écht een lift moeten hebben, duurt het even voor we in een lift kunnen stappen. Als haringen in een ton staan we in de lift. Eerst gaan we bijna alle verdiepingen omhoog, daarna komen we met veel tussenstops dan toch op “ons” autodek aan. Beide auto ’s worden snel beladen en we rijden al een paar minuten na tienen het schip af. Netjes allemaal met paspoort of ID-kaart in de aanslag, zoals aan boord via posters én via de intercom wordt verzocht. Maar we zien geen douanier of agent; we kunnen zó doorrijden.
Als snel zijn we door de Oslotunnels heen en rijden we de E6 naar het Noorden op. Er ligt sneeuw in Oslo én daarboven. Gelijk dus al een witte wereld in met rijp op de bomen. En de zon komt er ook nog even door. Maar een eindje boven Oslo houdt de zon het weer voor gezien en soms rijden we door de mist.
Om half twaalf verlaten we de E6 en rijden Weg 3 richting Elverum op. Als we na een tijdje Weg 25 opdraaien stoppen we vlak voor Elverum bij een tankstation om diesel bij te vullen. Je weet maar nooit met de vrieskou hier en het zal ons niet meer – zoals in 2004 – gebeuren dat onze bus door de (te) dikke diesel niet meer wil starten…..
Na de tankstop pauzeren we in een restaurant naast het tankstation met koffie en een wafel(tje). Een klein uur na aankomst rijden we weer verder. In Duva Kampa (ons campertje) neemt Mark het stuur over. We rijden in een rustig tempo (maximaal 80, want er zijn overal kamera‘s) verder over Weg 25, die 7 kilometer vóór Trysil overgaat in Weg 26. We draaien iets voorbij Trysil de berg naar Trysil Høyfjellssenter op en rijden netjes en rustig de berg op. Onderweg worden we nog ingehaald door een laagvliegende patser in een Tesla.
Om kwart over twee komen we in Høyfjellssenter aan. Helaas is ons appartement nog niet “opgeleverd”. De normale inchecktijd is vijf uur ’s middags, maar alle voorgaande keren konden we onze appartementen gelijk betrekken. We krijgen een SMS ‘je als het klaar is vóór vijf uur en kunnen in de “Varmestue”, een verblijfsruimte naast de cafetaria, gaan zitten.
Op weg daarheen zien we een auto voor “ons” appartement staan met beddengoed erin. Dát zal de schoonmaker zijn. Vanaf de “Varmestue” kunnen we de auto in de gaten houden. Als we om half vier, als de skiliften sluiten, horen dat ook onze verblijfsruimte dicht gaat zien we de schoonmaakauto net wegrijden. Bij de receptie kunnen we gelijk de sleutels meenemen. Het blijkt dat we in de parkeergarage twee parkeerplaatsen hebben, dát valt dan weer mee. We zetten de auto ’s voor de deur en beginnen met uitladen. Dat duurt wel een tijdje. Binnen blijkt dat je hier geen kou hoeft te lijden. Het is er bloedheet…..
Na het lossen zetten we de auto’s in de garage. Jenny tovert een macaronimaaltijd op tafel, terwijl links en rechts slaapkamers ingericht worden.
Na het eten en de koffie gaan we even bij de receptie langs. Er zijn wat “meldpuntjes”: er is geen afvalbak en de enige emmer in het appartement is lek. Dat dweilt – in noodgevallen – wat lastig… De keuken is gewoon smerig, de oven en de kookplaat ook en de gebruikte koffiedrab in het koffiezetapparaat ziet er ook niet verleidelijk uit. Van de grootste pan ontbreekt de handgreep van de deksel. Die vinden we later naast de magnetron, maar met een metalen ringetje uit de campervoorraad is dat snel gefikst. Morgen krijgen we twee emmers.
Mark heeft zijn laptop aan de TV geknoopt en zo kijken we via de Canal Digitaal-app gewoon Nederlandse TV. Ook wel handig. Zou ook met onze laptop en de Ziggo-app kunnen, maar Mark heeft met zijn Canal Digitaal meer zenders voorhanden. Later blijkt dat Ziggo in Noorwegen (buiten de EU) geen signaal doorgeeft.
Zondag 30 december 2018 Jenny
We hebben gisteravond afgesproken dat we om 8.00 uur aan de ontbijttafel gaan zitten. Dat lukt redelijk, maar oh, wat is dat vroeg. We eten afbakbroodjes uit de oven, die hebben we van huis meegenomen (die broodjes, niet de oven).
Mark en Brenda gaan ski’s huren voor Brenda en daarna gaan zij skiën. Paul en Kitty volgen en maken meteen een leuke tocht. Nico en Jenny mogen opa en oma zijn en Sara laat het zich lekker aanleunen. Slapen in haar bedje is er niet bij, maar wandelen en boodschappen doen vindt zij heerlijk.
Ondertussen komt er iemand van de verhuur om de verwarming bij te stellen, want het is veel te warm in ons appartement. Nico kijkt mee en weet nu ook hoe het moet.
Tussen de middag wordt er in het appartement gegeten en daarna uitgerust. En ’s middags wordt er weer geskied. Paul neemt zijn vader en moeder mee voor de eerste afdaling. Nico gaat later met zijn zonen mee naar een ander deel van de berg, maar Jenny blijft op de kinderskipiste, net als Brenda.
Overigens doet Brenda het boven verwachting en skiet zij beter dan Jenny. Maar ja, zij is ook een stuk jonger…..
Na het skiën wordt de sauna opgestookt en het bubbelbad vol gegooid. Heerlijk relaxen dus voor wie het wil.
Nico en Jenny verzorgen de maaltijd en dat wordt zuurkool met worst, spekjes en ananas. Het nagerecht is een keuze tussen vanilleyoghurt en kersenyoghurt of beiden.Na het eten laten we de vaatwasser doen waarvoor hij bedoeld is en gaan lekker voor de buis hangen. Morgen is het Oudejaarsdag en gaan de winkels waarschijnlijk eerder dicht. Dus bijtijds boodschappen doen. We hebben ontdekt dat je ook zonder skipas met de skibus mee mag; daar gaan we waarschijnlijk gebruik van maken.
Maandag 31 december 2018 Nico
Jenny en Nico slapen vanmorgen een beetje uit; die hebben allebei nog enige uren slaap in te halen. De rest zit om 8.00 uur aan het ontbijt en vertrekken rond negen uur naar Trysil om boodschappen te doen voor de maaltijd die Paul & Kitty vandaag gaan klaarmaken. Mark moet op zoek naar nieuwe skischoenen; één van zijn oude schoenen mist ineens een hak……
Jenny en Nico zouden oorspronkelijk ’s morgens gaan skiën, maar door de mist en de motsneeuw trekt dat wat minder aan. Daarom gaan zij na het ontbijt maar eens het een en ander schoonmaken in ons onderkomen voor deze week.
Op basis van wat je voor een hoogseizoenweek neertelt zou je minstens een schoon huis mogen verwachten. Dat valt dus wat tegen. Eén van de luie stoelen had zondagavond ineens een loshangende armleuning. Die is vanmorgen gerepareerd door Nico, die ook gelijk even de tweede luie stoel onderhanden heeft genomen. Bij het stofzuigen bleek de zuigmond volledig verstopt; als de schoonmaakdienst deze stofzuiger gebruikt heeft verklaart dat de vele dennennaalden die de vorige bewoners voor ons hebben achtergelaten…. Afijn, na een “Rondje Jenny & Nico” is het appartement weer astma-proof.
Mark heeft nieuwe skischoenen gescoord en na de lunch gaat het “jongvolk” skiën.
Jenny en Nico willen naar de stad als Sara wakker wordt, maar die is helemaal niet van plan om te gaan slapen, dus om half twee stappen we in de skibus naar Trysil. Dachten we. Na de stop in Touristcenter dachten we naar Trysil Centrum te gaan, maar vermoedelijk hadden we dat moeten melden of op de bel drukken, want de bus gaat niet naar het centrum maar weer doodleuk naar links en verderop weer de berg omhoog. Hebben we tóch een sightseeingtour gehad. Sara lag op weg naar beneden lekker te slapen en op weg naar boven lekker rond te kijken. Boven aangekomen slaapt ze weer lekker door. Ook tijdens het boodschappen doen! Helaas kunnen we dus geen boodschappen doen in een supermarkt in Trysil maar in de Landhandel in Høyfjellssenter. Dat betekent dat er wat minder keus is tegen hogere prijzen, maar “Who cares?”. Later komen we er achter dat we een Skibus-dienstregeling van 2 jaar geleden hebben uitgeprint en meegenomen……
Nico heeft gisteravond en vanmorgen via SMS veelvuldig contact gehad met Fjell-Huskies. De tocht hier vlakbij op donderdag gaat niet door, want op veel plekken in de route ligt te weinig sneeuw. Uiteindelijk kunnen we mee op een langere tocht, die vertrekt vanaf Snerta, een miniplaatsje op twee uur rijden boven Trysil. Mark en Brenda willen die tocht wel maken, maar het duurt tot kwart voor acht voor we horen dat het door kan gaan.
Morgen op Nieuwjaarsdag maar eens zien of we nog wat kunnen skiën, want de wind wakkert mogen aan tot windkracht 8 in de loop van de middag. Er geldt dan een waarschuwing code oranje (“Severe danger”).
Na een maaltijd bestaande uit pannenkoeken die wordt verzorgd door Paul en Kitty gaan we de oudejaarsavond in.
Dinsdag 1 januari 2019 Jenny
Het is gisteravond niet eens erg laat geworden, ik meen dat wij om half twee allemaal in bed lagen. Het was gezellig hier in Trysil, met veel mooi siervuurwerk om ons heen. Vlak na 24 .00 uur zijn we naar buiten gegaan om onze wensballonnen op te laten. Maar vanwege de harde wind hebben wij dat uitgesteld tot later in deze week.
Vanmorgen zit iedereen bijtijds aan het ontbijt. Buiten zien we sneeuwbuien voorbijkomen, maar dat belet ons niet om te gaan skiën. Dat wil zeggen, op Brenda na, want die past op Sara. Eenmaal buiten klaart de lucht op en wordt het droog en zonnig. Het is prachtig weer om te skiën en Jenny is helemaal verrukt van de afdaling door het sprookjesbos. Lekker makkelijk. Paul gaat Brenda aflossen, want ook zij moet dit mooie weer niet missen. Brenda skiet al veel beter en verder dan de vorige dagen. Later gaat Jenny Paul weer aflossen om op Sara te passen. Sara is een verhaal apart: zij weet op haar jonge leeftijd al goed hoe zij een ander moet bespelen om haar zin te krijgen.
Maar oma Jenny heeft het vandaag makkelijk, want Sara houdt zich heel rustig en ze hebben het heel gezellig samen.
Later nog gaan Jenny en Kitty nog een klein wandelingetje maken met Sara en een paar boodschappen doen. Het waait intussen behoorlijk en de sneeuw wordt in vlagen opgestuwd. Maar Sara valt bij dit weer juist in slaap…
‘s Middags doet iedereen waar hij goed in is. Slapen, lezen, in bad en dergelijke.
Eind van de middag gaan we met Mark en Brenda naar restaurant T-Kroken Burgers & Bar, waar wij een heerlijke burger eten. Jenny scoort de menukaart voor het plakboek. De maaltijd wordt afgesloten met een heerlijke milkshake of coupe ijs. Reuze gezellig een heerlijk! Met dank aan Mark en Brenda.
’s Avonds gaan we TV kijken, via Canal Digitaal van Mark en de laptop, die aangesloten is op het giga-TV scherm. En zo worden we langzaamaan moe van de afgelopen dag.
Woensdag 2 januari 2019 Nico
Paul is vandaag jarig. Vijfendertig jaar jong. Het eerste cadeautje krijgt hij van Sara, die een keer laat wakker wordt. Da ’s mooi meegenomen. Na de felicitaties, cadeaus en het ontbijt gaan we kort skiën. Het blijft lekker zonnig, maar er staat wel een frisse en soms koude wind.
Nico stopt als eerste, Jenny even later. We doen snel wat boodschappen en rond twaalf uur neemt Jenny de zorg voor Sara over en gaat de rest per auto naar Zweden, naar Stöten, waar we net als tien jaar geleden een sneeuwscooter-tocht hebben geboekt. We stoppen eerst nog even bij een Zweedse supermarkt, maar die heeft niet alles wat er 
gekocht moet worden. Daarna op naar de sneeuwscooters. Deze keer hebben we het thuis al geboekt en betaald.
Omdat het helder weer is gaan we ook deze keer de berg op. Mark en Brenda beklimmen een scooter, Paul en Kitty eveneens en Nico heeft er deze keer één voor zich alleen.
Er ligt minder sneeuw dan de vorige keer, waardoor de tocht nóg hobbeliger wordt. Zo nu en dan knal je over een steen, maar dat hoort er kennelijk bij.
Boven op de fjell aangekomen hebben we weer een prachtig uitzicht in alle richtingen. Maar de wind giert hierboven en dat maakt de gevoelstemperatuur wel héél erg laag.
Na de laatste tussenstop gaat het weer in één keer terug, al hobbelend en stuiterend. Na ruim anderhalf uur zijn we weer terug en willen ergens iets warms drinken, maar alle horeca sluit gelijk met de liften en die zijn ook al dicht.
Dan maar weer richting Trysil, om te tanken, boodschappen te doen (Paul en Kitty verzorgen vandaag de maaltijd) en wat noodzakelijke Noorse Kronen te pinnen.
Nico appt Jenny dat we eraan komen. Jenny zet de oven vast aan, want Paul en Kitty slaan een paar kilo pizza in. Die verorberen we later met smaak.
Daarna gaan Paul, Kitty en Mark nog even avond-skiën en doen Jenny en Nico kleindochter Sara in een “emmer-badje”, daarna een flesje en dan naar bed om te slapen. Denken we, maar Sara denkt daar duidelijk anders over.
De avondskiërs komen weer terug en daarna is het tijd voor koffie met gebak. Er is er per slot van rekening één jarig, hoera, hoera!
Donderdag 3 januari 2019 Jenny
Vandaag is het de “taak” van Nico en Jenny om het ontbijt te verzorgen. Nico gaat er bijtijds uit, maar Jenny mag nog even blijven liggen. Omdat Paul en Kitty meestal vroeg wakker zijn vanwege Sara bieden zij aan met het ontbijt te helpen.
Na het ontbijt gaan Nico, Mark, Paul en Kitty skiën en passen Brenda en Jenny op Sara. De laatste twee doen een paar boodschapjes in de enige supermarkt die dit gehucht rijk is. Oma Jenny koopt voor Sara een knuffelelandje en Sara vindt hem meteen heel lief.
Tijdens de lunch wisselt er van alles: de papa en mama van Sara blijven bij haar. Nico en Jenny gaan skiën (Nico zelfs voor de 2e keer op één dag) en Mark en Brenda gaan een huskytocht maken. Deze laatste konden we niet bij Mountain King boeken, omdat die deze hele week vol zit. Bij Fjell-Huskies kunnen zij een langere tocht maken. Het is wel twee uur rijden onder winterse omstandigheden, dan een flink eind met de slee, een pauze en weer terug. De organisator is eigenlijk een boer die van zijn hobby zijn werk heeft gemaakt. Goede concurrent voor Mountain King dus.
’s Middags stopt Jenny al snel met skiën want op een of andere manier ziet zij niet goed in de sneeuw. Sneeuwblind misschien? Zij gaat terug en een lekker tukje doen. Nico gaat nog even door en komt later. Mark en Brenda houden ons ondertussen op de hoogte van hun hun belevenissen met de husky’s. Zij hebben het reuze naar hun zin, blijkt uit de appjes.
Eind van middag gaan Nico en Jenny eindelijk eens het bubbelbad uit proberen. Oh, wat een groot bad is dat!!! Paul en Kitty zijn met Sara gaan wandelen en af en toe in de diepe sneeuw beland, terwijl ze een fotosessie maakten.
’s Avonds gaan Kitty, Paul, Nico en Jenny (met Sara) uit eten in restaurant Pilegrimmen. Het blijkt een sjieke tent met bijzondere gerechten. Paul en Nico komen zoals gewoonlijk met de zelfde keuze, dit keer een plank met biefstuk en bijgerechten. Kitty kiest lam en Jenny kiest vis. Geen maaltijd om buikpijn van te krijgen, maar wel om je smaakpapillen eens optimaal te verwennen.
Ondertussen heeft Sara de fles gehad en is ze in slaap gevallen. Mark en Brenda zijn ook weer terug in ons appartement en hebben in Trysil Sentrum bij de pizzaboer van 10 jaar geleden gegeten. Wij moeten wat lang wachten op ons nagerecht, maar de bediening is allervriendelijkst en dat maakt veel goed.
’s Avonds laat is het eindelijk zo ver dat wij de wensballonnen kunnen op laten. Dat hadden wij in de Nieuwjaarsnacht willen doen, maar toen waaide het te hard. Nu kost het ook wat moeite, maar dankzij Paul zijn goede ideeën lukt het om ze alle drie op te laten. Dáár gaan onze wensen…..
Deze avond wordt het een beetje later dan anders, waarschijnlijk doordat iedereen beseft dat deze vakantie zijn einde nadert…..
Vrijdag 4 januari 2019 Nico
Aan het begin van deze laatste hele dag in Trysil zitten we wat later dan voorheen aan het ontbijt. De linkerknie van Nico doet het weer wat beter na de valpartij van gistermiddag. Paul en Kitty gaan met Sara aan de wandel, de rest gaat skiën.
Wat later treffen we elkaar voor een groepsfoto.
Nico neemt deze keer bij piste 45 de goede afslag en doet de piste 2 keer. Jenny en Nico stoppen rond de middag met skiën.
Na een lunch gaan Mark & Brenda en Paul & Kitty voor de laatste keer skiën. Brenda “haalt” zelfs Top Ekspressen, skiet dus “from the top down”.
Ondertussen ruimen Jenny en Nico al wat spullen op en in en brengen alvast wat dingen naar de auto. Dat scheelt morgenochtend (vroeg, héél vroeg!) weer wat tijd.
Als iedereen klaar is met skiën strijken we met zijn allen voor de “After Ski” bij Café Nero neer. Die was er vijf jaar geleden nog niet (of gesloten). Klein, maar gezellig.
Het laatste avondmaal wordt bereid door Brenda & Mark: twee soorten Pytt i Panna en een berg Zweedse balletjes met sla en komkommer. Sara gaat eerst in de bad-emmer en dan naar haar bedje en daarna volgt het toetje voor ons: Daim IJstaart —->
Dan breekt de laatste avond in Trysil aan. We zullen vanavond wat vroeger op stok gaan, want morgen moeten we weer het stuk naar Oslo rijden. Het lijkt er niet op dat er strenge winterse weersomstandigheden zullen zijn. Eerder zo rond het vriespunt. Dat is dan weer mooi meegenomen. Maar ondertussen is het wel gaan dooien en zijn de wegen glad geworden. Oppassen dus! Nico, Jenny en Mark lopen nog een rondje door het dorp in de hoop het Noorderlicht te zien, maar er is teveel bewolking en teveel omgevingslicht.
Zaterdag 5 januari 2019 Jenny
Deze nacht heeft Mark Nico en Jenny gewekt, want om 3 uur was het Noorderlicht te zien. Niet heel erg spectaculair, maar wel duidelijk aanwezig. Met onze arm voor de lichten die buiten branden zien we een streep groen-geel licht aan de horizon.
Heel bijzonder! En bovendien een cadeautje voor Nico en Jenny, want deze dag zijn zij precies 40 jaar getrouwd en het Noorderlicht hebben zij nog nooit gezien. Dat zij eind dit jaar een Noorderlichtreis hebben geboekt doet daar niets aan af.
Om 6.00 uur wordt iedereen wakker en om 6.30 uur eten wij ons laatste ontbijt van deze wintersportvakantie. De auto’s worden uit de garage gereden en voor de deur geparkeerd. Dat maakt het inpakken wat makkelijker. Het is spekglad van het dooien, dus oppassen geblazen. Even is er paniek in de tent, want de “speen met koord” van Sara is foetsie. Gelukkig wordt hij snel gevonden.
Even na achten rijden we voorzichtig “onze“ berg af en komen in het dal aan bij Weg 26. Via deze weg en Weg 3 belanden we op de E6 naar Oslo. Maar nog voor die tijd stoppen we bij het zelfde restaurant als op de heenweg, net voorbij Elverum. We drinken koffie en choco, met een stuk feestelijke taart erbij. Het is dan ongeveer 10.00 uur en na een half uurtje rijden we al weer verder. Onderweg rijden we een stukje achter een strooiwagen aan. Het kan dus glad zijn…..
Om 10.40 uur zijn we op de E6 en dat schiet lekker op. Mark rijdt tot aan de haven en dan neemt Nico het over. We wachten nog even op Paul en Kitty, met Sara, om allemaal tegelijk door de incheck te kunnen gaan, want alleen Nico en Jenny hebben de tickets. Paul en Kitty mogen vrijwel meteen de boot op rijden, maar de inzittenden van Duva Kampa moeten in Rij 13 wachten. Even later kunnen ook zij het schip in/op rijden en krijgen zelfs een plaats helemaal vooraan.
Het blijkt dat Mark en Brenda geen buitenhut hebben, maar een binnenhut en dat is niet de bedoeling. Bij de receptie blijkt dat BBI Travel dat wel zo heeft geboekt. Mark en Brenda mogen wel wachten tot er een buitenhut beschikbaar is, maar omdat dit niet zeker is, kiezen zij voor de binnenhut. Die ziet er overigens heel mooi en groot uit. Thuis zullen wij wel met BBI Travel contacten, want wij hebben wel betaald voor een buitenhut voor Mark en Brenda. Het verschil is € 62,00 uur. De hut van Paul en Kitty is prima en even later wordt er ook een kinderbedje voor Sara gebracht. De hut van Nico en Jenny is geen hut, maar een suite en zij vallen bijna om van verbazing en verrassing, zo mooi is die.
Om 16.00 uur zitten we dan ook gezellig in die suite om de minibar leeg te maken. Ter ere van deze heugelijke dag, de veertigste trouwdag-verjaardag- houden we even een serieus momentje. Omdat dit wat privé is zullen wij het er hier niet verder over uitwijden. Daarna gaan we aan het buffet, wat ook deze keer weer heerlijk en uitgebreid is. Het voelt goed dat iedereen er net zo van geniet als wijzelf. Zelfs Sara snoept wat mee.
Na het buffet gaan we winkelen e.d. en even later ontmoeten wij de anderen voor een laatste drankje in de ‘Observation Lounge’ op Dek 15.
Daarna gaan Nico en Jenny nog even langs het casino, maar doen daar niets. Het blijkt dat je de automaten alleen met papiergeld kunt vullen of een kaartje met een tegoed kunt kopen. Wij zijn gewend om onze laatste kronen te vergokken, meer niet. Dus dan maar niet. Mark neemt Kitty en Brenda mee naar de show van 21.00 uur. Nico en Jenny zijn te moe en gaan genieten van hun suite. Sara is met papa Paul naar hun eigen hut, want zij kon haar oogjes niet meer open houden. Dan is de laatste nacht van deze vakantie aangebroken…….
Zondag 6 januari 2019 Nico
De laatste (reis-)dag. Om 7.15 uur staan we op. Véél te vroeg voor ons gevoel; op dit heerlijke bed in deze vijfsterren-suite hadden we nog véél langer kunnen en willen liggen.
Om 8.00 uur ontmoeten we elkaar bij het buffetrestaurant voor het ontbijtbuffet.
De baliemeneer ziet maar 4 personen op de boardingcard van Nico, maar laat ons hele gezelschap toch door. Achteraf valt het kwartje; Jenny en Nico staan als vijfsterren-passagiers te boek voor het luxe ontbijtrestaurant, met bediening, vliegende pannenkoekjes en wat dies meer zij. Omdat we met onze kinderen willen ontbijten en die niet naar het luxe restaurant kunnen of mogen, hebben wij in de boeking vast laten leggen dat de luxe gasten in het “gewone” buffetrestaurant kunnen ontbijten. Maar kennelijk is dat niet in de boardingcards verwekt. Afijn, we ontbijten gewoon samen.
Gisteravond en in de afgelopen nacht is Sara wat onrustig geweest.
Na het ontbijt gaan we even aan dek om een frisse neus te halen en het binnenvaren in Kiel te zien. Het is wat mistig en we gaan weer snel naar binnen. Ruim op tijd pakken we ons boeltje en lopen het hele schip door naar achteren. Onze suite ligt helemaal voor in het schip aan bakboord met uitzicht naar de boeg en om naar de auto te komen moeten we helemaal naar achteren aan bakboordzijde. De eerste lift die uiteindelijk komt is propvol volk en we besluiten om maar 6 dekken via de trappen van Dek 9 naar Autodek 3 te sjokken.
Ook daar zijn we ruim op tijd en we rijden rond 10.10 uur van boord. Paul, Kitty en Sara staan op het lifthefdek en kunnen amper met de kinderwagen bij – laat staan in – de auto komen. Zij hebben besloten om héél kalm aan te doen tot er genoeg ruimte is en desnoods als laatste van boord te gaan.
Mede op advies van Mark kiezen we voor de “normale” route naar huis, via de A215 en de A7. De vele Baustellen zullen ons op zondag niet of nauwelijks vertragen omdat er – op een enkele uitzondering na – dan geen vrachtauto’s rijden. Dat blijkt te kloppen. We appen dit door aan Paul die ook de zelfde route gaat volgen.
Om 11.15 uur zijn we bij de Elbetunnel en kunnen lekker doorrijden. Net na twaalven stoppen we bij Rasthof Grundbergsee om te tanken en iets te eten en te drinken. Paul komt een kwartiertje later aan en tankt eerst even benzine voor de auto.
Na deze stop van ongeveer een uur besluiten we dat beide auto’s op eigen gelegenheid verder rijden en al dan niet zelf een pauze maken.
Uiteindelijk blijven we redelijk achter elkaar rijden. Om 14.55 uur passeren we de grens bij Zwartemeer. We stoppen kort bij een tankstation voor een plasstop en gaan daarna weer verder richting Zwolle.
Om 15.40 uur zetten we Mark en Brenda af en komen om 15.53 uur aan bij ons eigen huisje aan de Allee. De vierde keer wintersport in Trysil zit er op!
Een mooi filmpje om te zien hoe leuk skiën in Trysil is: 
Klik op het plaatje voor de film!
Voor de foto’s van “Trysil 2018 / 2019” klik hier. 💡
Dág geweldige wintersportplaats……………
Ten slotte: We zien terug op – en genieten na van – een heerlijke vakantie met ons hele gezin. We hebben het gevoel dat het allemaal klopte (op een paar dingen na) en hebben erg genoten. Het is een voorrecht om elke dag met je kinderen en kleindochter te mogen optrekken. Dankbaar zijn we en dit gevoel kan niemand ons meer afnemen. Wij hebben BBI-Travel een mail gestuurd omtrent de binnenhut op de terugweg en inmiddels is het verschil op onze rekening bijgeschreven.
Waarschijnlijk zal dit de laatste keer Trysil zijn geweest, want eerlijk gezegd worden ook wij een dagje ouder. Wintersporten in Trysil is niet goedkoop en wij weten niet of wij straks met ons pensioentje hier nog voor kunnen sparen. Maar je weet maar nooit………