Naar het Noorden, Denemarken, Noorwegen, Zweden en Finland
Donderdag 14 augustus 2014 Nico 829 km – Fiets 11 km.
We vertrekken om 8.20 uur. Een kwartier later opnieuw, want Nico is zijn Outdoor-jas vergeten; die hing nog indoor aan de kapstok.
Het is droog en soms zonnig. De temperatuur bij vertrek is iets boven de 14 graden. We hebben een lange rit naar Frederikshavn voor de boeg. We nemen nl. een hele “oude” bootverbinding, de dag-boot van Frederikshavn naar Oslo, die morgenochtend vertrekt. Om 9.20 uur rijden we Duitsland binnen. De temperatuur loopt steeds iets op. Later komen we boven de 21 graden. We rijden ook nu via Meppen en Cloppenburg.
Om kwart voor elf stoppen we bij Raststätte Wildeshausen West voor een plas, een kop koffie en een chauffeurswissel. Jenny neemt het stuur over. Na een uur rijden neemt Nico om 12.00 uur het stuur weer ter hand. Voor Hamburg is er ietwat vertraging door wegwerkzaamheden maar die is nauwelijks vermeldenswaard. Om 12.30 uur zijn we bij de Elbetunnel en om vijf voor twee rijden we Denemarken in.
Lunchen doen we onderweg tijdens het rijden; broodjes, krentenbolletjes en een ei gaan er prima in.
Om half drie stoppen we bij Ustrup om te tanken voor ongeveer de zelfde literprijs als in Nederland. Jenny rijdt daarna weer verder. Een uur later om half vier passeren we de Vejle-Fjord. Een kwartiertje later neemt Nico het bij een Deense Raststätte weer over en om 16.00 uur passeren we Arhus. Een uur later duiken we bij Aalborg de tunnel in en om kwart voor zes zijn we in Frederikshavn. Veel eerder dan wij hadden verwacht!
We gaan overnachten op een kampeerveldje bij de jachthaven, met uitzicht op de Stena Line-haven. Overnachten kost hier DK 150 of € 20,-. Doe maar in een envelopje en dan in de gleuf bij het (jacht-)havenkantoor. Daarvoor heb je toilet en douche, stroom, draadloos internet en water. Je kunt zo’n beetje “bijna in zee” staan, maar vanwege de wind – we zijn in Jutland! – staan we door bosschages beschut lekker in het hoekje, maar nog steeds met uitzicht op zee. Voor die € 20 kun je hier 24 uur staan en het bevalt ons hier prima.
Een camping iets verderop kost € 40 en dan nog zonder Wifi. We zetten rustig op, zien een Stena Line-schip uit Göteborg binnenvaren, de Stena Jutlandica, en we gaan na een goed glas witte wijn een stukje fietsen.
Zes kilometer verderop vinden we een andere jachthaven, maar het restaurant daar sluit net i.v.m. een feest, dus fietsen we terug en rijden het centrum van Frederikshavn in. Daar komen we uit bij een z.g. “Sportbar”, “The Jolly Butcher”. Daar genieten we van resp. een goed glas rode wijn, een donkere Grimbergen en een steak met kruidenboter, groenten en gebakken piepers. Héél lekker en gezellig allemaal. Leuk, een keer uit eten in Denemarken. Na een uitstekende maaltijd fietsen we terug naar onze “jachthaven-camping”. We staan daar inmiddels met vijf of zes kampeerders. Daar zit ook een caravan bij, maar tenten mogen hier ook gewoon.
Een gezellig einde van een toch wel lange eerste dag. We hebben de afgelegde 829 kilometer sneller gereden dan we aanvankelijk dachten, maar het blijft best wel een hele rit. Maar deze afsluiting maakte het zeker de moeite waard.
Vrijdag 15 augustus 2014 Jenny 211 / 1.040 km
Wij staan klokslag 7 uur op. Dat wil zeggen: eerst klimt Nico uit het bovenbed en duwt het omhoog, zodat we weer sta-ruimte hebben. Deze nacht heeft het flink geregend, maar wij staan op in stralende zon! Ook is het niet koud, maar omdat onze picknicktafel nogal nat is moeten we binnen ontbijten. Na het ontbijt zijn we snel ingepakt en rijden wij naar de haven. Bijna rijdt Nico het terrein van de douane op; dat gebeurt vast vaker en de wachtpost kan er hartelijk om lachen. Om half negen zijn wij bij de haven en kunnen via het loket meteen het terrein op. Er staan weinig auto’s, campers en vrachtwagens en geen enkele caravan. Blijkbaar is het vakantieseizoen op zijn eind.
Ineens mogen wij de boot oprijden en dat gaat allemaal heel rustig en snel. We staan gewoon met zijn allen op één dek. Onze hut is op dek 4 en daar aangekomen moeten we nog even wachten op de schoonmaak. Deze Stena Line boot is de “Saga” en die kennen we van eerdere overtochten. Hij is wel gedateerd en behoeft in onze ogen wat onderhoud, maar ach, hij brengt ons veilig naar de overkant. We zien wel een paar mooie nieuwe dingen, zoals schitterende terrassen binnen en buiten, een nieuwe winkel en een Spa-afdeling met Massasje, Frisør en Hudepleie. Wat de eerste 2 zijn weten we wel, maar dat laatste blijft een raadsel. Waarschijnlijk een schoonheidsbehandeling van de huid. Wij gaan koffiedrinken met een Wienerbrödje en zodra de taxfree winkel open is gezellig winkelen. Niet dat we iets nodig hebben, maar het is altijd leuk tussen de luchtjes, wijnen e.d. rond te lopen.
Daarna gaan we naar onze hut, nr. 4212 om te douchen en om wat slaap in te halen. Het schip deint af en toe en we vallen vanzelf in slaap. Om 13.00 uur is het tijd om aan het lunchbuffet te gaan, dat hebben wij thuis er meteen bij geboekt. Toen de kids nog meegingen boekten wij dat pas aan boord, want bij zeeziekte zou het zonde van het geld zijn. Omdat wijzelf nog nooit zeeziek zijn geweest boeken wij de maaltijd(en) meteen mee, want dat heeft als voordeel dat wij uit meer tijden kunnen kiezen.
Het eten is heerlijk en we proberen volgens de traditie van het Smörgåsbord te eten. Dat begint met koude gerechten, met name met vis. Dan warme gerechten met verschillende soorten vlees, vis, groenten en aardappelen en afsluitend met zoete (taarten!) of hartige (kaas) nagerechten. Bij dat laatste hebben konden wij niet kiezen en hebben van beide geproefd. Daarna bijkomen in onze hut. Daar mogen wij tot 15.30 uur verblijven, dan moet hij schoongemaakt worden voor de terugreis van vanavond. Wel mogen we de bagage laten staan tot half zes. Dat doen we maar niet, want we willen nog ergens internetten waar er beter bereik is.
Op internet zien we dat het weer in Noorwegen gaat omslaan. Op de route die wij willen rijden zien wij voor de komende week veel regen en lage temperaturen. Moeilijk te geloven, want op deze overtocht hebben wij nog stralend weer. In het oosten van Zweden is het ook nog redelijk mooi weer. Dit weekend zullen we beslissen of we een andere route gaan doen. Voor nu genieten van de zon. Onderweg passeren we de “Magic” van Color Line, een prachtschip met een overtocht voor een flinke prijs! Maar omdat wij die afgelopen wintersport naar Trysil al hebben gehad, hebben we nu een eenvoudige boot gekozen. Voordeel van deze boot is dat Stena gratis internet aanbiedt. Een uur of langer, we weten het niet…… Af en toe valt de hele verbinding weg.
Precies om 18.00 rijden wij de boot af en een zonnig Oslo binnen. Meteen zitten we in de drukke avondspits, zelfs in de vele tunnels staan files. Oslo heeft vele ondergrondse wegen, omdat bovengronds te weinig ruimte is om wegen aan te leggen. Omdat wij met een andere boot dan gewoonlijk zijn gekomen, komen wij ook van een andere terminal en moeten dus ook een ietwat andere route volgen naar de E6. Maar het lukt allemaal, want Nico rijdt natuurlijk. We moeten op deze weg ook tol betalen, maar hoeveel weten we niet goed. De rekening van het tolgeld van de wintersport dit jaar kregen we pas in juli! Dus even een bedragje reserveren.
We rijden een lang stuk langs wegwerkzaamheden die er afgelopen winter ook al waren en halverwege de weg naar Trysil wisselen we van chauffeur. Jenny rijdt het laatste deel van de route en onderweg belt Mark ons om te vertellen dat niet alleen zijn maar ook de auto van Paul de geest heeft gegeven. Jammer, maar ze hebben gelukkig een oplossing bedacht. Omdat Nico een fictief adres in Garmin heeft ingegeven rijden we een beetje verkeerd. Gelukkig gaat ons een lampje branden en keren we om. Wij zijn hier natuurlijk niet voor het eerst, ik meen zelfs dat dit de zevende keer is dat wij in deze omgeving rijden. Om 21.15 uur komen wij op de Trysilelva-camping in Tryisil aan, waar we middels een telefoontje een plekje kunnen uitzoeken. Even later komt de beheerster afrekenen met een mobiele pinautomaat. We rekenen 2 nachten af en zien wel of we nog een derde nacht blijven. In het duister ons kampement opzetten is iets waar we nog niet handig in zijn, maar uiteindelijk staan we in de slaapstand. Morgen komt de rest wel. Het is buiten inmiddels 13,5 graden, dus zitten we lekker binnen. Deze camping heette de vorige keer nog Klaracamping, we zien ook nog hutten met de naam Klara 1 t/m 4.
Zaterdag 16 augustus 2014 Nico 0 / 1.040 km, fiets 19 km
In de afgelopen nacht (we gingen “ietsjes laat” slapen…) is het alleen maar kouder geworden. Het heeft ook veel geregend. ’s Morgens wordt er aan de overkant van de Trysil-Älven een sportdag of zoiets gehouden; veel muziek en een echte “schoolmeester-stem” die versterkt over de rivier schalt. Tegen tien uur klimmen we maar eens uit bed. Was het vannacht na half twee nog 13½ graad, om 10 uur deze morgen is het nog maar 10 graden. En regent het regelmatig. Zomervakantie? Waar dan?
Maar volgens de weerprofeten moet het vanmiddag op zijn minst droger worden. Na het ontbijt gaan we op de fiets naar Trysil, naar de Coop. Brood en wat andere dingetjes inslaan. Scandinavische vakanties vereisen voor Nico in ieder geval Skinkost, smeerkaas met ham. Da’s dan ècht met ham, niet zoals in Nederland waar ze een plakje ham in een netje door 50 kilo smeerkaas heen trekken.
De Tourist Info is verplaatst. Die zit nu recht tegenover de Coop in dezelfde gang in het winkelcentrum. Lezen we dus als we voor de oude locatie staan. Goed gezien bij de Coop-kassa! Maar achteraf: zat die in februari ook al niet op de nieuwe plek? Terug op de camping lezen we in een mail van Paul dat “Juf Oelen”, de vroegere kleuterjuf van Mark en Paul is overleden.
’s Middags wordt het echt droger en uiteindelijk klimmen we ver na tweeën een keer op de fiets richting Fageråsen, waar we in februari nog ge-wintersport hebben. De bedoeling is om daar nu op de (elektrische) fiets heen te gaan en boven een bergwandeling(-etje) te maken. Als we de tolweg oprijden passeren we het bordje met de 10%- hellingmelding. Och, dat moet na de Lorelei ook nog wel lukken. Maar dat valt vies tegen; al vrij snel geven we de moed op en keren om. We fietsen terug naar Trysil en zetten koers naar Turistcenter. Gisteren lazen we op een fietskaartje van Trysil dat in de zomermaanden op zaterdag van 10.00 tot 16.00 uur de “Fjell-Ekspressen” draait, één van de stoeltjesliften. Je kunt mee omhoog en dan terug lopen, maar ook mountainbikers kunnen mee, inclusief fiets. Aan een aantal bakjes is een fietsklem gemonteerd. Jenny overwint haar hoogtevrees en voor 75 Kronen pp gaan we mee. We zien ook mensen weer met de stoeltjeslift naar beneden komen. Dat lijkt dus ook te kunnen. Maar wij nemen sportief de benenwagen naar beneden. Het weer klaart op, er is zelfs blauwe lucht te zien tussen de wolken en de zon komt zelfs door. Echt zomers warm wordt het niet, maar daar hebben wij nu geen last van! We genieten volop van de schitterende uitzichten.
Eerst volgen we nog zigzaggend de wandelpaden naar beneden. Halverwege nemen we een pad langs de andere stoeltjeslift en dat blijkt achteraf niet zo slim; die afdaling is nogal steil en dat voel je op een gegeven moment in je voeten, je hielen, je kuiten, je dijbenen, je knieën, ja, waar eigenlijk niet?
We waren in dertien minuten boven, maar doen er meer dan 1½ uur over om bezweet en doodmoe, maar wel heel erg voldaan, weer bij onze fietsen terug te komen.
Na een tijdje bijkomen aan een picknicktafel gaan we weer op de fiets richting Trysil. Dat gaat bijna geheel bergafwaarts, dus een stuk makkelijker dan op de heenweg. Als we over de fietsbrug de rivier oversteken ontdekken we zelfs een fietspad aan de rivier, dat we nooit eerder gespot hadden. Vlak voor het einde van het dorp kom je dan weer bij de doorgaande weg uit.
Na een tijdje voor lijk onder de luifel bij de camper te hebben gezeten (de temperatuur laat dat inmiddels weer een beetje toe) pakken we de draad weer op met eten (Macaroni), douchen en verslag schrijven. We gaan vanavond wel brainstormen over hoe nu verder. Wel hebben in ieder geval besloten om hier nog een derde nacht te blijven. Eerst even bijkomen! Nico ontdekt dat hij zijn zilveren armbandje kwijt is. De zoveelste ketting die hij in een vakantie verliest. Ergens moet hier ook nog een zilveren halskettinkje liggen……
Zondag 17 augustus 2014 Jenny 0 / 1040 km, fiets 5 km
Om ongeveer 10.00 uur zitten we aan het ontbijt. Het heeft vannacht behoorlijk geregend, maar nu is het droog en kan het beddengoed even gelucht worden.
Na het ontbijt gaan we op internet zoeken wat het weer hier gaat doen en Jenny bedenkt 3 scenario’s. 1. De uitgestippelde route volgen, 2. Zuid Noorwegen of 3. Naar de Oostkust van Zweden. Het ziet er naar uit dat het weer wat verbetert en vooralsnog besluiten we onze route te volgen. De camper wordt een beetje schoongemaakt en bij het ordenen van de koelkast vindt Jenny het armbandje van Nico. Ook weer terecht.
‘s Middags gaan we op de fiets naar een klein skimuseum. Het bestaat al 7 jaar, maar we weten nog maar kort dat het bestaat. Omdat men alleen informatie in het Noors heeft, mogen wij met zijn tweeën voor de prijs van één naar binnen. Het ziet er best leuk uit, en hoewel wij geen Noors verstaan en amper kunnen lezen, begrijpen wij er wel wat van. Na dit museum willen we ook naar een Bygdetun, een beeldentuin. Het is inmiddels gaan regenen, dus trekken wij onze regenkleding aan. Maar in de winkelstraat regent het inmiddels zó erg dat we bedenken dat een tuin vol beelden er in de regen ook troosteloos uit zal zien. Wij besluiten terug te fietsen naar de camping, maar wanneer we langs restaurant Bøes fietsen krijgen we toch wel trek in een pizza. Een pizza als lunch lijkt wel wat. We nemen er een tweepersoons pizza met onbekende ingrediënten. De pizza wordt opgediend op een rieten mand/schaal en is al in punten gesneden. De kruiden en sausjes worden er los bij geserveerd. Het smaakt heerlijk, zeker met een biertje en wijntje er bij. Leuk detail: het toilet is omgebouwd tot een ouderwetse poepdoos, inclusief houten opstap en houten zitting. Gelukkig wel een normale spoeling, maar apart is het wel.
Het is inmiddels droog geworden en daarom fietsen we even door naar de andere camping. Die Hyttegrend-camping heeft wel internet, maar ligt pal aan de doorgaande weg. Deze camping wordt inclusief bijbehorend Motel te koop aangeboden. Iemand interesse? Eenmaal in onze camper gaan we een tukje doen en besluiten de weergoden om de hemelsluizen weer open te gooien. Onze camper staat in een kring van water, hopelijk kunnen we hier morgen uit komen. Nico vult 2 jerrycans water bij en wordt bijna weggespoeld.
Inmiddels hebben we de route opnieuw bekeken en definitief omgegooid: morgen gaan wij Zweden in, zo ver mogelijk naar het oosten. Misschien wel naar Gotland of Öland of allebei, want daar kun je heerlijk fietsen.
Maandag 18 augustus 2014 Nico 225 / 1.265 km
Na een regenachtige nacht (het heeft met bakken uit de lucht gehoosd en Jenny heeft allerberoerdst geslapen) staan we voor ons doen vroeg op: om kwart voor acht, een kwartier voordat de wekker / Huawei zou aflopen. Het is inmiddels zowaar even droog, dus na het ontbijt gaan we snel opbreken. Rond half tien gaat Nico de laatste nacht afrekenen (en klopt hij daarbij de beheerster uit bed; wàt een baan…). Bij het afwassen en Porta-legen is het opnieuw gaan regenen. We rijden dus in een bui de camping af. Symbolisch, bijna. We stoppen eerst in Trysil- Centrum om boodschappen te doen. Tevens kopen we 2 ansichtkaarten voor de kinderen en een nieuw kleedje voor ’s nachts in de camper; een soort “badkamerkleedje”, want je krijgt ’s nachts best wel koude voetjes als je uit bed klimt. En het oude “kleedje”, een vroegere auto-mat van Paul, was compleet versleten. Deze nieuwe kunnen we ook uitwassen.
Omdat we straks Zweden in gaan en dus nog redelijk ruim in de Noorse Kronen zitten na nog geen drie dagen in Noorwegen tanken we vandaag maar een keer contant. Daarna rijden we tegen tienen eerst nog een keer de berg op naar Fageråsen, Trysil Högfjellcenter. Zonder sneeuw deze keer. We zien bij de klim al snel dat we dit zaterdag nóóit met onze elektrische fietsen hadden gered zonder de accu’s leeg en de motoren aan gort te rijden. De keuze om toen al snel om te keren was dus een heel goede.
Boven aangekomen trekken we de wandelschoenen aan en maken een wandeling naar Fjellroa, een restaurant / paviljoen op de piste. Konden we al wandelend in februari niet vinden door de dikke mist die er toen hing. Nu dus wel. De zon schijnt soms en de jassen gaan snel uit. In tegenstelling tot vijf jaar geleden zijn de toiletten van Fjellroa nu afgesloten. Oeps…. Op de terugweg duikt de zon achter de wolken en gaan de jassen snel weer aan. Ook gaat het weer ….. juist: regenen. Terug bij de bus eerst maar eens een kop koffie, die zó sterk is dat de beker bijna oplost. Oploskoffie, maar dan anders…. We vinden free Wi-Fi, dus checken we gelijk de mail even. We nemen voor de tweede keer dit jaar afscheid van Fageråsen en rijden via Weg 25 richting Zweden. Jammer dat het hier zo nat en koud was (en blijft). De vooruitzichten voor de oorspronkelijk geplande route zijn ook allerbelabberdst; koud en droog is nog te overleven, maar koud en bijna doorlopend regen is wat anders. Dan kom je op een gegeven moment niet meer op temperatuur. En het zou toch om een zomervakantie gaan?
Om kwart over één passeren we de Zweedse grens een week eerder dan gepland. Niet dat het op slag warm en droog wordt; ook hier hangt bewolking en regent het soms, maar we zien de temperatuur wel een beetje oplopen. En het blijft steeds langer droog tussen de buien door. Van 14.00 tot 15.00 uur pauzeren we in Sälen om te lunchen en plannen te maken. We bekijken diverse delen van Zweden, met name op de weersvooruitzichten, en de Oostkust scoort redelijk goed. Vanavond maar eens een paar opties bekijken. We zien op onze wegenatlas ook een eilandengroep voor de Zweedse kust die blijkbaar bij Finland hoort. Åland heet het en daar schijn je ook mooi te kunnen fietsen. Door al dat uitzoeken zijn we een paar minuten te laat bij de bank om de resterende Noorse Kronen voor Zweedse tegenhangers in te wisselen; de banken sluiten hier om 15.00 uur al. Later beter. Wel halen we de nodige Zweedse Kronen uit de flappentap. Die doet het wèl na drieën.
Het blijft steeds langer zonnig en het wordt ook een beetje warmer. Dat gaat per halve graad, maar alles is meegenomen. Na de pauze in Sälen wordt het zelfs even 16 graden en daar word je na de laatste dagen best wel even gepast euforisch van. Om half vijf houden we een korte pauze in Mora. We hebben afgesproken dat we bij zonnig weer in Mora acuut de camping opzoeken. Is het bewolkt, dan tuffen we door naar Rättvik. Het is bewolkt, dus rijden we door. Regelrecht een grote hoosbui in, waarbij de temperatuur daalt tot 14 graden. Maar even later is het weer zonnig en in Rättvik aangekomen draaien we gelijk de eerste de beste camping op, aan het Siljan Meer. In de zon….
Niet de camping waar we al vaker zijn geweest, maar deze is ook prima. We hebben een plekje aan het meer en zetten de bus zó dat de wind niet volop tegen de hoge voorkant van het hefdak waait, want het waait hier best wel behoorlijk. Even later draait de wind spontaan naar de “kont” van de bus, dus naar het lage deel van het dak. Helemaal goed. We zetten luifel en zijluifel even op; die zijn in de kortste keren droog, net als het tenthefdak. Pas ’s avonds na het douchen en de afwas gaat het even regenen, maar nu (21.05 uur) is het al weer droog en nog zelfs 15 graden. Na de laatste dagen is dat eigenlijk wel een cadeautje. Al met al hebben we nog geen spijt van ons besluit om vandaag Zweden in te gaan. Die hele mooie route die Jenny door Noorwegen heeft uitgezet houden we gewoon nog even tegoed.
Dinsdag 19 augustus 2014 Jenny 282 / 1.547km
Gisteravond via Facebook met Mark intensief contact gehad over onze plannen om de Finse eilandengroep Åland te bezoeken. Vanmorgen eerst nog wat ge-internet (was toch gratis) om nog wat meer informatie te vergaren. Om 10.00 uur verlaten wij deze prima camping die ons slechts SEK 215 heeft gekost.
In Rättvik doen we boodschappen bij de Coop Konsum, wisselen we onze Noorse kronen om in Zweedse en kopen een mooie sticker voor onze camperruit.
Om 11.00 uur rijden we verder over de Kopparbergsleden richting Oostkust. Een groot deel gaat over de E16 naar Gävle, waar we soms wel 110 km mogen rijden! Het is wisselend weer: zonnig, wolken en regenbuien, maar beslist niet koud. We picknicken om 12.25 uur voor het eerst deze vakantie buiten met uitzicht op een schitterend meer, iets waar Zweden rijk mee bezaaid is. Vanaf Gävle gaan we binnendoor op Weg 292 naar Grisslehamn en rijden meteen door naar de haven om informatie te vragen. We reserveren de boot voor de volgende morgen 10.00 uur, maar hoeven ook pas dan te betalen. De kosten zijn € 18,00, inclusief onszelf en Duva Kampa 4. Ongelooflijk goedkoop!
Daarna rijden we naar de jachthaven Marina & Camping AB, die ligt om de hoek. Wij krijgen een prachtig plekje aan het water en genieten van zon, regen en regenboog. Jenny maakt er foto’s van en zet een filmpje op Facebook. Ondertussen draaien we een was en drogen we die in de droger. Het is alsof we thuis zijn, want hoewel wasmachine en droger het merk Husqvarna dragen, zien ze er hetzelfde uit als onze AEG ’s. Ook hier de wasmachine links en de droger rechts.
Jenny verstuurt via Greetz alle vakantiekaarten, met een foto van Duva Kampa met regenboog. Dat “schrijven” duurt even, want alle adressen moeten handmatig ingevuld worden. Maar dan heb je ook een mooie kaart, met persoonlijke tekst. Deze kaarten betaal je met Ideal en worden dan in Nederland verstuurd. Snelle service dus! Daarna wordt er gekookt en gegeten in de jachthavenkeuken. Die is volledig ingericht met pannen en servies en dat gebruiken we dan ook. Jenny belt Paul met de “Ziggo Bapp”, maar Paul zit in een vergadering. Dan maar Mark bellen, maar die blijkt in dezelfde vergadering te zitten. Ha, ha, ha! Ziggo heeft sinds kort een nieuwe service. Je kunt via een app. (bapp) gratis (of voor het thuistarief) met je mobiel, via je vaste nummer bellen naar alle Nederlandse nummers en 06-nummers. Tot nu toe lukte ons dat niet, maar vanavond dus wel. Als het goed is kost ons dat dus helemaal niks met ons Ziggo-abonnement. Ondertussen worden wij verrast met een prachtige dubbele regenboog.
Nico kwam er vanmiddag achter dat wij zondag bij Bøes pizzeria in Trysil dubbel hebben betaald. Omdat het met de bankpas en creditcard niet lukte heeft Nico contant betaald. Omdat hij vanmiddag wat bankzaken wilde doen zag hij dat het bedrag er alsnog als pinbetaling af was gegaan. Hij heeft Boes meteen een mailtje gestuurd en nu maar hopen dat zij het terug willen boeken. En maar hopen dat we niet ook nog met de ‘CC ‘ betaald hebben.
Deze avond brengen we door met lezen, verslag schrijven en internetten. Heerlijk ontspannen dus. Het is de bedoeling dat wij bijtijds naar bed gaan, want we moeten weer vroeg op.
Woensdag 20 augustus 2014 Nico 61 /1.608 km, fiets 6 km
We staan om kwart voor acht op. Het is droog en de zon piept regelmatig door de wolken. Buiten is het 13,5 graden, een “record” sinds we vrijdag voet aan land zetten in Oslo. Het is vannacht ook niet koud geweest, Nico heeft boven geslapen zonder de hefdak-isolatie. En zo hoort het in een zomervakantie ook! Ontbijten en daarna opbreken gaat best snel. Om 6 minuten voor negen verlaten we deze prima overnachtingsplek en om vijf voor negen stoppen we bij de plaatselijke ICA, die in dit “naseizoen” pas om 9 uur open gaat. We kopen een donker meerkoren-brood voor maar liefst SEK 33,90 en rijden daarna door naar de haven, waar we 1½ minuut later aankomen. Alles ligt hier èrg dicht bij elkaar….. We stoppen in de auto- rij voor de kassa en zien naast ons een zoveelste buslading rollators en andere bejaarden uit een bus komen. Mini-dagje uit naar Åland is hier een geliefd tijdverdrijf, niet in de laatste plaats door de taxfree-prijzen aan boord. Die schelen inderdaad aardig met zowel Zweden als met de Finse overburen. Bij de kassa betalen we het nog steeds vreemde (= lage) bedrag van SEK 160 oftewel
€ 18,- voor de twee uur durende overtocht. Wel raken we vandaag iets anders kwijt, n.l. één uur.
Åland is dan wel grotendeels autonoom en de mannen aldaar hoeven niet de Finse dienstplicht te vervullen en ze hebben ook nog eens eigen kentekens en een eigen vlag, maar naast de €uro gebruiken ze ook de Finse tijd en daar is het een uur later. Dat uur krijgen we wel weer terug als we over een aantal dagen weer in Zweden aan land komen. We bekijken de afvaart vanaf het hoogste dek en zien daarbij de motorsloep die Jenny in de haven aanvankelijk voor reddingbrigadeboot en Nico iets later voor loodsboot aanzag langszij komen en omhoog getakeld worden. Zeker een oefening. Zoiets hebben we ook in het hoge noorden bij het Hurtigrute- schip in de buurt van de Noordkaap meegemaakt. Maar dat schip lag nog aan de kade; deze is al vertrokken.
Van de beschikbare tijd aan boord is inmiddels al 20 minuten om, wanneer we besluiten om maar aan te schuiven bij het “Brunch-buffet” dat om 10.00 uur gestart is. We hebben niet voor niets vanmorgen maar heel weinig ontbijt genuttigd….. Het is een overheerlijk buffet met veel koude maar ook best wel behoorlijk wat warme gerechten en een zéér uitgebreide desserttafel. Frisdrank, melk en koffie is inclusief, we laten zo vroeg op de dag de wijn maar onder de kurk. We moeten ook nog rijden straks.
Vergeleken met Stena Line en Color Line is dit een zeer goedkoop lunchbuffet: SEK 150 (ca. € 16,50) per persoon. We moeten ons inhouden om niet teveel te eten. Jenny ontdekt aan het eind zelfs de Zweedse (of Finse) variant van de “Arretjescake” en neemt met een verheerlijkte blik zelfs een tweede stukje…..
Wat wel opvalt, is dat overal kots- zakjes hangen en dat de tafels in het buffetrestaurant allemaal opstaande randen hebben. Dit schip, de “M.S. Eckerö”, heeft kennelijk de stabilisatoren in de uitverkoop gedaan. We deinen best wel behoorlijk, maar hebben er verder geen last van. Je moet alleen voorzichtig lopen met je bordje eten.
Na de maaltijd gaan we de taxfree-winkel in. Uitgebreid assortiment, net als op de andere verbindingen heel veel parfum, drank en tabak. Maar inderdaad stukken goedkoper dan in Zweden of Finland. Later na het verlaten van het schip zien we in een auto voor ons meerdere 24-packs verpakkingen bierblikken naast elkaar tegen de achterruit liggen. Om klokslag 12 uur Zweedse tijd, 13 uur Finse tijd, rijden we van het schip af. Geen douane te zien, maar dat is niet zo heel erg gek; als je boven aan de Botnische Golf vanuit Zweden Finland inrijdt (of omgekeerd) kun je ook gewoon doorrijden. Alleen is daar geen taxfreeshop. Misschien doen ze hier wel steekproeven, maar die zien we nu in ieder geval niet.
We volgen vanaf de boot Weg 1. Verder kent dit “land” als hoofdwegen Weg 2, Weg 3 en Weg 4 en dan houdt het op. En er zijn uiteraard genoeg secundaire wegen. We zijn iets te ver doorgereden en rijden een stukje terug. Jenny heeft op de kaart een fietspontje gezien en we hadden “ergens” gelezen dat die niets of amper wat zouden kosten. Dat willen we wel eens zien en we rijden ca. 16 kilometer richting pontje. Die heeft gisteren voor het laatst gevaren, maar blijkt ook niet echt goedkoop te zijn; € 10 per persoon en € 5 per fiets. Eén persoon plus fiets is dus maar € 3 goedkoper dan twee volwassenen en een camper op een twee uur durende overtocht van Zweden naar Åland; vreemd……
We geven Garmin opdracht om een camping te zoeken en we rijden naar Kattnäs Camping. Volgens het Åland- campingboekje is dat een driesterren-camping. Wij vinden dat wat overdreven; de receptie is ’s morgens en ’s middags een kleine 1½ uur open en de voorzieningen zijn wel heel erg basic. De prijs ook wel: camper + stroom + 2 personen = € 18,-, maar dan moet je in het (onverwarmde!) toiletgebouw nog wel een Euro in een gleuf kieperen om 3 minuten warm douchewater te krijgen. Maar we vinden een mooi plekje op een bijna leeg veld met uitzicht op het tegenoverliggende eiland en het smalle stukje zee ertussen. En het is ondanks de vrij harde wind inmiddels erg zonnig en relatief zelfs warm geworden. Bij het opzetten van ons kampement lopen we no-time in ons hemdje en de korte broek. Even later onder de luifel moet het hoofd zelfs in de schaduw, anders is het véél te warm / heet. Tjonge, wat een luxe!
Rond de klok van vieren gaan we in zomerse outfit zelfs een stukje fietsen. Misschien iets te luchtig gekleed, maar we hebben ineens een beetje de zomer in de kop. We fietsen een paar kilometer naar een winkel en kopen daar wat fruit en zelfs een ijsje; de eerste deze vakantie. Ze kunnen ons helaas niet aan een kaart met fietsroutes helpen. Terug bij de camping blijkt de “receptie” (soort snackbar-hok zonder snacks) open te zijn en we checken in bij een oudere dame die een ietwat penetrante alcohollucht verspreid. We vragen naar een fietsroutekaart. Dom, want we krijgen aan de hand van een kaart waar we er al twee van hebben een heel relaas over mooie routes om te fietsen, maar daar kunnen we helaas niet zo gek veel aan vastknopen. Maar de dranklucht houdt de insecten wel mooi uit de buurt….
We gaan vroeg douchen voor het frisser wordt en eten daarna een paar boterhammen. Echt honger hebben we na de brunch van vanmorgen nog steeds niet. De zon komt er nog een keer lekker door en we genieten van het uitzicht. De paar regenspatjes tussendoor doen daar niets aan af. Het zal hier wel rustig zijn vannacht, want behalve een paar vaste caravanbewoners veel verderop is er op één motorrijder-met-tent na op ons veld en het naastgelegen veld geen levende ziel te bekennen.
Donderdag 21 augustus 2014 Jenny 0 /1608 km. Fiets 49,2 km
Deze dag slapen wij wat uit en zitten we rond 10.00 uur pas aan het ontbijt. Voordien hebben wij ons beddengoed te luchten gehangen en dat wappert nu in de wind. Vroeg op de ochtend heeft Jenny de zon zien schijnen, maar nu is het bewolkt en dreigt en een regenbui. Deze komt gelukkig niet, zodat Jenny een handwas kan doen en die aan de lijn ophangen. Nico maakt de camper van binnen schoon en dat blijkt ook wel nodig. Rond het middaguur gaan we op de fiets. Het is de bedoeling om naar Mariehamn te fietsen, maar hoeveel kilometer dat nu precies is weten wij niet. Omdat we geen fietskaart hebben, moeten we het doen met een overzichtskaart van Åland. Daar staan summier en heel klein wat fietspaden op. Het wordt een mooie tocht, maar omdat onze fietsaccu’s in dit heuvelachtige gebied sneller leeg raken en wij ook niet met volle accu’s zijn vertrokken, halen we Mariehamn niet. Wanneer de accu’s 2 streepjes vertonen gaan wij weer terug. Onderweg doen we wat boodschappen. Vreemd dat we op de kassa het bedrag in SEK zien staan, maar we kunnen wel met Euro’s betalen. Overigens is eigenlijk alles Zweeds hier: de taal, het groeten (hej hej), de verkeersborden, de natuur. En toch zijn we in Finland!
Het is inmiddels zonnig geworden en terwijl de accu’s aan de lading staan zitten/liggen wij heerlijk in het zonnetje te lezen of te dutten. De was is inmiddels droog en kan de kast weer in. Laat op de middag gaan we opnieuw een fietstocht maken, dit keer de andere kant op richting Eckerö, waar we gisteren (was dat echt gisteren?) met de veerboot aankwamen. Nico ontdekt wat fietsroutes tussendoor en zo wordt het een heerlijke tocht, waarbij we van de mooie natuur en de zon genieten. Al met al fietsen wij vandaag bijna 50 km, dankzij onze e-bikes.
’s Avonds eten we Chili Con Carne met rauwkost en genieten we van de laatste zonnestralen. Daarvoor moeten we wel steeds onze stoel verplaatsen, maar dat is geen punt: wij zijn de enigen op dit veld. Pas laat op de avond, wanneer het al donker begint te worden komt er nog een grote Zweedse camper aan en die gaat ver van ons af staan.
Vrijdag 22 augustus 2014 Nico 76 /1.684 km
We staan rond kwart voor negen op. Vannacht was het onbewolkt, nu zit de lucht helemaal dicht en is het ook behoorlijk fris. Het heeft vanmorgen al een paar keer héél licht gesputterd, maar echt regenen doet het gelukkig niet. We gaan deze basic camping verlaten. € 18,- per nacht is niet echt duur, maar overal moet geld in. Douchen € 1 voor drie minuten. In de keuken € 0,50 voor warm water en zelfs € 0,50 om een half uur te kunnen koken. Dat zijn we niet meer gewend. We zien wel waar we terecht komen. Bij het opbreken gaat er helaas wat mis; door de sterke wind let Nico te veel op de voorkant en te weinig op de zijkant van het hefdak. Als het dak dicht is, blijkt er aan de linkerkant tentdoek tussen een scharnier te zitten en tevens een “frommel/ kreukel ” in het aluminium hefdak aan de zijkant. Dus snel dak omhoog, doek naar binnen en dak weer omlaag en dan blijkt de hobbel in het hefdak nagenoeg weg. Da ’s wel even schrikken. Later blijkt het tentdoek ook ietsjes een opduvel te hebben gehad, maar het is niet stuk. We spuiten er maar even spray op en zetten er later thuis wel een reparatielapje van binnen tegenaan, gewoon voor de zekerheid.
Op basis van het boekje met campings op Åland besluiten we om naar “Puttes Camping” op Sund te gaan. We weten al dat de campingbeschrijvingen in dit boekje wel een heel erg mooi beeld schetsen, maar het zou – net als de camping waar we nu van vertrekken – een driesterrencamping zijn en dat viel hier ook al wat tegen. Wel wordt er vermeld dat bij Puttes “köket avgiftsfritt” is, oftewel: het koken kost er niks. Geen “kooktoestel met gleuf” dus. Afijn, we zien wel.
Eerst rijden we naar Mariehamn. Bij de Tourist-Info kopen we de wegen- en fietskaart van deze eilanden. Kost een tientje, maar dat geeft niks. Kunnen we eindelijk zien hoe we moeten fietsen. We bezoeken de St. Görans Kyrka en sponsoren de Mission met het aansteken van twee kaarsen. Daarna wandelen we naar de haven om de vertrekplek van de veerboten te bekijken. We hebben besloten om naar Stockholm te varen met Tallink Silja Line; qua prijs niet veel verschil met Viking Line, maar met iets praktischer tijden. Omdat de veerboten hier maar even aanleggen zien we geen kantoor. Bij Siljan hangt zelfs een bordje op het hek dat je even moet bellen als het hek 40 minuten voor aankomst van de boot nog niet open is……
We besluiten om dit weekend gewoon online te boeken, zodra we weten of we op zondag of maandag terug gaan. Hangt ook een beetje van het weer af. We doen nog even boodschappen bij de S-Marked in Mariehamn en zetten daarna Puttes Camping in Garmin.
Onderweg stoppen we nog bij een mooie uitkijktoren naast een café, maar de toren is helaas te gammel om mensen op toe te laten. We rijden door naar de camping. Die is overdag ook onbemand. Receptie open om 17.45 uur…. Deze camping is ook bijna leeg en net zo basic als de vorige. Koken is dus wel gratis, douchen kost er ook € 1 maar dan wel vier in plaats van drie minuten en warm water kost € 0,20 i.p.v. € 0,50. Ook het warme water aan de wastafel kost 0,20 cent. Da ’s best wel een vooruitgang, maar we zijn er nog niet echt aan gewend. Later blijkt dat het warme water voor de afwas slechts een half teiltje is…..
De campings zijn hier in ieder geval een stuk simpeler dan op het vasteland. We rijden eerst even terug naar een mini-winkel, om te bekijken hoe ver we morgen moeten fietsen voor ons brood. Da ‘s 5 kilometer heen (en ook weer terug) en dus te doen. Daarna rijden we naar een ietsjes verder gelegen camping, maar die is drie keer niks. Alleen maar hutjes en een (leeg) campingveldje met hooguit 4 of 6 plaatsen. En het Servicehus is een gribustent. Rap naar Puttes Camping dus. Die is groot, er staan een paar kampeerders en we zoeken een plekje in de buurt van het Servicehus op een groot veld. Een plek met ietsjes uitzicht op het water is veel te ver weg. We staan prima, Nico checkt om kwart voor zes in (€ 14,50 per nacht) en kookt (Nassi, maar dan wel héél anders) en we hebben na het opzetten nog best wel van de zon genoten. Het is ongeveer 20 graden geworden met volop zon, stukken beter dan op dit moment in Noorwegen.
’s Avonds bekijken we de weersvooruitzichten op Åland en in Zweden. Die zien er redelijk goed uit. Naar het lijkt wordt het aan de Zweedse westkust ook snel beter en dat geeft de mogelijkheid om ergens bij Göteborg nog twee rustige nachten te staan voordat we uiteindelijk weer oversteken naar Denemarken en op huis af gaan.
We maken daarom wat plannen en besluiten om op zondagmiddag de boot naar Stockholm te nemen. Nico boekt online. Voor € 41 mogen we over en mag de camper ook nog mee. En vooruit, gooi er nog een keer 2 x € 25 tegenaan voor een Silja Lunchbuffet en dan zijn we voor € 91 helemaal compleet. En hoeven we ’s avonds aan de overkant niet te koken…..
Morgenochtend gaan we een was draaien. Er staat hier een fonkelnieuwe wasmachine en kennelijk is ‘tie zo nieuw dat ze er nog geen muntautomaat aan hebben kunnen hangen. Vanmiddag even getest en hij gaat zó draaien.
Zaterdag 23 augustus 2014 Jenny 0 /1684 km , fiets 56 km
Vandaag slapen we wat uit, want we hebben geen haast. Het zou deze ochtend regenen, maar wij hebben het geluk dat het droog en zonnig is en wat wij in de zon kunnen ontbijten. Heerlijk, dat geeft een echt vakantiegevoel. Jenny draait een wasje in de gratis wasmachine en voor 1 euro maakt de droger het ook nog droog. Kijk, dat kost weer helemaal niks, terwijl overal van die warmwater- muntautomaten hangen. Vreemd.
Net na de middag stappen wij op de fiets, we willen een lange tocht maken. Het weer is zonnig met wat wolkjes. Er staat wel een windje, maar daar hebben wij op onze E-bikes geen last van. Het is nog net geen korte-broeken-weer, maar de jas hoeft ook niet aan. Onze route gaat over tientallen eilandjes die met dijken, bruggen en veerponten aan elkaar zijn verbonden. Ik noem er een paar: Töhö, Vårdö, Sandö, Simskäla en nog een stel van die niet uit te spreken namen. We hebben 2 veerponten nodig om helemaal aan het eind van Västra Simskäla te komen en die boten kosten hier niets. In Vargata doen we eerst een paar boodschappen bij een Butik, een kleine supermarkt en gaan daarna de kerk bekijken. Even verder is een picknickplaats en eten we ons broodje op.
Tegen kwart voor vier zijn we helemaal aan het eind van het laatste eiland gekomen en is de zon een spelletje gaan spelen met de wolken. Ook komt er een straffe wind opzetten, die we op de terugweg tegen hebben. Volgens een bordje moet er nóg een fietspontje zijn, maar wij kunnen die niet ontdekken. Geeft niet, het is inmiddels tijd geworden om terug te gaan. De terugweg gaat sneller, want we gebruiken –vanwege de wind- meer vermogen van onze fiets, omdat we nog genoeg over hebben. Nog even pauzeren bij dezelfde picknickplaats en dan het laatste stukje naar onze camping. Een paar spatjes regen proberen de sfeer te verpesten, maar dat lukt hen niet. Tegen half zes zijn we weer bij de camper. De zon is weer gaan schijnen en tevreden kunnen we een welverdiend glaasje witte wijn nuttigen.
Om de beurt gaan we douchen, nadat Jenny eerst de verwarming bij de “dames” aan heeft gezet. Op goed geluk gooit zij een winkelwagenmuntje van de Coop in de doucheautomaat (is even groot en zwaar als een euro) en verdraaid, er komt nog warm water ook! Het avondeten bestaat uit rijst met kip/saté en rauwkost en ondanks dat de kip uit blik komt, smaakt het best.
Zondag 24 augustus 2014 Nico 241 / 1.925 km
Een kwartier voor de “wekker” afloopt – dat zou om 9 uur zijn- staan we op. Omdat we pas om kwart voor één aan de haven moeten zijn doen we lekker rustig aan. Het is droog en zonnig, we ontbijten dus weer buiten. Opbreken doen we dus rustig. Ergens na half elf bedenkt Nico dat het misschien wel leuk is om op weg naar de terminal in Mariehamn even een “extra rondje” over die eilanden te rijden waar we nog niet zijn geweest; weten we gelijk hoe het er daar uit ziet. Na het “voorzichtig en schoon” bijtanken van drinkwater verlaten we de camping en gaan een eindje verderop “met een grote bocht rechtsaf”. We rijden tot het einde van West – Geta en beklimmen daar een uitkijktoren met een mooi uitzicht over het eiland en de zee. Tegen twaalven zetten we met Jenny aan het stuur koers naar Mariehamn en komen keurig op tijd aan bij de haven, waar het inchecken van Silja al begonnen is.
We hebben de boekingsbevestiging op de tablet gezet en de dame bij de incheck is daar wel blij mee; ze vindt dat heel prettig werken. We mogen in rij 2 gaan staan en zijn – en blijven- daar de enige auto met het kaartje “Sto” (Stockholm) aan de spiegel. Rij drie naast ons staat helemaal vol met auto ’s richting Finland. Tegen half twee komen er twee schepen van Silja gelijktijdig aanvaren, één richting Finland en één, “onze” Galaxy, die vrijwel naast elkaar achteruit aanleggen. Op de Galaxy gaat één klep open en nadat er –op één laatkomer na – de auto’s voor Åland van boord gereden zijn mogen wij – achteruit!- aan boord rijden. We staan dus als eerste met de neus vooruit bij de klep. Aan boord geldt de Zweedse tijd en we horen dat we om 18.15 uur “local time” in Stockholm aanleggen. We “zitten” dus 5½ uur aan boord.
Na het vertrek tegen één uur (Zweedse tijd) melden we ons in het buffetrestaurant voor het lunchbuffet en zetten gelijk maar onze horloges een uur terug. Anders moeten we het buffet in een half uurtje opschrokken……..We krijgen een plekje bij het raam (dankzij Jenny) en het is wat aantallen mensen betreft erg rustig in het restaurant, al zit er iets verderop een groepje mensen die iets Arabisch spreken, maar dan met een volume dat doet vermoeden dat de “conversatie” nog op de Poolcirkel hoorbaar is. Uiteindelijk nokken ze tien minuten voor ons af, we hebben dus nog even rust…. Het is een lekker buffet, inmiddels ons derde deze vakantie, maar het buffet bij Eckerö Linien was uitgebreider. Na het buffet verkennen we het schip. Het “zonnedek” op Dek 10 bevindt zich alleen aan de achterkant van het schip en is slechts via één deur bereikbaar.
Om op het achterdek te komen moeten door een groep zuipende en schreeuwende Russen heen. Eén van de zuipende brulboeien vindt het kennelijk minder opportuun om een toilet op te zoeken en piest dus maar in een afvalbak. Een oppervlakkig en op gepaste afstand uitgevoerde crime-scene investigation leert dat het hem niet is gelukt om alles in de bak te krijgen. Ze laten ook maar alles toe op de Baltische ferries, als het maar betaalt….
Tussen allerlei mooie eilanden varend verkennen we de taxfree-shop en zoeken daarna een plekje voor Jenny om eventjes te gaan liggen. Dat wordt uiteindelijk de nachtclub, waar overdag de bar gesloten is maar waar wel een Bulgaars popgroepje optreedt. Ze hebben misschien ergens een talentenjacht gewonnen, maar de prijs was in ieder geval geen zangles. Maar dat geeft niet, het is wel aandoenlijk. Het wordt buiten wel steeds donkerder en als Jenny een tukje doet valt de regen weer even met bakken uit de lucht. Van de regen in de drup? Even later breekt de bewolking, wordt het droog en komt de zon er weer volop door.
Nog wat later gaat er iets mis met onze mailaccount bij Ziggo; Jenny beantwoordt een mailtje en prompt krijgen we rond kwart over vijf een No-reply-mail van Ziggo die er op neer komt dat emailaccount is geblokkeerd. We zouden wel eens gehackt kunnen zijn. Reden waarom Ziggo tot deze conclusie komt? Deze:
“Ons veiligheidssysteem heeft vastgesteld dat uw e-mail adres mogelijk is gehackt en misbruikt wordt om spam e-mails mee te versturen via onze SSL verbinding. Dit hebben wij kunnen constateren omdat er vanuit meerdere landen is ingelogd op dit e-mailaccount in een kort tijdsbestek.”
Gossiepossie: Gek hè, als je op een ferry zit die uit Finland is vertrokken, een tussenstop maakt op een aantal autonome Finse eilanden met een eigen extensie (Ax) en daarna de Zweedse territoriale wateren in vaart. Dat is verdacht!! Dan moeten we wel gehackt zijn, arme wij. We moeten volgens de bijgevoegde instructie ons mail-wachtwoord wijzigen en daarna bellen of ze alsjeblieft-dankjewel ons mailadres weer willen vrijgeven. We willen best bellen, maar zitten niet te springen om ons mailwachtwoord te wijzigen, al helemaal niet omdat Ziggo inmiddels eist dat er in wachtwoorden nu ten minste één HOOFDletter moet zitten. Dat betekent dat we ons wachtwoord niet kunnen veranderen en nadat we weer zijn “toegelaten” het oude wachtwoord kunnen terugzetten omdat daar alleen maar kleine letters in voorkomen. Dus moeten we dan op alle plekken (laptop, werk, tablet, thuis, 2 smartphones) ons wachtwoord aanpassen? Liever niet!
Na een paar mislukte pogingen om het opgegeven nummer te bellen zegt de intercom van het schip inmiddels dat de “car-passengers” naar hun auto moeten. Door dit mailgedoe kunnen we helaas dus niet het binnenvaren in Stockholm bekijken.
We gaan netjes naar de auto en staren vervolgens meer dan 20 minuten tegen de laadklep, waar we als eerste voor geparkeerd staan. Uiteindelijk rijden we van boord, het Stockholmse zonnetje in. We hebben in de haven van Mariehamn al “First Camp Kolmården” als bestemming ingegeven. Vroeger zijn we daar met de kinderen, een aanhangwagen, een tent en een Zastava al eens geweest om het Kolmården Djurpark te bezoeken (en daar vervolgens met een oververhitte motor het laatste stukje safari uitgesleept te worden).
De afstand valt ons tegen. We rijden om kwart over zes (Zweedse tijd!) de boot af en volgens Garmin komen we pas na half negen op de camping aan. Garmin heeft inmiddels de Zweedse tijd weer overgenomen, dus dat moet dan wel kloppen. Tot overmaat van ramp wordt er in Stockholm een oprit naar de E20 verbouwd en is die afgesloten. Garmin in de war, Nico net zoveel of nog meer. Na een stukje omrijden / rondje rijden zetten we de stem van Garmin uit, rijden op ons verstand en de borden en komen op de goede weg. Een eindje buiten Stockholm, net voorbij Södertalje waar de Scania-fabrieken staan, stoppen we bij een Burger King. Bellen met Ziggo lukt niet, Nico belt Paul, die vertelt dat je vanuit het buitenland geen 0900-nummer in Nederland kunt bellen; Paul SMS ’t vanaf de verjaardag van zijn schoonvader het algemene nummer van Ziggo, dat (uiteraard) op zondagavond meldt dat we het morgenochtend maar eens na half negen moeten proberen. Of we moeten 0900 bellen……. U wordt bedankt!
We rijden dus maar door naar de camping en komen daar tegen kwart voor negen aan, pakken een Service-Hus- pasje uit een bak bij de receptie en zoeken een plekje. We zijn al snel opgezet en we proberen via ons eigen apparaatje dat een Wi-Fi-netwerkje creëert met de z.g. “Ziggo Bapp” met Ziggo te contacten. Met die app moet je volgens Ziggo via internet of Wi-Fi kunnen bellen met je eigen nummer, dus ook het Ziggo-klantenservicenummer 1200. En het is nog nèt voor tienen, tot zolang is de klantenservice open. Contact leggen lukt nu wonder boven wonder wel, maar de verbinding is zó beroerd dat echt verder contact niet mogelijk is. En daarna bij nieuwe pogingen meldt de app dat er geen belcontact mogelijk is. In Nederland ging het “proefbellen” met deze app goed, maar in het buitenland werkt het niet altijd even jofel. Morgenochtend na half negen maar eens via de normale telefoonverbinding Ziggo vriendelijk doch héél dringend verzoeken onze email weer vrij te geven zonder dat we ons wachtwoord moeten wijzigen. Later ontdekt Jenny dat wij wel mail kunnen ontvangen, maar niet verzenden. Dat maakt het probleem iets minder erg, want wij hebben nog meer mailadressen die wel werken en waar we mail mee kunnen verzenden.
Onderweg naar de camping merkten we trouwens dat we sinds onze laatste tankstop in Trysil al meer dan 830 kilometer hebben gereden. Kennelijk rijden we voor ons doen zuinig.
Maandag 25 augustus 2014 Jenny 0 / 1.925 km, fiets 14 km
We staan zonnig op en kunnen buiten ontbijten terwijl ons beddengoed te luchten hangt. Wat we gisteravond niet gezien hebben is dat wij naast rozenbottelstruiken staan. Dat moet je in augustus niet doen, want die trekken wespen aan. Dat merken wij dan ook en we moeten ons ontbijttafeltje verplaatsen naar een minder wespige plaats.
Voor het ontbijt heeft Nico al met Ziggo gebeld over ons geblokkeerde emailadres. Hij kreeg een aardige dame aan de lijn, die meldde dat we wel ons wachtwoord moesten wijzigen. Omdat we uit Zweden belden zou ze na een uurtje op Nico’s mobiele nummer terugbellen i.v.m. het verzoek om vrijgave. Net toen Nico op het punt stond het wachtwoord te wijzigen belde de dame al en vertelde dat ze ging proberen om het zó te regelen dat wij geen wachtwoord hoeven te wijzigen. Over een telefoontje precies op tijd gesproken! Wanneer het lukt of niet lukt zouden wij bericht per mail krijgen. Maar alles komt weer goed, gelukkig.
In de kampwinkel is weinig te koop en daarom gaan wij op de fiets naar het dorp Krokek, waar we een ICA-winkel hebben gezien. Dat is slechts een paar kilometer heen en terug en met onze E-bikes een fluitje van een cent die heuveltjes op en af.
Teruggekomen beslissen we dat we toch naar Kolmärdens Djurpark gaan, met het risico van een flinke regenbui. Het is 5 km fietsen en ook dit gaat weer bergje op en bergje af. Heerlijk! Daar aangekomen wacht ons een teleurstelling: het park is in het naseizoen alleen op vrijdag en in het weekend open en het is nu maandag. Wel is het “Tropicarium” met aquarium open en dat blijkt heel leuk te zijn. We mogen door een stukje nagemaakte tropen wandelen, o.m. tussen aapjes en papegaaien. Verder zijn er heel veel tropische vissen te zien in alle soorten en maten. Ook haaien. Er is een winkeltje bij, maar die verkopen geen interessante dingen voor ons. Buiten eten we voor de ingang van het dierenpark ons broodje op. Daarna fietsen wij weer terug naar de camping, we hebben amper een spatje regen gehad.
De rest van de middag vullen wij met luieren, lezen, mail checken en het weer online bekijken. Zelfs de musjes zijn lui, want terwijl Nico in de zon een tukje doet landt er een op zijn bovenbeen. Als later Jenny aan het verslag wil werken kijkt zij of Ziggo al gereageerd heeft. Dus niet. Maar een poging om mail te verzenden lukt wel, dus alles lijkt nu weer goed te zijn. Ook kijkt zij via haar smartphone naar de bankzaken en ziet ze het ten onrechte betaalde bedrag van de pizzeria Bøes in Trysil weer bijgeschreven staan. Gelukkig, alles is nu weer opgelost.
Deze dag sluiten wij af met wat regenbuien en mooie luchten. We hebben uitzicht op het water, dus dat zit wel goed. We eten KycklingPytt met zelf-geschepte rauwkost uit de saladebar van de winkel. Nog een avondwandelingetje over deze zeer kindvriendelijke camping. Hier komen wij zeker terug; misschien zullen wij ooit met onze (klein-)kinderen deze sprookjescamping vol speelgelegenheden nog eens bezoeken. Maar dan wel als het Djurpark ook open is, want daar kwamen wij nu voor en houden wij nog te goed.
Morgen gaan we weer verder en proberen we tussen de beide grote meren door te trekken, richting Gotenborg.
Dinsdag 26 augustus 2014 Nico 215 /2.140 km
Kwart over 8 komen we uit bed. Zo nu en dan piept er wat zon door de wolken, maar het lijkt er nog niet echt op dat we vandaag de beloofde 18 graden gaan halen.
Ook nu rustig ontbijten en nog rustiger opbreken. Jenny ontdekt dat op de adresstickers van Kitty & Paul het verkeerde huisnummer staat. Daarom hebben ze onze kaarten niet gekregen. Jenny gaat dapper aan de slag om alsnog een digitale kaart te versturen, maar dat wil nu even niet lukken. Dan maar later.
Rond kwart voor elf rekenen we af en vertrekken we van deze “camping bij het Dierenpark dat al gesloten was”. Omdat we meer dan 900 kilometer gereden hebben sinds de laatste tank-stop in Trysil moet er nodig diesel bijgevuld worden. Op de snelweg naar Norrköpping begint het dashboard te piepen, en verschijnt de tekst “Bitte Tanken!” daarna blijvend gevolgd door een oranje tanksymbool. Volgens onze boordcomputer kunnen we nog wel zo’n 100 km rijden, maar na een paar kilometer vinden we een tankstation in Norrköpping en gaat er voor SEK 1.114 aan diesel de tank in. We kunnen weer even voort.
We doen boodschappen bij een hele grote Coop, maar die blijkt uiteindelijk maar 8 kassa ’s te hebben, terwijl wij het bij 10 kassa’s pas echt groot vinden. En het ding is ongelofelijk onlogisch ingericht; luiers naast de fietsen en zo. Maar we vinden bijna alles wat we nodig hebben en vervolgen onze weg naar het plaatsje Berg aan het Göta Kanal. Jááren geleden kampeerden we met de kinderen iets verderop in Borensberg en vergaapten ons daar aan de paar Göta Kanal- sluizen die daar zijn. Na ons vertrek vonden we in Berg maar liefst 15 sluizen achter elkaar, nou ja, met een klein meertje er tussen dan. Nu is het duidelijk “after season”; er is geen bootje te zien, laat staan sluis- en / of brugwachters. Eerst maar eens uitgebreid lunchen.
Een paar Duitse parkeerterrein-buren met een California Beach – camper die net komen aangefietst vertellen enthousiast dat ze ’s morgens “het schutten” hebben gezien. Dat kennen we al en we missen het nu niet echt, al is het hier nu toch wel èrg rustig. We stappen toch nog even op de fiets naar de lager gelegen sluizen. Omhoog gaat n.l. vrij makkelijk, al kost het wel veel stroom. Daarna fietsen we Berg nog even in, maar behalve de lokale supermarkt is daar bijna alles dicht. Het is deze vakantie wel èrg moeilijk om stickers voor ons zijraam te vergaren als bijna alle plekken waar je ze normaal kunt kopen gesloten zijn…. Terug naar de bus. Nico laadt de fietsen op en Jenny loopt even naar de WC aan het Kanal. Nico rijdt er even later maar snel achteraan, want er breekt ineens een enorme stortbui uit; het is in één klap heel donker en de regen valt met bakken uit de lucht. Goten worden bergstromen en de weg er tussenin waterglijbanen. Maar daar is het ook heuvelachtig terrein voor.
We rijden nog even naar Borensberg. Daar is zowaar de VVV open, maar stickers ho maar!
Het is inmiddels al ver na drieën geworden en we vragen ons af wat te doen. Het weer is nog steeds donker en dreigend. We besluiten om langs het Vattern-meer te rijden en als het goed weer wordt bij een camping te stoppen. Bij slecht weer heeft het toch geen zin om op een camping uit het raam te gaan staren. Maar het weer wordt allengs beter en uiteindelijk komen we na vijven uit in Jönköping, op camping Villa Björkhagen. Daar zijn we al eerder geweest, zowel met de kinderen als met zijn tweeën. Maar vroeger heette de camping anders.
De grasvelden zien er vreselijk uit; alsof het weken heeft geregend. Met een auto door het gras rijden staat op veel plaatsen gelijk aan het aanleggen van twee loopgraven. We vinden een redelijk plekje, maar daar staan we hartstikke scheef. Dan maar naar de overkant. Het weer knapt op en we kunnen buiten letterlijk en figuurlijk nog even in ons hemdje zitten. We nuttigen een verrukkelijke maaltijd van tortellini, een pastasaus van tomaat en saffraan en zelf toegevoegde gerookte zalm. Jummie!
Daarna gaat Jenny alsnog een digitale vakantiefotokaart voor Kitty en Paul “posten”, nu naar het goede huisnummer. Ze gaat daarvoor met de laptop in de receptie zitten, want volgens de receptiedame is alleen daar ontvangst. In de camper kunnen we met onze externe Wi-Fi- antenne trouwens ook prima meeliften op de receptie- Wi-Fi. Twee tot drie strepen is daar ruim voldoende voor.
Het wordt met een paar hele mooie luchten langzaam donker. Morgen gaan we vermoedelijk richting Göteborg, kijken of we een leuke plek voor twee nachten aan zee kunnen vinden. De campings zijn daar verhoudingsgewijs een stuk duurder dan “in het binnenland” en we hebben in Zweden nog niet echt iets gemerkt van “naseizoen-prijzen”, ook al zijn de campings – behalve deze! – bijna leeg en wordt er nog maar amper schoongemaakt. Veel campings sluiten hier op 31 augustus. Een aantal is al sinds 31 juli dicht. Maar we zien wel. “De Zon in de Zee Zien Zinken” vanaf een camping in plaats van vanaf een schip is ook wel een keer leuk……
Woensdag 27 augustus 2014 Jenny 170 / 2.310 km
Om 10.30 uur zijn wij klaar om van deze blubber-camping te vertrekken. Het is dan volop zonnig en lekker warm. Vlakbij is het A6 Köpecenter en daar doen we eerst de Coop-Forum aan, daarna het A6-centrum waar Jenny een leuke broek scoort en als laatste Ikea, die er naast zit. Bij Ikea hebben wij eigenlijk niks te zoeken, maar een softijsje van 5 Kronen is met dit mooie weer niet te versmaden.
Daarna gaat het verder langs de E4 en vinden we een prachtige picknickplaats in de volle zon om te lunchen. De Zweden zijn erg goed in het aanleggen van dergelijke rustplekjes; we zien nieuwe felrode tafels en bankjes en ook overdekte en beschutte eetplekken.
Iets verder op bij Ulricehamn ziet Nico een ‘Dollarstore’ en gaat meteen van de weg af. We kopen wat leuke dingen, met name versnaperingen voor de terugreis van a.s. zaterdag.
Weer verder op de E4 komen we langs Borås en daar weet Nico een shoppingcentrum met de naam Knallerlan(d?). We willen namelijk graag een nieuwe wegenatlas van Zweden hebben; de onze blijkt al 14 jaar oud te zijn! Veel wegnummers en wegen zijn veranderd en hoewel we tegenwoordig veel op de navigatie rijden, vinden we dit boek nog steeds heel prettig om er bij te hebben. Behalve wegen, staan er ook bezienswaardigheden in. Maar in Borås vinden we niets en daarom gaan we gauw de weg weer op. Het is inmiddels 21,5 graden geworden, een record in deze vakantie.
Om 16.15 uur zijn wij in Göteborg en belanden we in een langzaam rijdende file. Via de gecombineerde E6/E20 is het dan nog 14 km naar de camping. Wij komen om 17.40 uur aan op Camping Liseberg Askim Strand en gaan eerst zelf een plekje uitzoeken. Dat is nog best moeilijk, want we willen én in de zon zitten én uitzicht op het water hebben en die twee samen lukt niet. Uiteindelijk kiezen wij voor het uitzicht, want we kunnen onze stoelen wel naar de zon verplaatsen. Binnen 25 minuten staan wij weer in de kampeerstand zoals wij vanmorgen wakker werden. Sterker nog: ook de zijluifel zit er weer aan, die kan mooi de wind tegen houden. Het is tijd om van de zon te genieten en dat doen we terwijl ons beddengoed te luchten hangt. Deze camping sluit 31 augustus en vele vaste gasten zien wij hun voortent alvast afbreken. Toch is deze laatste camping van onze vakantie de eerste met zoveel kampeerders en hij wordt tot de laatste dag goed schoongehouden.
We eten een heerlijk zelf-geschepte-salade met een gebraden hamburger er bij. Als nagerecht hebben we –net als gisteren- naturel yoghurt met verse aardbeien en limonadesiroop. Daarna is het douchen, koffiedrinken, dit verslag schrijven en lekker lezen. De gratis WiFi van de camping is prima en tot in ons campertje te bereiken.
Donderdag 28 augustus 2014 Nico 0 /2.310 km. Fiets 24 km.
De laatste “volle” vakantiedag in Zweden is een rustige. We komen ergens na half tien maar een keer ons bed uit. Het is behoorlijk lekker weer, althans voor deze vakantie. De zon komt er goed door en we ontbijten / brunchen dan ook buiten. Het waait nog wel behoorlijk.
Na een uitgebreide brunch en een tijdje rondlummelen, stappen we op de fiets naar de ICA Kvantum, die ca. 3 km. verderop ligt om daar boodschappen te doen. De hele weg erheen (en terug) is er een fietspad beschikbaar. We laden terug bij de camper de boodschappen uit en gaan maar weer eens lekker een tijdje in de zon liggen; als die er dan toch een keer goed is moet je er ook dankbaar gebruik van maken!
We onderbreken deze siësta voor een korte wandeling over het “eb-strand” dat voor de camping ligt. Na vieren klimmen we weer op de fiets. We nemen een “binnendoor-fietspad” naar Askim en komen uit op een heel mooi fietspad dat langs de Askim-fjord loopt. We volgen het een kleine 10 kilometer en keren dan weer terug om nog even lekker in de zon te zitten, te eten en te douchen.
Vrijdag 29 augustus 2014 Jenny 211 / 2521 km
We staan gewone tijd op en dat is tegen negen uur. We kunnen lekker in de zon ontbijten; dat begint al aardig te wennen. Daarna breken we rustig op en om 11.40 uur rijden wij deze mooie en schone camping af. We gaan shoppen in het vlakbij gelegen Frölundtorg Köpecentrum in Askim. Als eerste kopen we eindelijk een nieuwe Zweedse wegenatlas. De oude bleek 14 jaar oud te zijn en inmiddels hebben vele wegen een ander nummer gekregen. Dit is onze derde atlas en hier staan niet alleen de kleinste weggetjes is, maar ook de bezienswaardigheden. Wij tekenen ook onze overnachtingsplekjes in de vrije natuur er in op. Die uit het oude boek zullen we in het nieuwe overnemen. Dat wordt een winterklusje.
Nico scoort een jas bij Dressman en Jenny enkellaarsjes bij Ecco. Daarna gaan we een paar boodschappen doen bij Hemköp en een broodje eten in de camper. Op weg naar de haven geven wij onze laatste kronen uit aan een volle dieseltank. Duva Kampa 4 heeft 1: 11,4 gereden en dat is helemaal niet slecht voor een T5.
Om 15.20 uur komen we bij de haven en ligt de Stena Jutlandica al klaar. Om precies 15.30 uur begint het oprijden, maar wij gaan pas vlak voor het vertrek van 16.00 uur aan boord. Het wegvaren zien wij vanaf het bovenste dek, tien minuten later dan gepland. We gaan naar de Tax-free shop en behalve wat drinken en een nieuw luchtje voor Jenny (White Musk) kopen we niets.
Om 17.30 uur zijn wij aan de beurt voor het diner-buffet. Dit hadden wij al van te voren geboekt bij de overtocht. Wij krijgen mooie plaatsen voor in het schip, met uitzicht op zee. Helaas is het druilerig weer en zien we dus niet zoveel. Het buffet is karig, maar wij zijn dan ook wel erg verwend met dit vierde buffet van deze vakantie. Toch zien we wel dat het een klein buffet is, omdat er hele rijen wachtenden ontstaan. Het smaakt overigens prima, maar hier en daar ziet het er wat onverzorgd uit. De vuile borden worden ook maar sporadisch weggehaald. De klapper is het nagerecht: het softijs is zelfs kleiner dan bij een Zweedse Ikea!
Om 19.15 uur moeten we naar het autodek, maar pas om 19.45 uur rijden wij de boot af, het regenachtige Frederikshaven in. Het wordt met dit weer snel donker en Nico rijdt, terwijl ik probeer de toetsen te vinden om met de laptop op schoot dit dagverslag te maken. Onderweg krijgen we regenbuien en mist. Garmin loodst ons dwars door Århus, maar achteraf hadden wij zelf een betere route via Skanderborg kunnen nemen. Århus is op dit moment een opgebroken stad en dat schiet niet op.
Om 21.50 uur komen wij op de camperparkeerplaats in Odder, 19 km onder Århus. Het is er pikdonker, maar met behulp van zaklantaarns kunnen we alles vinden. Morgen maar eens zien waarom men op campercontact.nl hier de loftrompet afsteekt. Het kost hier slechts € 10,00 en dat is meteen de goedkoopste overnachting van deze vakantie.
Zaterdag 30 augustus 2014 Nico 649 / 3.170 km
De wekkertelefoon loopt om zeven uur af. Vannacht heeft het geregend, ondanks dat we bij het naar bed gaan voor de zoveelste keer een sterrenhemel zagen. Maar nu is het droog. We ontbijten en breken snel op, want er is gisteravond ook amper wat opgezet: stroomaansluiting en oprijblokken, dat was het wel. Dit is een camperplek met drie plaatsen, wij waren nr. 2. De grote camper die er al stond blijkt bij daglicht een Nederlander te zijn. We staan bij een boerderij; men heeft een leuk “servicehus” gemaakt, met in één ruimte een toilet, wasgelegenheid en mooie douche. Da ’s bij volle bezetting vermoedelijk soms wel even wachten op je beurt. Maar het is mooi en netjes, die € 10 meer dan waard. Alleen jammer dat het zo ver van de snelweg af ligt. Om kwart over acht vertrekken we.
Garmin wil ons al snel over een binnenweggetje leiden waar je nog geen voetganger kan passeren. Dat gaat ons te ver en we zoeken op eigen gelegenheid de E45 op. Even later horen /voelen we een plof of bonk, maar kunnen als we later een stopplek hebben gevonden niks vinden. Misschien wel een beest geweest. Gisteravond hadden we twee keer iets vergelijkbaars, waarvan we later dachten dat het misschien wespen of hommels waren; heel lang geleden reden we met de kinderen in zuid-Denemarken door enorme groepen hommels en dat leek wel een bombardement.
Via Horsens bereiken we de E45 en om half tien rijden we over de Veljefjord- brug.
Vijf minuten later een korte sani-stop bij Skaerup. Vijf voor elf passeren we de grens met Duitsland bij Flensburg. En begint het prompt te regenen. Om half twaalf stoppen we voor een chauffeurswissel en komt Jenny gelijk in een file terecht. De hele A7 naar Hamburg lijkt er last van te hebben. Als we de aansluiting van de Autobahn vanaf Kiel voorbij zijn lijkt het ergste leed geleden, maar er blijven steeds files. Bij Holmoor wisselen we weer na een korte lunch. Vlak voor de Elbetunnel, die we om 13.40 uur pas inrijden, is het gedaan met de files en kunnen we weer een beetje normaal doorrijden. Het wordt zelfs even mooi weer en 19,5 graden. Nico rijdt door tot Grundbergsee, waar we om 14.45 uur tanken en Jenny het stuur overneemt. Het mooie weer houdt het voor gezien en als we om 15.00 uur Bremen passeren gaat het weer even lekker regenen.
We kiezen er voor om ook deze keer over Cloppenburg terug te rijden. We wisselen om tien voor half vijf nog een keer bij Rasthaus Eltern aan de 213 bij Hasellünne en om tien over half vijf rijden we Nederland binnen. Om half zes zijn weer thuis na ruim twee weken.
Een vakantie die heel anders is gelopen dan we hadden gedacht. We zouden “bekende dingen” gaan doen in Noorwegen en Zweden. Door het slechte weer in Noorwegen is het daar bij één ding gebleven (Trysil) en daarna gingen we linea recta naar de Zweedse oostkust en met de boot over naar het Finse Åland. Geheel nieuw maar erg leuk, na een paar dagen weer naar Zweden en daar hebben we het misschien niet bloedjeheet gehad maar wel overwegend droog en best wel zonnig. We hadden twee veerboten en buffetten gepland, het zijn er uiteindelijk vier geworden. Ook niet verkeerd. Alles bij elkaar een verrassende en leuke vakantie, al hebben we wel geleerd dat je in de tweede helft van augustus risico loopt op minder weer en bovendien zijn er al veel campings dicht of draaien ze met verminderde service. Maar leuk was het!
Wat wel opvalt, is dat we – ondanks dat we dit jaar een nieuwe kleine satellietontvanger hebben gekocht die het in Frankrijk prima deed – helemaal niet naar de TV gekeken. Heel af en toe op de laptop naar journaal24.nl. Misschien geen zin?
Voor ons gevoel hebben we veel gefietst, uiteindelijk zijn het ca. 184 kilometer geweest. Maar ook daarvan hebben we genoten. Op onze vroegere “gewone” fietsen hadden we dit nooit gedaan.
Klik HIER voor de foto’s!
| Deze route waren wij van plan om te doen: | En dit is het uiteindelijk geworden: |
 |
 |
Noot: thuis wij hebben Stena Line een mail gestuurd met onze negatieve ervaringen van het dinerbuffet op de terugreis. Daarop kregen wij welgemeende excuses en de zekerheid dat er iets mee gedaan gaat worden. Ook hebben wij het aanbod gekregen van 15% korting op de volgende Stena Line reis. Netjes toch?
Toen we per internet boekten konden we alleen ver na achten een zitting in het buffetrestaurant reserveren, dus hebben we dat niet gedaan. We mogen aan boord wel vragen of er intussen plaats is gekomen. Er blijken nu geen afvallers te zijn geweest, want de eerste mogelijkheid is nog steeds 20.45 uur en dat vinden we veel te laat. Voor de terugweg hebben we wel vooraf geboekt. We gaan nu maar een hapje eten in de zelfbedienings- eetgelegenheid; “Fisch & Chips + soda” voor € 14,75 p.p. Ook niet echt goedkoop, maar het vult wel enorm! Daarna even “uitbuiken” en lezen op bed (stoelen zijn er niet!), de zonsondergang vanaf het hoge dek bekijken en de winkel bezoeken. Zo is de avond gauw om en kort na middernacht gaan we op stok.
We staan op na een matige tot slechte nacht en om kwart voor negen gaan we richting ontbijtbuffet.
Wij laten ons door de TV wekken en dat is om 7.00 uur. Om 8.00 uur gaan wij aan het ontbijt en wij laten ons het uitgebreide voedsel goed smaken. De Fantasy legt tegen 10.00 uur aan in de sneeuwloze haven van Oslo en even later rijden wij de boot af. Het duurt maar even en Paul heeft ons ook gevonden.
Het chaletblok met dat nummer ligt van alle onderkomens het dichtst bij de skiliften en piste; vanaf de skiberging zoef je een meter of tien naar de dichtstbijzijnde lift en pistes. Wanneer je Piste 44 volgt, ski je zó weer terug naar de skiberging. Dus echte “ski in / ski out”. De ligging is perfect, maar achteraf blijkt dat één gecombineerd toilet / badkamer / sauna voor 7 personen toch wel wat aan de krappe kant is. Een tweede toilet was handig geweest, maar die perfecte ligging maakt toch wel erg veel goed…. Het chalet ligt op het zuiden, maar in deze tijd van het jaar (december-januari) moet de zon moeite doen om over de bergrand heen te schijnen. Een week later was dat vast gelukt!
Na de lunch gaan de meesten weer de piste op. Het is ondertussen weer hevig gaan sneeuwen en het zicht wordt steeds minder. Tegen drieën is iedereen uitgeskied en worden er alvast wat dingen ingepakt. De jongelui vertrekken voor wat laatste inkopen naar Trysil-centrum en moeten op de terugweg voor het laatste stukje naar het appartement de sneeuwkettingen omleggen. Nico en Jenny lopen een paar keer met een beladen slee naar de camper in de parkeergarage. Ze besluiten om voor het inpakken van de bagage de camper niet naar het chalet te rijden omdat er juist voor dat stukje sneeuwkettingen nodig zijn. Bovendien zouden de ramen kunnen beslaan en bevriezen, terwijl nu in de parkeer- “garage” de ruiten helemaal schoon zijn.
Boven op dek 13 zien we de Color Fantasy de haven van Kiel binnenvaren. Even later wordt er omgeroepen dat we naar de autodekken kunnen gaan. Dat levert een klein probleem op: Nico en Jenny hadden niet alleen het nummer (B3) van het autodek moeten onthouden, maar ook de kleur. Zij gaan dus bij B3 rood de trappen af, terwijl zij op B3 groen moeten zijn. Vanwege de vrachtwagens is het onmogelijk om tussendoor over te steken, dus het wordt weer trappen op en aan de andere kant van het schip de trappen weer af. Mark zit al klaar achter het stuur, want wij waren allang aan de beurt om de boot af te rijden. Het is 10.00 uur wanneer wij in Kiel voet (of beter gezegd: wiel) aan wal zetten en Mark zet er meteen de sokken in. Omdat Jenny dit wel verwacht, zit zij achterin om haar dikke boek van deze vakantie uit te lezen. Dat is inderdaad gelukt. Om 11.00 uur rijden we de Elbetunnel in, om een kwartier later in een file te belanden tot de aansluiting naar de A261/A1. Er is een ongeluk gebeurd, maar een half uur later rijden wij al weer op volle snelheid.
Het is vandaag een stralende zonnige dag en als wij om 8.30 uur buiten aan het ontbijt zitten, vragen wij ons verwonderd af of wij echt gistermorgen uit Zwolle zijn gekomen. We hebben lekker geslapen en het hefdak kon open blijven. Vanaf de weg waren wij “kleintje” helemaal niet te zien. Na het ontbijt ontdekt Jenny dat het rechter aanrechtkastje nat is. Wij hebben vlak voor onze vakantie een nieuwe kraan er in laten zetten en Nico vermoedt dat er daar iets mis mee is. Hij is er even mee bezig en het hele kastje moet leeg en het laatje eruit, maar Nico vindt al snel de oorzaak. Het blijkt dat de aansluiting van kraanslang en watertoevoer scheef op elkaar gedraaid zitten. Gelukkig hebben we het euvel nu ontdekt en verholpen, bij elke keer kraangebruik zou er een scheut water langs de kastenwand gulpen. Om 10.00 vertrekken wij van deze prima aangegeven camperparkeerplaats, waar je met francs én euro’s in de parkeermeter kunt betalen.
Wanneer Jenny over een slagboompje wil stappen om een foto van in de groeve te maken wijst Nico haar op een verbodsbordje. Maar een aardige Italiaan ziet het en roept: “Si, si” en gebaart toch vooral foto’s te maken.
Dat is van latere zorg; eerst zetten eerst ons boeltje op en gaan eens kijken waar we de inmiddels gekochte wasmachinemunt van € 3,- in de gleuf moet stoppen. Daarna bezoeken we de kampwinkel die wonderbaarlijk goed is uitgerust. We kopen zelfs een gewone hamer om eventueel haringen in de harde Sardeense grond te kunnen meppen. Maar we hebben hier de luifel niet nodig; voorlopig redden we het prima met de grote schaduwbomen en onze parasol! Even voor zessen galopperen we weer de zee weer in; het strand ligt op een steenworp van onze kampeerplek en is best wel mooi. Een kleine drie kwartier later even koud afdouchen en de slippers afspoelen en voilà: we zitten weer lekker aan de koele witte wijn. Nico kookt deze dag en omdat het maar om één pan gaat en de ventilator ook prima op hoofdhoogte in de dakrand kan staan, heeft hij het beduidend makkelijker dan Jenny de dag ervoor met vier pannen.
Uiteindelijk vinden we zelf de weg naar Pula, gelukkig kunnen wij nog wel kaartlezen. In Pula doen we nog een poging een internetcafé te zoeken, maar het bord dat op de snelweg er naar verwees wordt niet meer herhaald. De camping hebben we zó gevonden, maar hij valt een beetje tegen. Het strand is niet zo mooi als we tot nu toe gewend zijn en het sanitair is duidelijk verouderd. Omdat we nog bijna een uur moeten wachten tot de receptie om 17.00 uur open gaat, rijden we wat in de omgeving rond. Nergens zien wij een betere camping en we besluiten om op deze camping niet het hele weekend te blijven staan.
Terug naar de camping slaan we bijna direct rechtsaf op een weg naar “Al Mare”, de zee, over een weg die we gisteren in de auto in tegengestelde richting reden. Het is een mooie rustige weg langs de zee, alleen de rotzooi op parkeerplaatsen tart elke beschrijving; dat moet je zien om te geloven. Terug op de camping lunchen we even en gaan voorzien van strandmatten en parasol naar de zee. Nadat we afgekoeld en weer opgedroogd zijn lijken kitesurfers de zee over te nemen. Zeven stuks tegelijk. Terug bij de camper lezen we wat en gaan rond half zeven zowaar weer de zee in om af te koelen.
Noorwegen gewend bent.
Om kwart over elf verlaten we deze camping die ons € 18 kost. We rijden een paar kilometer terug naar Arborea, omdat we daar gisteren een apotheek hebben gezien. Het wordt hoog tijd om iets aan Jenny ’s hoest en keel te gaan doen. Nico blaft inmiddels ook al een aardig mondje mee. Wat het meest nodig is, n.l. codeïne om ’s nachts de hoest te onderdrukken, is volgens de apotheker alleen op doktersrecept te krijgen. Zaten we nou maar in Frankrijk; daar kun je alles zó kopen. Er is wel een dokter in dit dorp, maar dat gaat Jenny en beetje te ver. We kopen wel een hoestdrank en Fluimicil- tabletten. Maar eens kijken of dat een beetje verlichting geeft. Vervolgens rijden we door naar Oristano, een redelijk grote kustplaats, om daar in een grote supermarkt boodschappen te doen. Vandaag blijkt ook onze Porta Potti ouderdomsklachten te hebben; na ruim 16 jaar trouwe dienst heeft de doorspoel-pompknop het begeven. Bij het doorspoelen komt er even veel water uit de knop als in de pot, dus dat spoelt niet echt lekker. Dan maar een ouderwetse waterfles ernaast tijdens de laatste vakantiedagen.
verdwaald…”) op de agent af, die vervolgens netjes de weg naar de “uitgang” wijst. Buiten het “verboden gebied” toch maar eens Garmin aangezet, die ons in de kortste keren naar de camping leidt.
We hebben thuis al een voorselectie gemaakt qua grootte en prijs en hoeven dus alleen maar te zoeken waar ze staan. Sommigen vallen zó tegen dat Nico die zwarte houten huisjes “doodskisten” noemt. Maar van de chalets Fagertoppen die wij in eerste instantie thuis al erg mooi vonden worden we enthousiast. Thuis dachten we dat type ‘W’ onze voorkeur zou krijgen, maar in de praktijk blijkt type ‘X’ beter te zijn. Je hebt daar weliswaar maar 1 toilet, maar je hebt ook maar één buur en bij type ‘W’ wel 3 waar je hinder van kunt krijgen. Bovendien ligt Fagertoppen ‘X’ nummer 20a of 20b pal aan de piste en dat vinden wij wel erg gaaf! De pistes zelf zijn allemaal groen en blauw (in de winter natuurlijk) en staan met de rest van de pistes van Trysilfjell in verbinding. Een redelijk groot skigebied dus!
We lassen veel rustpauzes in voor onze ongetrainde benen en daardoor doen wij er in totaal drie uur over. Dat komt ook omdat we twee keer een wildkolkende rivier moeten oversteken. Twee Duitsers doen het ons voor: zij doet haar schoenen uit en waadt op blote benen er doorheen, hij loopt met sokken en gympen zó het water in. Wij doen het anders: wij trekken onze dure schoenen en sokken uit en hangen ze samengeknoopt om onze nek. Daarna waden we snel door het ijskoud water. Het water is zó koud dat het pijn doet aan de voeten. Aan de overkant lopen we onze voeten droog, kloppen met onze sokken het vuil er vanaf en trekken onze comfortabele wandelschoenen weer aan. Terug moet hetzelfde gebeuren en dat kost gewoon wat tijd. Maar het aanschouwen van zo’n grote waterval waar je zo’n moeite voor moet doen is het alles waard.
Tegen vijven zien we vlak voor Elveseter een verwijsbord naar een “P-met-WC”, waar alleen auto’s tot 2 meter breed in mogen. Het blijkt een eenrichtingspad te zijn dat zich tussen met latten en touwen beschermde bomen doorslingert en waar veel –soms futuristische- betonnen picknicktafels staan. Met een grote camper kun je daar niet tussendoor slalommen, maar met een VW T4 gaat dat prima. We installeren ons voor de komende nacht op een mooi plekje vlak aan de snelstromende rivier en besluiten hier te overnachten. Verkeer hoor je dankzij de rivier helemaal niet. Het is nog steeds droog en zonnig weer. Onze hoogtemeter geeft 950 meter aan, dus het zal hier wel wat eerder fris worden, maar dat mag de pret niet drukken.
Een Zweeds “dropijsje” gaat er in deze hitte ook best wel in! Wanneer we de receptie verlaten, worden we aangesproken door de vrouwelijke helft van een net aangekomen Nederlands echtpaar; we blijken elkaar vorig jaar juni in Jokkmokk op de berg “Storknabben” te hebben ontmoet bij het kijken naar en genieten van de Middernachtszon. Kleine wereld! Na de was gedraaid en opgehangen te hebben stappen we op de fiets voor een tochtje van 10 kilometer om het meer, het Särnsjön. Het is bloedheet en bij het “klimmen” is het wel een beetje afzien. Het afdalen daarentegen is dan weer een stuk prettiger! Bij het vertrek meenden we al wat onweersklappen te horen en wanneer we op driekwart van de tocht even willen uitblazen, zien we de zwarte lucht die we al een tijdje verderop zagen ineens behoorlijk dichtbij komen. We slaan de pauze dus maar over en fietsen verder. De was blijkt nagenoeg helemaal droog te zijn en wordt gauw binnengehaald. Na enige tijd breekt het onweer los en begint het hard te waaien en te regenen. Wel lekker verfrissend! Het satellietbeeld valt weg en ondergetekende doet een spelletje “Schotel-uitrichten-in-de-stromende-regen-in-de-korte-broek”. Uiteindelijk is er weer beeld en de verzopen kat (of Duijf) heeft droge kleren nodig. Na de afwas rond een uur of acht wordt het weer droog. Een lekker ontspannen dagje dat heel heet begon en nu lekker frisjes afsluit.
Omdat het na de lunch niet lukt om in Leksand de goede afrit te vinden naar een oud kerkje, besluiten we in Borlänge om te stoppen bij een giga-groot winkelcentrum in een soort mega-koepel om daar eens wat te gaan rondsjouwen. We kopen een ketting met kruisje voor Nico, die zijn vorige tijdens de Trysil-fietstocht is verloren. Ook kopen we 60 internet- minuten voor 19 kronen, waarvan er ruim 40 worden opgemaakt. Daarna verorberen we p.p. een ijshoorn met drie grote bollen schepijs: aardbeien, Läkrits (drop) en Daim. Het is al na vijven wanneer we onze weg weer vervolgen. We volgen nu Weg 50 richting Örebro en verlaten die weg in Ludvika om de borden naar Malingsbo te volgen.
Maar de jas hebben we nog steeds niet nodig! Na de boswandeling stoppen we in Höör bij de Turist -Inform om een sticker te kopen voor onze camper-stickerruit. Terugrijdend naar de doorgaande weg zien we een aantal auto- wasboxen. Er blijken munten aangeschaft te moeten worden. We hadden al 18 kronen aan muntgeld bij elkaar gesprokkeld, maar de muntautomaat slikt alleen papiergeld en één munt kost 20 kronen. De jongeman die de boxen aan het schoonmaken is, wisselt allervriendelijkst de 18 kronen om voor 2 munten. Daarmee kunnen we een compleet programma afwerken en ziet het geheel er weer toonbaar uit.
